After the people ran out of money,

After the people ran out of money, Joseph allowed them to barter their livestock for food. This plan lasted for one year during which Joseph collected horses, sheep, goats, cattle, and donkeys (Gen. 47:15-17). He would have had to determine the value of these animals and establish an equitable system for exchange. When food is scarce, people are especially concerned for the survival of themselves and their loved ones. Providing access to points of food distribution and treating people even-handedly become acutely important administrative matters.

When all of the livestock had been traded, people willingly sold themselves into slavery to Pharaoh and sold him the ownership of their lands as well (Gen. 47:18-21). From the perspective of leadership, this must have been awful to witness. Joseph, however, allowed the people to sell their land and to enter into servitude, but he did not take advantage of them in their powerlessness. Joseph would have had to see that these properties were valued correctly in exchange for seed for planting (Gen. 47:23). He enacted an enduring law that people return 20 percent of the harvest to Pharaoh. This entailed creating a system to monitor and enforce the people’s compliance with the law and establishing a department dedicated to managing the revenue. In all of this, Joseph exempted the priestly families from selling their land because Pharaoh supplied them with a fixed allotment of food to meet their needs adequately (Gen. 47:22, 26). Handling this special population would have entailed having a smaller, distinct system of distribution that was tailored for them.

Poverty and its consequences are economic realities. Our first duty is to help eliminate them, but we cannot expect complete success until God’s kingdom is fulfilled. Believers may not have the power to eliminate the circumstances that require people to make hard choices, but we can find ways to support people as they—or perhaps we ourselves—cope. Choosing the lesser of two evils may be necessary work and can be emotionally devastating. In our work, we may experience tension arising from feeling empathy for the needy, yet bearing responsibility to do what is good for the people and organizations we work for. Joseph experienced God’s guidance in these difficult tasks, and we also have received God’s promise that “I will never leave you or forsake you” (Heb. 13:5).

Happily, by applying his God-given skill and wisdom, Joseph successfully brought Egypt through the agricultural catastrophe. When the seven years of good harvests came, Joseph developed a stockpiling system to store the grain for use during the coming drought. When the seven years of drought arrived, “Joseph opened the storehouses” and provided enough food to bring the nation through the famine. His wise strategy and effective implementation of the plan even allowed Egypt to supply grain to the rest of the world during the famine (Gen. 41:57). In this case, God’s fulfillment of his promise that Abraham’s descendants would be a blessing to the world occurred not only for the benefit of foreign nations, but even through the industry of a foreign nation, Egypt.

In fact, God’s blessing for the people of Israel came only after and through his blessing of foreigners. God did not raise up an Israelite in the land of Israel to provide for Israel’s relief during the famine. Instead God enabled Joseph, working in and through the Egyptian government, to provide for the needs of the people of Israel (Gen. 47:11-12). Nonetheless, we shouldn’t idealize Joseph. As an official in a sometimes repressive society, he became part of its power structure, and he personally imposed slavery on uncounted numbers of people (Gen. 47:21)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากที่คนพอเงิน โจเซฟได้รับอนุญาตให้ค้าปศุสัตว์ของพวกเขาสำหรับอาหาร แผนนี้กินเวลาหนึ่งปีซึ่งโจเซฟเก็บม้า แกะ แพะ วัว และมหาดเล็ก (ทั่วไป 47:15-17) เขาจะได้มีการกำหนดค่าของสัตว์เหล่านี้ และสร้างระบบเป็นธรรมสำหรับการแลกเปลี่ยน เมื่ออาหารขาดแคลน บุคคลเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความอยู่รอดของตัวเองและคน ให้การเข้าถึงจุดของการกระจายอาหาร และการรักษาคน even-handedly กลายเป็น เรื่องสำคัญทั้งดูแล เมื่อมีการซื้อขายทั้งหมดของปศุสัตว์ คนขายตัวเป็นทาสฟาโรห์ด้วยความเต็มใจ และขายเขาเป็นเจ้าของของที่ดินเช่น (47:18 ทั่วไป-21) จากมุมมองของผู้นำ นี้ต้องได้แวะชม โจเซฟ อนุญาตให้ผู้ขายที่ดิน และเป็นทาสอย่างไรก็ตาม แต่เขาไม่ได้เอาประโยชน์ของพวกเขาใน powerlessness ของพวกเขา โจเซฟจะมีให้ดูที่คุณสมบัติเหล่านี้มีบริษัทถูกแลกเปลี่ยนเมล็ดพันธุ์สำหรับการเพาะปลูก (47:23 ทั่วไป) เขาบัญญัติกฎหมายยั่งยืนคนที่กลับ 20 เปอร์เซ็นต์ของการเก็บเกี่ยวให้ฟาโรห์ นี้ entailed สร้างระบบการตรวจสอบ และบังคับให้ประชาชนปฏิบัติตามกฎหมาย และการสร้างแผนกการจัดการรายได้ ทั้งหมดนี้ โจเซฟยกเว้นครอบครัวพันธ์จากการขายที่ดินเนื่องจากฟาโรห์ให้พวกเขา มีส่วนแบ่งถาวรอาหารเพื่อตอบสนองความต้องอย่างเพียงพอ (47:22 ทั่วไป 26) การจัดการประชากรพิเศษนี้จะมี entailed มีระบบขนาดเล็ก แตกต่างการกระจายที่ไม่เหมาะสำหรับพวกเขาความยากจนและผลกระทบของมันมีความเป็นจริงทางเศรษฐกิจ หน้าที่แรกของเราจะช่วยกำจัดพวกเขา แต่เราไม่สามารถคาดหวังความสำเร็จสมบูรณ์จนราชอาณาจักรของพระเจ้ามีจริง ผู้เชื่ออาจมีอำนาจในการกำจัดให้คนเลือกยาก แต่เราสามารถค้นหาวิธีการสนับสนุนคนเหล่านั้นกัน หรือบางทีเราเอง — รับมือ เลือกน้อยกว่าของความชั่วร้ายที่สองอาจจะทำงานที่จำเป็น และสามารถทำลายล้างอารมณ์ ในการทำงานของเรา เราอาจเกิดจากการเอาใจใส่ความรู้สึกสำหรับที่ยากจน ความตึงเครียดยัง แบกความรับผิดชอบสิ่งที่ดีสำหรับบุคคลและองค์กรที่เราทำงาน โจเซฟมีประสบการณ์คำแนะนำของพระเจ้าในงานยากเหล่านี้ และเรายังได้รับคำสัญญาของพระเจ้าว่า "ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณ หรือสารภาพคุณ" (Heb. 13:5)อย่างมีความสุข โดยใช้พระเจ้าประทานให้ทักษะและภูมิปัญญา โจเซฟสำเร็จนำอียิปต์ผ่านแผ่นดินไหวเกษตร เมื่อเจ็ดปีของดี harvests โจเซฟพัฒนาระบบ stockpiling เก็บเมล็ดสำหรับใช้ในช่วงฤดูแล้งมา เมื่อมา ถึง "โจเซฟเปิด storehouses"เจ็ดปีของภัยแล้ง และให้อาหารให้เพียงพอเพื่อให้ประเทศผ่านทุพภิกขภัย กลยุทธ์ที่ชาญฉลาดและมีประสิทธิภาพการดำเนินงานของแผนแม้เขาได้อียิปต์จัดหาข้าวของโลกระหว่างทุพภิกขภัย (41:57 ทั่วไป) ในกรณีนี้ สำเร็จพระสัญญาของพระองค์ว่า ลูกหลานของอับราฮัมจะเป็นพระพรสู่โลกเกิดขึ้นไม่เพียงเพื่อประโยชน์ของประเทศต่างประเทศ แม้แต่ผ่านทางอุตสาหกรรมของต่างชาติ อียิปต์ในความเป็นจริง พระพรสำหรับคนอิสราเอลมา และหลังจากพรของชาวต่างชาติ พระเจ้าได้ไม่เพิ่มค่าอิสราเอลในดินแดนอิสราเอลให้บรรเทาของอิสราเอลในช่วงภาวะ แทน พระองค์เปิดโจเซฟ ทำงานใน และ ผ่าน รัฐบาลอียิปต์ เพื่อให้ความต้องการของคนอิสราเอล (47:11 ทั่วไป-12) กระนั้น เราไม่ควร idealize โจเซฟ อย่างเป็นทางการในสังคมบางครั้งอดกลั้น กลายเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างอำนาจ และเขาบังคับตัวทาสจำนวน uncounted คน (ทั่วไป 47:21)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ผู้คนวิ่งออกมาจากเงินโจเซฟได้รับอนุญาตให้แลกเปลี่ยนปศุสัตว์ของพวกเขาสำหรับอาหาร แผนนี้จะกินเวลาเป็นเวลาหนึ่งปีในระหว่างที่โจเซฟที่เก็บรวบรวมม้าแกะแพะวัวและลา (ปฐมกาล 47: 15-17) เขาจะได้มีการกำหนดมูลค่าของสัตว์เหล่านี้และสร้างระบบที่เป็นธรรมสำหรับการแลกเปลี่ยน เมื่ออาหารขาดแคลนคนมีความกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อความอยู่รอดของตัวเองและคนที่รักของพวกเขา ให้เข้าถึงจุดแจกจ่ายอาหารและการรักษาผู้คนมากยิ่งเดียวดายกลายเป็นเรื่องที่สำคัญในการบริหารอย่างรุนแรง. เมื่อทั้งหมดของสัตว์ที่ได้รับการซื้อขายที่ผู้คนเต็มใจที่จะขายตัวเองเป็นทาสของฟาโรห์และขายเขาเป็นเจ้าของดินแดนของพวกเขาได้เป็นอย่างดี (ปฐมกาล 47 : 18-21) จากมุมมองของความเป็นผู้นำนี้จะต้องได้รับการอันยิ่งใหญ่ที่จะเป็นพยาน โจเซฟ แต่อนุญาตให้คนที่จะขายที่ดินของพวกเขาและจะเข้าสู่การเป็นทาส แต่เขาไม่ได้ใช้ประโยชน์จากพวกเขาในความอ่อนแอของพวกเขา โจเซฟจะมีการเห็นว่าคุณสมบัติเหล่านี้มีมูลค่าอย่างถูกต้องในการแลกเปลี่ยนสำหรับเมล็ดพันธุ์สำหรับการเพาะปลูก (ปฐมกาล 47:23) เขาตรากฎหมายที่ยั่งยืนที่ผู้คนกลับมาร้อยละ 20 ของการเก็บเกี่ยวเพื่อฟาโรห์ นี้ยกให้การสร้างระบบการตรวจสอบการปฏิบัติตามและการบังคับใช้ของผู้คนตามกฎหมายว่าด้วยการจัดตั้งแผนกและทุ่มเทให้กับการจัดการรายได้ ในทั้งหมดนี้โจเซฟได้รับการยกเว้นครอบครัวพระจากการขายที่ดินของพวกเขาเพราะฟาโรห์ที่จัดพวกเขาด้วยการจัดสรรคงที่ของอาหารที่จะตอบสนองความต้องการของพวกเขาอย่างเพียงพอ (ปฐมกาล 47:22, 26) การจัดการประชากรพิเศษนี้จะมีการยกให้มีขนาดเล็กระบบที่แตกต่างกันของการกระจายที่ได้รับการปรับให้เหมาะสมสำหรับพวกเขา. ความยากจนและผลกระทบที่มีความเป็นจริงทางเศรษฐกิจ หน้าที่ประการแรกของเราคือการช่วยขจัดพวกเขา แต่เราไม่สามารถคาดหวังความสำเร็จที่สมบูรณ์จนกว่าอาณาจักรของพระเจ้าเป็นจริง เชื่ออาจจะไม่ได้มีอำนาจที่จะกำจัดสถานการณ์ที่จำเป็นต้องมีคนที่จะทำให้ทางเลือกที่ยาก แต่เราสามารถหาวิธีที่จะสนับสนุนคนที่พวกเขาหรือบางทีอาจจะเป็นตัวเราเอง-รับมือ เลือกน้อยสองชั่วอาจจะเป็นงานที่จำเป็นและสามารถทำลายล้างอารมณ์ ในการทำงานของเราเราอาจพบความตึงเครียดที่เกิดขึ้นจากความรู้สึกเห็นอกเห็นใจสำหรับคนยากจนที่ยังแบกความรับผิดชอบที่จะทำสิ่งที่ดีสำหรับผู้คนและองค์กรที่เราทำงานให้กับ โจเซฟประสบการณ์คำแนะนำของพระเจ้าในงานที่ยากเหล่านี้และเรายังได้รับสัญญาของพระเจ้าว่า "ผมจะไม่ปล่อยให้คุณหรือทอดทิ้งคุณ" (ฮีบรู 13:. 5). อย่างมีความสุขโดยการใช้ทักษะพระเจ้าให้และภูมิปัญญาของเขาโจเซฟนำที่ประสบความสำเร็จ อียิปต์ผ่านภัยพิบัติทางการเกษตร เมื่อเจ็ดปีของการเก็บเกี่ยวที่ดีมาโจเซฟพัฒนาระบบการสำรองเพื่อเก็บเมล็ดพืชสำหรับการใช้งานในช่วงฤดูแล้งที่ผ่านมา เมื่อเจ็ดปีที่แล้งมาถึง "โจเซฟเปิดทัศนา" และให้อาหารพอที่จะนำประเทศผ่านความอดอยาก กลยุทธ์ที่ชาญฉลาดและมีประสิทธิภาพของเขาดำเนินการตามแผนแม้ได้รับอนุญาตอียิปต์ในการจัดหาข้าวส่วนที่เหลือของโลกในช่วงอดอยาก (ปฐมกาล 41:57) ในกรณีนี้การปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระเจ้าของสัญญาของเขาที่ลูกหลานของอับราฮัมจะเป็นพระพรให้กับโลกที่เกิดขึ้นไม่เพียง แต่เพื่อประโยชน์ของต่างประเทศ แต่แม้ผ่านอุตสาหกรรมของประเทศต่างประเทศอียิปต์. ในความเป็นจริงพระพรของพระเจ้าสำหรับคนของ อิสราเอลมาเฉพาะหลังจากผ่านพรของชาวต่างชาติของเขา พระเจ้าไม่ได้เพิ่มขึ้นอิสราเอลในดินแดนของอิสราเอลที่จะให้เพื่อบรรเทาอาการของอิสราเอลในช่วงอดอยาก แต่พระเจ้าโจเซฟเปิดใช้งานการทำงานและผ่านรัฐบาลอียิปต์ที่จะจัดให้มีการตอบสนองความต้องการของผู้คนในประเทศอิสราเอล (ปฐมกาล 47: 11-12) อย่างไรก็ตามเราไม่ควรอุดมคติโจเซฟ ในฐานะที่เป็นทางการในสังคมปราบปรามบางครั้งเขาก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างอำนาจของตนและเขากำหนดเองเป็นทาสกับตัวเลขของคนที่ไม่ได้นับ (ปฐมกาล 47:21)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากคนวิ่งออกจากเงิน , โจเซฟ อนุญาตให้พวกเขาเพื่อแลกเปลี่ยนปศุสัตว์ของพวกเขาสำหรับอาหาร แผนนี้ เป็นเวลา 1 ปี ซึ่งในระหว่างโจเซฟเก็บม้า แกะ แพะ วัว ลา ( ปฐก 47:15-17 ) เขาจะต้องตรวจสอบค่าของสัตว์เหล่านี้ และสร้างระบบการให้บริการ เมื่ออาหารบางผู้คนมีความกังวลโดยเฉพาะ เพื่อความอยู่รอดของตนเองและคนที่พวกเขารัก ให้เข้าถึงจุดแจกจ่ายอาหารและรักษาคนได้ handedly กลายเป็นเรื่องการบริหารที่สำคัญอย่างรุนแรง .

เมื่อทั้งหมดของปศุสัตว์ได้ซื้อขาย คนเต็มใจขายเองเป็นทาสแก่ฟาโรห์และขายเขาเป็นเจ้าของที่ดินของตนเองได้เป็นอย่างดี ( ปฐก 47:18-21 )จากมุมมองของภาวะผู้นำ นี้คงแย่มากที่จะเป็นพยาน โจเซฟ อย่างไรก็ตาม อนุญาตให้คนเพื่อจะได้ขายที่ดินของตน และจะเข้าสู่ภาวะจำยอม แต่เขาไม่ได้ใช้ประโยชน์ของพวกเขาในความรู้สึกของพวกเขา โจเซฟคงต้องดูที่คุณสมบัติเหล่านี้มีมูลค่าถูกต้องในการแลกเปลี่ยนสำหรับเมล็ดพืช ( ปฐก 47:23 )เขาบังคับใช้กฎหมายที่ประชาชนยั่งยืนผลตอบแทน 20 เปอร์เซ็นต์ของผลผลิตกับฟาโรห์ ( การสร้างระบบตรวจสอบและบังคับให้ประชาชนปฏิบัติตามกฎหมายและจัดทำแผนกทุ่มเทเพื่อการจัดการรายได้ ในทั้งหมดนี้โจเซฟ ยกเว้นครอบครัวของพระจากการขายที่ดินของพวกเขาเพราะฟาโรห์ให้กับคงที่จัดสรรอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการของพวกเขาอย่างเพียงพอ ( ปฐก 47:22 , 26 ) การจัดการประชากรพิเศษนี้มี entailed มีขนาดเล็ก ระบบที่แตกต่างกันของการกระจายที่เหมาะสำหรับพวกเขา .

ความยากจนและผลที่ตามมาคือความเป็นจริงทางเศรษฐกิจ . หน้าที่แรกของเราคือ ช่วยกำจัดพวกเขาแต่เราไม่สามารถคาดหวังความสำเร็จสมบูรณ์จนกว่าอาณาจักรของพระเจ้าจะเติมเต็ม ศรัทธาไม่อาจมีอำนาจที่จะขจัดเหตุการณ์ที่ต้องให้คนเลือกยาก แต่เราสามารถหาวิธีที่จะช่วยเหลือผู้คน หรือบางทีเราเองรับมือ เลือกน้อยกว่าสองชั่วอาจจะทำงานที่สำคัญ และได้แรงใจ . ในงานของเราเราอาจพบความเครียดที่เกิดจากความรู้สึกเอาใจใส่เพื่อผู้ด้อยโอกาส แต่ต้องรับผิดชอบอะไรเป็นสิ่งที่ดีสำหรับบุคคลและองค์กรที่เราทำงานอยู่ โจเซฟ ประสบการณ์ แนวทางของพระเจ้าในงานยาก เหล่านี้ และเรายังได้รับพระสัญญาของพระเจ้าว่า " ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณหรือทอดทิ้งคุณ " ( ฮีบรู 13 : 5 ) .

มีความสุขโดยใช้พระเจ้าของเขาได้รับทักษะและปัญญาโจเซฟเรียบร้อยแล้วนำอียิปต์ผ่านภัยพิบัติทางการเกษตร เมื่อเจ็ดปีที่ผลผลิตที่ดีของมา โจเซฟ ได้พัฒนาระบบการจัดเก็บเมล็ดสะสมสำหรับใช้ในระหว่างมาแล้ง เมื่อเจ็ดปีแห่งความแห้งแล้งมาถึง " โจเซฟ เปิดคลัง " และได้รับอาหารเพียงพอที่จะนำประเทศชาติผ่านความอดอยากเขาฉลาดและกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพการดำเนินงานของแผนได้ แม้อียิปต์จะจัดหาข้าวเพื่อที่เหลือของโลกในช่วงข้าวยากหมากแพง ( ปฐก 41:57 ) ในกรณีนี้ สมหวัง พระเจ้าสัญญาว่าลูกหลานของอับราฮัมจะเป็นพระพรให้กับโลกที่เกิดขึ้นไม่เพียง แต่เพื่อประโยชน์ของต่างชาติ แต่แม้ผ่านอุตสาหกรรมของประเทศ ต่างประเทศอียิปต์ .

ในความเป็นจริง