- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Bewitched (Part 4)Posted on Decembe
Bewitched (Part 4)
Posted on December 2, 2013 by thedonkatsu
Tiffany woke up with a start when she felt hands under her body.
“Whoops. Sorry I woke you but I need to pee,” Taeyeon said as she moved the dog onto the couch.
Tiffany yawned and stretched. It was a good nap, much better than when she was sleeping alone. Taeyeon’s body was warm and her rhythmic breathing was strangely soothing for the dog.
After carefully trying to measure the distance, Tiffany took a chance and leaped off the couch to land on the carpet safely.
Phew. That was quite high, she thought as she rushed to the toilet, waiting for her turn to use it.
The door opened a few seconds later and Taeyeon had to chuckle when she saw the dog seated neatly in front of the bathroom. She pushed the door open wider and let Tiffany through. “You’re a very well mannered dog, Ginger. I should ask your owner for training tips,” she said as she left the black pup to do her business.
Taeyeon went to her bedroom, took out the t-shirts she had bought for the dog and laid them out on the bed. “Ginger! Come here, girl!” she called out.
Tiffany wished that Taeyeon would chill and just let her be but the woman kept calling her name and even whistled.
“Come on. Come here,” Taeyeon told the dog who was staring at her from the living room. She clapped her hands and squatted down, gesturing for Tiffany to come closer. “C’mere, girl. Let’s go.”
When the dog didn’t move, Taeyeon stood up with a grunt then went to fetch her. “Why won’t you come to me when I call you? Are you that lazy or are you just rebellious?”
Both.
Taeyeon placed the dog on the bed and Tiffany raised her eyebrows when she saw the clothes.
Oh man. Not this again? Are you really going to make me wear these then take my pictures?
“Choose one you like,” said Taeyeon. “It’s a bit breezy out there so I think it’s better if you wear an extra layer.”
Tiffany tilted her head. Out there? Are you taking me out on a walk?
“I’m taking you out on a walk. You must be bored after being cooped up in here all day.” Taeyeon smiled then rubbed the dog’s fur. “So take a pick. Which one do you want to wear?”
Tiffany looked at the clothes then went for the simplest t-shirt there was. She couldn’t tell color so all she could do was hope that the heart pattern on that t-shirt look at least fashionable.
Taeyeon grinned when she saw the dog placing her paw on the shirt. “This one?” she asked, lifting the outfit for Tiffany to see.
“Yeah.”
Bark.
“Okay! Wow. I knew you were smart.” Taeyeon complimented the dog and gave her extra ear rubs. “I’ll give you some treats later.”
Is this fan service, Taeyeon? If I do as you wish, you’ll reward me? I like it, thought Tiffany as her eyes closed by reflex, enjoying the pampering.
“Now then. Let’s put this on you.” Taeyeon approached the dog then carefully put the t-shirt on her.
I wish you would wash this first but I guess the fur will protect my skin.
“Pretty Ginger!” exclaimed Taeyeon happily. She immediately took out her phone and aimed the device at Tiffany, taking her picture.
Tiffany didn’t even bother looking into the camera. She felt embarrassed enough as it was.
“Now let’s put your collar and leash on and you’re ready to go.” Taeyeon placed the dog on the floor and went to get her collar and leash. “Here, look at yourself. Aren’t you the pretty one?” she said.
Tiffany looked up and realized that Taeyeon had placed her in front of a full-length mirror. She gasped when she saw herself. She knew that she had black, short but curly fur but she didn’t know what kind of a dog she was.
I’m a… I’m a small poodle? I’m… I’m really a dog, aren’t I? I’m no longer human. I have fur now. I don’t have my long hair or the physical features I both love and hate. I’m… I’m a dog…
Taeyeon heard whimpering and quickly turned her head to see the dog staring at her reflection in the mirror with one paw held up against it. “Hey, what’s wrong?” she asked as she approached the dog that sounded like she was crying. “Ginger-yah, what’s wrong?” she gently asked, kneeling down to check on the dog. “You are crying! Omo.”
Taeyeon scooped the dog up and held it. “I’ve never seen a dog cry before. I mean, I know you can get teary but a vet once told me that it’s not because you’re sad. It’s just a sign that something’s blocking your nose and throat so… are you sick?” She looked at the dog and cleaned the wet eyes with her thumb. “You were fine a minute ago. What’s wrong, Ginger?”
Tiffany closed her eyes and laid her head on Taeyeon’s arm.
Taeyeon took a seat on the bed and never let go of the dog until her arm felt tired. Only then did she try to gently move Tiffany, shifting her so she could switch arms.
Tiffany had calmed down by then. She lifted her head, looked at Taeyeon who had a worried look on her face and snuggled closer in search of comfort.
“Don’t be sad, okay? We’ll find your owner soon enough. I promise.”
Tiffany let Taeyeon hold her for a while longer then decided that she had had enough. She squirmed, trying to get out of Taeyeon’s hold but the latter didn’t release her so she looked up at her again.
“You’re okay now?” asked Taeyeon who swore that she saw the dog nod. “Hm… okay then.” She loosened her hold and tried to put the dog down when it suddenly licked her chin, catching her by surprise. “Hey. You just stole a kiss there, Ginger,” said Taeyeon through her smile. She then laughed out loud when the dog continued licking her face. “Okay okay. Enough!” She pulled Tiffany away and placed her on the carpet.
Tiffany didn’t mean to kiss Taeyeon but since the licking was the only way to show her appreciation and affection, she had no choice but to do that.
“So you wanna go for a walk or not?” Taeyeon asked the dog who went to the side of the bed where Taeyeon had left the leash and pulled it with her teeth. She brought it to Taeyeon, dropping it at her feet.
“Let’s go out. I’m bored.”
Bark. Bark.
Taeyeon clapped her hands in delight and laughed. “You’re a genius, Ginger!”
“Thanks.”
Bark.
Taeyeon took the collar and squatted down in front of the dog. “I think this will be easier to put on if you’re sitting down.”
So Tiffany sat.
“I knew it! You can sit! You ignored me on purpose last night, didn’t you?”
Because you were treating me like a dog. Although I know I am one, I don’t need you to order me around or push my butt down just to get me to sit. A dog also has dignity, you know.
“If I didn’t know better, I’d say you’re silently judging me again,” said Taeyeon after she finished putting the collar around the quiet Tiffany’s neck. She then hooked the leash to it. “And we’re ready to go!”
“Good! Let’s go!”
Bark. Bark.
Tiffany ran to the door and almost choked when the collar pressed onto her neck, restraining her from moving further.
“Ouch! What the hell…”
Bark.
“Easy, girl. You’ll hurt yourself if you keep running off from me like that.” Taeyeon quickly walked to where Tiffany was, loosening the collar and the strung leash.
This dog life sucks and why can’t you put on your shoes faster, Taeyeon? Hurry up!
Tiffany kept barking, tugging at the leash every few seconds.
“Alright alright! Chill, Ginger!” Taeyeon finally opened the door. “You’re really something, you know. I don’t know whether I’ll ever be able to understand you,” she told the dog as they made their way to the elevator. “You’re moody and stubborn yet smart. I think you’d make an interestingly annoying human,” she said with a chuckle. “But a cute and adorable one at the same time.”
Tiffany chose not to respond even though she disagreed with the annoying part. She was too excited at the thought of actually leaving the apartment even for just a little while. But she had learned her lesson and would try to match her pace with Taeyeon to prevent that choking pain from reoccurring.
—-
A few days passed and Tiffany had fallen into a routine she now knew by heart.
She would wake Taeyeon up in the morning, use the toilet while Taeyeon brushed her teeth, eat breakfast and keep Taeyeon company while the woman worked.
Tiffany soon learned what Taeyeon did for a living. The woman was some kind of illustrator who would draw pictures for children’s books, among other things.
Sometimes Tiffany would go nap during the day to make up for the lack of sleep since she hadn’t gotten over her restlessness at night. Other times, she would just entertain herself by watching TV since Taeyeon always kept it turned on while working, thankfully. There were also times when Taeyeon would take her along on short trips to the minimart or on her errands and Tiffany liked those the most.
Taeyeon decided that they should eat lunch together, one day, and moved Tiffany’s bowl to the living room, placing it right next to the coffee table where Taeyeon had her meal.
Tiffany would get bits and pieces from Taeyeon’s food without having to ask for them and she liked that very much too. Taeyeon was always attentive and considerate so in return, she let Taeyeon cuddle and kiss her to her heart’s content. She didn’t have much of a choice anyway.
But living with Taeyeon wasn’t all fun and pleasant.
She got scolded one Friday morning when she got bored and decided to try to open the kitchen cabinets with her paws. Taeyeon told her to stop the scratching and clawing noises but Tiffany ignored her. In the end, Taeyeon marched from her seat and scolded her so loud that she backed away into a corner, afraid to see this side of Taeyeon she never expected to exist.
“Ginger! I am trying to finish fixing this drawing! Just this one! I haven’t slept all night and I only have an hour left before the deadline! Why can’t you just listen like a normal dog and behave, for goodness sake?!”
Taeyeon then stomped her way back to her desk to finish her work, leaving Tiffa
Posted on December 2, 2013 by thedonkatsu
Tiffany woke up with a start when she felt hands under her body.
“Whoops. Sorry I woke you but I need to pee,” Taeyeon said as she moved the dog onto the couch.
Tiffany yawned and stretched. It was a good nap, much better than when she was sleeping alone. Taeyeon’s body was warm and her rhythmic breathing was strangely soothing for the dog.
After carefully trying to measure the distance, Tiffany took a chance and leaped off the couch to land on the carpet safely.
Phew. That was quite high, she thought as she rushed to the toilet, waiting for her turn to use it.
The door opened a few seconds later and Taeyeon had to chuckle when she saw the dog seated neatly in front of the bathroom. She pushed the door open wider and let Tiffany through. “You’re a very well mannered dog, Ginger. I should ask your owner for training tips,” she said as she left the black pup to do her business.
Taeyeon went to her bedroom, took out the t-shirts she had bought for the dog and laid them out on the bed. “Ginger! Come here, girl!” she called out.
Tiffany wished that Taeyeon would chill and just let her be but the woman kept calling her name and even whistled.
“Come on. Come here,” Taeyeon told the dog who was staring at her from the living room. She clapped her hands and squatted down, gesturing for Tiffany to come closer. “C’mere, girl. Let’s go.”
When the dog didn’t move, Taeyeon stood up with a grunt then went to fetch her. “Why won’t you come to me when I call you? Are you that lazy or are you just rebellious?”
Both.
Taeyeon placed the dog on the bed and Tiffany raised her eyebrows when she saw the clothes.
Oh man. Not this again? Are you really going to make me wear these then take my pictures?
“Choose one you like,” said Taeyeon. “It’s a bit breezy out there so I think it’s better if you wear an extra layer.”
Tiffany tilted her head. Out there? Are you taking me out on a walk?
“I’m taking you out on a walk. You must be bored after being cooped up in here all day.” Taeyeon smiled then rubbed the dog’s fur. “So take a pick. Which one do you want to wear?”
Tiffany looked at the clothes then went for the simplest t-shirt there was. She couldn’t tell color so all she could do was hope that the heart pattern on that t-shirt look at least fashionable.
Taeyeon grinned when she saw the dog placing her paw on the shirt. “This one?” she asked, lifting the outfit for Tiffany to see.
“Yeah.”
Bark.
“Okay! Wow. I knew you were smart.” Taeyeon complimented the dog and gave her extra ear rubs. “I’ll give you some treats later.”
Is this fan service, Taeyeon? If I do as you wish, you’ll reward me? I like it, thought Tiffany as her eyes closed by reflex, enjoying the pampering.
“Now then. Let’s put this on you.” Taeyeon approached the dog then carefully put the t-shirt on her.
I wish you would wash this first but I guess the fur will protect my skin.
“Pretty Ginger!” exclaimed Taeyeon happily. She immediately took out her phone and aimed the device at Tiffany, taking her picture.
Tiffany didn’t even bother looking into the camera. She felt embarrassed enough as it was.
“Now let’s put your collar and leash on and you’re ready to go.” Taeyeon placed the dog on the floor and went to get her collar and leash. “Here, look at yourself. Aren’t you the pretty one?” she said.
Tiffany looked up and realized that Taeyeon had placed her in front of a full-length mirror. She gasped when she saw herself. She knew that she had black, short but curly fur but she didn’t know what kind of a dog she was.
I’m a… I’m a small poodle? I’m… I’m really a dog, aren’t I? I’m no longer human. I have fur now. I don’t have my long hair or the physical features I both love and hate. I’m… I’m a dog…
Taeyeon heard whimpering and quickly turned her head to see the dog staring at her reflection in the mirror with one paw held up against it. “Hey, what’s wrong?” she asked as she approached the dog that sounded like she was crying. “Ginger-yah, what’s wrong?” she gently asked, kneeling down to check on the dog. “You are crying! Omo.”
Taeyeon scooped the dog up and held it. “I’ve never seen a dog cry before. I mean, I know you can get teary but a vet once told me that it’s not because you’re sad. It’s just a sign that something’s blocking your nose and throat so… are you sick?” She looked at the dog and cleaned the wet eyes with her thumb. “You were fine a minute ago. What’s wrong, Ginger?”
Tiffany closed her eyes and laid her head on Taeyeon’s arm.
Taeyeon took a seat on the bed and never let go of the dog until her arm felt tired. Only then did she try to gently move Tiffany, shifting her so she could switch arms.
Tiffany had calmed down by then. She lifted her head, looked at Taeyeon who had a worried look on her face and snuggled closer in search of comfort.
“Don’t be sad, okay? We’ll find your owner soon enough. I promise.”
Tiffany let Taeyeon hold her for a while longer then decided that she had had enough. She squirmed, trying to get out of Taeyeon’s hold but the latter didn’t release her so she looked up at her again.
“You’re okay now?” asked Taeyeon who swore that she saw the dog nod. “Hm… okay then.” She loosened her hold and tried to put the dog down when it suddenly licked her chin, catching her by surprise. “Hey. You just stole a kiss there, Ginger,” said Taeyeon through her smile. She then laughed out loud when the dog continued licking her face. “Okay okay. Enough!” She pulled Tiffany away and placed her on the carpet.
Tiffany didn’t mean to kiss Taeyeon but since the licking was the only way to show her appreciation and affection, she had no choice but to do that.
“So you wanna go for a walk or not?” Taeyeon asked the dog who went to the side of the bed where Taeyeon had left the leash and pulled it with her teeth. She brought it to Taeyeon, dropping it at her feet.
“Let’s go out. I’m bored.”
Bark. Bark.
Taeyeon clapped her hands in delight and laughed. “You’re a genius, Ginger!”
“Thanks.”
Bark.
Taeyeon took the collar and squatted down in front of the dog. “I think this will be easier to put on if you’re sitting down.”
So Tiffany sat.
“I knew it! You can sit! You ignored me on purpose last night, didn’t you?”
Because you were treating me like a dog. Although I know I am one, I don’t need you to order me around or push my butt down just to get me to sit. A dog also has dignity, you know.
“If I didn’t know better, I’d say you’re silently judging me again,” said Taeyeon after she finished putting the collar around the quiet Tiffany’s neck. She then hooked the leash to it. “And we’re ready to go!”
“Good! Let’s go!”
Bark. Bark.
Tiffany ran to the door and almost choked when the collar pressed onto her neck, restraining her from moving further.
“Ouch! What the hell…”
Bark.
“Easy, girl. You’ll hurt yourself if you keep running off from me like that.” Taeyeon quickly walked to where Tiffany was, loosening the collar and the strung leash.
This dog life sucks and why can’t you put on your shoes faster, Taeyeon? Hurry up!
Tiffany kept barking, tugging at the leash every few seconds.
“Alright alright! Chill, Ginger!” Taeyeon finally opened the door. “You’re really something, you know. I don’t know whether I’ll ever be able to understand you,” she told the dog as they made their way to the elevator. “You’re moody and stubborn yet smart. I think you’d make an interestingly annoying human,” she said with a chuckle. “But a cute and adorable one at the same time.”
Tiffany chose not to respond even though she disagreed with the annoying part. She was too excited at the thought of actually leaving the apartment even for just a little while. But she had learned her lesson and would try to match her pace with Taeyeon to prevent that choking pain from reoccurring.
—-
A few days passed and Tiffany had fallen into a routine she now knew by heart.
She would wake Taeyeon up in the morning, use the toilet while Taeyeon brushed her teeth, eat breakfast and keep Taeyeon company while the woman worked.
Tiffany soon learned what Taeyeon did for a living. The woman was some kind of illustrator who would draw pictures for children’s books, among other things.
Sometimes Tiffany would go nap during the day to make up for the lack of sleep since she hadn’t gotten over her restlessness at night. Other times, she would just entertain herself by watching TV since Taeyeon always kept it turned on while working, thankfully. There were also times when Taeyeon would take her along on short trips to the minimart or on her errands and Tiffany liked those the most.
Taeyeon decided that they should eat lunch together, one day, and moved Tiffany’s bowl to the living room, placing it right next to the coffee table where Taeyeon had her meal.
Tiffany would get bits and pieces from Taeyeon’s food without having to ask for them and she liked that very much too. Taeyeon was always attentive and considerate so in return, she let Taeyeon cuddle and kiss her to her heart’s content. She didn’t have much of a choice anyway.
But living with Taeyeon wasn’t all fun and pleasant.
She got scolded one Friday morning when she got bored and decided to try to open the kitchen cabinets with her paws. Taeyeon told her to stop the scratching and clawing noises but Tiffany ignored her. In the end, Taeyeon marched from her seat and scolded her so loud that she backed away into a corner, afraid to see this side of Taeyeon she never expected to exist.
“Ginger! I am trying to finish fixing this drawing! Just this one! I haven’t slept all night and I only have an hour left before the deadline! Why can’t you just listen like a normal dog and behave, for goodness sake?!”
Taeyeon then stomped her way back to her desk to finish her work, leaving Tiffa
0/5000
หลัง (Part 4)โพสต์เมื่อ 2 ธันวาคม 2013 โดย thedonkatsuทิฟฟานีตื่นกับการเริ่มต้นเมื่อเธอรู้สึกว่ามือภายใต้ร่างกายของเธอ"Whoops ขอตื่นคุณ แต่ต้องเบา Taeyeon กล่าวว่า เป็นเธอย้ายสุนัขบนโซฟาทิฟฟานี่ปากกว้าง และยืด แน็ปดี ดีกว่าเมื่อเธอได้นอนคนเดียวได้ ร่างกายของ Taeyeon อบอุ่น และหายใจเป็นจังหวะเธอถูกแพงกว่าผ่อนคลายสำหรับสุนัขหลังจากพยายามอย่างระมัดระวังในการวัดระยะทาง ทิฟฟานี่เอาโอกาส และ leaped ออกจากโซฟาไปที่ดินบนพรมได้อย่างปลอดภัยทัศนียภาพ เธอที่มีค่อนข้างสูง คิดว่า เป็นเธอวิ่งไปห้องน้ำ รอเธอเปิดใช้ไม่กี่วินาทีหลังจากเปิดประตู และ Taeyeon มีหัวเมื่อเธอเห็นสุนัขนั่งอย่างหน้าห้องน้ำ เธอผลักประตูเปิดกว้างขึ้น และให้ทิฟฟานีผ่าน "คุณนิสัยดีสุนัข ขิง ฉันควรขอเจ้าของเคล็ดลับในการฝึกอบรม เธอบอกกับเธอเหลือฑิมภ์ดำในการทำธุรกิจของเธอTaeyeon ไปห้องนอนของเธอ เอาออกเสื้อยืดเธอซื้อสำหรับสุนัข และวางพวกเขาออกบนเตียงนอน "ขิง มานี่ สาว"เธอเรียกหาทิฟฟานี่ปรารถนาว่า Taeyeon จะชิลล์ และให้เธอเป็นเพียง แต่ผู้หญิงยังคงเรียกชื่อเธอ และแม้แต่ whistled"โธ่ มาที่นี่ Taeyeon บอกว่า สุนัขที่ถูกจ้องเธอจากห้องนั่งเล่น เธอปรบมือเพื่อเรียกมือของเธอ และ squatted ลง gesturing สำหรับทิฟฟานี่มาใกล้ชิด "C'mere สาว ลองไป"เมื่อสุนัขไม่ย้าย Taeyeon ยืนขึ้น ด้วย grunt จะไปนำเธอ "ทำไมไม่มากับฉันเมื่อฉันโทรหาคุณ คุณใจที่ขี้เกียจ หรือกระเดื่องคุณเพียง"ทั้งสองTaeyeon วางหมาบนนอน และทิฟฟานี่ยกคิ้วของเธอเมื่อเธอเห็นเสื้อผ้าโอ้ คน ไม่นี้อีกหรือไม่ ใจคุณจริง ๆ จะให้ฉันสวมใส่เหล่านี้จากนั้นถ่ายภาพของฉันหรือไม่"เลือกหนึ่งต้อง กล่าวว่า Taeyeon "มันเป็นบิตบางเบาค่ะดังนั้นฉันคิดว่า มันจะดีกว่าถ้าคุณสวมชั้นพิเศษ"ทิฟฟานี่ยืดศีรษะของเธอ ออกมี มีคุณการฉันออกบนเดิน"ฉันกำลังนำคุณออกในเดิน คุณต้องได้เบื่อหลังจากที่ cooped ขึ้นที่นี่ทุกวัน" Taeyeon ยิ้ม แล้ว rubbed ขนของสุนัข "ดังนั้นจะได้รับการ หนึ่งที่คุณต้องการสวมใส่หรือไม่"ทิฟฟานี่มองเสื้อผ้า แล้วไปสำหรับเสื้อยืดที่ง่ายที่สุดที่มี เธอไม่สามารถบอกสีให้ทั้งหมดที่เธอไม่ได้หวังว่ารูปหัวใจบนเสื้อยืดที่ดูทันสมัยน้อยTaeyeon grinned เมื่อเธอเห็นสุนัขวางตีนเธอบนเสื้อเชิ้ต "หนึ่งนี้" เธอถาม ยกชุดสำหรับทิฟฟานี่ดู"ใช่"เปลือก"ดี ว้าว ฉันรู้ว่า คุณมีสมาร์ท" Taeyeon เสริมสุนัข และให้ช่างเสริมหูของเธอ "ฉันจะให้ขนมบางอย่างในภายหลัง"เป็นบริการพัดลม Taeyeon ถ้าทำ ตามที่คุณต้องการ คุณจะตอบผมได้หรือไม่ ชอบมัน คิดว่า ทิฟฟานี่เป็นดวงตาของเธอปิด โดยสะท้อน เพลิดเพลินกับการผ่อนคลาย"แล้วตอนนี้ ลองใส่นี้กับคุณ" Taeyeon ประดับสุนัข แล้วระมัดระวังใส่เสื้อยืดเธอฉันต้องการคุณจะล้างก่อนนี้ แต่ผมคิดว่า ขนจะปกป้องผิวของฉัน"สวยขิง" ทางหลุดรอด Taeyeon อย่างมีความสุข เธอทันทีเอาออกจากโทรศัพท์ของเธอ และมุ่งเน้นอุปกรณ์ที่ทิฟฟานี่ การถ่ายภาพของเธอทิฟฟานี่ไม่ได้รำคาญมองเข้าไปในกล้อง เธอรู้สึกอายมากเพราะเป็น"ตอนนี้ลองใส่คอและบังคับของคุณ และคุณพร้อมที่จะไป" Taeyeon วางสุนัขบนพื้น และไปคอและบังคับเธอ "ที่นี่ ค้นหาตัวเอง ไม่ได้คุณหนึ่งสวย "ก็ทิฟฟานี่มองขึ้น และรู้ว่า Taeyeon ได้วางเธอหน้ากระจกปราศจาก เธอ gasped เมื่อเธอเห็นตัวเอง เธอรู้ว่า เธอมีขนดำ สั้น แต่หยิก แต่เธอไม่รู้เธอเป็นอะไรของสุนัขฉันเป็น... ผมพุดเดิ้ลเล็ก ฉัน ฉันจริง ๆ สุนัข ไม่ฉัน ฉันไม่มีมนุษย์ ตอนนี้ผมมีขน ไม่มีผมยาวหรือคุณลักษณะทางกายภาพฉันทั้งรัก และเกลียด ฉัน ฉันสุนัข...Taeyeon ได้ยิน whimpering และเปิดไปดูสุนัขที่จ้องเธอสะท้อนในกระจกด้วยตีนหนึ่งจัดขึ้นกับว่าศีรษะของเธออย่างรวดเร็ว Hey คืออะไรผิด "เธอถามกับเธอเวลาสุนัขที่แต่เพียงแห่งเหมือนเธอได้ร้องไห้ "ขิง-yah สิ่งไม่ถูกต้องหรือไม่" เธอเบา ๆ ถาม นั่งลงตรวจสอบสุนัข "คุณจะร้องไห้ โอโม"Taeyeon scooped สุนัขค่า และจัดมัน "พันธุ์สุนัขร้องก่อน ผมหมายถึง ฉันรู้ว่า คุณจะได้รับ teary แต่เป็นเรื่องน่ารู้เมื่อบอกว่า เป็นไม่ได้ เพราะคุณกำลังเศร้า มันเป็นเพียงสัญญาณว่า สิ่งที่บล็อกของจมูก และคอดังนั้น... คุณป่วย เธอมองสุนัข และความสะอาดตาเปียก ด้วยนิ้วหัวแม่มือของเธอ "คุณได้ดีนาทีที่ผ่านมา สิ่งไม่ถูกต้อง ขิง? "ทิฟฟานี่ปิดตาเธอ และวางศีรษะของเธอบนแขนของ TaeyeonTaeyeon จึงนั่งบนเตียง และไม่เคยปล่อยสุนัขจนกว่าแขนเธอรู้สึกเหนื่อย หลังจากนั้น ไม่ได้เธอพยายามเบา ๆ ทิฟฟานี่ ขยับเธอเพื่อให้เธอสามารถสลับอาวุธทิฟฟานี่ได้สงบลงแล้ว เธอยกหัวของเธอ มอง Taeyeon ที่เคยดูกังวลบนใบหน้าของเธอ และติดใกล้ชิดในการค้นหาจึง"ไม่เป็นไร เศร้า เราจะพบเจ้าของคุณเร็วพอ ฉันสัญญาด้วย"ทิฟฟานี่ให้ Taeyeon ค้างเธอในขณะที่อีกต่อไป แล้วตัดสินใจว่า เธอเคยมีเพียงพอ เธอ squirmed พยายามที่จะได้รับประโยชน์จากของ Taeyeon ค้าง แต่จะไม่ปล่อยเธอเพื่อให้เธอมองค่าของเธออีกครั้ง"คุณจะยอมตอนนี้" ถาม Taeyeon ที่ swore ว่า เธอเห็นพยักหน้าสุนัข " Hm...โอเควันนั้น" เธอหลวมค้างของเธอ และพยายามที่จะนำสุนัขลงเมื่อนั้นทันทีได้เลียเธอชิน จับเธอ ด้วยความประหลาดใจ "เฮ้ คุณเพียงแค่ขโมยจูบ ขิง, "กล่าวว่า Taeyeon ผ่านรอยยิ้มของเธอ เธอแล้วหัวเราะดัง ๆ เมื่อสุนัขยังคงเลียใบหน้าของเธอ "ไรดี พอ " เธอดึงทิฟฟานี่ไป และวางเธอบนพรมทิฟฟานี่ไม่ได้หมายความว่า จะจูบ Taeyeon แต่เนื่องจากการเลียเป็นวิธีเดียวที่จะแสดงขึ้นและจิตของเธอ เธอมีทางเลือกไม่ให้ทำ"ดังนั้นคุณต้องไปเดินเล่น หรือไม่" Taeyeon ถามสุนัขที่ไปด้านข้างของเตียงที่ Taeyeon ซ้ายรั้ง และดึงฟันของเธอ เธอมาจาก Taeyeon วางที่เท้าของเธอ"ลองไปออก ฉันเบื่อ"เปลือก เปลือกTaeyeon ปรบมือเพื่อเรียกมือของเธอในความสุข และหัวเราะ "คุณเป็นอัจฉริยะ ขิง""ขอบคุณ"เปลือกTaeyeon เอาปลอกคอ และ squatted ลงหน้าสุนัข "ฉันคิดว่า นี้จะง่ายต่อการใส่ถ้าคุณนั่งลง"ดังนั้น ทิฟฟานี่วันเสาร์"ฉันรู้เรื่อง คุณสามารถนั่ง คุณละเว้นฉันในคืนสุดท้าย ไม่คุณ"เนื่องจากคุณได้รักษา ฉันชอบสุนัข แม้ว่าฉันรู้ว่า ฉันหนึ่ง ฉันไม่จำเป็นคุณสามารถสั่งฉันรอบ หรือผลักดันก้นฉันลงเพียงเพื่อให้ฉันนั่ง สุนัขยังมีศักดิ์ศรี คุณทราบ"ถ้าฉันไม่ได้รู้ดีกว่า ผมว่า คุณกำลังอย่าตัดสินฉันอีก กล่าวว่า Taeyeon หลังจากเธอเสร็จแล้วใส่คอรอบคอของทิฟฟานี่เงียบสงบ เธอนั้นติดยาเสพติดหยุดยั้งมัน "และเราพร้อมที่จะไป""ดี ไปกันเหอะ"เปลือก เปลือกทิฟฟานี่วิ่งไปประตู และเกือบสำลักเมื่อปลอกคอกดลงบนคอของเธอ restraining เธอจากย้ายเพิ่มเติม"เอ้า อะไรนรก..."เปลือก"ง่าย สาว คุณจะทำร้ายตัวเองถ้าคุณให้เรียกใช้ออกจากฉันเช่นนั้น" Taeyeon เดินอย่างรวดเร็วการที่ทิฟฟานี่ได้ คลายปลอกคอและรั้ง strungชีวิตสุนัขครับ และทำไมคุณไม่สามารถใส่ในรองเท้าเร็ว Taeyeon เร็วเข้า!ทิฟฟานี่เก็บเก้ง อีกที่รั้งทุก ๆ สองสามวินาที"ครับครับ เย็น ขิง" Taeyeon สุดท้ายเปิดประตู "คุณจริง ๆ บางสิ่งบางอย่าง คุณรู้ว่า เธอฉันไม่รู้ว่า เคยจะเข้าใจคุณ บอกว่า สุนัขเป็นพวกเขาทำทางให้ลิฟต์ "คุณอารมณ์ และปากแข็งยัง สมาร์ท ผมคิดว่า คุณจะทำให้น่ารำคาญเป็นเรื่องน่าสนใจมนุษย์ เธอกล่าวกับ chuckle "แต่น่ารัก และน่ารักหนึ่งในเวลาเดียวกัน"ทิฟฟานี่เลือกการตอบสนองแม้ว่าเธอ disagreed กับส่วนน่ารำคาญ เธอตื่นเต้นมากเกินไปที่คิดว่าของจริง ออกอพาร์ทเมนท์สำหรับห้องเดี๋ยว แต่เธอได้เรียนรู้บทเรียนของเธอ และจะพยายามให้ตรงกับจังหวะของเธอกับ Taeyeon เพื่อป้องกันไม่ให้อาการปวดนั้น choking reoccurring—-ผ่านไปไม่กี่วัน และทิฟฟานี่ได้ตกลงเป็นประจำตอนนี้รู้ใจเธอจะตื่น Taeyeon ในตอนเช้า Taeyeon ทาสีฟันเธอใช้ห้องน้ำ รับประทานอาหารเช้า แล้วให้บริษัท Taeyeon ในขณะที่ผู้หญิงทำงานทิฟฟานีเร็วเรียนรู้ Taeyeon ที่ได้เพื่อการครองชีพ ผู้หญิงบางประเภทของจิตรกรภาพประกอบที่จะวาดภาพสำหรับหนังสือเด็ก ในสิ่งอื่นๆ ได้บางครั้งทิฟฟานี่จะไปนับวันให้ค่าขาดการนอนหลับเนื่องจากเธอไม่ได้รับมากกว่าอาการของเธอในยามค่ำคืน บางครั้ง เธอจะเพียงแค่ให้ความบันเทิงตัวเองดูโทรทัศน์ตั้งแต่ Taeyeon จะเก็บมันไว้ในขณะทำงาน ขอบคุณ นอกจากนี้ยังมีเวลาเมื่อ Taeyeon จะพาเธอไปเที่ยวร้านสั้น หรือทำธุระของเธอ และทิฟฟานี่ชอบที่สุดTaeyeon เลือกว่าควรรับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน วันหนึ่ง และชามของทิฟฟานี่ที่ย้ายไปห้องนั่งเล่น วางไว้ทางขวาถัดจากโต๊ะกาแฟที่ Taeyeon มีอาหารของเธอทิฟฟานีจะได้รับบิตและชิ้นส่วนจากอาหารของ Taeyeon ไม่ถามพวกเขา และเธอชอบที่มากเกินไป Taeyeon ถูกเสมอมา และความมีน้ำใจดังนั้นกลับ เธอให้ Taeyeon กอด และจูบเธอไปไหน ๆ เธอไม่มีทางเลือกมากแต่อาศัยอยู่กับ Taeyeon ไม่สนุก และพอใจทั้งหมดเธอมีบ ๆ วันศุกร์เช้าวันหนึ่งเมื่อเธอได้เบื่อ และตัดสินใจที่จะพยายามเปิดตู้ครัว มี paws ของเธอ Taeyeon บอกเธอให้หยุดเสียงเกา และ clawing แต่ทิฟฟานี่ละเว้นเธอ ในสุด Taeyeon เดินจากนั่ง และ scolded เธอจึงเข้าใจว่า เธอสำรองเก็บเข้ามุม กลัวที่จะดูด้านนี้ของ Taeyeon เธอไม่เคยคาดว่าจะมี"ขิง ฉันพยายามที่จะเสร็จสิ้นการแก้ไขรูปวาดนี้ เพียงคนนี้ ฉันไม่ได้นอนทั้งคืน และมีชั่วโมงเหลือก่อนกำหนดเวลาเท่านั้น ทำไมไม่คุณเพียงแค่ฟังเช่นสุนัขปกติ และการทำ งาน สำหรับ sake goodness !"Taeyeon แล้ว stomped เธอไปกลับไปที่โต๊ะของเธอเสร็จสิ้นการทำงานของเธอ ออกจาก Tiffa
การแปล กรุณารอสักครู่..
Bewitched (Part 4)
Posted on December 2, 2013 by thedonkatsu
Tiffany woke up with a start when she felt hands under her body.
“Whoops. Sorry I woke you but I need to pee,” Taeyeon said as she moved the dog onto the couch.
Tiffany yawned and stretched. It was a good nap, much better than when she was sleeping alone. Taeyeon’s body was warm and her rhythmic breathing was strangely soothing for the dog.
After carefully trying to measure the distance, Tiffany took a chance and leaped off the couch to land on the carpet safely.
Phew. That was quite high, she thought as she rushed to the toilet, waiting for her turn to use it.
The door opened a few seconds later and Taeyeon had to chuckle when she saw the dog seated neatly in front of the bathroom. She pushed the door open wider and let Tiffany through. “You’re a very well mannered dog, Ginger. I should ask your owner for training tips,” she said as she left the black pup to do her business.
Taeyeon went to her bedroom, took out the t-shirts she had bought for the dog and laid them out on the bed. “Ginger! Come here, girl!” she called out.
Tiffany wished that Taeyeon would chill and just let her be but the woman kept calling her name and even whistled.
“Come on. Come here,” Taeyeon told the dog who was staring at her from the living room. She clapped her hands and squatted down, gesturing for Tiffany to come closer. “C’mere, girl. Let’s go.”
When the dog didn’t move, Taeyeon stood up with a grunt then went to fetch her. “Why won’t you come to me when I call you? Are you that lazy or are you just rebellious?”
Both.
Taeyeon placed the dog on the bed and Tiffany raised her eyebrows when she saw the clothes.
Oh man. Not this again? Are you really going to make me wear these then take my pictures?
“Choose one you like,” said Taeyeon. “It’s a bit breezy out there so I think it’s better if you wear an extra layer.”
Tiffany tilted her head. Out there? Are you taking me out on a walk?
“I’m taking you out on a walk. You must be bored after being cooped up in here all day.” Taeyeon smiled then rubbed the dog’s fur. “So take a pick. Which one do you want to wear?”
Tiffany looked at the clothes then went for the simplest t-shirt there was. She couldn’t tell color so all she could do was hope that the heart pattern on that t-shirt look at least fashionable.
Taeyeon grinned when she saw the dog placing her paw on the shirt. “This one?” she asked, lifting the outfit for Tiffany to see.
“Yeah.”
Bark.
“Okay! Wow. I knew you were smart.” Taeyeon complimented the dog and gave her extra ear rubs. “I’ll give you some treats later.”
Is this fan service, Taeyeon? If I do as you wish, you’ll reward me? I like it, thought Tiffany as her eyes closed by reflex, enjoying the pampering.
“Now then. Let’s put this on you.” Taeyeon approached the dog then carefully put the t-shirt on her.
I wish you would wash this first but I guess the fur will protect my skin.
“Pretty Ginger!” exclaimed Taeyeon happily. She immediately took out her phone and aimed the device at Tiffany, taking her picture.
Tiffany didn’t even bother looking into the camera. She felt embarrassed enough as it was.
“Now let’s put your collar and leash on and you’re ready to go.” Taeyeon placed the dog on the floor and went to get her collar and leash. “Here, look at yourself. Aren’t you the pretty one?” she said.
Tiffany looked up and realized that Taeyeon had placed her in front of a full-length mirror. She gasped when she saw herself. She knew that she had black, short but curly fur but she didn’t know what kind of a dog she was.
I’m a… I’m a small poodle? I’m… I’m really a dog, aren’t I? I’m no longer human. I have fur now. I don’t have my long hair or the physical features I both love and hate. I’m… I’m a dog…
Taeyeon heard whimpering and quickly turned her head to see the dog staring at her reflection in the mirror with one paw held up against it. “Hey, what’s wrong?” she asked as she approached the dog that sounded like she was crying. “Ginger-yah, what’s wrong?” she gently asked, kneeling down to check on the dog. “You are crying! Omo.”
Taeyeon scooped the dog up and held it. “I’ve never seen a dog cry before. I mean, I know you can get teary but a vet once told me that it’s not because you’re sad. It’s just a sign that something’s blocking your nose and throat so… are you sick?” She looked at the dog and cleaned the wet eyes with her thumb. “You were fine a minute ago. What’s wrong, Ginger?”
Tiffany closed her eyes and laid her head on Taeyeon’s arm.
Taeyeon took a seat on the bed and never let go of the dog until her arm felt tired. Only then did she try to gently move Tiffany, shifting her so she could switch arms.
Tiffany had calmed down by then. She lifted her head, looked at Taeyeon who had a worried look on her face and snuggled closer in search of comfort.
“Don’t be sad, okay? We’ll find your owner soon enough. I promise.”
Tiffany let Taeyeon hold her for a while longer then decided that she had had enough. She squirmed, trying to get out of Taeyeon’s hold but the latter didn’t release her so she looked up at her again.
“You’re okay now?” asked Taeyeon who swore that she saw the dog nod. “Hm… okay then.” She loosened her hold and tried to put the dog down when it suddenly licked her chin, catching her by surprise. “Hey. You just stole a kiss there, Ginger,” said Taeyeon through her smile. She then laughed out loud when the dog continued licking her face. “Okay okay. Enough!” She pulled Tiffany away and placed her on the carpet.
Tiffany didn’t mean to kiss Taeyeon but since the licking was the only way to show her appreciation and affection, she had no choice but to do that.
“So you wanna go for a walk or not?” Taeyeon asked the dog who went to the side of the bed where Taeyeon had left the leash and pulled it with her teeth. She brought it to Taeyeon, dropping it at her feet.
“Let’s go out. I’m bored.”
Bark. Bark.
Taeyeon clapped her hands in delight and laughed. “You’re a genius, Ginger!”
“Thanks.”
Bark.
Taeyeon took the collar and squatted down in front of the dog. “I think this will be easier to put on if you’re sitting down.”
So Tiffany sat.
“I knew it! You can sit! You ignored me on purpose last night, didn’t you?”
Because you were treating me like a dog. Although I know I am one, I don’t need you to order me around or push my butt down just to get me to sit. A dog also has dignity, you know.
“If I didn’t know better, I’d say you’re silently judging me again,” said Taeyeon after she finished putting the collar around the quiet Tiffany’s neck. She then hooked the leash to it. “And we’re ready to go!”
“Good! Let’s go!”
Bark. Bark.
Tiffany ran to the door and almost choked when the collar pressed onto her neck, restraining her from moving further.
“Ouch! What the hell…”
Bark.
“Easy, girl. You’ll hurt yourself if you keep running off from me like that.” Taeyeon quickly walked to where Tiffany was, loosening the collar and the strung leash.
This dog life sucks and why can’t you put on your shoes faster, Taeyeon? Hurry up!
Tiffany kept barking, tugging at the leash every few seconds.
“Alright alright! Chill, Ginger!” Taeyeon finally opened the door. “You’re really something, you know. I don’t know whether I’ll ever be able to understand you,” she told the dog as they made their way to the elevator. “You’re moody and stubborn yet smart. I think you’d make an interestingly annoying human,” she said with a chuckle. “But a cute and adorable one at the same time.”
Tiffany chose not to respond even though she disagreed with the annoying part. She was too excited at the thought of actually leaving the apartment even for just a little while. But she had learned her lesson and would try to match her pace with Taeyeon to prevent that choking pain from reoccurring.
—-
A few days passed and Tiffany had fallen into a routine she now knew by heart.
She would wake Taeyeon up in the morning, use the toilet while Taeyeon brushed her teeth, eat breakfast and keep Taeyeon company while the woman worked.
Tiffany soon learned what Taeyeon did for a living. The woman was some kind of illustrator who would draw pictures for children’s books, among other things.
Sometimes Tiffany would go nap during the day to make up for the lack of sleep since she hadn’t gotten over her restlessness at night. Other times, she would just entertain herself by watching TV since Taeyeon always kept it turned on while working, thankfully. There were also times when Taeyeon would take her along on short trips to the minimart or on her errands and Tiffany liked those the most.
Taeyeon decided that they should eat lunch together, one day, and moved Tiffany’s bowl to the living room, placing it right next to the coffee table where Taeyeon had her meal.
Tiffany would get bits and pieces from Taeyeon’s food without having to ask for them and she liked that very much too. Taeyeon was always attentive and considerate so in return, she let Taeyeon cuddle and kiss her to her heart’s content. She didn’t have much of a choice anyway.
But living with Taeyeon wasn’t all fun and pleasant.
She got scolded one Friday morning when she got bored and decided to try to open the kitchen cabinets with her paws. Taeyeon told her to stop the scratching and clawing noises but Tiffany ignored her. In the end, Taeyeon marched from her seat and scolded her so loud that she backed away into a corner, afraid to see this side of Taeyeon she never expected to exist.
“Ginger! I am trying to finish fixing this drawing! Just this one! I haven’t slept all night and I only have an hour left before the deadline! Why can’t you just listen like a normal dog and behave, for goodness sake?!”
Taeyeon then stomped her way back to her desk to finish her work, leaving Tiffa
Posted on December 2, 2013 by thedonkatsu
Tiffany woke up with a start when she felt hands under her body.
“Whoops. Sorry I woke you but I need to pee,” Taeyeon said as she moved the dog onto the couch.
Tiffany yawned and stretched. It was a good nap, much better than when she was sleeping alone. Taeyeon’s body was warm and her rhythmic breathing was strangely soothing for the dog.
After carefully trying to measure the distance, Tiffany took a chance and leaped off the couch to land on the carpet safely.
Phew. That was quite high, she thought as she rushed to the toilet, waiting for her turn to use it.
The door opened a few seconds later and Taeyeon had to chuckle when she saw the dog seated neatly in front of the bathroom. She pushed the door open wider and let Tiffany through. “You’re a very well mannered dog, Ginger. I should ask your owner for training tips,” she said as she left the black pup to do her business.
Taeyeon went to her bedroom, took out the t-shirts she had bought for the dog and laid them out on the bed. “Ginger! Come here, girl!” she called out.
Tiffany wished that Taeyeon would chill and just let her be but the woman kept calling her name and even whistled.
“Come on. Come here,” Taeyeon told the dog who was staring at her from the living room. She clapped her hands and squatted down, gesturing for Tiffany to come closer. “C’mere, girl. Let’s go.”
When the dog didn’t move, Taeyeon stood up with a grunt then went to fetch her. “Why won’t you come to me when I call you? Are you that lazy or are you just rebellious?”
Both.
Taeyeon placed the dog on the bed and Tiffany raised her eyebrows when she saw the clothes.
Oh man. Not this again? Are you really going to make me wear these then take my pictures?
“Choose one you like,” said Taeyeon. “It’s a bit breezy out there so I think it’s better if you wear an extra layer.”
Tiffany tilted her head. Out there? Are you taking me out on a walk?
“I’m taking you out on a walk. You must be bored after being cooped up in here all day.” Taeyeon smiled then rubbed the dog’s fur. “So take a pick. Which one do you want to wear?”
Tiffany looked at the clothes then went for the simplest t-shirt there was. She couldn’t tell color so all she could do was hope that the heart pattern on that t-shirt look at least fashionable.
Taeyeon grinned when she saw the dog placing her paw on the shirt. “This one?” she asked, lifting the outfit for Tiffany to see.
“Yeah.”
Bark.
“Okay! Wow. I knew you were smart.” Taeyeon complimented the dog and gave her extra ear rubs. “I’ll give you some treats later.”
Is this fan service, Taeyeon? If I do as you wish, you’ll reward me? I like it, thought Tiffany as her eyes closed by reflex, enjoying the pampering.
“Now then. Let’s put this on you.” Taeyeon approached the dog then carefully put the t-shirt on her.
I wish you would wash this first but I guess the fur will protect my skin.
“Pretty Ginger!” exclaimed Taeyeon happily. She immediately took out her phone and aimed the device at Tiffany, taking her picture.
Tiffany didn’t even bother looking into the camera. She felt embarrassed enough as it was.
“Now let’s put your collar and leash on and you’re ready to go.” Taeyeon placed the dog on the floor and went to get her collar and leash. “Here, look at yourself. Aren’t you the pretty one?” she said.
Tiffany looked up and realized that Taeyeon had placed her in front of a full-length mirror. She gasped when she saw herself. She knew that she had black, short but curly fur but she didn’t know what kind of a dog she was.
I’m a… I’m a small poodle? I’m… I’m really a dog, aren’t I? I’m no longer human. I have fur now. I don’t have my long hair or the physical features I both love and hate. I’m… I’m a dog…
Taeyeon heard whimpering and quickly turned her head to see the dog staring at her reflection in the mirror with one paw held up against it. “Hey, what’s wrong?” she asked as she approached the dog that sounded like she was crying. “Ginger-yah, what’s wrong?” she gently asked, kneeling down to check on the dog. “You are crying! Omo.”
Taeyeon scooped the dog up and held it. “I’ve never seen a dog cry before. I mean, I know you can get teary but a vet once told me that it’s not because you’re sad. It’s just a sign that something’s blocking your nose and throat so… are you sick?” She looked at the dog and cleaned the wet eyes with her thumb. “You were fine a minute ago. What’s wrong, Ginger?”
Tiffany closed her eyes and laid her head on Taeyeon’s arm.
Taeyeon took a seat on the bed and never let go of the dog until her arm felt tired. Only then did she try to gently move Tiffany, shifting her so she could switch arms.
Tiffany had calmed down by then. She lifted her head, looked at Taeyeon who had a worried look on her face and snuggled closer in search of comfort.
“Don’t be sad, okay? We’ll find your owner soon enough. I promise.”
Tiffany let Taeyeon hold her for a while longer then decided that she had had enough. She squirmed, trying to get out of Taeyeon’s hold but the latter didn’t release her so she looked up at her again.
“You’re okay now?” asked Taeyeon who swore that she saw the dog nod. “Hm… okay then.” She loosened her hold and tried to put the dog down when it suddenly licked her chin, catching her by surprise. “Hey. You just stole a kiss there, Ginger,” said Taeyeon through her smile. She then laughed out loud when the dog continued licking her face. “Okay okay. Enough!” She pulled Tiffany away and placed her on the carpet.
Tiffany didn’t mean to kiss Taeyeon but since the licking was the only way to show her appreciation and affection, she had no choice but to do that.
“So you wanna go for a walk or not?” Taeyeon asked the dog who went to the side of the bed where Taeyeon had left the leash and pulled it with her teeth. She brought it to Taeyeon, dropping it at her feet.
“Let’s go out. I’m bored.”
Bark. Bark.
Taeyeon clapped her hands in delight and laughed. “You’re a genius, Ginger!”
“Thanks.”
Bark.
Taeyeon took the collar and squatted down in front of the dog. “I think this will be easier to put on if you’re sitting down.”
So Tiffany sat.
“I knew it! You can sit! You ignored me on purpose last night, didn’t you?”
Because you were treating me like a dog. Although I know I am one, I don’t need you to order me around or push my butt down just to get me to sit. A dog also has dignity, you know.
“If I didn’t know better, I’d say you’re silently judging me again,” said Taeyeon after she finished putting the collar around the quiet Tiffany’s neck. She then hooked the leash to it. “And we’re ready to go!”
“Good! Let’s go!”
Bark. Bark.
Tiffany ran to the door and almost choked when the collar pressed onto her neck, restraining her from moving further.
“Ouch! What the hell…”
Bark.
“Easy, girl. You’ll hurt yourself if you keep running off from me like that.” Taeyeon quickly walked to where Tiffany was, loosening the collar and the strung leash.
This dog life sucks and why can’t you put on your shoes faster, Taeyeon? Hurry up!
Tiffany kept barking, tugging at the leash every few seconds.
“Alright alright! Chill, Ginger!” Taeyeon finally opened the door. “You’re really something, you know. I don’t know whether I’ll ever be able to understand you,” she told the dog as they made their way to the elevator. “You’re moody and stubborn yet smart. I think you’d make an interestingly annoying human,” she said with a chuckle. “But a cute and adorable one at the same time.”
Tiffany chose not to respond even though she disagreed with the annoying part. She was too excited at the thought of actually leaving the apartment even for just a little while. But she had learned her lesson and would try to match her pace with Taeyeon to prevent that choking pain from reoccurring.
—-
A few days passed and Tiffany had fallen into a routine she now knew by heart.
She would wake Taeyeon up in the morning, use the toilet while Taeyeon brushed her teeth, eat breakfast and keep Taeyeon company while the woman worked.
Tiffany soon learned what Taeyeon did for a living. The woman was some kind of illustrator who would draw pictures for children’s books, among other things.
Sometimes Tiffany would go nap during the day to make up for the lack of sleep since she hadn’t gotten over her restlessness at night. Other times, she would just entertain herself by watching TV since Taeyeon always kept it turned on while working, thankfully. There were also times when Taeyeon would take her along on short trips to the minimart or on her errands and Tiffany liked those the most.
Taeyeon decided that they should eat lunch together, one day, and moved Tiffany’s bowl to the living room, placing it right next to the coffee table where Taeyeon had her meal.
Tiffany would get bits and pieces from Taeyeon’s food without having to ask for them and she liked that very much too. Taeyeon was always attentive and considerate so in return, she let Taeyeon cuddle and kiss her to her heart’s content. She didn’t have much of a choice anyway.
But living with Taeyeon wasn’t all fun and pleasant.
She got scolded one Friday morning when she got bored and decided to try to open the kitchen cabinets with her paws. Taeyeon told her to stop the scratching and clawing noises but Tiffany ignored her. In the end, Taeyeon marched from her seat and scolded her so loud that she backed away into a corner, afraid to see this side of Taeyeon she never expected to exist.
“Ginger! I am trying to finish fixing this drawing! Just this one! I haven’t slept all night and I only have an hour left before the deadline! Why can’t you just listen like a normal dog and behave, for goodness sake?!”
Taeyeon then stomped her way back to her desk to finish her work, leaving Tiffa
การแปล กรุณารอสักครู่..
อาคม ( ตอนที่ 4 )
โพสต์เมื่อ : 2 ธันวาคม 2556 โดย thedonkatsu
ทิฟฟานี่ตื่นขึ้นมาด้วยเริ่มต้นเมื่อเธอรู้สึกมือภายใต้ร่างกายของเธอ
" . . . . . ขอโทษที่ปลุกคุณ แต่ฉันต้องฉี่ " แทยอนบอกว่าเธอย้ายสุนัขลงบนโซฟา
ทิฟฟานี่หาวและยืด มันคือการนอนที่ดีมาก ดีกว่าตอนเธอนอนคนเดียวร่างกายของแทยอนก็อบอุ่นและการหายใจเป็นจังหวะเป็นแปลกธรรมชาติสำหรับสุนัข
หลังจากที่ฉันพยายามที่จะวัดระยะทางที่ทิฟฟานี่ได้มีโอกาสและกระโดดลงจากโซฟาไปยังดินแดนบนพรมอย่างปลอดภัย
. . . ที่ค่อนข้างสูง เธอว่า เธอจึงรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ รอโอกาสของเธอที่จะใช้มัน .
ประตูเปิด ไม่กี่วินาทีต่อมา และแทยอนต้องหัวเราะเบาๆ เมื่อเธอเห็นสุนัขนั่งเรียบร้อยอยู่หน้าห้องน้ำ เธอผลักประตูให้เปิดกว้างให้ทิฟฟานี่ผ่าน " แกเป็นหมา มีมารยาทมาก ขิง ฉันควรถามเจ้าของของคุณสำหรับเคล็ดลับการฝึกอบรม " เธอกล่าวขณะที่เธอออกจากหมาดำทำธุรกิจของเธอ
แทยอนไปหาเธอที่ห้องนอนเอาเสื้อที่เธอซื้อให้สุนัข และ วางมันไว้บนเตียง " ขิง ! มาที่นี่สิ ! " เธอชื่อทิฟฟานี่ แทยอน
หวังว่าจะเย็นและปล่อยเธอ แต่ผู้หญิงยังเรียกชื่อเธอ และแม้แต่เป่าปาก . .
" มา มาที่นี่ " แทยอนบอกหมาที่กำลังจ้องมองเธอจากห้องนั่งเล่น เธอตบมือให้เธอและว่ามาลงให้สัญญาณให้ทิฟฟานี่ให้เข้ามาใกล้ๆ " มานี่เลยสาวน้อย ไปกันเถอะ "
เมื่อสุนัขไม่ได้ย้ายไป แทยอนลุกขึ้นยืนพร้อมกับคำรามแล้วไปเรียกเธอ " ทำไมคุณไม่ยอมมาหาฉันเมื่อฉันเรียกคุณ คุณขี้เกียจหรือคุณเพียงกบฏ ? "
2
แทยอนวางสุนัขบนเตียงและทิฟฟานี่ยกคิ้วของเธอ เมื่อเธอเห็นเสื้อผ้า
โอ้ . ไม่พูดเรื่องนี้อีกแล้วคุณจะให้ฉันใส่ชุดนี้แล้วถ่ายรูปฉันจริงๆเหรอ ?
" เลือกที่คุณชอบ " แทยอน . " มันค่อนข้างบางเบาออกมีดังนั้นฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าคุณสวมชั้นพิเศษ "
เธอทิฟฟานี่เอียงหัว ออกมี ? คุณจะพาฉันออกไปเดินเล่น ?
" ผมจะพาคุณไปเดินเล่น คุณต้องเบื่อ หลังจากถูกขังอยู่ในนี้ทั้งวัน " แทยอนยิ้มแล้วลูบขน ของสุนัข" ดังนั้นจะเลือก หนึ่งที่คุณต้องการสวมใส่ "
ทิฟฟานี่มองเสื้อผ้า แล้วก็ไปที่เสื้อยืดมี เธอไม่ได้บอกสี ดังนั้นทุกอย่างที่เธอทำได้คือหวังว่าหัวใจลวดลายบนเสื้อยืดดูอย่างน้อยแฟชั่น
แทยอนเลยด้วย เมื่อเธอเห็นสุนัขเท้าวางเธอบนเสื้อ " หนึ่งในนี้ " เธอถาม ยกชุดให้ทิฟฟานี่ดู
" ใช่ "
เห่า
" โอเค ! ว้าว ผมรู้ว่าคุณฉลาด . " แทยอนกล่าวชมเชยสุนัข และให้เสริมหู rubs . " ผมจะให้คุณบาง treats ทีหลัง "
มีบริการ พัดลมนี้ แทยอน ? ถ้าผมทำอย่างที่คุณต้องการ คุณจะให้รางวัลฉัน ฉันชอบคิดว่า ทิฟฟานี่ ตาเธอปิดโดยอัตโนมัติ เพลิดเพลินกับการผ่อนคลาย
" แล้ว เอานี่นะ " แทยอนเข้าหาสุนัขแล้วให้ละเอียด ใส่เสื้อในของเธอ
ฉันหวังว่าคุณจะล้างมันก่อน แต่ฉันเดาว่าขนจะปกป้องผิวของฉัน
" สวยขิง ! " แทยอนร้องอย่างมีความสุข ทันทีที่เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอและมีอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการถ่ายภาพของเธอ
ทิฟฟานี่ไม่แม้แต่มองเข้าไปในกล้อง เธอรู้สึกอายมากพอมัน
" ตอนนี้ให้ใส่ปลอกคอ และสายจูง และคุณพร้อมที่จะไป" แทยอนวางสุนัขบนพื้นและไปซื้อปลอกคอของเธอ และล่าม " เอ้า มองตัวเอง เธอไม่น่ารัก ? " เธอกล่าวว่า .
ทิฟฟานี่มองขึ้นและตระหนักว่าแทยอนได้วางของเธอในด้านหน้าของกระจก . เธออ้าปากค้างเมื่อเธอเห็นตัวเธอเอง เธอรู้ว่าเธอมีขนหยิกสีดำ สั้น แต่ แต่เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ชนิดของสุนัขเธอ
ผมก็พูเดิ้ลขนาดเล็ก ?ฉัน . . . ฉันเป็นหมาใช่มั้ย ฉันไม่ใช่มนุษย์ ผมมีขนแล้ว ผมไม่มีผมยาวหรือลักษณะทางกายภาพ ผมทั้งรัก และเกลียด ฉัน . . . ฉันเป็นหมา . . . . . . .
แทยอนได้ยินเสียงร้องคร่ำครวญและรีบหันหัวไปดูหมาจ้องเธอสะท้อนในกระจกด้วยเท้าไว้กับมัน " เฮ้ เกิดอะไรขึ้น ?
โพสต์เมื่อ : 2 ธันวาคม 2556 โดย thedonkatsu
ทิฟฟานี่ตื่นขึ้นมาด้วยเริ่มต้นเมื่อเธอรู้สึกมือภายใต้ร่างกายของเธอ
" . . . . . ขอโทษที่ปลุกคุณ แต่ฉันต้องฉี่ " แทยอนบอกว่าเธอย้ายสุนัขลงบนโซฟา
ทิฟฟานี่หาวและยืด มันคือการนอนที่ดีมาก ดีกว่าตอนเธอนอนคนเดียวร่างกายของแทยอนก็อบอุ่นและการหายใจเป็นจังหวะเป็นแปลกธรรมชาติสำหรับสุนัข
หลังจากที่ฉันพยายามที่จะวัดระยะทางที่ทิฟฟานี่ได้มีโอกาสและกระโดดลงจากโซฟาไปยังดินแดนบนพรมอย่างปลอดภัย
. . . ที่ค่อนข้างสูง เธอว่า เธอจึงรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ รอโอกาสของเธอที่จะใช้มัน .
ประตูเปิด ไม่กี่วินาทีต่อมา และแทยอนต้องหัวเราะเบาๆ เมื่อเธอเห็นสุนัขนั่งเรียบร้อยอยู่หน้าห้องน้ำ เธอผลักประตูให้เปิดกว้างให้ทิฟฟานี่ผ่าน " แกเป็นหมา มีมารยาทมาก ขิง ฉันควรถามเจ้าของของคุณสำหรับเคล็ดลับการฝึกอบรม " เธอกล่าวขณะที่เธอออกจากหมาดำทำธุรกิจของเธอ
แทยอนไปหาเธอที่ห้องนอนเอาเสื้อที่เธอซื้อให้สุนัข และ วางมันไว้บนเตียง " ขิง ! มาที่นี่สิ ! " เธอชื่อทิฟฟานี่ แทยอน
หวังว่าจะเย็นและปล่อยเธอ แต่ผู้หญิงยังเรียกชื่อเธอ และแม้แต่เป่าปาก . .
" มา มาที่นี่ " แทยอนบอกหมาที่กำลังจ้องมองเธอจากห้องนั่งเล่น เธอตบมือให้เธอและว่ามาลงให้สัญญาณให้ทิฟฟานี่ให้เข้ามาใกล้ๆ " มานี่เลยสาวน้อย ไปกันเถอะ "
เมื่อสุนัขไม่ได้ย้ายไป แทยอนลุกขึ้นยืนพร้อมกับคำรามแล้วไปเรียกเธอ " ทำไมคุณไม่ยอมมาหาฉันเมื่อฉันเรียกคุณ คุณขี้เกียจหรือคุณเพียงกบฏ ? "
2
แทยอนวางสุนัขบนเตียงและทิฟฟานี่ยกคิ้วของเธอ เมื่อเธอเห็นเสื้อผ้า
โอ้ . ไม่พูดเรื่องนี้อีกแล้วคุณจะให้ฉันใส่ชุดนี้แล้วถ่ายรูปฉันจริงๆเหรอ ?
" เลือกที่คุณชอบ " แทยอน . " มันค่อนข้างบางเบาออกมีดังนั้นฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าคุณสวมชั้นพิเศษ "
เธอทิฟฟานี่เอียงหัว ออกมี ? คุณจะพาฉันออกไปเดินเล่น ?
" ผมจะพาคุณไปเดินเล่น คุณต้องเบื่อ หลังจากถูกขังอยู่ในนี้ทั้งวัน " แทยอนยิ้มแล้วลูบขน ของสุนัข" ดังนั้นจะเลือก หนึ่งที่คุณต้องการสวมใส่ "
ทิฟฟานี่มองเสื้อผ้า แล้วก็ไปที่เสื้อยืดมี เธอไม่ได้บอกสี ดังนั้นทุกอย่างที่เธอทำได้คือหวังว่าหัวใจลวดลายบนเสื้อยืดดูอย่างน้อยแฟชั่น
แทยอนเลยด้วย เมื่อเธอเห็นสุนัขเท้าวางเธอบนเสื้อ " หนึ่งในนี้ " เธอถาม ยกชุดให้ทิฟฟานี่ดู
" ใช่ "
เห่า
" โอเค ! ว้าว ผมรู้ว่าคุณฉลาด . " แทยอนกล่าวชมเชยสุนัข และให้เสริมหู rubs . " ผมจะให้คุณบาง treats ทีหลัง "
มีบริการ พัดลมนี้ แทยอน ? ถ้าผมทำอย่างที่คุณต้องการ คุณจะให้รางวัลฉัน ฉันชอบคิดว่า ทิฟฟานี่ ตาเธอปิดโดยอัตโนมัติ เพลิดเพลินกับการผ่อนคลาย
" แล้ว เอานี่นะ " แทยอนเข้าหาสุนัขแล้วให้ละเอียด ใส่เสื้อในของเธอ
ฉันหวังว่าคุณจะล้างมันก่อน แต่ฉันเดาว่าขนจะปกป้องผิวของฉัน
" สวยขิง ! " แทยอนร้องอย่างมีความสุข ทันทีที่เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอและมีอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการถ่ายภาพของเธอ
ทิฟฟานี่ไม่แม้แต่มองเข้าไปในกล้อง เธอรู้สึกอายมากพอมัน
" ตอนนี้ให้ใส่ปลอกคอ และสายจูง และคุณพร้อมที่จะไป" แทยอนวางสุนัขบนพื้นและไปซื้อปลอกคอของเธอ และล่าม " เอ้า มองตัวเอง เธอไม่น่ารัก ? " เธอกล่าวว่า .
ทิฟฟานี่มองขึ้นและตระหนักว่าแทยอนได้วางของเธอในด้านหน้าของกระจก . เธออ้าปากค้างเมื่อเธอเห็นตัวเธอเอง เธอรู้ว่าเธอมีขนหยิกสีดำ สั้น แต่ แต่เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ชนิดของสุนัขเธอ
ผมก็พูเดิ้ลขนาดเล็ก ?ฉัน . . . ฉันเป็นหมาใช่มั้ย ฉันไม่ใช่มนุษย์ ผมมีขนแล้ว ผมไม่มีผมยาวหรือลักษณะทางกายภาพ ผมทั้งรัก และเกลียด ฉัน . . . ฉันเป็นหมา . . . . . . .
แทยอนได้ยินเสียงร้องคร่ำครวญและรีบหันหัวไปดูหมาจ้องเธอสะท้อนในกระจกด้วยเท้าไว้กับมัน " เฮ้ เกิดอะไรขึ้น ?
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- how many years have you
- individuals and organizations
- Rippijuhla
- เธอทำให้ฉันเสียใจ
- land degradation
- Bewitched (Part 4)Posted on December 2,
- you're famous
- แน่ใจสิ
- outside atmosphere. Control tanks receiv
- เธอมีความสามารถบ้างไหม
- จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เพราะฉันไม่อาจฝืนย้อ
- คลุกแป้งทอด
- gain
- จุดเด่นด้านการท่องเที่ยวของชุมชน / สถานท
- While there have been attempts to introd
- อวัยวะเพษชาย
- วันนี้เป็นวันหยุดของราชการไทย เช้านี้ฉัน
- จุดเด่นด้านการท่องเที่ยวของชุมชน / สถานท
- fish lure
- pretending
- Properties of amine is no solube in wate
- อวัยวะเพษชาย
- our purpost
- สำนักงานให้เช่า
