Zhi Yan originally was afraid that

Zhi Yan originally was afraid that Yun Che’s background was extraordinary, which would cause him trouble, but now that he knew Yun Che was from Blue Wind Nation, why would he feel the least bit worried? He said overbearingly: “Kid! This young master’s patience is awfully limited, hurry up and give me the Phoenix Helianthus. If this young master loses all his patience, don’t even mention the Phoenix Helianthus, you won’t even be getting half a profound coin back.”

“Heh! Kid, what kind of status does Seventh Young Master Zhi have? Him agreeing to even speak to you is already a great honor, you’d better not fail to appreciate his kindness.” Gongsun Yu sarcastically said on the side.

Xiao Qi quickly faced Yun Che, and said softly: “Sir, Sir Zhi urgently needs this Phoenix Helianthus, so just give it to him. I believe that Sir Zhi will definitely be grateful, and maybe you two might even become friends!”

Yun Che narrowed his eyes, his voice was still extremely flat: “I said it before, I need this Phoenix Helianthus, not transferring.”

“Very well… Looks like you’re refusing a toast and want to drink some punishment wine instead! I’ll ask you one last time, are you going to give it to me or not?!” All the muscles on Zhi Yan’s body bunched up as his face filled with anger.

Yun Che said coldly: “I was the one who bought the Phoenix Helianthus, so it already belongs to me. I have the final say in what will be done to it! And it’s not you telling me to give, that I’ll give! If you want a Phoenix Helianthus, go look elsewhere, I don’t have time to keep you company.”

After he finished speaking, Yun Che immediately turned around with the intent to leave.

“You have the final say? Hahahaha…” Zhi Yan laughed wildly: “Naive kid, your daddy here will properly give you a lesson today. No matter what, in this world, it’s always the one with the harder fist who has the final say!”

Zhi Yan extended a hand, grabbing toward Yun Che’s shoulder. His arm was much more thicker than Yun Che’s thigh. In comparison, Yun Che’s build was simply too frail, as if it was not able to withstand a single blow. He laughed evilly, and just as he was about to grab at Yun Che’s shoulder to lift him up, when he used force, Yun Che actually did not move one bit. Zhi Yan’s eyes widened. The muscles on his arms instantly bulged as his veins popped out and he fiercely lifted… yet Yun Che’s body still did not move one bit. Let alone being lifted, he didn’t even move a single step.

Zhi Yan was inwardly shocked. Even though he faintly sensed that this was unusual, he got even more angrier as he said in exasperation: “I’ll let you have a taste of how hard your daddy’s fists are!”

He released his hand from Yun Che’s shoulder, then formed his grip into a fist

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จือย่านเดิมกลัวว่า พื้นหลัง Yun Che วิสามัญ ซึ่งจะทำให้เขาปัญหา แต่ตอนนี้เขารู้ว่า ยุน Che จากประเทศลมสีน้ำเงิน ทำไมต้องเขารู้สึกว่าการกังวลบิตน้อย เขากล่าวว่า overbearingly: "เด็ก ความอดทนของอาจารย์หนุ่มนี้เป็นจำกัดชะมัด รีบ มาค่ะทานตะวันฟีนิกซ์ ถ้าต้นแบบนี้หนุ่มหมดความอดทนของเขา ไม่พูดถึงแม้แต่ทานตะวันฟีนิกซ์ คุณจะยังได้รับเหรียญลึกซึ้งครึ่งกลับ""Heh เด็ก ชนิดของสถานะเจ็ดหนุ่มโทจือมีหรือไม่ เขายอมรับได้พูดคุยกับคุณอยู่แล้วมีเกียรติดี คุณจะดีขึ้นไม่ซาบซึ้งน้ำใจของเขา" กองซุนหยู sarcastically กล่าวว่า ทางด้านเสี่ยวชิประสบ Yun Che และพูดเบา ๆ: "Sir, Sir จืออย่างเร่งด่วนต้องการทานตะวันนี้ฟีนิกซ์ ดังนั้นเพียงแค่ให้เขา ผมเชื่อว่า จือครับจะขอบคุณแน่นอน และอาจแม้คุณทั้งสองอาจเป็นเพื่อน"Yun Che narrowed ตา เสียงของเขาก็แบนมาก: "ผมกล่าวก่อน ทานตะวันนี้ฟีนิกซ์ โอนไม่ต้อง""ดีมาก... ดูเหมือนคุณกำลังปฏิเสธการ toast และอยากดื่มไวน์ลงโทษแทน ฉันจะถามครั้งสุดท้าย คุณจะให้ผม หรือไม่!" กล้ามเนื้อในร่างกายจือยันเป็นพัวขึ้นเป็นใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความโกรธChe ยุนกล่าวว่า จ้างงาน: "ผมเป็นผู้หนึ่งที่ซื้อทานตะวันฟีนิกซ์ ดังนั้นมันเป็นของฉัน ผมมีชี้ขาดในสิ่งที่จะทำมัน และไม่ใช่คุณบอกว่า จะให้ฉันเพื่อให้ ถ้าคุณต้องเป็นทานตะวันฟีนิกซ์ ไปดูที่อื่น ฉันไม่มีเวลาให้ คุณบริษัท"หลังจากเขาพูดจบ ยุนเชอทันทีหัน มีเจตนาที่จะปล่อย"คุณมีสิทธิ์ชี้ขาด ฮ่าฮ่าฮ่า..." จือยันหัวเราะอย่างดุเดือด: "เด็กความไร้เดียงสา พ่อของคุณที่นี่จะถูกต้องให้บทเรียนวันนี้ ไม่ว่าอะไร ในโลกนี้ มันเป็นเสมอ ด้วยกำปั้นหนักที่คา"จือยันขยายมือ โลภไปทางไหล่ Yun Che แขนของเขาถูกมากหนากว่าต้นขา Yun Che ในการเปรียบเทียบ Yun Che สร้างเป็นเพียงเกินไปอ่อนแอ หากไม่สามารถทนต่อการตีเพียงครั้งเดียว ฝ่าฝืน evilly และเหมือนว่ากำลังจะคว้าไหล่ Yun Che จะยกเขาขึ้น เมื่อเขาใช้แรง Yun Che จริงได้ไม่ย้ายหนึ่งบิต ถึงเวลาตาจือยัน กล้ามเนื้อบนแขนของเขาทันที bulged เป็นเส้นเลือดของเขาโผล่ออกมา และเขายังคงยก... แต่ร่างกาย Yun Che ยังไม่ย้ายหนึ่งบิต ประสาที่ถูกยก เขาไม่ได้แม้กระทั่งย้ายขั้นตอนเดียวYan จือตกใจอย่างภายใน แม้ว่าเขารวย ๆ รู้สึกว่า เรื่องนี้ผิดปกติ เขาได้ยิ่ง angrier ที่เขากล่าวใน exasperation: "ฉันจะให้คุณลิ้มรสหมัดพ่อของคุณเป็นวิธีการที่ยาก"เขาปล่อยมือจากไหล่ Yun Che แล้วการเกิดขึ้นของเขาจับเป็นกำปั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Zhi ยันเดิมก็กลัวว่าพื้นหลังยันต์เจ๊เป็นพิเศษซึ่งจะทำให้เขามีปัญหา แต่ตอนนี้เขารู้ว่าเจ๊ยุนมาจากฟ้าลมประเทศชาติทำไมเขาจะรู้สึกบิตอย่างน้อยเป็นห่วง? เขากล่าวว่ากดขี่: "เด็ก! ความอดทนนี้ต้นแบบหนุ่มเป็นชะมัด จำกัด รีบขึ้นและให้ฉันฟีนิกซ์ Helianthus ถ้าต้นแบบหนุ่มคนนี้สูญเสียความอดทนของเขาทั้งหมดไม่ได้พูดถึงนกฟีนิกซ์ Helianthus, คุณจะไม่ได้จะได้รับครึ่งหนึ่งของเหรียญที่ลึกซึ้งกลับ. "

" หึ! เด็กสิ่งที่ชนิดของสถานะไม่เจ็ดหนุ่มนายจิมี? . เขาเห็นพ้องที่จะได้พูดคุยกับคุณอยู่แล้วเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณควรที่จะไม่ล้มเหลวที่จะชื่นชมความมีน้ำใจของเขา "อิริคยูประชดกล่าวว่าในด้าน.

เสี่ยวฉีได้อย่างรวดเร็วต้องเผชิญกับหยุน Che และพูดเบา ๆ :" เซอร์เซอร์จิเร่งด่วน ความต้องการนี้ฟินิกซ์ Helianthus ดังนั้นเพียงแค่ให้มันไปให้เขา ผมเชื่อว่าเซอร์จิแน่นอนจะขอบคุณและบางทีคุณทั้งสองก็อาจจะกลายเป็นเพื่อนกัน "

ยุนเจ๊หรี่ตาของเขาเสียงของเขาก็ยังคงแบนมาก:" ผมว่ามันก่อนผมต้องนี้ฟินิกซ์ Helianthus ไม่โอน ".

" ได้เป็นอย่างดี ... ดูเหมือนว่าคุณกำลังปฏิเสธขนมปังและต้องการที่จะดื่มไวน์ลงโทษแทน! ฉันจะขอให้คุณเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณจะให้มันอยู่กับฉันหรือไม่ ?! ". กล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกาย Zhi แยนพัวขึ้นในขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

Yun Che กล่าวอย่างเย็นชาว่า" ผมเป็นคนหนึ่งที่ซื้อ ฟีนิกซ์ Helianthus ดังนั้นมันมีอยู่แล้วเป็นของฉัน ฉันมีสุดท้ายพูดในสิ่งที่จะทำกับมัน! และยังไม่ได้คุณบอกฉันเพื่อให้ที่ฉันจะให้! ถ้าคุณต้องการฟีนิกซ์ Helianthus ให้ไปดูที่อื่นผมไม่ได้มีเวลาที่จะให้ บริษัท ของคุณ. "

หลังจากที่เขาพูดจบยุนเจ๊ทันทีหันไปรอบ ๆ ด้วยความตั้งใจที่จะออก.

" คุณต้องพูดสุดท้าย? ฮ่า ๆ ๆ ๆ ... "จิยันหัวเราะลำพอง" เด็กไร้เดียงสาพ่อของคุณที่นี่จะต้องให้บทเรียนในวันนี้ ไม่ว่าในโลกนี้ก็มักจะเป็นหนึ่งเดียวกับกำปั้นหนักที่มีการพูดสุดท้าย! "

จิยันขยายมือคว้าไปทางไหล่หยุนเจ๊ แขนของเขาได้มากขึ้นหนากว่าต้นขา Yun เจ๊ ในการเปรียบเทียบ Yun เจ๊สร้างเป็นเพียงอ่อนแอเกินไปราวกับว่ามันไม่สามารถที่จะทนต่อการตีเพียงครั้งเดียว เขาหัวเราะชั่วและเช่นเดียวกับที่เขากำลังจะคว้าไหล่หยุนเจ๊จะยกเขาขึ้นเมื่อเขาใช้แรงยุนเจ๊จริงไม่ได้ย้ายหนึ่งบิต ตาจิแยนกว้างขึ้น กล้ามเนื้อบนแขนของเขาโป่งทันทีที่เส้นเลือดของเขาโผล่ออกมาและเขายกขึ้นอย่างรุนแรง ... แต่มีร่างกาย Yun เจ๊ยังไม่ได้ย้ายไปสักนิด นับประสาถูกยกขึ้นเขาไม่ได้ย้ายขั้นตอนเดียว.

จิยันตกใจในใจ แม้เขาจะแผ่วเบารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องผิดปกติเขาได้มากยิ่งขึ้นโกรธในขณะที่เขากล่าวว่าในความโกรธเคือง: "ฉันจะให้คุณได้ลิ้มรสของวิธีการที่ยากหมัดพ่อของคุณเป็น"

เขาปล่อยมือของเขาจากไหล่หยุนเจ๊ที่เกิดขึ้นแล้ว จับของเขาเข้าไปในกำปั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จื่อเหยียน ตอนแรกกลัวว่ายุนเช พื้นหลังเป็นพิเศษ ซึ่งจะก่อปัญหาให้เขา แต่ตอนนี้เขารู้ว่ายุนเช จากประเทศ ลมฟ้า ทำไมเขาถึงรู้สึกบิตอย่างน้อยกังวล ? เขาบอกว่า overbearingly : " เด็ก นี่คุณชายความอดทนชะมัด จํากัด รีบเอาฟินิกซ์ต่อ . ถ้าคุณชายน้อยสูญเสียความอดทนของเขา อย่าพูดถึงฟีนิกซ์ต่อ คุณจะไม่ได้รับครึ่งลึกซึ้งเหรียญกลับไป" ฮ่าๆๆ เด็ก , ชนิดของสถานะไม่จือนายน้อยที่เจ็ด ? เขาตกลงที่จะพูดกับคุณ ก็เป็นเกียรติที่ยิ่งใหญ่ คุณต้องไม่พลาดที่จะขอบคุณในน้ำใจของเขา . " กงซุนยู ประชดว่า ด้านข้างเสี่ยวฉีรีบเจอยุนเช และพูดเบาๆ " ท่านครับ ท่านจือต้องการฟินิกซ์ต่อ ดังนั้นเพียงแค่ให้มันกับเขา ผมเชื่อว่าท่านจือ ต้องกตัญญู และบางทีคุณอาจจะกลายเป็นเพื่อน "ยุนเช คอด ตาของเขา เสียงของเขายังคงแบนมาก : " ผมเคยบอกว่า ผมต้องการฟินิกซ์ต่อ ไม่โอน "" ดีมาก . . . . . . . ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมดื่ม และดื่มไวน์แทนการลงโทษ ! ผมจะถามคุณอีกครั้ง คุณจะให้ผมหรือไม่ ? " กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของจื่อเหยียน พัวขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธยุนอึนพูดเสียงเย็นชา : " ฉันเป็นคนหนึ่งที่ซื้อหงส์ต่อ มันก็เป็นของฉัน ฉันมีสุดท้ายกล่าวในสิ่งที่จะทำอะไรกับมัน ! และมันก็ไม่ใช่คุณบอกเพื่อให้ ที่ผมจะให้ ถ้าคุณต้องการ Phoenix ต่อ ไปดูที่อื่น ผมไม่มีเวลาให้คุณบริษัท”หลังจากที่เขาพูดจบยุนเชทันทีหันไปรอบ ๆด้วยความตั้งใจที่จะไป" คุณมีสุดท้ายว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า . . . . . . . " จื่อเหยียนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง : ไร้เดียงสา " ลูก พ่อจะเอาคุณวันนี้บทเรียน . ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ในโลกนี้ มันมักจะเป็นกับแรงหมัดที่พูดเป็นคำขาด ! "จื่อเหยียน ยืดมือคว้าต่อยุนเช ไหล่ แขนของเขามากข้นกว่าของยุนเช ต้นขา ในการเปรียบเทียบของยุนเช สร้างแค่อ่อนแอเกินไป เช่น ถ้ามันไม่สามารถทนต่อการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาหัวเราะ evilly และเช่นเดียวกับที่เขากำลังจะคว้าที่ยุนเช ไหล่ยกเขาขึ้น เขาใช้แรง ยุนเช ที่จริงไม่ขยับเลยสักนิด เจ๋อเหยียนตากว้างขึ้น กล้ามเนื้อบนแขนของเขาทันทีฉุเป็นสายเลือดของเขาโผล่ออกมาและเขาก็ยก . . . . . . . แต่ร่างกายของยุนเช ยังไม่ขยับเลยสักนิด อย่าว่าแต่จะถูกยกเลิก เขาไม่ได้ย้ายไปหนึ่งก้าวจื่อเหยียน ก็เข้ามาตกใจ ถึงแม้ว่าเขาจะบางๆ รู้สึกว่ามันผิดปกติ เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เขากล่าวว่า ในความฉุนเฉียวว่า " ผมจะให้คุณได้ลิ้มรสหมัดของคุณพ่อ มีมากแค่ไหน ! "เขาปล่อยมือจากไหล่ของยุนเช , เกิดขึ้นแล้วเขาจับเป็นกำปั้น