It was two weeks after that when Lu

It was two weeks after that when Luru’s father returned home.
Around noon when the sun was high, his father who was riding a carriage from the neighbouring town was wearing neither sword nor armour, and was lightly dressed like any old villager so from a glance you could not really tell that he was a skilled swordsman.

He had a gentle and calm atmosphere, and in his luggage were a number of heavy books, and even now was reading while wearing the Magus Tool that he always put on when he did so. Because of that, rather than a knight, he seemed more like a scholar.

Alighting from the horse carriage left at the entrance of the village, with a few books and a large-ish bag, he noticed Luru who had come to meet him and leisurely waved his hand.

◆◇◆◇◆

“Hey… It’s been a while, huh, Luru. Have you been well?”

His father spoke in a kind tone, befitting of his appearance, and though it wasn’t as though they hadn’t met in years, Luru thought that it was something he missed.

“Yeah, I’ve been well… It’s been a while. Will you be able to stay a bit longer this time?”

His father, Patrick, worked in the royal palace in the royal capital, so he didn’t have that much leave. That’s why Luru asked what he did.
Normally his family should have been living together in the capital, but his mother took a liking to this village, and his father didn’t want to take Luru and his mother to the capital either.
It seems that his mother had lived in the capital in the past, but after marrying with his father they came to this village, and she had lived here ever since.
Perhaps it was because the two of them didn’t like metropolises, or perhaps there was some other reason they didn’t mention so Luru didn’t know, but anyway, because of their circumstances, Luru hadn’t been to a large city yet.

“Let’s see… This time… I don’t think I can stay for too long either. Though it’s not like I have to go back immediately either. So there’s enough time to train you and Rusty.”

Said Patrick with a smile.
Each time Patrick came home, he would teach Luru and Rusty.
There were quite a few people who had learned swordsmanship in the village, but the only one who was skilled enough to teach people properly was Patrick.
Because of that, he would often teach the children of the village swordsmanship when he came home.

While he was in the village, Patrick was completely on holiday without anything else to do, so he had a lot of free time.
Having said that though, there was no way that a knight could let his skill decline, so he trained in the sword every single day, and it seems that the children who saw him do so asked him to teach them, and that was how it began.
There were a few children who learned under Patrick, left the village, and became adventurers, and Rusty was working hard to be the same.

“I think Rusty’s burning up this time. He’s probably frantically trying his best, so… could you tell him not to overdo it?”

“Mn? Did something happen to him?”

“We’ll tell you about that later… There are a whole bunch of things we have to tell you, after all.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นสองสัปดาห์หลังจากนั้นเมื่อกลับพ่อของ Luruรอบเที่ยงเมื่อดวงอาทิตย์ถูกสูง บิดาที่ได้ขี่รถที่พักเพื่อนสวมทั้งดาบและเสื้อเกราะไม่ และเคยแต่งตัวเบา ๆ เช่นชาวบ้านเก่าใด ๆ จากการ คุณสามารถจริง ๆ บอกว่า เป็นดาบที่มีฝีมือเขามีความอ่อนโยนสงบ ในกระเป๋าของเขามีจำนวนหนังสือหนัก และถูกอ่านขณะใส่เครื่องมือ Magus ที่เขาใส่ในเมื่อเขาไม่ให้ก็ เนื่องจากที่ แทนอัศวิน ดูเหมือนนักเรียนทุนเขาสังเกต Luru ที่เคยมาพบเขา และท่าน waved มือ alighting จากรถม้าทางเข้าหมู่บ้าน มีกี่เล่มและกระเป๋า large-ish◆◇◆◇◆"เฮ้... แล้วในขณะที่ ฮะ Luru คุณได้ดีหรือไม่"เขาพูดพ่อในแบบโทน สี ลักษณะ แท้ ๆ และแม้ว่ามันไม่ได้เหมือนพวกเขาไม่ได้พบในปี Luru คิดว่า มันเป็นสิ่งที่เขาไม่"ใช่ ฉันได้รับดี... จะได้รับในขณะที่ คุณจะได้พักยาวเป็นบิตเวลานี้"บิดาของเขา Patrick ทำงานในพระราชวังในเมืองหลวงรอยัล จึงไม่ได้มีมากที่ปล่อยให้ จึง Luru ถามสิ่งที่เขาไม่ปกติครอบครัวควรมีการอาศัยอยู่ร่วมกันในเมืองหลวง แต่แม่เอาความชื่นชอบหมู่บ้านนี้ และบิดาไม่ได้ต้องไป Luru และแม่หลวงทั้งดูเหมือนว่า แม่ของเขาได้อาศัยอยู่ในเมืองหลวงในอดีต แต่หลังจากแต่งกับพ่อของเขา จะมาถึงหมู่บ้านนี้ และเธอได้อาศัยอยู่ที่นี่นับตั้งแต่บางทีมันเป็น เพราะเขาทั้งสองไม่ชอบ metropolises หรือบางทีอาจมีเหตุผลอื่น ๆ ที่พวกเขาไม่ได้พูดเพื่อ Luru ไม่ทราบ แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสถานการณ์ของพวกเขา Luru ไม่ได้รับการเป็นเมืองใหญ่ยัง"ลองดู... คราวนี้ ฉันไม่คิดว่า ฉันสามารถอยู่เกินไปนานอย่างใดอย่างหนึ่ง แม้ว่าจะเป็นการไม่ชอบต้องไปกลับทันทีอย่างใดอย่างหนึ่ง ดังนั้น มีเวลาพอที่จะฝึกและสนิม"Patrick กล่าว ด้วยรอยยิ้มPatrick มาบ้าน แต่ละครั้งเขาจะสอน Luru และสนิมมีค่อนข้างไม่กี่คนที่ได้เรียนรู้ swordsmanship ในหมู่บ้าน แต่คนมีฝีมือพอที่จะสอนคนอย่างเดียว Patrickเนื่องจากว่า เขาจะมักจะสอนเด็ก swordsmanship บ้านมาบ้านขณะที่เขาอยู่ในหมู่บ้าน Patrick ได้อย่างสมบูรณ์ในวันหยุดไม่มีอะไรทำ เพื่อให้เขามีเวลาว่างต้องบอกว่า แม้ว่า มีวิธีที่อัศวินปฏิเสธทักษะของเขา เพื่อให้เขาฝึกในดาบทุกวันเดียว และดูเหมือน ว่า เด็ก ๆ ที่เห็นเขาทำให้อาจขอให้เขาสอนให้ ว่า และวิธีการเริ่มต้นนั้นมีเด็กบางคนที่เรียนรู้ภายใต้ Patrick ซ้ายวิลเลจ และกลายเป็น adventurers และสนิมทำงานหนักจะเหมือนกัน"ผมคิดว่า เขียนเป็นสนิมเวลานี้ เขาคงเมามันกำลังเขาดีที่สุด ดังนั้น... คุณสามารถบอกเขาไม่หักโหมมัน""Mn สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา""เราจะบอกคุณว่าในภายหลัง... ได้ทั้งนั้นสิ่งที่เราได้บอกคุณ หลังจากทั้งหมด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นสองสัปดาห์หลังจากที่เมื่อพ่อของ Luru กลับบ้าน.
รอบเที่ยงเมื่อดวงอาทิตย์อยู่ในระดับสูง, พ่อของเขาที่กำลังขี่รถจากเมืองที่อยู่ใกล้เคียงได้รับการสวมใส่ดาบหรือเกราะและแต่งตัวเบา ๆ เหมือนชาวบ้านเก่า ๆ ดังนั้นจากอย่างรวดเร็ว คุณไม่สามารถจริงๆบอกว่าเขาเป็นนักดาบที่มีทักษะ. เขามีบรรยากาศสบาย ๆ และความสงบและในกระเป๋าเดินทางของเขาเป็นจำนวนหนังสือหนักและแม้ตอนนี้คือการอ่านในขณะที่ใส่เครื่องมือหมอผีที่เขามักจะใส่ในเมื่อเขาทำเช่นนั้น . เพราะการที่มากกว่าอัศวินเขาลำบากมากขึ้นเช่นนักวิชาการ. การลงจากรถม้าซ้ายที่ทางเข้าของหมู่บ้านที่มีหนังสือไม่กี่เล่มและถุงขนาดใหญ่ ish เขาสังเกตเห็น Luru ที่ได้มาพบเขาและ สบายโบกมือ. ◆◇◆◇◆ "เฮ้ ... มันได้รับในขณะฮะ, Luru คุณได้รับด้วยหรือไม่ "พ่อของเขาพูดด้วยน้ำเสียงชนิดที่เหมาะสมของการปรากฏตัวของเขาและแม้ว่ามันจะไม่ได้ว่าพวกเขาไม่ได้พบกันในปีLuru คิดว่ามันเป็นสิ่งที่เขาพลาด." ใช่ฉันได้ รับดี ... จะได้รับในขณะที่ คุณจะสามารถที่จะอยู่อีกนานครั้งนี้หรือไม่ "พ่อของเขาแพทริคทำงานในพระราชวังในเมืองหลวงพระราชเพื่อให้เขาไม่ได้มีที่ลามาก นั่นเป็นเหตุผลที่ Luru ถามว่าสิ่งที่เขาทำ. โดยปกติครอบครัวของเขาควรจะได้รับการอาศัยอยู่ร่วมกันในเมืองหลวง แต่แม่ของเขาเอาความชื่นชอบไปยังหมู่บ้านนี้และพ่อของเขาไม่ได้ต้องการที่จะใช้ Luru และแม่ของเขาไปยังเมืองหลวงอย่างใดอย่างหนึ่ง. ดูเหมือนว่า ว่าแม่ของเขาเคยอาศัยอยู่ในเมืองหลวงในอดีตที่ผ่านมา แต่หลังจากที่แต่งงานกับพ่อของเขาพวกเขามาถึงหมู่บ้านแห่งนี้และเธอได้อาศัยอยู่ที่นี่มาตั้งแต่. บางทีมันอาจจะเป็นเพราะพวกเขาทั้งสองไม่ชอบมหานครหรือบางทีอาจจะมี ด้วยเหตุผลบางอย่างที่พวกเขาไม่ได้พูดถึงดังนั้น Luru ไม่ทราบ แต่ต่อไปเพราะสถานการณ์ของพวกเขา Luru ไม่เคยไปเมืองใหญ่ยัง. "ลองมาดูกัน ... เวลานี้ ... ฉันไม่คิดว่าฉันสามารถอยู่ นานเกินไปอย่างใดอย่างหนึ่ง แม้ว่ามันจะไม่เหมือนที่ผมต้องกลับไปทันทีอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อให้มีเวลาเพียงพอในการฝึกอบรมและสนิม. "กล่าวว่าแพทริคด้วยรอยยิ้ม. เวลาแพทริคมาที่บ้านแต่ละคนเขาจะสอน Luru และสนิม. มีค่อนข้างไม่กี่คนที่ได้เรียนรู้ดาบอยู่ในหมู่บ้าน แต่เพียงคนเดียวที่เป็น ฝีมือพอที่จะสอนคนอย่างถูกต้องเป็นแพทริค. เพราะการที่เขามักจะสอนให้เด็กของดาบหมู่บ้านเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน. ขณะที่เขาอยู่ในหมู่บ้านแพทริคได้อย่างสมบูรณ์ในวันหยุดโดยไม่ต้องอะไรอื่นที่จะทำเพื่อให้เขามี มากเวลาว่าง. ต้องบอกว่า แต่มีวิธีการที่อัศวินจะทำให้การลดลงของความสามารถของเขาไม่ให้เขาได้รับการฝึกฝนในดาบทุกวันและดูเหมือนว่าเด็ก ๆ ที่เห็นเขาทำเช่นนั้นขอให้เขาสอนพวกเขา และนั่นก็คือวิธีการที่จะเริ่มต้น. มีเด็กไม่กี่คนที่ได้เรียนรู้ภายใต้แพทริคเขาออกจากหมู่บ้านและกลายเป็นนักผจญภัยและสนิมได้ทำงานอย่างหนักเพื่อจะเหมือนกัน. "ผมคิดว่าการเผาไหม้ของสนิมขึ้นในครั้งนี้ เขาอาจจะเมามันพยายามที่ดีที่สุดของเขาดังนั้น ... คุณสามารถบอกเขาไม่หักโหมมัน? "" Mn? บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาหรือไม่? "" เราจะบอกคุณเกี่ยวกับในภายหลังว่า ... มีทั้งกลุ่มของสิ่งที่เราต้องบอกคุณหลังจากทั้งหมดมี. "