In the year 1095, Alexius Comnenus,

In the year 1095, Alexius Comnenus, Emperor of Byzantium, sent a series of frantic messages to Pope Urban II in Rome. Couched in the elaborate style of the time and dwelling at length on Comnenus' troubles, the messages could have been summarized in one word: "Help." Asia's fierce Seljuk Turks had conquered the vast Anatolian reaches of the Emperor's domain and were almost at the gates of Constantinople. Without help, Comnenus told the Pope, Byzantium's undermanned army could not hold out and Constantinople, the bastion of Christendom in the East, would surely fall to the Turks.


Urban went Comnenus one better. At the Council of Clermont in France in November, 1095, in what historian Philip Hitti has called "probably the most effective speech in history," he not only rallied troops to save Constantinople but set in motion a series of "holy wars" to free the Holy Land and Jerusalem from 400 years of Muslim rule. They were wars that would later be called Crusades and which would call forth onto the stage of medieval history some of that period's most remarkable figures, One of them, a hero to both Islam and Christianity, was Al-Malik al-Nasir al-Sultan Salah al-Din Yusuf ibn Ayyub, better known as Saladin.


By the time Saladin made his appearance, Urban's exhortations had succeeded beyond his most extravagant hopes. The crusaders had saved Constantinople, conquered the Holy Land, and had ruled what they called the Latin Kingdom of Jerusalem for 70 years. The crusaders being a tiny minority in a sea of hostile Muslims, their rule was not an easy one. On the other hand, with Islamic power fragmented among the Seljuk-dominated caliph of Baghdad, the rival Fatimids of Cairo and a semi-independent warlord in Syria called Nur al-Din, crusader rule also seemed permanent.


Saladin, son of a high-ranking Kurdish officer in Nur al-Din's army, was an Arab by culture, language and inclination. Born in Tikrit, Iraq, in 1138, he was called Yusuf ibn Ayyub (Yusuf son of Ayyub) but later assumed the additional name of Salah al-Din (Rectifier of the Faith). From these beginnings, he became one of the few Muslims of the times famous enough to win a westernized version of their names. The crusaders, and later all of Europe, shortened Salah al-Din to Saladin—the name under which he was later romanticized in the West in countless poems and legends.


Late in the year 1168, Saladin took part in an expedition commanded by his uncle and sent to Egypt by Nur al-Din to head off a Frankish take-over. Nur's soldiers eluded the Franks and entered Cairo as liberators. Saladin's uncle died two months later and in March, 1169, Saladin, at 31, was appointed Sultan of Egypt. Arab chroniclers relate that at this time Saladin gave up wine and other pleasures and made a vow to deliver the Holy Land from the Franks.


Two years later, the last Fatimid caliph died (Aramco World, September-October, 1969) and Saladin founded his own dynasty, the Ayyubids. Using Egypt as a power base, he also began the long task of unifying Islam in order to fulfill his vow.


There followed an 18-year period during which Saladin put his Egyptian base in order, his two chief rivals—King Amalric of Jerusalem and his erstwhile suzerain, Nur al-Din—died, and Saladin unified the country between the Nile and the Tigris under his rule. This was a period of sporadic clashes with the forces of the Leper King, Baldwin IV of Jerusalem and his successor, King Guy of Lusignan, of truces almost invariably broken by the Franks and restored, thanks to Saladin's legendary tolerance. But open warfare was carefully avoided. Then, in 1186, the treacherous Reginald of Chatillon, bandit-knight and master of the Castle of Kerak in Jordan, who had previously made it known that he intended to conquer Mecca itself, attacked a large caravan traveling through the desert beneath his mountain eyrie. For Saladin this was the last straw. He proclaimed a holy war against the crusaders and vowed to kill Reginald with his own hand.


On July 4, 1187, a vast force under Saladin's banner defeated the Frankish army in the battle of the Horns of Hattin—in which Saladin struck down the captured Reginald as promised. Then on October 2, almost 90 years after the first crusaders took the Holy City, came the supreme moment of Saladin's career—the capture of Jerusalem.


This momentous event, however, sent ripples of indignation across Europe and brought on the Third Crusade, led by Richard the Lion Hearted and King Philip II of France. Five years later, after a period of battles, sieges, counter-sieges and diplomatic negotiations, Saladin and Richard signed a peace treaty under which the Muslims kept Jerusalem and the interior and the crusaders were permitted to retain, for a short while longer, their tenuous hold on the coastal towns. Saladin, having fulfilled his oath, withdrew to Damascus where, at the age of 55, he died, already a hero and soon to be a legend.


The legend, of course, was embellished after his death with such myths, half-truths, superstitious beliefs and romance, that the real Saladin nearly vanished. Fortunately, Arab historians who were his contemporaries and the Latin chroniclers who lived in the Holy Land preserved a more realistic picture.


It seems that Saladin was a slender man of medium height with a dark complexion, dark hair, eyes and beard, and a rather melancholy expression. He had tremendous endurance and simple tastes in food. He liked fresh fruit and sherbet, drank barley-water when he was suffering, and enjoyed boiled rice. When not in the field he liked nothing better than an evening surrounded by scholars, friends and poets, discussing theology and law or listening to readings of the Koran, which if well rendered could move him to tears. He kept a small book in his pocket in which he wrote down quotations from his favorite authors, and he would often read aloud from it to illustrate a point in his conversation. Saladin liked chess, but his favorite pastime was polo—largely because it involved horses. Horses were his weakness and he offered them frequently as special gifts. He could reel off the pedigree of an Arabian mare without a moment's hesitation.


Although Saladin had all the wealth of Egypt and Syria at his disposal, the trappings of power had no attraction for him. When he became supreme ruler of Egypt after the death of the Fatimid caliph, for instance, he preferred a small simple house to the caliph's fabulous palace (4,000 rooms, a 120,000-volume library and sackfuls of jewels). Knowing that others liked ostentation, however, he gave away most of the contents of the palace.


Unlike the colorfully-dressed crusaders, Saladin usually wore a simple wool or linen cloak. As a youth, as a concession to the treachery that lurked behind every Egyptian curtain, he wore a coat of mail under his robes. His personal retinue—loyal men who were willing to die for him, and often did—followed his example. In his later years he wore a padded coat while on horseback to keep off the chill.


In contrast to the deference shown to other autocrats, there was no need to fawn in Saladin's presence. Ignoring protocol, he commanded loyalty by his personal bearing and example, his gentle character and his magnanimity. During audiences for example, the jostling petitioners often trod on the very cushion where the Sultan sat smiling.


More important, perhaps, was his relationship with his officers and principal emirs. During one long tour of inspection, his friend Baha al-Din, who later wrote a history of Saladin, was riding in front of the Sultan and inadvertently splashed mud all over him, ruining his clothes. "But he only laughed and refused to let me go behind," the historian related. Discussion was free and unrestrained by any need for flattery. At one officers' meeting the Sultan asked for a drink but nobody paid any attention. He had to repeat his request several times, a secretary recounted, before he was served. For his followers to have felt so free in his presence, Saladin must have inspired a trust which was unthinking.


Little is known about Saladin's wife, except that he married her in Egypt and that she stood by him through thick and thin and gave him 16 sons. There is no record that Saladin ever took on the four wives allowed by Islam. It is evident that his campaigns were a personal sacrifice, since he had to leave his wife and children for long spells, and it was well known that nothing pleased him more than sitting in the cool gardens of his palace in Damascus, playing with his younger children. His eldest son, al-Afdal, became one of his principal lieutenants, but there is more than one hint in the chronicles that his favorite was his third eldest, al-Zahir.


If Saladin was an unusual sovereign, he was a more unusual—even unique—general. In addition to his talents as commander, strategist and planner, Saladin was chivalrous to a fault, a trait that made him famous in the West.


Although he could be inflexible and even cruel when the occasion demanded, he genuinely disliked bloodshed. In fact, the only stain on his record was the execution of about 300 knights of the two main military orders, the Templars and the Hospitalers, at Tiberias a few months before he captured Jerusalem. And even that act when considered in the context of those unsettled times, was no awful crime. When the crusaders first occupied Jerusalem in 1099 they killed thousands, including women and children. When Saladin recaptured the city, there was no killing and no desecration of holy places, and Christian pilgrims were allowed free access to their places of worship.


The Sultan, far from becoming drunk with power, seemed to feel that his new responsibilities demanded more and more restraint. At the famous siege of Acre several years later the most colorful of Saladin's adversaries, Richard the Lion Hearted, violated an agreement and slaughtered the city's entire 3,000-man garris

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1095, Alexius Comnenus จักรพรรดิ Byzantium ส่งชุดของข้อความคลั่งไปสมเด็จพระสันตะปาปา Urban II ในโรม Couched ในแบบความละเอียดของเวลาและอาศัยอยู่ยาวในปัญหาของ Comnenus ข้อความไม่มีสรุปแล้วในหนึ่งคำ: "ช่วยด้วย" เอเชียรุนแรง Seljuk เติร์กได้แปลกจนถึงอานาโตเลียใหญ่ของโดเมนของจักรพรรดิ และถูกเกือบที่ประตูเปิล ไม่ มีวิธีใช้ Comnenus บอกสมเด็จพระสันตะปาปา ไม่สามารถเล่นของ Byzantium undermanned กองทัพ และเปิล บาสชั่นของ Christendom ในภาคตะวันออก ย่อมจะตกไปให้พวกเติร์กเมืองไป Comnenus หนึ่งดีกว่า ที่สภา Clermont ในประเทศฝรั่งเศสในเดือนพฤศจิกายน 1095 นักประวัติศาสตร์ว่าฟิลิป Hitti ได้เรียกว่า "คงจะมีประสิทธิภาพสูงสุดพูดในประวัติศาสตร์ เขาไม่เพียงแต่เพื่อกำลังพลบันทึกเปิล แต่ตั้งในการเคลื่อนไหวของ"สงครามศักดิ์สิทธิ์"ฟรีดินแดนศักดิ์สิทธิ์และเยรูซาเลมมุสลิมกฎ 400 ปี พวกสงครามที่จะในภายหลังถูกเรียกว่าสงครามครูเสด และซึ่งจะโทรออกไปยังขั้นตอนของประวัติศาสตร์ยุคกลางของรอบระยะเวลาที่โดดเด่นที่สุดตัวเลข หนึ่งของพวกเขา ฮีโร่ทั้งอิสลามและศาสนาคริสต์ ถูกอัลมาลิคอัล-Nasir สุลต่านอัลเศาะอัลดินยูซุฟอิบ Ayyub ดีเรียกว่าศอลาฮุดดีนโดยเวลาศอลาฮุดดีนทำลักษณะ exhortations ของเออร์ได้ประสบความสำเร็จเกินความหวังของเขาแบบสุด บันทึกไว้ที่ crusaders เปิล เอาชนะดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และได้ปกครองพวกเขาเรียกอะไรละติราชอาณาจักรเยรูซาเลมใน 70 ปี Crusaders ที่เป็นชนกลุ่มน้อยเล็ก ๆ ในทะเลของชาวมุสลิมเป็นศัตรู กฎของพวกเขานั้นไม่ง่าย บนมืออื่น ๆ มีกระจัดกระจายระหว่างเคาะลีฟะฮ์ที่ครอบงำ Seljuk แบกแดด คู่แข่ง Fatimids ไคโร และอุบลกึ่งอิสระในซีเรียเรียก Nur อัลดินพลังอิสลาม crusader กฎยังดูเหมือนถาวรศอลาฮุดดีน บุตรชายของนายเคิร์ดเป็นสมเด็จใน Nur อัลดินของกองทัพบก เป็นอาหรับ โดยความเอียง ภาษา และวัฒนธรรม เกิดใน Tikrit อิรัก 1138 เขาไม่เรียกยูซุฟอิบ Ayyub (ยูซุฟบุตร Ayyub) แต่ถือว่าละหมาดอัลดิน (วงจรเรียงกระแสศรัทธา) ชื่อเพิ่มเติมในภายหลัง จากจุดเริ่มต้นเหล่านี้ เขาเป็นมุสลิมไม่กี่ครั้งที่มีชื่อเสียงพอที่จะชนะชื่อรุ่น westernized อย่างใดอย่างหนึ่ง ที่ crusaders และภายหลังทั้งหมดของยุโรป ตัดให้สั้นลงดินอัลเศาะการศอลาฮุดดีน — ลี้ลับชื่อที่เขาหลังตะวันตกในบทกวีและตำนานมากมายในปี 1168 ศอลาฮุดดีนใช้เวลาส่วนหนึ่งในการเร่งสั่ง โดยลุงของเขา และส่งไปยังอียิปต์ โดย Nur อัลดินสกัด Frankish take-over ทหารของ Nur eluded แฟรงค์ และป้อนไคโรเป็น liberators ลุงของศอลาฮุดดีนเสียชีวิตสองเดือน และในเดือนมีนาคม 1169 ศอลาฮุดดีน ที่ 31 ถูกแต่งตั้งสุลต่านของอียิปต์ Chroniclers อาหรับกล่าวว่า ขณะนี้ ศอลาฮุดดีนได้ไวน์และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ และทำคำปฏิญาณเพื่อให้แผ่นดินศักดิ์สิทธิ์จากแฟรงค์สองปีต่อมา เคาะลีฟะฮ์ Fatimid ล่าสุดเสียชีวิต (Aramco โลก กันยายนตุลาคม 1969) และศอลาฮุดดีนก่อตั้งราชวงศ์ของเขาเอง Ayyubids ใช้อียิปต์เป็นฐานพลังงาน เขาเริ่มต้นทำงานยาวของอิสลามรวมกันเพื่อตอบสนองของเขาสาบานตามรอบระยะเวลา 18 ปีการที่ศอลาฮุดดีนใส่เขาฐานอียิปต์ตามลำดับ คู่แข่งสำคัญของเขาทั้งสองมี — Amalric กษัตริย์ของกรุงเยรูซาเล็มและเขา suzerain erstwhile, Nur อัลดิน-ตาย และศอลาฮุดดีนโดยรวมประเทศระหว่างแม่น้ำไนล์และ Tigris ภายใต้กฎของเขา นี้เป็นระยะมีการปะทะกันกับกองกำลังของ กษัตริย์ Leper, IV เยรูซาเลมบอลด์วิน และเขา สืบ คิง Guy ของ Lusignan ของ truces เกือบเกิดเสีย โดยแฟรงค์ และคืน ค่า ด้วยยอมรับตำนานของศอลาฮุดดีน แต่เปิดสงครามถูกหลีกเลี่ยงอย่างระมัดระวัง จากนั้น ใน 1186, Reginald ทรยศของทิล โจรอัศวินและต้นแบบของปราสาท Kerak ใน Jordan ที่มีก่อนหน้านี้ทำให้มันรู้จักว่า เขาตั้งใจจะพิชิตเมกกะเอง โจมตีคาราวานใหญ่ที่เดินทางผ่านทะเลทรายใต้ eyrie เท่ของเขา สำหรับศอลาฮุดดีน ซึ่งถูกฟางล่าสุด เขาได้ประกาศสงครามศักดิ์สิทธิ์กับ crusaders ที่ และ vowed ฆ่า Reginald ด้วยมือของเขาเองบน 4 กรกฎาคม 1187 แรงมากมายภายใต้แบนเนอร์ของศอลาฮุดดีนพ่ายแพ้กองทัพ Frankish ในยุทธการแตรของฮัททิน — ในการ ศอลาฮุดดีนเครา Reginald จับตามที่สัญญาไว้ บน 2 ตุลาคม เกือบ 90 ปีหลังจากที่ crusaders แรกเอาเมืองศักดิ์สิทธิ์ มาก็ ช่วงสูงสุดของอาชีพของศอลาฮุดดีน – จับเยรูซาเล็มเหตุการณ์นี้ momentous ไร ส่ง ripples indignation ทั่วยุโรป และนำในสงครามครูเสดที่สาม นำ โดยริชาร์ดสิงโตต้อนรับของคนและกษัตริย์ฟิลิป II ของฝรั่งเศส ห้าปีต่อมา หลังจากช่วงสงคราม ล้อมกรุง ล้อมกรุงเคาน์เตอร์ และเจรจาทางการทูต ศอลาฮุดดีนและริชาร์ดลงนามสนธิสัญญาสันติภาพซึ่งมุสลิมที่เก็บเยรูซาเลมและภายใน และ crusaders ที่ได้รับอนุญาตให้เก็บ สั้นยาว ในขณะของ tenuous ยึดเมืองชายฝั่งทะเล ศอลาฮุดดีน ไม่ปฏิบัติตามคำสาบานของเขา ต้องถอน ไปดามัสกัสที่ อายุ 55 เขาตาย แล้วพระเอก และเร็ว ๆ นี้ จะเป็นตำนานตำนาน แน่นอน ถูกประดับประดาหลังความตายของเขาด้วยเช่นตำนาน half-truths ความเชื่อคร่ำครึ และ โรแมนติก ที่ศอลาฮุดดีนจริงเกือบศาสดา โชคดี นักประวัติศาสตร์อาหรับที่ contemporaries ของเขาและ chroniclers ติที่อาศัยอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ รักษาภาพสมจริงมากขึ้นดูเหมือนว่า ศอลาฮุดดีนมาสเลนเดอร์ความสูงขนาดกลางผิวดำ ผมดำ ตา และเครา และนิพจน์แทนทันที เขามีรสนิยมเรื่องอาหารและความอดทนอย่างมาก เขาชอบผลไม้และ sherbet ดื่มน้ำข้าวบาร์เลย์เมื่อเขามีทุกข์ และเพลิดเพลินกับข้าวต้ม เมื่อไม่ในฟิลด์เขาชอบอะไรดีกว่าเย็นท่ามกลางนักวิชาการ เพื่อน และ กวี สนทนาศาสนศาสตร์และกฎหมาย หรือฟังอ่าน Koran ถ้าที่ดีแสดง ได้ย้ายเขาไปน้ำตา เขาเก็บหนังสือขนาดเล็กในกระเป๋าของเขาที่เขาเขียนลงใบเสนอราคาจากผู้เขียนที่ชื่นชอบของเขา และเขาจะมักจะอ่านออกเสียงจากการแสดงในบทสนทนาของเขา ศอลาฮุดดีนชอบหมากรุก แต่โปโลมีงานอดิเรกที่เขาชื่นชอบ — เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับม้า ม้าอ่อนแอของเขา และเขานำเสนอนั้นมักจะเป็นของขวัญพิเศษ เขาสามารถหมุนออกจากสายเลือดของแมร์มีอาหรับโดยไม่ลังเลเป็นครู่แม้ว่าศอลาฮุดดีนมีสมบัติทั้งหมดของอียิปต์และซีเรียที่ สุขของพลังงานมีไม่เที่ยวเขา เมื่อเขากลายเป็นไม้บรรทัดสูงสุดของอียิปต์หลังจากการตายของเคาะลีฟะฮ์ Fatimid เช่น เขาต้องบ้านเล็กของเคาะลีฟะฮ์นิยายพาเลซ (ห้อง 4000 ไลบรารี 120000 รายทั้งนี้ปริมาณ และ sackfuls สร้อย) รู้ว่า คนอื่นชอบ ostentation อย่างไรก็ตาม เขาให้ไปส่วนใหญ่เนื้อหาของวังไม่เหมือนกับ crusaders แต่ง colorfully ศอลาฮุดดีนมักสวมอย่างผ้าขนสัตว์หรือเสื้อคลุมผ้าลินิน เป็นเยาวชน เป็นสัมปทานการทรยศหักหลังที่ lurked หลังม่านทุกอียิปต์ เขาสวมเสื้อของเมภายใต้เสื้อคลุมของเขา บริวารของเขาส่วนบุคคล — คนภักดีที่ได้ยอมตายเพื่อพระองค์ และมักจะไม่ได้ — ตามตัวอย่าง ในปีของเขาหลังจาก เขาสวมเสื้อขณะอยู่บนหลังม้าให้ปิดเย็นมีเบาะรองตรงข้ามนั้นได้การแสดง autocrats อื่น ๆ คุณสามารถเปลี่ยนยอมตาม มีไม่จำเป็นต้องเลียแข้งเลียขาในสถานะของศอลาฮุดดีน เขาละเว้นโพรโทคอล สั่งสมาชิกเรืองส่วนตัวของเขา และตัวอย่าง อักขระของเขาอ่อนโยน และ magnanimity ของเขา ในระหว่างการชมตัวอย่าง petitioners การกระแทกมัก trod บนเบาะมากที่สุลต่านนั่งยิ้มสำคัญ บางที ได้ความสัมพันธ์ของเขากับเจ้าหน้าที่และหลัก emirs ของเขา ในระหว่างทัวร์ยาวหนึ่งของการตรวจสอบ เพื่อน Baha อัลดิน ที่ภายหลังเขียนประวัติของศอลาฮุดดีน ถูกขี่หน้าสุลต่าน และ splashed โคลนทั่วเขา ให้เสื้อผ้าของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ "แต่เขาหัวเราะ และปฏิเสธที่จะให้ฉันไปหลังเท่านั้น นักประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง สนทนาได้ฟรี และในเมื่อ โดยจำเป็นสำหรับ flattery ในการประชุมหนึ่งเจ้า สุลต่านขอเครื่องดื่ม แต่ไม่มีใครจ่ายความสนใจใด ๆ เขามีการซ้ำคำของเขาหลายครั้ง เลขานุการ recounted ก่อนเขาแนะนำ สำหรับลูกศิษย์ของเขาจะได้รู้สึกอิสระดังนั้นในการสถิตอยู่ของพระองค์ ศอลาฮุดดีนต้องมีแรงบันดาลใจจากความน่าเชื่อถือที่ถูก unthinkingเล็กน้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับภรรยาของศอลาฮุดดีน ยกเว้นว่าเขาแต่งงานเธอในอียิปต์ และ ที่เธอยืนอยู่ โดยเขาหนา และบางให้เขาบุตร 16 มีคอร์ดไม่เคยเอาศอลาฮุดดีนในภรรยาสี่ที่อนุญาต โดยศาสนาอิสลาม จะเห็นได้ชัดว่า แคมเปญของเขาได้บูชาส่วนบุคคล เนื่องจากเขาต้องให้ภรรยาของเขาและเด็กยาว spells และก็รู้จักกันดีว่า ไม่พอใจเขามากกว่านั่งในสวนของพระราชวังในดามัสกัส เล่นกับเด็กของเขาเย็น บุตรชายคนโตของเขา อัล Afdal เป็นหนึ่งใน lieutenants ของเขาหลัก แต่มีคำแนะนำมากกว่าหนึ่งในพงศาวดารว่า ใจของเขาคือ อัล-Zahir ของเขาสามคนถ้าศอลาฮุดดีน โซเวอเรนผิดปกติ เป็นปกติมากขึ้น — แม้เฉพาะโดยทั่วไป นอกจากพรสวรรค์ของเขาเป็นผู้บังคับบัญชา วางแผน และยุทธศาสตร์การหลีก ศอลาฮุดดีนถูก chivalrous การบกพร่อง ติดที่ทำให้เขามีชื่อเสียงในตะวันตกถึงแม้ว่าเขาอาจจะ inflexible และโหดร้ายแม้กระทั่งเมื่อโอกาสแค่ เขาจริงใจ disliked เสียเลือดเนื้อ ในความเป็นจริง คราบเท่านั้นในประวัติของเขามีม้าประมาณ 300 ใบสองหลักทหารสั่ง ตัว Templars และ Hospitalers ในทิเบเรียสกี่เดือนก่อนเขายึดเยรูซาเลมในการ และพระราชบัญญัตินั้นเมื่อพิจารณาในบริบทของผู้ยังครั้ง มีอาชญากรรมมากไม่ เมื่อ crusaders ที่ครอบครองเยรูซาเลมใน 1099 ครั้งแรก พวกเขาฆ่าพัน รวมทั้งผู้หญิงและเด็ก เมื่อศอลาฮุดดีนลูกเมือง มีไม่ฆ่าและไม่ผิดศีลสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ และคริสเตียนพิลกริมส์ได้อนุญาตให้ใช้ฟรีถึงสถานที่ที่น่าบูชาสุลต่าน ไกลกลายเป็นเมาอำนาจ ดูเหมือนจะ รู้สึกว่า ความรับผิดชอบใหม่เขาต้องยับยั้งชั่งใจมาก ขึ้น ที่มีชื่อเสียงล้อมดาวหลายปีหลังจาก ที่มีสีสันมากที่สุดของคู่แข่งของศอลาฮุดดีน ริชาร์ดสิงโตต้อนรับของคน ละเมิดข้อตกลง และมีชัย garris 3000 คนทั้งเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1095, Alexius Comnenus จักรพรรดิแห่งไบแซนเทียมส่งชุดของข้อความคลั่งสมเด็จพระสันตะปาปาเมืองครั้งที่สองในกรุงโรม สำนวนในรูปแบบที่ซับซ้อนของเวลาและที่อยู่อาศัยที่มีความยาวในปัญหา Comnenus ', ข้อความจะได้รับการสรุปในหนึ่งคำ: ". ขอความช่วยเหลือ" จุคเติร์กของเอเชียที่รุนแรงจะสามารถเอาชนะได้ถึงโนโตใหญ่ของโดเมนของจักรพรรดิและเกือบที่ประตูของคอนสแตนติ โดยความช่วยเหลือ, Comnenus บอกสมเด็จพระสันตะปาปากองทัพ undermanned ไบแซนเทียมไม่สามารถถือออกและคอนสแตนติ, ป้อมปราการของคริสตจักรในภาคอีสาน, ก็จะตกอยู่กับพวกเติร์ก. เมืองไป Comnenus หนึ่งที่ดีกว่า ที่สภามอนต์ในประเทศฝรั่งเศสในเดือนพฤศจิกายน 1095 ในสิ่งที่ประวัติศาสตร์ฟิลิป Hitti ได้เรียกว่า "น่าจะเป็นคำพูดที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์" เขาไม่ได้ทหารหัวอกเดียวที่จะช่วย แต่คอนสแตนติตั้งในการเคลื่อนไหวชุด "สงครามศักดิ์สิทธิ์" ที่จะฟรี ดินแดนศักดิ์สิทธิ์และเยรูซาเล็มจาก 400 ปีของการปกครองของชาวมุสลิม พวกเขาเป็นสงครามที่ต่อมาจะเรียกว่าสงครามครูเสดและที่จะโทรติดต่อมาบนเวทีของประวัติศาสตร์ยุคกลางบางส่วนของตัวเลขที่โดดเด่นมากที่สุดในช่วงเวลาที่ว่าหนึ่งในพวกเขาเป็นวีรบุรุษทั้งศาสนาอิสลามและศาสนาคริสต์เป็นอัลมาลิกอัลนาซีร์อัลสุลต่าน ซาลาห์อัลดินซุฟอิบัน Ayyub ที่รู้จักกันดีในฐานะศอลาฮุด. ตามเวลาที่ศอลาฮุดปรากฏตัวของเขาในเมืองชี้ชวนของเขาประสบความสำเร็จเกินความหวังฟุ่มเฟือยที่สุดของเขา ได้บันทึกไว้แซ็กซอนคอนสแตนติ, พิชิตดินแดนศักดิ์สิทธิ์และได้ตัดสินสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าละตินราชอาณาจักรเยรูซาเล็ม 70 ปี แซ็กซอนเป็นชนกลุ่มน้อยเล็ก ๆ ในทะเลของชาวมุสลิมที่ไม่เป็นมิตรกฎของพวกเขาก็ไม่ได้ง่าย ในทางตรงกันข้ามมีอำนาจอิสลามกระจัดกระจายในหมู่จุคเด่นกาหลิบของแบกแดดทิมิดส์คู่แข่งของกรุงไคโรและขุนศึกกึ่งอิสระในซีเรียที่เรียกว่าอัลนูร์ดินกฎสงครามก็ดูเหมือนถาวร. ศอลาฮุดลูกชายของสูง การจัดอันดับเจ้าหน้าที่เคิร์ดในกองทัพนูร์อัลดินแดงเป็นอาหรับโดยวัฒนธรรมภาษาและความชอบ เกิดในติอิรักใน 1138 เขาถูกเรียกซุฟอิบัน Ayyub (ลูกชายของซุ Ayyub) แต่ต่อมาสันนิษฐานว่าชื่อที่เพิ่มขึ้นของซาลาห์อัลดิน (Rectifier ของศาสนา) จากจุดเริ่มต้นเหล่านี้เขากลายเป็นหนึ่งในชาวมุสลิมไม่กี่ครั้งที่มีชื่อเสียงพอที่จะชนะรุ่น westernized ของชื่อของพวกเขา แซ็กซอนและต่อมาทั้งหมดของยุโรปสั้นซาลาห์อัลดินเพื่อศอลาฮุด-ภายใต้ชื่อที่เขาได้โรแมนติกต่อมาในเวสต์ในบทกวีนับไม่ถ้วนและตำนาน. ในช่วงปลายปี 1168 ที่ศอลาฮุดมามีส่วนร่วมในการเดินทางได้รับคำสั่งจากลุงของเขา และส่งไปยังอียิปต์โดยอัลนูร์ดินที่จะมุ่งหน้าไปส่งใช้เวลามากกว่า ทหารของนู eluded แฟรงค์และเข้าไคโรรวมหัว ศอลาฮุดลุงของเขาเสียชีวิตสองเดือนต่อมาและในเดือนมีนาคม 1169, ศอลาฮุด, วันที่ 31 ได้รับการแต่งตั้งสุลต่านแห่งอียิปต์ chroniclers อาหรับเกี่ยวข้องว่าในเวลานี้ศอลาฮุดให้ขึ้นไวน์และความสุขอื่น ๆ และทำตามคำปฏิญาณที่จะส่งมอบดินแดนศักดิ์สิทธิ์จากแฟรงค์. สองปีต่อมาสุดท้ายฟาติมิดกาหลิบตาย (Aramco โลกเดือนกันยายนถึงเดือนตุลาคม 1969) และศอลาฮุดก่อตั้งของเขา ราชวงศ์เอง Ayyubids ใช้อียิปต์เป็นฐานอำนาจเขาก็เริ่มงานที่ยาวนานของการรวมอิสลามเพื่อตอบสนองการสาบานของเขา. มีตามระยะเวลา 18 ปีในระหว่างที่ศอลาฮุดใส่ฐานอียิปต์ของเขาเพื่อที่สองหัวหน้าของเขาคู่แข่งกษัตริย์มาลริคเยรูซาเล็มและ suzerain อดีตของเขาอัลนูร์ดินตายและศอลาฮุดปึกแผ่นประเทศระหว่างแม่น้ำไนล์ไทกริสและอยู่ภายใต้การปกครองของเขา นี่คือช่วงเวลาของการปะทะกันประปรายกับกองกำลังของพระเจ้าขี้เรื้อนบอลด์วินที่สี่ของกรุงเยรูซาเล็มและทายาทกษัตริย์ Guy ของลูซินญัของ Truces เกือบเสมอทำลายโดยแฟรงค์และบูรณะขอบคุณที่อดทนตำนานของศอลาฮุด แต่เปิดสงครามหลีกเลี่ยงอย่างรอบคอบ จากนั้นใน 1186, เรจินัลทุจริตของ Chatillon โจรอัศวินและต้นแบบของปราสาทเคอแร็คในจอร์แดนที่เคยทำก่อนหน้านี้มันเป็นที่รู้จักกันว่าเขาตั้งใจที่จะพิชิตเมกกะตัวเองโจมตีคาราวานขนาดใหญ่เดินทางผ่านทะเลทรายใต้รังนกอินทรีย์ภูเขาของเขา . สำหรับศอลาฮุดนี้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เขาประกาศสงครามศักดิ์สิทธิ์กับแซ็กซอนและสาบานว่าจะฆ่าเรจินัลด้วยมือของเขาเอง. เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม 1187, แรงมากมายภายใต้ร่มธงศอลาฮุดของความพ่ายแพ้กองทัพส่งในการต่อสู้ของแตรแฮทในที่ศอลาฮุดฟาดลงมาจับ เรจินัลตามที่สัญญาไว้ จากนั้นในวันที่ 2 ตุลาคมเกือบ 90 ปีหลังจากที่แซ็กซอนครั้งแรกที่เกิดเมืองศักดิ์สิทธิ์มาช่วงเวลาสูงสุดของอาชีพศอลาฮุดของการจับตัวของเยรูซาเล็ม. เหตุการณ์นี้สำคัญยิ่ง แต่ส่งคลื่นแห่งพระพิโรธทั่วยุโรปและนำสงครามครูเสดครั้งที่สามนำ โดยริชาร์ดใจสิงห์และกษัตริย์ฟิลิปที่สองของฝรั่งเศส ห้าปีต่อมาหลังจากช่วงเวลาแห่งการต่อสู้, ล้อมเคาน์เตอร์ล้อมและการเจรจาทางการทูตศอลาฮุดและริชาร์ดได้ลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพตามที่ชาวมุสลิมเก็บไว้เยรูซาเล็มและการตกแต่งภายในและแซ็กซอนได้รับอนุญาตให้เก็บสำหรับระยะสั้นในขณะที่อีกต่อไปของพวกเขา ถือผอมบางในเมืองชายฝั่ง ศอลาฮุดมีการปฏิบัติตามคำสาบานของเขาถอยออกไปดามัสกัสที่ตอนอายุ 55 เขาเสียชีวิตแล้วเป็นวีรบุรุษและเร็ว ๆ นี้จะมีตำนาน. ตำนานของหลักสูตรที่ได้รับการประดับหลังจากการตายของเขากับตำนานดังกล่าวความจริงครึ่ง, ความเชื่อโชคลางและโรแมนติกที่ศอลาฮุดจริงเกือบหายไป โชคดีที่นักประวัติศาสตร์อาหรับที่เป็นโคตรของเขาและ chroniclers ละตินที่อาศัยอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เก็บรักษาไว้ภาพที่สมจริงมากขึ้น. ดูเหมือนว่าศอลาฮุดเป็นคนเรียวของความสูงขนาดกลางที่มีผิวสีเข้มผมสีเข้มตาและหนวดเคราและค่อนข้าง การแสดงออกของความเศร้าโศก เขามีความอดทนอย่างมากและรสนิยมที่เรียบง่ายในอาหาร เขาชอบผลไม้สดและไอศกรีมเชอร์เบทดื่มข้าวบาร์เลย์น้ำเมื่อเขาเป็นทุกข์และมีความสุขข้าวต้ม เมื่อไม่ได้อยู่ในสนามเขาชอบอะไรที่ดีกว่าตอนเย็นล้อมรอบไปด้วยนักวิชาการและเพื่อนกวีถกธรรมและกฎหมายหรือการฟังการอ่านของอัลกุรอานซึ่งถ้าการแสดงผลที่ดีอาจย้ายเขาไปน้ำตา เขาเก็บหนังสือเล่มเล็ก ๆ ในกระเป๋าของเขาที่เขาเขียนลงใบเสนอราคาจากผู้เขียนที่ชื่นชอบของเขาและเขามักจะอ่านออกเสียงจากมันแสดงให้เห็นถึงจุดในการสนทนาของเขา ศอลาฮุดชอบหมากรุก แต่อดิเรกที่ชื่นชอบของเขาคือโปโลส่วนใหญ่เพราะมันเกี่ยวข้องกับม้า ม้าเป็นจุดอ่อนของเขาและเขาเสนอให้บ่อยเป็นของขวัญพิเศษ เขาจะหมุนปิดสายเลือดของม้าอาหรับโดยไม่ลังเลอยู่ครู่. แม้ว่าศอลาฮุดมีความมั่งคั่งของอียิปต์และซีเรียในการกำจัดของเขาเครื่องประดับของพลังงานมีแหล่งท่องเที่ยวที่ไม่มีเขา เมื่อเขากลายเป็นผู้ปกครองสูงสุดของอียิปต์หลังจากการตายของฟาติมิดกาหลิบตัวอย่างเช่นเขาชอบบ้านที่เรียบง่ายขนาดเล็กไปยังพระราชวังนิยายของกาหลิบ (4,000 ห้องห้องสมุด 120,000 เล่มและ sackfuls ของอัญมณี) รู้ว่าคนชอบโอ้อวด แต่เขาให้ออกไปมากที่สุดของเนื้อหาของพระราชวัง. ซึ่งแตกต่างจากครูเซดสีสันแต่งตัวศอลาฮุดมักจะสวมขนสัตว์เรียบง่ายหรือเสื้อคลุมผ้าลินิน ในฐานะที่เป็นเด็กและเยาวชนที่เป็นสัมปทานที่จะทรยศที่ซุ่มซ่อนอยู่เบื้องหลังทุกม่านอียิปต์เขาสวมเสื้อของจดหมายภายใต้เสื้อคลุมของเขา ผู้ชายข้าราชบริพารภักดีส่วนตัวของเขาที่มีความเต็มใจที่จะตายเพื่อเขาและมักจะไม่-ตามตัวอย่างของเขา ในปีต่อมาเขาสวมเสื้อคลุมเบาะในขณะที่อยู่บนหลังม้าเพื่อให้ออกชิลล์. ในทางตรงกันข้ามกับความเคารพแสดงให้เห็นว่า autocrats อื่น ๆ ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะประจบในการปรากฏตัวของศอลาฮุด ละเว้นโปรโตคอลความจงรักภักดีของเขาได้รับคำสั่งจากแบริ่งส่วนบุคคลและตัวอย่างของเขาตัวละครของเขาอ่อนโยนและไม่เห็นแก่ตัวของเขา ในระหว่างที่ผู้ชมตัวอย่างเช่นชาวบ้านมักจะผลักเหยียบบนเบาะมากที่สุลต่านนั่งยิ้ม. และที่สำคัญอาจจะเป็นความสัมพันธ์ของเขากับเจ้าหน้าที่ตำรวจและ Emirs เขาหลัก ในช่วงหนึ่งทัวร์ยาวของการตรวจสอบเพื่อนของเขาอัลบาอัลดินซึ่งต่อมาได้เขียนประวัติศาสตร์ของศอลาฮุดถูกขี่ในด้านหน้าของสุลต่านและไม่ตั้งใจสาดโคลนทั่วเขาทำลายเสื้อผ้าของเขา "แต่เขาเพียง แต่หัวเราะและปฏิเสธที่จะให้ฉันไปอยู่เบื้องหลัง" ประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง การอภิปรายเป็นอิสระและไม่ถูก จำกัด โดยความจำเป็นในการเยินยอใด ๆ ในการประชุมครั้งหนึ่งเจ้าหน้าที่สุลต่านขอให้ดื่ม แต่ไม่มีใครให้ความสนใจใด ๆ เขาจะต้องทำซ้ำคำขอของเขาหลายครั้งเลขานุการเล่าให้ฟังก่อนที่เขาจะถูกเสิร์ฟ สำหรับสาวกของเขาจะได้รู้สึกฟรีในการปรากฏตัวของเขาศอลาฮุดต้องมีแรงบันดาลใจความไว้วางใจซึ่งเป็นเกรงใจ. ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับภรรยาของศอลาฮุดยกเว้นว่าเขาแต่งงานกับเธอในอียิปต์และบอกว่าเธอยืนอยู่ข้างเขาผ่านหนาและบางและทำให้เขา 16 ลูกหลาน ไม่มีบันทึกที่ศอลาฮุดเคยเอาในสี่ภรรยาได้รับอนุญาตจากศาสนาอิสลามเป็น มันเห็นได้ชัดว่าแคมเปญของเขาได้เสียสละส่วนตัวเพราะเขาต้องออกจากภรรยาและลูกของเขาสำหรับคาถายาวและก็เป็นที่รู้จักกันดีว่าไม่มีอะไรที่พอใจเขามากกว่านั่งอยู่ในสวนของพระราชวังเย็นของเขาในดามัสกัสเล่นกับน้อง เด็ก ๆ ลูกชายคนโตของเขาอัล Afdal กลายเป็นหนึ่งในทหารที่สำคัญของเขา แต่มีมากกว่าหนึ่งคำใบ้ในตำนานที่ชื่นชอบของเขาเป็นที่สามของเขาคนโตอัลซาฮีร์. หากศอลาฮุดเป็นอธิปไตยที่ผิดปกติเขาเป็น unusual- เพิ่มเติม แม้ไม่ซ้ำกันทั่วไป นอกเหนือจากความสามารถของเขาในฐานะผู้บัญชาการยุทธศาสตร์และการวางแผน, ศอลาฮุดเป็นกล้าหาญความผิดลักษณะที่ทำให้เขามีชื่อเสียงในเวสต์. แม้ว่าเขาอาจจะไม่ยืดหยุ่นและแม้กระทั่งโหดร้ายเมื่อโอกาสเรียกร้องเขาไม่ชอบการนองเลือดอย่างแท้จริง ในความเป็นจริงคราบเดียวในการบันทึกของเขาก็คือการดำเนินการประมาณ 300 อัศวินของทั้งสองคำสั่งทหารหลักนักรบและ Hospitalers ที่ทิเบเรียไม่กี่เดือนก่อนที่เขาจะถูกจับเยรูซาเล็ม และแม้กระทั่งว่าการกระทำเมื่อพิจารณาในบริบทของผู้ที่ยังไม่ได้ตัดสินครั้งก็ไม่มีความผิดทางอาญาที่น่ากลัว เมื่อครูเซดแรกยึดครองเยรูซาเล็มใน 1099 พวกเขาถูกฆ่าตายหลายพันคนรวมทั้งผู้หญิงและเด็ก เมื่อศอลาฮุดตะครุบเมืองที่ไม่มีการฆ่าและไม่มีความศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์และแสวงบุญชาวคริสต์ได้รับอนุญาตให้ใช้บริการฟรีไปยังสถานที่ของพวกเขาในการบูชา. สุลต่านห่างไกลจากการเป็นที่มีอำนาจเด็ดขาดดูเหมือนจะรู้สึกว่าหน้าที่ความรับผิดชอบใหม่ของเขาเรียกร้องมากขึ้นและ ความยับยั้งชั่งใจมากขึ้น ที่ล้อมที่มีชื่อเสียงของเอเคอร์หลายปีต่อมาส่วนใหญ่ที่มีสีสันของฝ่ายตรงข้ามศอลาฮุดของริชาร์ดใจสิงห์ละเมิดข้อตกลงและฆ่าทั้งเมือง Garris 3,000 คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1095 , alexius comnenus จักรพรรดิไบแซนเทียม ส่ง ชุดของข้อความที่คลั่งสมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 2 ในโรม สำนวนในลักษณะที่ซับซ้อนของเวลาและอยู่ยาวใน comnenus ' ปัญหา ข้อความอาจจะสรุปได้ในหนึ่งคำ : " ช่วย" เอเชียดุร้ายเซลจุคตุรกีได้เอาชนะ anatolian กว้างใหญ่ถึงโดเมนของจักรพรรดิ์ และเกือบจะถึงประตูแห่งคอนสแตนติโนเปิล . ไม่ช่วย comnenus บอกสมเด็จพระสันตะปาปาทหารน้อย Byzantium ไม่สามารถถือออกและคอนสแตนติโนเปิล , ป้อมปราการของคริสตจักรในตะวันออก ย่อมตกอยู่กับเติร์ก


เมืองไป comnenus ดีกว่าในการทดสอบจำนวนเฉพาะในประเทศฝรั่งเศสในเดือนพฤศจิกายน , 1095 , ในสิ่งที่นักประวัติศาสตร์ ฟิลิป hitti ได้เรียกว่า " อาจจะเป็นคำพูดที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์ " เขาไม่เพียง แต่รวบรวมทหารเพื่อช่วยคอนสแตนติโนเปิลแต่ตั้งในการเคลื่อนไหวของ " สงครามศักดิ์สิทธิ์ " ชุดฟรีดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยรูซาเล็มจาก 400 ปีของการปกครองของชาวมุสลิมพวกเขาจะถูกเรียกว่าสงครามครูเสด ซึ่งจะเรียกออกมาบนเวทีในยุคกลางของประวัติศาสตร์บางช่วงของตัวเลขที่โดดเด่นที่สุดคนหนึ่งของพวกเขาเป็นฮีโร่ทั้งศาสนาอิสลามและศาสนาคริสต์เป็นล มาลิก อัลนาซีร์อัลสุลต่านซาลาดินยูซุฟ อิบนุ อัล ayyub ดีกว่าเรียกว่าซาลาดิน


โดย เวลาซาลาดินทำของเขาปรากฏเมืองของ exhortations ประสบความสำเร็จเกินความหวังฟุ่มเฟือยมากที่สุดของเขา ( มีบันทึกคอนสแตนติพิชิตดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ , และควบคุมสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าราชอาณาจักรมา 70 ปี ( เป็นชนกลุ่มน้อยเล็ก ๆในทะเลของมุสลิมคือ กฎของพวกเขาเป็นง่ายหนึ่ง บนมืออื่น ๆด้วยพลังของอิสลามการแยกส่วนระหว่างจุคครอบงำกาหลิบของแบกแดด คู่แข่งของฟาติมิดไคโรและขุนศึกอิสระกึ่งในซีเรียชื่อนูร์ อัล ดิน ครูเซเดอร์ กฎยังดูถาวร


ซาลาดิน ลูกชายของเจ้าหน้าที่ระดับสูงในกองทัพ Nur al Din ดิช , เป็นอาหรับโดยวัฒนธรรม ภาษา และความโน้มเอียง เกิดในพวกทิกริต อิรัก ,เขาถูกเรียกว่า ยูซุฟ อิบนุ ayyub ( ยูซุฟ ลูกชายของ ayyub ) แต่ต่อมาสันนิษฐานว่าชื่อเพิ่มเติมของซาลาล ดิน ( กระแสแห่งศรัทธา ) จากจุดนี้ เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่ของชาวมุสลิมครั้งชื่อเสียงพอที่จะชนะชาวตะวันตกรุ่นของชื่อของพวกเขา ( และต่อมาทั้งหมดของยุโรปย่อละหมาดอัลดินกับซาลาดิน ชื่อที่เขาในภายหลังโรแมนติกในเวสต์ในบทกวีที่นับไม่ถ้วนและตำนาน


ช่วงปลายปีกับซาลาดิน , เอาส่วนหนึ่งในการเดินทาง นำโดยลุงของเขาและส่งไปยังอียิปต์โดย Nur al Din เพื่อปิดหัวส่งแล้ว ทหารเท่านั้นของ eluded แฟรงค์และเข้าไคโรเป็นรวมหัว . ลุงของซาลาดินตายไปสองเดือนต่อมา และในเดือนมีนาคมก็ , ,ซาลาดินที่ 31 , ได้รับการแต่งตั้งสุลต่านของอียิปต์ บริษัทจัดอันดับความน่าเชื่อถืออาหรับที่เกี่ยวข้องว่า เวลานี้ ซาลาดิน เลิกเหล้าและความสุขอื่น ๆและสาบานที่จะส่งมอบดินแดนศักดิ์สิทธิ์จากแฟรงค์


2 ปีต่อมา กาหลิบฟาติมิดสุดท้ายตาย ( Aramco โลก , กันยายนตุลาคม 1969 ) และซาลาดินก่อตั้งราชวงศ์ของเขาเอง ayyubids . ใช้อียิปต์เป็นฐานอำนาจนอกจากนี้เขายังได้เริ่มงานที่ยาวนานของการรวมศาสนาอิสลามเพื่อตอบสนองสัญญาของเขา


มีตาม 18 ปีในระหว่างที่ซาลาดินใส่อียิปต์ฐานเพื่อของเขา สองกษัตริย์ ัลริกของเยรูซาเล็มและหัวหน้าคู่แข่งของเขาในสมัยก่อนเสื้อแจ๊คเกต , เท่านั้นอัลดินตาย ซาลาดิน รวมประเทศระหว่างแม่น้ำไนล์และแม่น้ำแอมะซอนภายใต้การปกครองของเขานี้คือช่วงเวลาของการปะทะกันประปรายกับกองทัพของพระราชาผู้เป็นโรคเรื้อน Baldwin IV ของกรุงเยรูซาเล็มและผู้สืบทอดของเขา คิงกีแห่งลูซิยองของการยุติการรบเกือบคงเส้นคงวาเสียโดยแฟรงค์และการบูรณะ , ขอบคุณซาลาดินตำนานความอดทน แต่เปิดสงครามเป็นอย่างหลีกเลี่ยง จากนั้น ในปี 1186 , ทุจริต เรจินัลด์ ของ chatillon , อัศวิน โจร และเจ้านายของปราสาทเครัคในจอร์แดน