The metropolis has been scorched by

The metropolis has been scorched by the dragon’s fiery breath.
When her house was invaded, Penelope had to think of ways to delay her remarriage.
Not every sentence that contains a form of “have” or “be” is passive! Forms of the word “have” can do several different things in English. For example, in the sentence “John has to study all afternoon,” “has” is not part of a past-tense verb. It’s a modal verb, like “must,” “can,” or “may”—these verbs tell how necessary it is to do something (compare “I have to study” versus “I may study”). And forms of “be” are not always passive, either—”be” can be the main verb of a sentence that describes a state of being, rather than an action. For example, the sentence “John is a good student” is not passive; “is” is simply describing John’s state of being. The moral of the story: don’t assume that any time you see a form of “have” and a form of “to be” together, you are looking at a passive sentence.

Need more help deciding whether a sentence is passive? Ask yourself whether there is an action going on in the sentence. If so, what is at the front of the sentence? Is it the person or thing that does the action? Or is it the person or thing that has the action done to it? In a passive sentence, the object of the action will be in the subject position at the front of the sentence. As discussed above, the sentence will also contain a form of be and a past participle. If the subject appears at all, it will usually be at the end of the sentence, often in a phrase that starts with “by.” Take a look at this example:

The fish was caught by the seagull.
If we ask ourselves whether there’s an action, the answer is yes: a fish is being caught. If we ask what’s at the front of the sentece, the actor or the object of the action, it’s the object: the fish, unfortunately for it, got caught, and there it is at the front of the sentence. The thing that did the catching—the seagull—is at the end, after “by.” There’s a form of be (was) and a past participle (caught). This sentence is passive.

Let’s briefly look at how to change passive constructions into active ones. You can usually just switch the word order, making the actor and subject one by putting the actor up front:

The metropolis has been scorched by the dragon’s fiery breath.
becomes

The dragon scorched the metropolis with his fiery breath.
When her house was invaded, Penelope had to think of ways to delay her remarriage.
becomes

After suitors invaded her house, Penelope had to think of ways to delay her remarriage.
To repeat, the key to identifying the passive voice is to look for both a form of “to be” and a past participle, which usually, but not always, ends in “-ed.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นครมีการเกรียม โดยมังกรคะนองลมหายใจเมื่อบ้านถูกบุก Penelope ได้คิดวิธีการล่าช้าของเธอแต่งงานใหม่ไม่ทุกประโยคที่ประกอบด้วยรูปแบบของการ "มี" หรือ "เป็น" เป็นพาสซีฟ รูปแบบของคำว่า "มี" สามารถทำหลายสิ่งที่แตกต่างกันในภาษาอังกฤษ ตัวอย่าง ในประโยค "จอห์นมีเรียนช่วงบ่ายทั้งหมด "มี"ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกริยาอดีตกาล- มันเป็นกริยาแบบ เช่น "ต้อง "สามารถ" หรือ"อาจ"ซึ่งกริยาเหล่านี้บอกว่า จำเป็นจะทำอะไร (เปรียบเทียบ"ต้องเรียน"กับ"อาจเรียน") และรูปแบบของ "สามารถ" มักจะไม่แฝง อย่างใดอย่างหนึ่งเช่น "" สามารถเป็นกริยาหลักของประโยคที่อธิบายสิ่งของ แทนการดำเนินการ ได้ ตัวอย่าง ประโยค "จอห์นเป็นนักเรียนดี" ไม่แฝง "เป็น" เป็นเพียงการอธิบายจอห์นรัฐการ นิทานเรื่อง: อย่าคิดว่า ตลอดเวลาที่คุณดูฟอร์มของ "มี" และรูปแบบของ "จะ" กัน คุณกำลังมองหาที่ประโยค passiveNeed more help deciding whether a sentence is passive? Ask yourself whether there is an action going on in the sentence. If so, what is at the front of the sentence? Is it the person or thing that does the action? Or is it the person or thing that has the action done to it? In a passive sentence, the object of the action will be in the subject position at the front of the sentence. As discussed above, the sentence will also contain a form of be and a past participle. If the subject appears at all, it will usually be at the end of the sentence, often in a phrase that starts with “by.” Take a look at this example:The fish was caught by the seagull.If we ask ourselves whether there’s an action, the answer is yes: a fish is being caught. If we ask what’s at the front of the sentece, the actor or the object of the action, it’s the object: the fish, unfortunately for it, got caught, and there it is at the front of the sentence. The thing that did the catching—the seagull—is at the end, after “by.” There’s a form of be (was) and a past participle (caught). This sentence is passive.Let’s briefly look at how to change passive constructions into active ones. You can usually just switch the word order, making the actor and subject one by putting the actor up front:The metropolis has been scorched by the dragon’s fiery breath.becomesThe dragon scorched the metropolis with his fiery breath.When her house was invaded, Penelope had to think of ways to delay her remarriage.becomesAfter suitors invaded her house, Penelope had to think of ways to delay her remarriage.To repeat, the key to identifying the passive voice is to look for both a form of “to be” and a past participle, which usually, but not always, ends in “-ed.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองที่ได้รับการเกรียมคะนองลมหายใจของมังกร.
เมื่อบ้านของเธอถูกรุกรานเพเนโลพีมีการคิดหาวิธีที่จะชะลอการแต่งงานของเธอ.
ไม่ประโยคที่มีรูปแบบของทุกคน "มี" หรือ "จะ" เป็นเรื่อย ๆ ! รูปแบบของคำว่า "มี" สามารถทำสิ่งที่แตกต่างกันในภาษาอังกฤษ ยกตัวอย่างเช่นในประโยคที่ว่า "จอห์นมีการศึกษาในช่วงบ่ายทุกคน" "มี" ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของคำกริยาที่ผ่านมาเครียด มันเป็นคำกริยาคำกริยาเช่น "ต้อง", "สามารถ" หรือ "อาจจะ" คำกริยา -these บอกได้ว่าสิ่งที่จำเป็นก็คือการทำบางสิ่งบางอย่าง (เทียบ "ผมต้องศึกษา" กับ "ผมอาจจะศึกษา") และรูปแบบของ "เป็น" ไม่ได้เสมอเรื่อย ๆ , either- "เป็น" สามารถเป็นกริยาหลักของประโยคที่อธิบายถึงสภาพของการเป็นมากกว่าการกระทำ ยกตัวอย่างเช่นประโยคที่ว่า "จอห์นเป็นนักเรียนที่ดี" ไม่ได้เรื่อย ๆ ; "คือ" เป็นเพียงการอธิบายรัฐจอห์นของการเป็น คุณธรรมของเรื่องนี้ไม่คิดว่าเวลาที่คุณเห็นรูปแบบของการ "มี" และรูปแบบของการ "เพื่อเป็น" ใด ๆ ร่วมกันคุณกำลังมองหาที่ประโยคเรื่อย ๆ . ต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติมที่จะตัดสินใจว่าประโยคเป็นเรื่อย ๆ ? ถามตัวเองว่ามีการกระทำที่เกิดขึ้นในประโยค ถ้าเป็นเช่นนั้นสิ่งที่อยู่ที่ด้านหน้าของประโยค? มันเป็นบุคคลหรือสิ่งที่จะดำเนินการหรือไม่ หรือจะเป็นบุคคลหรือสิ่งที่ได้ดำเนินการทำไปได้หรือไม่ ในประโยคเรื่อย ๆ , วัตถุของการดำเนินการจะอยู่ในตำแหน่งเรื่องที่ด้านหน้าของประโยค ตามที่กล่าวข้างต้นประโยคนี้ยังจะมีรูปแบบของผู้ใดและกริยาที่ผ่านมา หากวัตถุจะปรากฏที่ทุกคนก็มักจะเป็นที่ส่วนท้ายของประโยคที่มักจะอยู่ในวลีที่เริ่มต้นด้วยลองดูตัวอย่างนี้ "โดย.". ปลาที่ถูกจับโดยนกนางนวลถ้าเราถามตัวเองว่ามี การกระทำคำตอบคือใช่: ปลาจะถูกจับได้ ถ้าเราถามว่ามีอะไรที่ด้านหน้าของ sentece ที่นักแสดงหรือวัตถุของการดำเนินการที่เป็นวัตถุ: ปลาโชคไม่ดีที่มันถูกจับได้และมีมันอยู่ที่ด้านหน้าของประโยค อีกสิ่งหนึ่งที่ได้จับนกนางนวลเป็นที่สิ้นสุดหลังจาก "โดย." มีรูปแบบของการเป็นเป็น (คือ) และกริยาที่ผ่านมา (จับ) ประโยคนี้เป็นเรื่อย ๆ . ขอสั้น ๆ ดูวิธีการเปลี่ยนการก่อสร้างเรื่อย ๆ เป็นคนที่ใช้งาน ปกติคุณก็สามารถสลับคำสั่งที่ทำให้นักแสดงและเรื่องหนึ่งโดยการวางนักแสดงขึ้นด้านหน้า:. นครหลวงได้รับเกรียมลมหายใจคะนองของมังกรกลายเป็นมังกรเกรียมเมืองด้วยลมหายใจที่ร้อนแรงของเขา. เมื่อบ้านของเธอถูกรุกราน, เพเนโลพีมีการคิดหาวิธีที่จะชะลอการแต่งงานของเธอ. จะกลายเป็นหลังจากคู่ครองบุกบ้านของเธอเพเนโลพีมีการคิดหาวิธีที่จะชะลอการแต่งงานของเธอ. ทำซ้ำที่สำคัญในการระบุเสียงเรื่อย ๆ คือการมองหาทั้งสองรูปแบบของการ "ที่จะเป็น "และกริยาที่ผ่านมาซึ่งมักจะ แต่ไม่เสมอไปสิ้นสุดใน" -ed. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มหานครที่ถูกแผดเผาด้วยลมหายใจของมังกรเพลิง .
เมื่อบ้านของเธอถูกรุกราน เพเนโลปี้ ต้องคิดหาวิธีที่จะชะลอการแต่งงานใหม่ของเธอ
ไม่ทุกประโยคที่ประกอบด้วยรูปแบบของการ " มี " หรือ " เป็น " อยู่เรื่อยๆ ! รูปแบบของคำว่า " มี " สามารถทำหลายสิ่งที่แตกต่างกันในภาษาอังกฤษ เช่นในประโยค " จอห์นมีเรียนบ่าย " " ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของอดีตกาลกริยามันเป็นคำกริยาคำกริยา เช่น " ต้อง " ได้ " หรือ " อาจจะ " เหล่านี้ - คำกริยาบอกวิธีการที่จำเป็นก็คือการทำ ( เปรียบเทียบ " ผมต้องเรียน " และ " ผมอาจศึกษา " ) และรูปแบบของ " เป็น " ไม่ได้อยู่เรื่อยๆเหมือนกัน - - " " สามารถเป็นกริยาหลักของประโยคที่อธิบายถึงสถานะของการเป็นมากกว่าการกระทำ ตัวอย่างเช่นประโยค " จอห์น เป็นนักเรียนที่ดี คือ ไม่เรื่อยๆ ;" คือ " เป็นเพียงการอธิบายของจอห์น สถานะของการเป็น . คุณธรรมของเรื่องราว : อย่าคิดว่าเวลาใด ๆคุณจะเห็นรูปแบบของการ " มี " และแบบ " ต้อง " เข้าด้วยกัน คุณจะมองประโยคเรื่อยๆ

ต้องเพิ่มเติมช่วยในการตัดสินใจว่า ประโยคที่เป็น passive ? ถามตัวเองว่า มีการกระทำไปในประโยค ถ้าอะไรที่ด้านหน้าของประโยคเป็นบุคคลหรือสิ่งของที่ไม่แสดง หรือเป็นบุคคลหรือสิ่งของที่ได้ทำไปเพื่อ ? ในประโยค passive , วัตถุของการกระทำจะอยู่ในตำแหน่งประธานที่ด้านหน้าของประโยค ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น ประโยคจะประกอบด้วยรูปแบบของถูกและ past participle . ถ้าเรื่องที่ปรากฏอยู่ มันมักจะอยู่ที่ส่วนท้ายของประโยคมักจะอยู่ในประโยคที่ขึ้นต้นด้วย " . " ดูที่ตัวอย่างนี้ :

ปลาที่ถูกจับโดยนกนางนวล .
ถ้าเราถามตัวเราเองว่า มีการกระทำ คำตอบคือ ใช่ ปลาที่ถูกจับ ถ้าเราถามอะไร อยู่ที่ด้านหน้าของโครงสร้างประโยค นักแสดงหรือวัตถุแห่งการกระทำ มันเป็นวัตถุ : ปลา แต่ก็ถูกจับได้ และมันก็อยู่หน้าประโยคสิ่งที่ทำจับนกนางนวลที่ท้าย หลังจาก " โดย " มีรูปแบบของถูก ( ถูก ) และ past participle ( จับ ) ประโยคนี้เป็น passive .

ขอสั้น ๆดูวิธีการเปลี่ยนกันเรื่อยๆในงานที่ คุณมักจะสามารถสลับลำดับคำ ทำให้นักแสดง เรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเอานักแสดงขึ้นด้านหน้า :

มหานครที่ถูกแผดเผาด้วยลมหายใจของมังกรเพลิง

.
กลายเป็นมังกรแผดเผามหานคร ด้วยลมหายใจที่เร่าร้อนของเขา .
เมื่อบ้านของเธอถูกรุกราน เพเนโลปี้ ต้องคิดหาวิธีที่จะชะลอแต่งงานใหม่เธอ

หลังจากโจทก์จะบุกเข้าไปในบ้านของเธอ เพเนโลปี้ ต้องคิดหาวิธีที่จะชะลอการแต่งงานใหม่ของเธอ .
เพื่อย้ำคีย์ระบุเสียงเรื่อยๆเพื่อหารูปแบบของ " เป็น " และกริยาในอดีต ซึ่งมักจะ แต่ไม่เสมอไป ที่สิ้นสุดใน " ED "