At our meditation retreats, yogis p

At our meditation retreats, yogis practice mindfulness in four different postures. They practice mindfulness when walking, when standing, when sitting, and when lying down. They must sustain mindfulness at all times in whatever position they are in. The primary posture for mindfulness meditation is sitting with legs crossed, but because the human body cannot tolerate this position for many hours without changing, we alternate periods of sitting meditation with periods of walking meditation. Since walking meditation is very important, I would like to discuss its nature, its significance, and the benefits derived from its practice.

The practice of mindfulness meditation can be compared to boiling water. If one wants to boil water, one puts the water in a kettle, puts the kettle on a stove, and then turns the heat on. But if the heat is turned off, even for an instant, the water will not boil, even though the heat is turned on again later. If one continues to turn the heat on and off again, the water will never boil. In the same way, if there are gaps between the moments of mindfulness, one cannot gain momentum, and so one cannot attain concentration. That is why yogis at our retreats are instructed to practice mindfulness all the time that they are awake, from the moment they wake up in the morning until they fall asleep at night. Consequently, walking meditation is integral to the continuous development of mindfulness.

Unfortunately, I have heard people criticize walking meditation, claiming that they cannot derive any benefits or good results from it. But it was the Buddha himself who first taught walking meditation. In the Great Discourse on the Foundations of Mindfulness, the Buddha taught walking meditation two times. In the section called "Postures," he said that a monk knows "I am walking" when he is walking, knows "I am standing" when he is standing, knows "I am sitting" when he is sitting, and knows "I am lying down" when he is lying down. In another section called "Clear Comprehension," the Buddha said, "A monk applies clear comprehension in going forward and in going back." Clear comprehension means the correct understanding of what one observes. To correctly understand what is observed, a yogi must gain concentration, and in order to gain concentration, he must apply mindfulness. Therefore, when the Buddha said, "Monks, apply clear comprehension," we must understood that not only clear comprehension must be applied, but also mindfulness and concentration. Thus the Buddha was instructing meditators to apply mindfulness, concentration, and clear comprehension while walking, while "going forward and back." Walking meditation is thus an important part of this process.

Although it is not recorded in this sutta that the Buddha gave detailed and specific instructions for walking meditation, we believe that he must have given such instructions at some time. Those instructions must have been learned by the Buddha's disciples and passed on through successive generations. In addition, teachers of ancient times must have formulated instructions based on their own practice. At the present time, we have a very detailed set of instructions on how to practice walking meditation.

Let us now talk specifically about the practice of walking meditation. If you are a complete beginner, the teacher may instruct you to be mindful of only one thing during walking meditation: to be mindful of the act of stepping while you make a note silently in the mind, "stepping, stepping, stepping," or "left, right, left, right." You may walk at a slower speed than normal during this practice.

After a few hours, or after a day or two of meditation, you may be instructed to be mindful of two occurrences: (i) stepping, and (ii) putting down the foot, while making the mental note "stepping, putting down." You will try to be mindful of two stages in the step: "stepping, putting down; stepping, putting down." Later, you may be instructed to be mindful of three stages: (i) lifting the foot; (ii) moving or pushing the foot forward; and (iii) putting the foot down. Still later, you would be instructed to be mindful of four stages in each step: (i) lifting the foot; (ii) moving it forward; (iii) putting it down; and (iv) touching or pressing the foot on the ground. You would be instructed to be completely mindful and to make a mental note of these four stages of the foot's movement: "lifting, moving forward, putting down, pressing the ground."

At first yogis may find it difficult to slow down, but as they are instructed to pay close attention to all of the movements involved, and as they actually pay closer and closer attention, they will automatically slow down. They do not have to slow down deliberately, but as they pay closer attention, slowing down comes to them automatically. When driving on the freeway, one may be driving at sixty or seventy or even eighty miles per hour. Driving at that speed, one will not be able to read some of the signs on the road. If one wants to read those signs, it is necessary to slow down. Nobody has to say, "Slow down!" but the driver will automatically slow down in order to see the signs. In the same way, if yogis want to pay closer attention to the movements of lifting, moving forward, putting down, and pressing the ground, they will automatically slow down. Only when they slow down can they be truly mindful and fully aware of these movements.

Although yogis pay close attention and slow down, they may not see all of the movements and stages clearly. The stages may not yet be well-defined in the mind, and they may seem to constitute only one continuous movement. As concentration grows stronger, yogis will observe more and more clearly these different stages in one step; the four stages at least will be easier to distinguish. Yogis will know distinctly that the lifting movement is not mixed with the moving forward movement, and they will know that the moving forward movement is not mixed with either the lifting movement or the putting down movement. They will understand all movements clearly and distinctly. Whatever they are mindful and aware of will be very clear in their minds.

As yogis carry on the practice, they will observe much more. When they lift their foot, they will experience the lightness of the foot. When they push the foot forward, they will notice the movement from one place to another. When they put the foot down, they will feel the heaviness of the foot, because the foot becomes heavier and heavier as it descends. When they put the foot on the ground, they will feel the touch of the heel of the foot on the ground. Therefore, along with observing lifting, moving forward, putting down, and pressing the ground, yogis will also perceive the lightness of the rising foot, the motion of the foot, the heaviness of the descending foot, and then the touching of the foot, which is the hardness or softness of the foot on the ground. When yogis perceive these processes, they are perceiving the four essential elements (in Pali, dhatu). The four essential elements are: the element of earth, the element of water, the element of fire, and the element of air. By paying close attention to these four stages of walking meditation, the four elements in their true essence are perceived, not merely as concepts, but as actual processes, as ultimate realities.

Let us go into a little more detail about the characteristics of the elements in walking meditation. In the first movement, that is, the lifting of the foot, yogis perceive lightness, and when they perceive lightness, they virtually perceive the fire element. One aspect of the fire element is that of making things lighter, and as things become lighter, they rise. In the perception of the lightness in the upward movement of the foot, yogis perceive the essence of the fire element. But in the lifting of the foot there is also, besides lightness, movement. Movement is one aspect of the air element. But lightness, the fire element, is dominant, so we can say that in the stage of lifting the fire element is primary, and the air element is secondary. These two elements are perceived by yogis when they pay close attention to the lifting of the foot.

The next stage is moving the foot forward. In moving the foot forward, the dominant element is the air element, because motion is one of the primary characteristics of the air element. So, when they pay close attention to the moving forward of the foot in walking meditation, yogis are virtually perceiving the essence of the air element.

The next stage is the movement of putting the foot down. When yogis put their foot down, there is a kind of heaviness in the foot. Heaviness is a characteristic of the water element, as is trickling and oozing. When liquid is heavy, it oozes. So when yogis perceive the heaviness of the foot, they virtually perceive the water element.

In pressing the foot on the ground, yogis will perceive the hardness or softness of the foot on the ground. This pertains to the nature of the earth element. By paying close attention to the pressing of the foot against the ground, yogis virtually perceive the nature of the earth element.

Thus we see that in just one step, yogis can perceive many processes. They can perceive the four elements and the nature of the four elements. Only those who practice can ever hope to see these things.

As yogis continue to practice walking meditation, they will come to realize that, with every movement, there is also the noting mind, the awareness of the movement. There is the lifting movement and also the mind that is aware of that lifting. In the next moment, there is the moving forward movement and also the mind that is aware of the movement. Moreover, yogis will realize that both the movement and the awareness arise and disappear in that moment. In the next moment, there is the putting down movement and so also the awareness of the movement, and both arise and di

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่เราทำสมาธิเข้าเงียบ yogis ฝึกสติในท่าที่แตกต่างกัน 4 พวกเขาฝึกสติ เมื่อ เดิน เมื่อยืน เมื่อนั่ง และ เมื่อนอนลง พวกเขาต้องรักษาสติที่เวลาในตำแหน่งใดก็ตามพวกเขาทั้งหมดใน ท่าหลักสำหรับสติสมาธินั่งขาข้าม แต่เนื่องจากร่างกายมนุษย์ไม่สามารถทนต่อตำแหน่งนี้หลายชั่วโมงโดยไม่เปลี่ยนแปลง เราสลับเวลานั่งสมาธิ ด้วยระยะเวลาการเดินสมาธิ ตั้งแต่เดินทำสมาธิเป็นสิ่งสำคัญมาก อยากจะกล่าวถึงลักษณะ ความสำคัญ และประโยชน์ที่ได้รับจากปฏิบัติการได้

เข้าฌานสติสามารถเปรียบเทียบได้กับน้ำเดือดได้ ถ้าใครอยากต้มน้ำ ทำให้น้ำในเครื่อง วางกาต้มน้ำบนเตา แล้ว เปิดความร้อน แต่ถ้าความร้อนถูกปิด แม้ในทันที น้ำจะไม่ ต้ม แม้ว่าความร้อนจะเปิดอีกครั้งในภายหลัง ถ้าหนึ่งยังคงเปิดไฟ และ ปิดอีก จะไม่มีต้มน้ำ ในลักษณะเดียวกัน ถ้ามีช่องว่างระหว่างช่วงเวลาของสติ หนึ่งไม่ได้รับโมเมนตัม และดังนั้นหนึ่งไม่บรรลุสมาธิ นั่นคือเหตุผลที่ yogis ที่เข้าเงียบของเรามีคำแนะนำการฝึกสติตลอดเวลาว่า จะตื่นตัว จากช่วงเวลาที่ พวกเขาตื่นขึ้นในตอนเช้าจนกว่าจะหลับในเวลากลางคืน ดังนั้น เดินทำสมาธิเป็นสำคัญเพื่อการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของสติ

แต่ ผมเคยได้ยินคนที่วิพากษ์วิจารณ์การเดินสมาธิ อ้างว่า พวกเขาไม่สามารถมาผลดีหรือประโยชน์ใด ๆ จากมัน แต่เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์แรก สอนเดินสมาธิ ในวาทกรรมดีบนรากฐานของสติ พระสอนเดินสมาธิสองครั้ง ในส่วนที่เรียกว่า "ท่า" เขากล่าวว่า พระรู้ว่า "ฉันกำลังเดิน" เมื่อเขาจะเดินอยู่ รู้ว่า "ฉันกำลังยืน" เมื่อเขาจะยืน รู้ "ฉันกำลังนั่ง" เมื่อเขานั่ง และรู้ว่า "ฉันโกหกลง" เมื่อเขาใกล ในส่วนอื่นที่เรียกว่า "ล้างความเข้าใจ พระพุทธเจ้ากล่าวว่า "พระนำไปใช้ทำความเข้าใจที่ชัดเจน ในการก้าวไปข้างหน้า และกลับไป" ความเข้าใจที่ชัดเจนหมายถึง ความเข้าใจที่ถูกต้องหนึ่งพิจารณา อย่างถูกต้องเข้าใจสิ่งที่ตรวจสอบ โยคีต้องได้รับความเข้มข้น และเพื่อให้ได้ความเข้มข้น เขาต้องใช้สติ ดังนั้น เมื่อพระกล่าวว่า "พระ ใช้ทำความเข้าใจชัดเจน เราต้องเข้าใจว่า ความเข้าใจที่ชัดเจนเท่านั้นไม่ต้องใช้ แต่ยังสติและสมาธิ ดังนั้น พระพุทธเจ้าได้สอนเล่าการใช้สติ สมาธิ และทำความเข้าใจที่ชัดเจนในขณะเดิน ในขณะที่ "ก้าวไปข้างหน้า และย้อนหลัง" เดินทำสมาธิเป็นส่วนสำคัญของกระบวนการนี้

ถึงแม้ว่าจะไม่มีบันทึกในสูตรนี้ที่พระพุทธเจ้าให้คำแนะนำอย่างละเอียด และเฉพาะเจาะจงสำหรับการเดินสมาธิ เราเชื่อว่า เขาต้องให้คำแนะนำดังกล่าวบางครั้ง คำแนะนำที่ต้องการเรียนรู้ โดยสาวกของพระพุทธเจ้า และผ่านในรุ่นต่อ ๆ มา นอกจากนี้ ครูโบราณต้องมีสูตรตามปฏิบัติตนคำแนะนำ ปัจจุปัน เรามีชุดละเอียดมากของคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการเดินสมาธิการปฏิบัติ

ให้พูดตอนนี้เฉพาะที่เกี่ยวกับการฝึกการเดินทำสมาธิเรา ถ้าคุณเป็นผู้เริ่มต้นสมบูรณ์ ครูอาจแนะนำคุณจะคำนึงถึงเพียงอย่างเดียวในระหว่างการเดินสมาธิ: ต้องคำนึงถึงการกระทำของก้าวขณะที่คุณทำบันทึกย่อเงียบ ๆ ในจิตใจ, "ก้าว ก้าว ก้าว, " หรือ "ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา" คุณจะเดินที่ช้ากว่าปกติระหว่างการฝึกนี้ได้

หลัง จากกี่ชั่วโมง หรือ หลังหนึ่งวันหรือสองสมาธิ คุณอาจสั่งให้คำนึงถึงการเกิดสอง: (i) ก้าว และ (ii) วางลงเท้า ในขณะที่การจำ "ก้าว ย้ายลง" คุณจะพยายามคำนึงถึงขั้นตอนสองขั้นตอน: "ก้าว วางลง ก้าว วางลง" ภายหลัง คุณอาจได้รับคำแนะนำต้องคำนึงถึงสามขั้นตอน: (i) ยกเท้า (ii) ย้าย หรือผลักเท้า และ (iii) วางเท้าลง ยังคงต่อ คุณจะสามารถสั่งให้คำนึงถึงการสี่ขั้นตอนในแต่ละขั้นตอน: (i) ยกเท้า (ii) ย้ายไป (iii) วางมันลง และ (iv) สัมผัส หรือกดเท้าบนพื้นดิน คุณจะได้รับคำแนะนำให้หมดระวัง และสังเกตจิตของเหล่าสี่ขั้นตอนของการเคลื่อนไหวของเท้า: "ยก ก้าวไปข้างหน้า วางลง กดดิน"

ตอนแรก yogis อาจพบมันยากที่จะทำให้ช้าลง แต่พวกเขาได้รับคำสั่งให้ใส่ใจกับทั้งหมดของการเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้อง และ เป็นได้จริงจ่ายความสนใจใกล้ชิด และใกล้ พวกเขาโดยอัตโนมัติจะชะลอตัวลง พวกเขาไม่จำเป็นต้องชะลอลงโดยเจตนา แต่เป็นพวกเขาให้ความสนใจใกล้ชิด ชะลอตัวลงมาให้โดยอัตโนมัติ เมื่อขับรถบนฟรีเวย์ หนึ่งอาจจะขับรถ ที่หก หรือเจ็ดถึงแปดสิบไมล์ต่อชั่วโมง ขับที่ความเร็วนั้น หนึ่งจะไม่สามารถอ่านป้ายสัญลักษณ์ต่าง ๆ บนถนน ถ้าใครอยากอ่านสัญญาณเหล่านั้น จำเป็นต้องทำให้ช้าลง ไม่มีใครได้พูด "ชะลอ" แต่โปรแกรมควบคุมโดยอัตโนมัติได้จะช้าลงเพื่อดูอาการ เดียว yogis ต้องจ่ายความสนใจใกล้ชิดกับการย้ายของยก ก้าวไปข้างหน้า วางลง และกดพื้นดิน พวกเขาจะทำช้าลงโดยอัตโนมัติ เพียงเมื่อพวกเขาช้าลงสามารถ พวกเขาต้องระวังอย่างแท้จริง และตระหนักของความเคลื่อนไหวเหล่านี้ได้

แม้ yogis ใส่ใจ และทำให้ช้าลง พวกเขาอาจไม่เห็นความเคลื่อนไหวและขั้นตอนทั้งหมดอย่างชัดเจน ระยะยังไม่กำหนดห้องพักใจ และพวกเขาอาจดูเหมือนจะเป็นการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเพียงหนึ่ง เป็นความเข้มข้นเติบโตแข็งแกร่ง yogis จะสังเกตเห็นชัดเจนมากขั้นเหล่านี้แตกต่างกันในขั้นตอนเดียว สี่ขั้นตอนน้อยจะได้ง่ายต่อการแยกแยะ Yogis จะรู้อย่างเห็นได้ชัดว่า การเคลื่อนไหวยกไม่ผสมกับการเคลื่อนไหวเคลื่อนที่ไปข้างหน้า และพวกเขาจะรู้ว่า การเคลื่อนไหวเคลื่อนที่ไปข้างหน้าไม่ผสมกับการเคลื่อนไหวยกหรือย้ายลงการเคลื่อนไหว พวกเขาจะเข้าใจความเคลื่อนไหวทั้งหมดอย่างชัดเจน และอย่างเห็นได้ชัด สิ่งที่พวกเขาจะระวัง และตระหนักถึงจะชัดเจนมากในจิตใจของพวกเขา

ตาม yogis ดำเนินการฝึก พวกเขาจะปฏิบัติมากขึ้น เมื่อพวกเขายกเท้าของพวกเขา พวกเขาจะพบความสว่างของเท้า เมื่อพวกเขาผลักเท้า พวกเขาจะสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวจากที่หนึ่งไปยังอีก เมื่อจะวางเท้าลง พวกเขาจะรู้สึกความหนักเบาของเท้า เนื่องจากเท้าจะหนัก และ heavier เป็นมันทอด เมื่อจะวางเท้าบนพื้นดิน พวกเขาจะรู้สึกสัมผัสส้นเท้าบนพื้นดิน ดังนั้น พร้อมกับสังเกตยก ก้าวไปข้างหน้า วางลง และกดดิน yogis จะยังสังเกตแสงที่เท้าเพิ่มขึ้น การเคลื่อนไหวของเท้า ความหนักเบาของเท้าเรียง และจากนั้น การสัมผัสของเท้า ซึ่งมีความแข็งหรือความอ่อนนุ่มของฝ่าเท้าบนพื้นดิน เมื่อ yogis สังเกตกระบวนการเหล่านี้ พวกเขาจะ perceiving ตามองค์ประกอบสำคัญ (ในบาลี dhatu) มีองค์ประกอบสำคัญ: องค์ประกอบของดิน องค์ประกอบของน้ำ องค์ประกอบของไฟไหม้ และองค์ประกอบของอากาศ โดยจ่ายใส่เหล่านี้สี่ขั้นตอนการเดินทำสมาธิ ธาตุทั้งสี่ในแก่นแท้ของพวกเขาจะมองเห็น ไม่เพียงแต่ เป็นแนวคิด แต่ เป็นกระบวน การที่เกิดขึ้นจริง เป็นสุดยอดจริง

ไปรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับลักษณะขององค์ประกอบในการเดินทำสมาธิเรา เคลื่อนไหวแรก คือ การยกเท้า yogis สังเกตแสง และเมื่อพวกเขาสังเกตแสง พวกเขาแทบสีธาตุไฟ แง่มุมหนึ่งของธาตุไฟคือการทำสิ่งที่มีน้ำหนักเบา และเป็นสิ่งที่กลายเป็นเบา พวกเขาเพิ่มขึ้น ในการรับรู้ของความสว่างในการเคลื่อนที่ขึ้นของเท้า yogis สังเกตของธาตุไฟ แต่ในการยกเท้า มี นอกจากความสว่าง ความเคลื่อนไหว เคลื่อนไหวเป็นลักษณะหนึ่งขององค์ประกอบของอากาศ แต่สว่าง ธาตุไฟ โดดเด่น ดังนั้นเราสามารถพูดได้ว่า ในขั้นตอนของการยกไฟ องค์ประกอบหลัก และองค์ประกอบของอากาศเป็นรอง องค์ประกอบเหล่านี้สองจะมองเห็นตาม yogis เมื่อพวกเขาใส่ใจกับการยกของเท้า

ระยะต่อไปจะก้าวเท้าไปข้างหน้า ในการก้าวเท้าไปข้างหน้า องค์ประกอบหลักเป็นองค์ประกอบของอากาศ เพราะเคลื่อนไหวหนึ่งของลักษณะหลักขององค์ประกอบของอากาศ ดังนั้น เมื่อพวกเขาใส่ใจกับก้าวไปข้างหน้าของเท้าในการเดินทำสมาธิ yogis มีแทบ perceiving สำคัญของอากาศองค์ประกอบ

ต่อไปเป็นการเคลื่อนไหวของการวางเท้าลง เมื่อ yogis วางเท้าของพวกเขา มีชนิดของความหนักเบาในการเดินเท้า ความหนักเบาเป็นลักษณะขององค์ประกอบของน้ำ เป็น trickling และ oozing เมื่อของเหลวจะหนัก มัน oozes ดังนั้นเมื่อ yogis สังเกตความหนักเบาของเท้า พวกเขาแทบสังเกตองค์ประกอบน้ำนี้

ในการกดเท้าบนพื้นดิน yogis จะสังเกตได้ความแข็งหรือความอ่อนนุ่มของฝ่าเท้าบนพื้นดิน นี้เกี่ยวข้องกับธรรมชาติขององค์ประกอบโลก โดยจ่ายใส่กดของเท้ากับพื้นดิน yogis แทบสังเกตธรรมชาติของโลกองค์ประกอบ

ดังนี้เราเห็นว่า ในขั้นตอนเดียว yogis สามารถสังเกตกระบวนการในการ พวกเขาสามารถสังเกตตามองค์ประกอบและธรรมชาติของธาตุทั้งสี่ เฉพาะผู้ฝึกสามารถหวังที่จะเห็นสิ่งเหล่านี้เคย

ตาม yogis ยังฝึกเดินทำสมาธิ พวกเขาจะมารู้ว่า กับทุกความเคลื่อนไหว มีจิตใจนดรู การรับรู้การเคลื่อนไหว มีการเคลื่อนไหวยก และจิตใจที่ตระหนักถึงการยก ในช่วงเวลาถัดไป มีการเคลื่อนไหวเคลื่อนที่ไปข้างหน้า และจิตใจที่ตระหนักถึงการเคลื่อนไหว นอกจากนี้ yogis จะตระหนักดีว่า การเคลื่อนไหวและการรับรู้เกิดขึ้น และหายไปในช่วงเวลานั้น ในช่วงเวลาถัดไป มีย้ายลงการเคลื่อนไหว และเพื่อให้การรับรู้การเคลื่อนไหว และทั้งเกิด และ di

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ถอยสมาธิของเรา ฝึกสติ ฝึก yogis 4 ท่าต่าง ๆ พวกเขาฝึกสติเมื่อเดิน เมื่อยืน เมื่อนั่ง เมื่อนอน พวกเขาต้องรักษาสติตลอดเวลาในตําแหน่งใด พวกเขาอยู่ใน การฝึกสติ สมาธิ คือ ท่านั่งไขว้ขา ,แต่เนื่องจากร่างกายไม่สามารถทนต่อตำแหน่งนี้เป็นเวลาหลายชั่วโมง โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลง เราสลับช่วงกับระยะเวลาของการนั่งสมาธิ เดินสมาธิ ตั้งแต่เดินสมาธิสำคัญมาก ผมต้องการที่จะหารือเกี่ยวกับธรรมชาติของความสำคัญและประโยชน์ที่ได้จากการฝึก ฝึกสติสมาธิ

สามารถเทียบกับการต้มน้ำถ้าใครอยากจะต้มน้ำ หนึ่งใส่น้ำในหม้อ ใส่กาต้มน้ำบนเตาแล้วเปิดความร้อนขึ้น แต่ถ้าร้อนก็ปิดได้ทันที น้ำจะไม่เดือด แม้ความร้อนจะเปิดใหม่อีกครั้ง หากยังคงเปิดความร้อนและปิดอีกครั้ง น้ำจะไม่เดือด ในลักษณะเดียวกัน ถ้ามันมีช่องว่างระหว่างช่วงเวลาแห่งสติ ,หนึ่งไม่สามารถได้รับโมเมนตัมและดังนั้นหนึ่งไม่สามารถบรรลุสมาธิ นั่นคือเหตุผลที่ yogis ที่ถอยของเราจะสั่งให้ฝึกอยู่ตลอดเวลาว่าเขาจะตื่นสติ จากเวลาที่พวกเขาตื่นขึ้นมาในยามเช้า จนหลับไปทุกคืน จากนั้น เดินจงกรมเป็นหนึ่งเพื่อการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของสติ

ขออภัยผมเคยได้ยินคนวิจารณ์การเดินจงกรม อ้างว่าพวกเขาไม่สามารถได้รับประโยชน์ใด ๆ หรือผลลัพธ์ที่ดีจากมัน แต่มันคือที่แรกที่พระพุทธเจ้าทรงสอนการเดินจงกรม . ในวาทกรรมที่ดีบนพื้นฐานแห่งสติ พระพุทธเจ้าสอนการเดินจงกรม 2 ครั้ง ในส่วนที่เรียกว่า " ท่า " เขากล่าวว่า พระรู้ " ผมเดิน " เมื่อเขาเดินรู้ " ฉันยืน " เมื่อเขายืนอยู่ รู้ " ผมนั่ง " เมื่อเขานั่งอยู่ และรู้จัก " ชั้นจะนอนแล้วนะ " เมื่อเขากำลังนอนอยู่ ในส่วนอื่นที่เรียกว่า " ความชัดเจน " พระพุทธเจ้าตรัสว่า " พระใช้ความเข้าใจที่ชัดเจนในการก้าวไปข้างหน้าและถอยหลัง เพื่อความเข้าใจที่ชัดเจนว่า " ความเข้าใจที่ถูกต้องของสิ่งที่หนึ่งสังเกต ได้อย่างถูกต้องเข้าใจสังเกตโยคีต้องเพิ่มความเข้มข้น และเพื่อให้ได้สมาธิ เขาต้องใช้สติ ดังนั้น เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสว่า " ภิกษุ ใช้ความเข้าใจที่ชัดเจนว่า " เราต้องเข้าใจว่าไม่เพียง แต่ต้องใช้ความเข้าใจที่ชัดเจน แต่ยังมีสติและสมาธิ ดังนั้น พระพุทธเจ้าทรงสอนกรรมฐาน ใช้สติ สมาธิ และเคลียร์ความเข้าใจระหว่างเดินในขณะที่ " ไปข้างหน้าและย้อนกลับ " เดินจงกรมจึงเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของกระบวนการนี้

แม้ว่าจะไม่บันทึกในสุตตะที่พระพุทธเจ้าให้รายละเอียดและคำแนะนำที่เฉพาะเจาะจงสำหรับเดินจงกรม เราเชื่อว่าเขาต้องให้คำสั่งดังกล่าวในเวลา คำสั่งเหล่านั้นจะต้องมีการเรียนรู้โดยสาวกของพระพุทธเจ้า และผ่านต่อเนื่องรุ่นนอกจากนี้ ครูสมัยโบราณต้องมีสูตรคําแนะนําในการปฏิบัติตามของพวกเขาเอง ปัจจุบัน เรามีชุดละเอียดมากของคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการฝึกเดินจงกรม

ขอให้เราพูดคุยเฉพาะเกี่ยวกับการปฏิบัติของการเดินสมาธิ ถ้าคุณเป็นมือใหม่ที่สมบูรณ์ ครูอาจสอนให้คุณจดจ่อเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นในการเดินจงกรม :ให้มีสติรู้อยู่กับการกระทำของก้าวในขณะที่คุณจดบันทึกอย่างเงียบๆในใจ " ก้าว , ก้าว , ก้าว , " หรือ " ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา คุณอาจเดินในความเร็วช้ากว่าปกติในการปฏิบัตินี้

หลังจากไม่กี่ชั่วโมง หรือหลังจากวันหรือสอง สมาธิ , คุณอาจจะสั่งให้ต้องห่วงสองเหตุการณ์ : ( i ) การก้าวและ ( ii ) วางเท้าในขณะที่การบันทึก " จิตก้าวใส่ลง " คุณจะพยายามที่จะใส่ใจกับสองขั้นตอนในขั้นตอน " เหยียบใส่ลง ไป วาง ลง หลังจากนั้นคุณอาจจะสั่งให้มีสติเป็นสามขั้นตอน : ( 1 ) ยกเท้า ; ( 2 ) ย้าย หรือผลักดันเท้าไปข้างหน้า และ ( 3 ) การวางเท้าลง แต่หลังจากนั้นคุณจะได้รับการแนะนำให้มีสติรู้สี่ขั้นตอนในแต่ละขั้นตอน :( 1 ) ยกเท้า ; ( 2 ) ย้ายไปข้างหน้า ; ( iii ) การวางมันลง และ ( 4 ) สัมผัสหรือกดเท้าลงบนพื้น คุณจะได้รับการแนะนำให้หมดสติและทำให้ทราบจิตของเหล่านี้สี่ขั้นตอนของการเคลื่อนไหวของเท้า : " การยกย้ายไปข้างหน้า วางแผ่นพื้น . "

ที่ yogis แรกอาจพบมันยากที่จะชะลอตัวลงแต่เมื่อพวกเขาถูกสั่งให้จ่ายปิดสนใจกับทุกความเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องและตามที่จ่ายจริงเข้าใกล้ความสนใจของพวกเขาโดยอัตโนมัติจะชะลอตัวลง พวกเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะชะลอตัวลง แต่เป็นพวกเขาเอาใจใส่ช้าลงมาได้โดยอัตโนมัติ เมื่อขับรถบนทางด่วน หนึ่งอาจจะขับรถ 60 หรือ 70 หรือ 80 ไมล์ต่อชั่วโมงขับรถที่ความเร็วนั้น จะไม่สามารถอ่านบางส่วนของป้ายบนถนน ถ้าใครอยากอ่านป้ายนั้นมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะชะลอตัวลง ไม่มีใครพูดว่า " ช้าลง " แต่คนขับจะชะลอตัวลงเพื่อดูอาการ ในทำนองเดียวกัน ถ้า yogis ต้องการเอาใจใส่การเคลื่อนไหวของการยกย้ายไปข้างหน้า วางและกดพื้นพวกเขาจะชะลอตัวลง แต่เมื่อพวกเขาช้าลงได้จริงๆ มีสติสัมปชัญญะ ตระหนักถึงการเคลื่อนไหวเหล่านี้

ถึงแม้ว่า yogis ให้ความสนใจและช้าลง พวกเขาอาจไม่เห็นทั้งหมดของขบวนการและขั้นตอนที่ชัดเจน ขั้นตอนอาจจะยังไม่ค่อยชัดเจนในจิตใจ และพวกเขาอาจดูเหมือนจะเป็นเพียงหนึ่งอย่างต่อเนื่องในการเคลื่อนไหว เป็นสมาธิที่เติบโตแข็งแกร่งyogis จะสังเกตมากขึ้นและชัดเจนมากขึ้นเหล่านี้ขั้นตอนที่แตกต่างกันในขั้นตอนเดียว ; สี่ขั้นตอนอย่างน้อยจะง่ายที่จะแยกแยะความแตกต่าง yogis จะรู้ชัดว่า การเคลื่อนไหวที่ไม่ผสมกับการย้ายการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าและพวกเขาจะรู้ว่า ก้าวไปข้างหน้าการเคลื่อนไหวที่ไม่ผสมกับการเคลื่อนไหวหรือการลงเคลื่อนไหวพวกเขาจะเข้าใจทุกการเคลื่อนไหวอย่างชัดเจนและอย่างเด่นชัด ไม่ว่าพวกเขาจะใส่ใจ และตระหนักถึงจะชัดเจนมากในจิตใจของพวกเขา .

เป็น yogis ดำเนินการปฏิบัติ พวกเขาจะสังเกตมากขึ้น เมื่อเขายกเท้าของพวกเขาที่พวกเขาจะได้สัมผัสกับความสว่างของเท้า เมื่อพวกเขาดันเท้าไปข้างหน้า พวกเขาจะสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวจากที่หนึ่งไปยังอีก เมื่อพวกเขาวางเท้าลงพวกเขาจะรู้สึกความหนักของเท้า เพราะเท้าจะกลายเป็นหนักและหนักขึ้นลงมาเป็น . เมื่อพวกเขาวางเท้าบนพื้นดิน พวกเขาจะรู้สึกได้ถึงสัมผัสของส้นเท้าของเท้าบนพื้นดิน ดังนั้น พร้อมกับยก สังเกต ก้าวไปข้างหน้า ใส่ลงไป และกดพื้นดิน yogis จะยังรับรู้ความสว่างของ Rising เท้า การเคลื่อนที่ของเท้าความหนักเบาของการลงเท้าแล้วสัมผัสของเท้าซึ่งมีความแข็งและความอ่อนนุ่มของเท้าบนพื้นดิน เมื่อ yogis รับรู้กระบวนการเหล่านี้ พวกเขามี 4 องค์ประกอบที่สําคัญ ( บาลี dhatu ) สี่องค์ประกอบที่สําคัญ ได้แก่ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุ ไฟ และองค์ประกอบของอากาศโดยให้ความสนใจใกล้เคียงกับเหล่านี้สี่ขั้นตอนของการเดินจงกรม , สี่องค์ประกอบในสาระสำคัญที่แท้จริงของพวกเขาจะถูกมองว่า ไม่ได้เป็นเพียงแนวคิด แต่กระบวนการที่แท้จริง ขณะที่ความเป็นจริง ultimate

เราไปลงในรายละเอียดเล็กน้อยเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณลักษณะขององค์ประกอบในการเดินสมาธิ ในการเคลื่อนไหวครั้งแรก นั่นคือ การยกเท้า yogis รับรู้ความสว่างและเมื่อพวกเขารับรู้ความสว่าง พวกเขาแทบจะรับรู้องค์ประกอบของไฟ ด้านหนึ่งของธาตุไฟ ที่ทำให้เรื่องอ่อนลง และเป็นสิ่งที่จะเบาลง เขาลุกขึ้น ในการรับรู้ของความสว่างในการเคลื่อนไหวของเท้าขึ้น yogis รับรู้สาระสําคัญของธาตุไฟ แต่ในยกเท้ายังมี นอกจากความสว่าง การเคลื่อนไหวการเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งในแง่มุมของธาตุอากาศ . แต่ความสว่างธาตุไฟ คือ เด่น ดังนั้นเราสามารถพูดได้ว่าในขั้นตอนของการยกไฟเป็นธาตุหลักและธาตุอากาศคือรอง องค์ประกอบเหล่านี้สองจะรับรู้โดย yogis เมื่อพวกเขาใส่ใจกับการยกเท้า

ขั้นตอนต่อไปคือการเลื่อนเท้าไปข้างหน้า ในการเลื่อนเท้าไปข้างหน้าองค์ประกอบเด่นเป็นธาตุอากาศ เพราะเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งในลักษณะหลักของธาตุอากาศ . ดังนั้น เมื่อ พวกเขาใส่ใจกับการก้าวไปข้างหน้าของเท้าในการเดินสมาธิ , yogis แทบรับรู้สาระสําคัญของธาตุอากาศ

ขั้นตอนต่อไปคือการเคลื่อนไหวของการวางเท้าลง เมื่อ yogis วางเท้าของพวกเขาลงมีชนิดของความหนักเบาในเท้า ความหนักเบาเป็นลักษณะของธาตุน้ําไหลเยิ้มและเป็น . เมื่อของเหลวที่หนักมาก มันมีเสน่ห์ ดังนั้นเมื่อ yogis รับรู้ความหนักเบาของเท้า พวกเขาแทบจะเห็นน้ำองค์ประกอบ

ในการกดเท้าบนพื้นดิน , yogis จะรับรู้ความแข็งหรืออ่อนของเท้าบนพื้นดินนี้เกี่ยวข้องกับลักษณะของธาตุดิน โดยให้ความสนใจใกล้เคียงกับการกดของเท้ากับพื้นดิน yogis แทบรับรู้ธรรมชาติของธาตุดิน

ดังนั้นเราจะเห็นว่าในเพียงหนึ่งก้าว , yogis สามารถรับรู้กระบวนการหลาย พวกเขาสามารถรับรู้สี่องค์ประกอบและธรรมชาติของธาตุทั้งสี่ เฉพาะผู้ที่ฝึกก็เคยหวังที่จะเห็นสิ่งเหล่านี้ .

เป็น yogis ยังคงปฏิบัติเดินจงกรม พวกเขาจะตระหนักว่า ทุกความเคลื่อนไหว ยัง มี สังเกตจิตรับรู้การเคลื่อนไหว มีการยกเคลื่อนย้าย และยังมีจิตใจที่ตระหนักถึงที่ยก ในเวลาต่อมา มีการย้ายการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าและจิตใจที่ตระหนักถึงการเคลื่อนไหว นอกจากนี้yogis จะตระหนักว่า ทั้งการเคลื่อนไหวและการรับรู้เกิดขึ้น และหายไปในช่วงเวลานั้น ในเวลาต่อมา มีการลงเคลื่อนไหว และยังรับรู้การเคลื่อนไหว ทั้งสองลุกขึ้น ดิ