CHAPTER 6CONCLUSIONSThe purpose of

CHAPTER 6
CONCLUSIONS
The purpose of this study was to identify and prioritize the potential ecotourism sites in
land ecosystems of Surat Thani province, Southern Thailand. This study presents an
integrated approach of GIS with AHP combination to assess the ecotourism suitability
by matching the characteristics of an area with those attributes most appropriate for
ecotourism. These integrated approaches were able to handle complex and universal
issues like sustainable development of ecotourism, biodiversity conservation and
protected area management in a tropical and developing country such as Thailand.
The main contribution of this study was the identification criteria and factors of
ecotourism by applying the hierarchical structure of AHP in geospatial environment. It
was started by the calculation of weighting and rating from the AHP analysis where
experts were asked to determine the relative importance of each criterion and factor.
The determination of criteria and classification of factors for the identification of
ecotourism potential areas which were divided into 2 main categories: bio-physical and
socio-economic sections. There were five criteria and nine factors in the form of nine
GIS-based layers incorporated for land suitability evaluation for ecotourism. These are
landscape or naturalness (visibility, land use/cover), wildlife (reservation/protection,
species diversity), topography (elevation, slope), accessibility (proximity to cultural
sites, distance from roads), community characteristics (settlement size). These important

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 6บทสรุปวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ระบุ และจัดลำดับความสำคัญของสถานท่องเที่ยวเชิงนิเวศมีศักยภาพที่ดินระบบนิเวศจังหวัดสุราษฏร์ธานี ประเทศไทย การศึกษานี้นำเสนอการวิธีรวมของ GIS ด้วยชุด AHP ในการประเมินความเหมาะสมของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยลักษณะของพื้นที่มีแอททริบิวต์ที่เหมาะสมสุดสำหรับการจับคู่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ วิธีเหล่านี้รวมได้สามารถที่จะจัดการกับความซับซ้อน และสากลปัญหาต้องการการพัฒนาที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ และป้องกันการจัดการพื้นที่ในเขตร้อนและประเทศกำลังพัฒนาเช่นประเทศไทยสัดส่วนหลักของการศึกษานี้ได้ระบุเงื่อนไขและปัจจัยของท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ โดยใช้โครงสร้างแบบลำดับชั้นของ AHP ใน geospatial มันเริ่มต้น โดยการคำนวณน้ำหนัก และการจัดอันดับจากวิเคราะห์ AHP ที่ผู้เชี่ยวชาญถูกต้องกำหนดความสำคัญของแต่ละเงื่อนไขและปัจจัยกำหนดเกณฑ์และจัดประเภทของปัจจัยสำหรับการระบุของพื้นที่มีศักยภาพท่องเที่ยวเชิงนิเวศซึ่งได้แบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลัก: ทางกายภาพชีวภาพ และส่วนสังคมเศรษฐกิจ มีเงื่อนไข 5 และปัจจัยแบบเก้าเก้าตาม GIS ชั้นรวมที่ดินประเมินผลความเหมาะสมสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เหล่านี้เป็นแนวนอนหรือ naturalness (มองเห็น การใช้ที่ดิน/ฝาครอบ), สัตว์ป่า (สำรอง/ป้องกันพันธุ์ความหลากหลาย), โปก (ระดับ ความชัน) การเข้าถึง (ความใกล้ชิดทางวัฒนธรรมอเมริกา ห่างจากถนน), คุณลักษณะของชุมชน (ขนาดจ่าย) สำคัญเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 6
สรุปวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อระบุและจัดลำดับความสำคัญในเว็บไซต์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่อาจเกิดขึ้นในระบบนิเวศที่ดินของจังหวัดสุราษฎร์ธานี, ภาคใต้ของประเทศไทย การศึกษาครั้งนี้นำเสนอวิธีการแบบบูรณาการระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ด้วยการรวมกัน AHP เพื่อประเมินความเหมาะสมของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยการจับคู่ลักษณะของพื้นที่ที่มีผู้คุณลักษณะที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ วิธีการแบบบูรณาการเหล่านี้ก็สามารถที่จะจัดการกับความซับซ้อนและสากลประเด็นเช่นการพัฒนาที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและการจัดการพื้นที่คุ้มครองในประเทศเขตร้อนและกำลังพัฒนาเช่นประเทศไทย. สนับสนุนหลักของการศึกษานี้เป็นเกณฑ์ในการระบุและปัจจัยของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยใช้โครงสร้างลำดับชั้นของ AHP ในสภาพแวดล้อมเชิงพื้นที่ มันเริ่มต้นจากการคำนวณน้ำหนักและการจัดอันดับจากการวิเคราะห์ AHP ที่ผู้เชี่ยวชาญถูกถามในการกำหนดความสำคัญของแต่ละเกณฑ์และปัจจัย. การกำหนดหลักเกณฑ์และการจำแนกประเภทของปัจจัยเพื่อระบุตัวตนของพื้นที่ที่มีศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ถูกแบ่งออกเป็น 2 หลัก ประเภทชีวภาพทางกายภาพและส่วนทางเศรษฐกิจและสังคม มีห้าหลักเกณฑ์และเก้าปัจจัยในรูปแบบของเก้าชั้น GIS ตามนิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นเพื่อการประเมินความเหมาะสมของที่ดินเพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เหล่านี้เป็นแนวนอนหรือธรรมชาติ (การมองเห็นการใช้ที่ดิน / ปก), สัตว์ป่า (สำรองห้องพัก / การป้องกันความหลากหลายชนิด) ภูมิประเทศ (ระดับความสูงลาดชัน) การเข้าถึง (ความใกล้ชิดกับวัฒนธรรมเว็บไซต์ระยะทางจากถนน) ลักษณะชุมชน (ขนาดนิคม) ที่สำคัญเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปบทที่ 6

มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุและจัดลำดับเว็บไซต์การท่องเที่ยวที่มีศักยภาพในระบบนิเวศ
ที่ดินของจังหวัด สุราษฎร์ธานี ภาคใต้ การศึกษานี้เสนอแนวทางบูรณาการระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ด้วยวิธี

รวมกันเพื่อประเมินความเหมาะสม โดยตรงกับลักษณะการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของพื้นที่ที่มีคุณลักษณะที่เหมาะสมที่สุดสำหรับ
การท่องเที่ยวเชิงนิเวศรวมวิธีการเหล่านี้สามารถจัดการกับความซับซ้อนและปัญหาสากล
เหมือนการพัฒนาที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อนุรักษ์และบริหารพื้นที่อนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ
ในเขตร้อน และการพัฒนาประเทศ เช่น ไทย .
ส่วนหลักของการศึกษานี้คือ การกำหนดหลักเกณฑ์และองค์ประกอบของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ โดยการใช้โครงสร้างแบบลำดับชั้น
AHP ในสภาพแวดล้อมใหม่ใน .มัน
เริ่มต้นโดยการคำนวณน้ำหนักและคะแนนจากการวิเคราะห์วิธีที่ผู้เชี่ยวชาญถูกถามเพื่อตรวจสอบ
ความสำคัญสัมพัทธ์ของแต่ละเกณฑ์และปัจจัย .
กำหนดหลักเกณฑ์และประเภทของปัจจัยที่กำหนด
ประเมินศักยภาพพื้นที่ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลัก : ไบโอ ทางกายภาพและ
สังคมส่วนมีห้าเกณฑ์เก้าและปัจจัยในรูปแบบของเก้า
GIS ตามชั้นรวมสำหรับการประเมินความเหมาะสมของที่ดินสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เหล่านี้คือ
ภูมิหรือธรรมชาติ ( การใช้ที่ดิน / ปก ) สัตว์ป่า ( สำรอง / การป้องกัน
ความหลากหลาย ) , ภูมิประเทศ ( ระดับความสูง ความลาดชัน ) การเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม
เว็บไซต์ ระยะห่างจากถนน )ลักษณะของชุมชน ( ขนาดนิคม ) เหล่านี้ที่สำคัญ