2.2.4 Combined measures of financia

2.2.4 Combined measures of financial well-being Few authors rely entirely upon subjective measures to define financial well‐being,  The most dominant and influential framework for financial well‐being  incorporates subjective and objective measures, and was developed by Porter and  Garman (1993). This model takes its inspiration from the Model of Life Satisfaction  (Campbell, Converse and Rogers, 1976) which is a measure of general well‐being.  The authors adapt this framework to take into account financially healthy  behaviours and the individual’s perspective on their financial situation. They add  a further two areas for analysis. The first is an individual’s subjective comparison  of their financial situation with their peer group, as these act as the reference  points that people use for judging their financial status. The second is an  individual’s assessment of changes in their financial history and perceptions of  likelihood of positive or negative future change. 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.4 มาตรการรวมการเงินไม่กี่ผู้เขียนขึ้นทั้งมาตรการเรื่องการกำหนดเงิน well‐being กรอบโดดเด่น และมีอิทธิพลมากที่สุดสำหรับ well‐being การเงินประกอบด้วยมาตรการอัตนัย และวัตถุประสงค์ และได้รับการพัฒนา โดยพนักงานยกกระเป๋าและ garman หมวกกันน็ (1993) รุ่นนี้ใช้แรงบันดาลใจจากรูปแบบของชีวิตพอใจ (Campbell สนทนา และโร เจอร์ส 1976) ซึ่งเป็นการวัดความ well‐being ทั่วไป ผู้เขียนปรับกรอบนี้เพื่อนำเข้าบัญชีทางการเงินสุขภาพพฤติกรรมและมุมมองของแต่ละบุคคลในสถานการณ์ทางการเงิน เพิ่มอีกสองพื้นที่สำหรับการวิเคราะห์ แรกเป็นเปรียบเทียบสถานการณ์ทางการเงินกับกลุ่มของพวกเขา ตามอัตวิสัยของแต่ละบุคคลเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นจุดอ้างอิงที่บุคคลใช้สำหรับตัดสินสถานะทางการเงิน สองคือ การประเมินของแต่ละบุคคลการเปลี่ยนแปลงในประวัติทางการเงินและการรับรู้ของความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงในอนาคตที่บวก หรือลบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.4 มาตรการรวมของความเป็นอยู่ผู้เขียนการเงินไม่กี่พึ่งพาสิ้นเชิงเมื่อมาตรการอัตนัยในการกำหนดทางการเงินเป็นอยู่ที่ดีกรอบที่โดดเด่นที่สุดและมีอิทธิพลทางการเงินสำหรับการเป็นอยู่ที่ดีประกอบด้วยมาตรการอัตนัยและวัตถุประสงค์และได้รับการพัฒนาโดยพอร์เตอร์และ Garman (1993 ) รุ่นนี้ใช้แรงบันดาลใจจากรูปแบบของความพึงพอใจของชีวิต (แคมป์เบล, Converse และโรเจอร์ส, 1976) ซึ่งเป็นตัวชี้วัดทั่วไปเป็นอยู่ที่ดี ผู้เขียนปรับตัวเข้ากับกรอบนี้จะต้องคำนึงถึงพฤติกรรมสุขภาพทางการเงินและมุมมองของแต่ละบุคคลเกี่ยวกับสถานการณ์การเงินของพวกเขา พวกเขาเพิ่มอีกสองพื้นที่สำหรับการวิเคราะห์ ประการแรกคือการเปรียบเทียบทัศนะของแต่ละบุคคลของสถ​​านการณ์ทางการเงินของพวกเขากับกลุ่มเพื่อนของพวกเขาเช่นการกระทำเหล่านี้เป็นจุดอ้างอิงที่ว่าคนที่ใช้สำหรับการตัดสินสถานะทางการเงินของพวกเขา ประการที่สองคือการประเมินของแต่ละบุคคลของการเปลี่ยนแปลงในประวัติศาสตร์การเงินของพวกเขาและการรับรู้ของความน่าจะเป็นของการเปลี่ยนแปลงในอนาคตบวกหรือลบ 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.4 มาตรการทางการเงินรวมของความเป็นอยู่ไม่เขียนอะไรไหมพึ่งอะไรทั้งหมด ทำไมเมื่ออะไรอัตนัยไหมมาตรการรึเปล่าที่จะกำหนดไหมเงินไหมครับ‐ เป็น    ที่เด่นและมีอิทธิพลอะไรไหมสำหรับกรอบอะไรเหรออะไรดี‐ถูกไหมเรื่องการเงินอะไรรึเปล่าอัตนัยและวัตถุประสงค์และมาตรการอะไรไหม ,   พัฒนาอะไรรึเปล่าด้วยรึเปล่า พอตเตอร์ และ การ์แมนไหมไหมไหม ( 1993 )     รุ่นนี้ใช้ของอะไร แรงบันดาลใจจากรูปแบบไหมไหมไหมไหมไหมไหมไหม ชีวิตของความพึงพอใจ ( Campbell ,  และ    Converse โรเจอร์ส , 1976 )  ซึ่งเป็น เป็น   ใน วัดทั่วไป อะไรดี‐ถูก อะไรที่ทำไมผู้เขียนไหมปรับรึเปล่านี้รึเปล่าที่จะใช้ในกรอบไหมไหมไหมไหมไหมไหมไหม พฤติกรรม สุขภาพ การเงิน บัญชี และในแต่ละครั้งที่      ในมุมมองของสถานการณ์ทางการเงินเหรอ .  พวกเขาอะไรเพิ่มรึเปล่า มีอะไรเพิ่มเติมไหมสองพื้นที่   สำหรับการวิเคราะห์ . อะไรที่ทำไมก่อนรึเปล่าคือ ทำไมมีอะไรเหรอทำไมแต่ละกลุ่มเปรียบเทียบอะไรของสถานการณ์ทางการเงินไหมไหมไหมไหมกับไหมของไหมเพื่อนไหม กลุ่ม อะไรเป็นอะไรเหล่านี้ไหมทำไหมเป็นไหมมีอะไรอ้างอิงไหมจุดอะไรที่ทำไมผู้คนใช้ไหมสำหรับรึเปล่าดูไหม สถานะทางการเงินของพวกเขา และ     . ที่สองคือทำไมมีอะไรเหรอทำไมของแต่ละการประเมินการเปลี่ยนแปลงอะไรในอะไรของพวกเขา     ประวัติทางการเงินและการรับรู้ไหมของไหมโอกาสอะไรของอะไรรึเปล่า บวกหรือลบอะไรอะไรในอนาคตไหมเปลี่ยน