resolve the question of who or what

resolve the question of who or what was responsible
for the alcoholism. Beyond this general observation,
however, there was great variation in which particular
members mainly felt these emotions. While in
some families the alcoholic felt both shame and guilt,
in others the non-alcoholic spouse felt these emotions
strongly and the alcoholic did not. Furthermore, the
relative emphasis on these emotional responses often
depends on the drinking status of the alcoholic
parent. For example, there was a strong tendency for
the alcoholic to feel guilt while drinking, but those
feelings would gradually dissipate upon cessation
from drinking. In contrast, a non-alcoholic spouse
might lay blame on the alcoholic spouse only during
the drinking period. And children--once they became
aware of the parent's drinking--often would be
ashamed of the parent's behavior while drinking, but
lose this sense of shame during abstinence. While it
was more often the case that the alcoholic parent
would feel both guilt and shame while drinking, some
seemed to think that their families overreacted: "My
wife has a tendency to be an alarmist ... As unreasonable
as I was about my drinking, you could make
a fair case that she was equally unreasonable in
overreacting." In short, the specific patterns of
shame, blame and guilt with regard to attribution of
responsibility for alcoholism in these families are
tremendously variable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้ไขคำถามของใครหรืออะไรรับผิดชอบสำหรับโรคพิษสุราเรื้อรัง นอกเหนือจากนี้สังเกตทั่วไปอย่างไรก็ตาม มีการเปลี่ยนแปลงมากโดยเฉพาะที่สมาชิกส่วนใหญ่รู้สึกว่าอารมณ์เหล่านี้ ในขณะที่ในบางครอบครัวมีแอลกอฮอล์ที่รู้สึกละอายใจและความผิดในบาง คู่สมรสแอลกอฮอล์รู้สึกอารมณ์เหล่านี้อย่างยิ่ง และไม่มีแอลกอฮอล์ นอกจากนี้ การเน้นการตอบสนองทางอารมณ์เหล่านี้มักจะสัมพันธ์ขึ้นอยู่กับสถานะของแอลกอฮอล์ดื่มหลักการ ตัวอย่าง มีแนวโน้มแข็งแกร่งในแอลกอฮอล์ความผิดขณะดื่ม แต่ผู้ความรู้สึกจะค่อย ๆ กระจายไปเมื่อยุติดื่ม ในทางตรงกันข้าม คู่สมรสไม่มีแอลกอฮอล์อาจวางตำหนิในคู่สมรสแอลกอฮอล์เท่านั้นระหว่างรอบระยะเวลาดื่ม และ เด็ก - เมื่อพวกเขากลายเป็นตระหนักถึงหลักการดื่ม - มักจะละอายใจของพฤติกรรมของผู้ปกครองในขณะที่ดื่ม แต่ขาดหิริโอตตัปปะนี้ระหว่างละเว้นด้วย ในขณะนั้นขึ้นมักจะมีกรณีที่แม่มีแอลกอฮอล์จะรู้สึกผิดและละอายใจขณะดื่ม บางดูเหมือนจะ คิดว่า ครอบครัวของพวกเขา overreacted: "ของฉันภรรยามีแนวโน้มที่จะ เป็น alarmist ... เป็น unreasonableขณะที่ฉันถูกเกี่ยวกับการดื่มของฉัน คุณสามารถทำให้กรณีเป็นธรรมที่เธอ unreasonable เท่า ๆ กันในสู่ overreacting " ในระยะสั้น รูปแบบเฉพาะของละอายใจ ตำหนิ และความผิดเกี่ยวกับการแสดงที่มาของมีความรับผิดชอบสำหรับติดในครอบครัวเหล่านี้ตัวแปรอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แก้ไขคำถามของใครหรือสิ่งที่เป็นผู้รับผิดชอบ
สำหรับโรคพิษสุราเรื้อรัง นอกเหนือสังเกตทั่วไปนี้
แต่มีการเปลี่ยนแปลงที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการที่
สมาชิกส่วนใหญ่รู้สึกว่าอารมณ์เหล่านี้ ในขณะที่
บางครอบครัวที่มีส่วนผสมของทั้งสองรู้สึกอับอายและความผิด
อื่น ๆ ในคู่สมรสที่ไม่มีแอลกอฮอล์รู้สึกว่าอารมณ์เหล่านี้
อย่างมากและแอลกอฮอล์ไม่ได้ นอกจากนี้
ญาติเน้นในการตอบสนองอารมณ์เหล่านี้มักจะ
ขึ้นอยู่กับสถานะการดื่มแอลกอฮอล์
ของผู้ปกครอง ตัวอย่างเช่นมีแนวโน้มที่แข็งแกร่งสำหรับ
แอลกอฮอล์จะรู้สึกผิดในขณะที่ดื่ม แต่ผู้ที่
รู้สึกจะค่อย ๆ กระจายเมื่อเลิก
จากการดื่ม ในทางตรงกันข้ามคู่สมรสที่ไม่มีแอลกอฮอล์
อาจวางโทษในคู่สมรสที่มีแอลกอฮอล์เฉพาะในช่วง
ระยะเวลาที่ดื่ม และเด็ก - เมื่อพวกเขากลายเป็น
ตระหนักถึงการดื่มของผู้ปกครอง - มักจะ
ละอายใจของพฤติกรรมของผู้ปกครองในขณะที่ดื่ม แต่
สูญเสียความรู้สึกของความอัปยศนี้ในระหว่างการเลิกบุหรี่ ในขณะที่มัน
ได้มากขึ้นมักจะเป็นกรณีที่ผู้ปกครองที่มีแอลกอฮอล์
จะรู้สึกทั้งความรู้สึกผิดและความอับอายในขณะที่ดื่มบาง
ดูเหมือนจะคิดว่าครอบครัวของพวกเขาแสดงออก "ของฉัน
ภรรยามีแนวโน้มที่จะเป็นกระต่ายตื่นตูม ... เป็นที่ไม่สมควร
เป็นผมเกี่ยวกับการดื่มของฉัน คุณสามารถทำให้
กรณียุติธรรมว่าเธอเป็นคนที่ไม่สมควรอย่างเท่าเทียมกันใน
overreacting. " ในระยะสั้นรูปแบบที่เฉพาะเจาะจงของ
ความอัปยศและความรู้สึกผิดความผิดเกี่ยวกับการแสดงที่มาของ
ความรับผิดชอบสำหรับโรคพิษสุราเรื้อรังในครอบครัวเหล่านี้เป็น
ตัวแปรอย่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แก้ไขคำถามของผู้ที่หรือสิ่งที่เป็นผู้รับผิดชอบ
สำหรับโรคพิษสุราเรื้อรัง นอกเหนือจากการสังเกตทั่วไป
อย่างไรก็ตาม มีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สมาชิกเฉพาะ
ส่วนใหญ่รู้สึกอารมณ์เหล่านี้ ในขณะที่บางครอบครัวมีทั้ง
รู้สึกอับอายและความรู้สึกผิด
คนอื่นคู่สมรสไม่มีแอลกอฮอล์รู้สึกอารมณ์เหล่านี้
ขอและแอลกอฮอล์ไม่ได้ นอกจากนี้
ญาติเน้นการตอบสนองทางอารมณ์เหล่านี้มักจะ
ขึ้นอยู่กับสถานะของผู้ปกครอง การดื่มแอลกอฮอล์

ตัวอย่างเช่น มีแนวโน้มที่แข็งแกร่งสำหรับ
ความรู้สึกผิดในขณะที่ดื่มสุรา แต่ความรู้สึกนั้นก็ค่อยๆหายไปเมื่อเลิก

จากการดื่ม ในทางตรงกันข้าม ,
คู่สมรสไม่มีแอลกอฮอล์อาจวางตำหนิคู่สมรสที่มีแอลกอฮอล์ระหว่าง
เวลาดื่มและเด็กเมื่อพวกเขากลายเป็น
ตระหนักถึงดื่มของพ่อแม่ . . . มักจะต้อง
อายพฤติกรรมของผู้ปกครองในการดื่ม แต่เสียความรู้สึกของความอัปยศ
ในระหว่างการ . ในขณะที่มันเป็นมักจะเป็นกรณีที่

พ่อแม่แอลกอฮอล์จะรู้สึกทั้งความรู้สึกผิดและละอายในขณะที่ดื่มบาง
ดูเหมือนจะคิดว่าครอบครัวของพวกเขาทำเกินไป " ภรรยา
มีแนวโน้มที่จะเป็นตด . . . . . . . อย่างไม่มีเหตุผล
ขณะที่ฉันกำลังดื่ม คุณสามารถทำให้
กรณียุติธรรมว่าเธอไม่มีเหตุผลอย่างเท่าเทียมกันใน
เกินไป . " ในระยะสั้น รูปแบบเฉพาะของ
น่าอาย โทษและความผิดเกี่ยวกับที่มาของความรับผิดชอบสำหรับโรคพิษสุราเรื้อรังในครอบครัว

ตัวแปรเหล่านี้อย่างมาก