BackgroundSickness benefits reduce

Background
Sickness benefits reduce the economic burden on an individual with reduced work capacity
due to illness by transferring the cost of lost productivity to third parties such as employers or
the state. In medical practice, sick leave has been estimated to be the single most expensive
component of costs, even more expensive than drug prescriptions [1,2].
In Finland, all people are insured by the public social insurance system that is financed
through taxation. The costs of the first ten days of absence from work due to illness (sick
leave) are covered by employers; the employer is responsible for paying full salary to the
employee on such short term sick leave. The national social insurance system covers the
wage losses after the tenth day of sick leave. Although information exists on social insurance
payments for sick leave on the tenth day and onwards, there are no registers or readily
available databases on shorter periods of sick leave.
In the Finnish health care setting, all physicians (general physicians, occupational health care
physicians, physicians in a service of an employer etc.) are equally qualified to prescribe sick
leave, and it is a part of every physician’s daily clinical practice. Thus physicians have a
central role as gatekeepers of the social security system in order to provide sickness benefit
only to those who have a medically acceptable cause of sickness absence [3,4]. On the other
hand the physician should ensure that the patient obtains his or her rightful part of the
common resources, as the physician is the patient’s advocate [3,4]. In Finland occupational
health care services are provided in public health centers to a limited extent determined by
law. These physicians mainly perform regular check-ups and treat uncomplicated cases.
Physicians in private practice and in employer clinics provide these services and more
comprehensive care than their colleagues in the public sector.
Primary care physicians regard the tasks of sick-listing and work ability assessments as
problematic and some of the most challenging in their practice [4-7]. When sick-listing a
patient, the physician is influenced by a number of factors other than purely medical
considerations [2,3,8]. Several studies indicate that if a patient initiated the discussion around
sickness certification, the physician nearly always sick-listed the patient [4,8-10]. The most
important factor for sick-listing was the patient’s way of presenting his or her problem [11].
In most cases, the physician has to rely on the patient’s description of work tasks. The
physician’s knowledge of a patient’s work demands is thereby second-hand knowledge [12].
Occupational health care physicians might handle the situation better than primary care
physicians because of their knowledge of and contact with work places, which might give
them a better basis for the decision when evaluating the patient’s ability to work [3].
The few studies that have analyzed sick leave prescribing practices have shown variation
between physicians [1,3,4,11,13,14]. A Swedish population-based study showed that GPs
sick-listed patients for shorter periods than other physicians [3]. Occupational health care
physicians used partial sick-listing more than other physicians [3]. Older age and extensive
working experience of a physician seem to correlate with prescribing more days of sick leave
[2,15,16]. Primary care physicians practicing in large municipalities prescribed shorter sick
leaves than others in a Finnish study [13], but a Swedish study reported contradictory
findings [14]. The effect of the gender of a physician on sick leave prescribing practices has
been ambiguous: in most studies male and female physicians prescribed equal amounts of
sick leave [1,2,13,15], but variation has also been found [9,11]. The effect of physicianrelated
factors and local structural factors on prescribing practices also appears to be
ambiguous. Some studies suggest that these factors may influence the length of sick leave [2-
4,8,9,11,13-16], but other studies have found no associations [1,2,4,13,15].
The purpose of this study was to examine the prescribing of sick leave by occupational health
care physicians, the extent of any variation in practices, and whether physician-related factors
and local structural factors contribute to any variation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลังสิทธิประโยชน์เจ็บป่วยลดภาระทางเศรษฐกิจในแต่ละ มีกำลังการทำงานลดลงเนื่องจากการเจ็บป่วยโดยการโอนต้นทุนการผลิตสูญหายให้บุคคลที่สามเช่นนายจ้าง หรือรัฐ ในการแพทย์ ลาป่วยมีการประมาณเป็น เดียวที่แพงที่สุดส่วนประกอบของต้นทุน ราคาแพงยิ่งกว่ายาเสพติด [1, 2]ในฟินแลนด์ ทุกคนเป็นผู้ประกันตนตามระบบประกันสังคมของรัฐที่มีเงินทุนหลักผ่านทางภาษี ต้นทุนของสิบวันแรกของการขาดงานเนื่องจากป่วย (ป่วยปล่อย) ครอบคลุม โดยนายจ้าง นายจ้างมีหน้าที่จ่ายเงินเดือนเต็มที่พนักงานลาป่วยระยะสั้นดังกล่าว ระบบประกันสังคมครอบคลุมการขาดทุนค่าจ้างหลังจากลาป่วยในวันสิบ แม้ว่าข้อมูลที่มีอยู่ในประกันสังคมเงินป่วยออกในวันสิบ และขึ้นไป มีทะเบียนไม่มี หรือได้ฐานข้อมูลที่พร้อมใช้งานในเวลาที่ลาป่วยน้อยกว่าในการตั้งค่าสุขภาพที่ฟินแลนด์ แพทย์ทั้งหมด (แพทย์ทั่วไป ดูแลสุขภาพอาชีวแพทย์ แพทย์ในบริการของนายจ้างฯลฯ) มีคุณสมบัติเท่าเทียมกันกำหนดป่วยลา และมันเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกอบรมของแพทย์ทุกวัน จึง มีแพทย์บทบาทศูนย์กลางเป็น gatekeepers ของระบบประกันสังคมเพื่อให้ประโยชน์ความเจ็บป่วยเฉพาะกับผู้ที่มีการยอมรับทางการแพทย์ทำให้เกิดการเจ็บป่วย [3, 4] อื่น ๆมือแพทย์ควรแน่ใจว่า ผู้ป่วยได้รับส่วนหนึ่งของเขา หรือเธอถูกต้องของการทรัพยากรทั่วไป เป็นแพทย์เป็นผู้สนับสนุนของผู้ป่วย [3, 4] ในฟินแลนด์อาชีวบริการสุขภาพในศูนย์สาธารณสุขที่จำกัดขอบเขตถูกกำหนดโดยกฎหมาย แพทย์เหล่านี้ส่วนใหญ่ทำการตรวจ และรักษากรณีที่ซับซ้อนแพทย์ ในปฏิบัติส่วนตัว และนายคลินิกให้บริการเหล่านี้และอื่น ๆการดูแลที่ครอบคลุมกว่าเพื่อนในภาครัฐแพทย์ดูแลหลักเรื่องงานของรายชื่อผู้ป่วยและประเมินความสามารถในการทำงานเป็นปัญหาและความท้าทายมากที่สุดในการปฏิบัติ [4-7] เมื่อรายการผู้ป่วยผู้ป่วย แพทย์ได้รับอิทธิพลจากปัจจัยอื่น ๆ ที่ไม่ใช่แพทย์แท้จากประเด็นการพิจารณา [2,3,8] หลายการศึกษาระบุว่า ถ้าผู้ป่วยเริ่มการอภิปรายรอบใบรับรองการเจ็บป่วย แพทย์เกือบทุกป่วยแสดงผู้ป่วย [4.8-10] มากสุดปัจจัยสำคัญสำหรับรายการป่วยเป็นวิธีการของการนำเสนอปัญหาของ เขา [11]ในกรณีส่วนใหญ่ แพทย์มีการพึ่งพาของผู้ป่วยลักษณะการปฏิบัติงาน การ ความรู้ต้องการทำงานของผู้ป่วยของแพทย์เป็นความรู้มือสองจึง [12]อาชีวแพทย์ดูแลสุขภาพรับมือกับสถานการณ์ดีกว่าดูแลหลักแพทย์เนื่องจากความรู้ของ และติดต่อกับสถานทำงาน ที่อาจทำให้พวกเขาเป็นที่ดีสำหรับการตัดสินใจเมื่อประเมินความสามารถของผู้ป่วยในการทำงาน [3]ศึกษาบางที่มีวิเคราะห์กำหนดแนวทางปฏิบัติการลาป่วยได้แสดงการเปลี่ยนแปลงระหว่างแพทย์ [1,3,4,11,13,14] การศึกษาสวีเดนตามประชากรแสดงให้เห็นว่าจีพีเอสผู้ป่วยป่วยแสดงสำหรับรอบระยะเวลาที่สั้นกว่าแพทย์อื่น ๆ [3] ดูแลสุขภาพอาชีวแพทย์ใช้บางส่วนป่วยรายการมากกว่าแพทย์อื่น ๆ [3] อายุเก่าและประสบการณ์ของแพทย์ที่ทำงานดูเหมือนจะ เชื่อมโยงกับการกำหนดวันของลาป่วย[2,15,16] การแพทย์ดูแลหลักฝึกในเทศบาลขนาดใหญ่กำหนดป่วยสั้นใบอื่น ๆ ในการศึกษาฟินแลนด์ [13], แต่การศึกษาสวีเดนรายงานขัดแย้งค้นพบ [14] ผลของเพศของแพทย์ลาป่วยที่กำหนดแนวทางปฏิบัติได้การไม่ชัดเจน: ในการศึกษาส่วนใหญ่ แพทย์ชาย และหญิงกำหนดจำนวนเท่าของลาป่วย [1,2,13,15], แต่รูปยังพบ [9,11] ผลของ physicianrelatedปัจจัยและปัจจัยโครงสร้างภายในที่ดีสั่งยายังปรากฏ อยู่ไม่ชัดเจน บางการศึกษาแนะนำว่า ปัจจัยเหล่านี้อาจมีผลต่อความยาวของลาป่วย [2-4,8,9,11,13-16], แต่การศึกษาอื่น ๆ พบ [1,2,4,13,15] สมาคมไม่วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ ตรวจสอบการกำหนดลาป่วย โดยอาชีวอนามัยแพทย์ดูแล ขอบเขตของการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในการปฏิบัติ และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์และภายในโครงสร้างปัจจัยการเปลี่ยนแปลงใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมา
ประโยชน์เจ็บป่วยลดภาระทางเศรษฐกิจในบุคคลที่มีความสามารถในการทำงานลดลง
เนื่องจากการเจ็บป่วยโดยการโอนค่าใช้จ่ายของการสูญเสียผลผลิตให้แก่บุคคลที่สามเช่นนายจ้างหรือ
รัฐ ในการปฏิบัติทางการแพทย์ลาป่วยได้รับการคาดว่าจะมีราคาแพงที่สุดเพียงอย่างเดียว
ส่วนหนึ่งของต้นทุนแม้ราคาแพงกว่ายายาเสพติด [1,2].
ในฟินแลนด์คนทุกคนเป็นผู้ประกันตนโดยระบบประกันสังคมที่ประชาชนเป็นทุน
ผ่านการจัดเก็บภาษี ค่าใช้จ่ายของสิบวันแรกของการขาดจากการทำงานเนื่องจากการเจ็บป่วย (ป่วย
ลา) ได้รับความคุ้มครองโดยนายจ้าง; นายจ้างจะเป็นผู้รับผิดชอบในการจ่ายเงินเดือนให้กับ
พนักงานดังกล่าวลาป่วยในระยะสั้น ชาติระบบประกันสังคมครอบคลุม
การสูญเสียค่าจ้างหลังจากวันที่สิบของการลาป่วย แม้ว่าข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับการประกันสังคม
การชำระเงินสำหรับการลาป่วยในวันที่สิบและเป็นต้นไปจะไม่มีการลงทะเบียนหรือพร้อม
ฐานข้อมูลที่มีอยู่ในช่วงเวลาสั้นของการลาป่วย.
ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพฟินแลนด์, แพทย์ทั้งหมด (แพทย์ทั่วไป, การดูแลสุขภาพการประกอบอาชีพ
แพทย์ แพทย์ในการให้บริการของนายจ้าง ฯลฯ ) มีคุณสมบัติเท่าเทียมกันในการกำหนดป่วย
ออกและเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติทางคลินิกของแพทย์ทุกวัน ดังนั้นแพทย์มี
บทบาทสำคัญในฐานะคนเฝ้าประตูของระบบรักษาความปลอดภัยทางสังคมเพื่อที่จะให้ประโยชน์ทดแทนกรณีเจ็บป่วย
เฉพาะกับผู้ที่มีสาเหตุที่ยอมรับทางการแพทย์ของการขาดความเจ็บป่วย [3,4] ในอื่น ๆ
มือแพทย์ควรตรวจสอบให้แน่ใจว่าผู้ป่วยได้รับของเขาหรือเธอเป็นส่วนหนึ่งที่ถูกต้องของ
ทรัพยากรร่วมกันเป็นแพทย์เป็นผู้สนับสนุนของผู้ป่วย [3,4] ในฟินแลนด์อาชีว
บริการดูแลสุขภาพจะได้รับบริการในศูนย์สุขภาพของประชาชนที่จะ จำกัด ขอบเขตที่กำหนดโดย
กฎหมาย แพทย์เหล่านี้ส่วนใหญ่ดำเนินการตรวจสุขภาพและรักษากรณีที่ไม่ซับซ้อน.
แพทย์ในการปฏิบัติส่วนตัวและในคลินิกนายจ้างให้บริการเหล่านี้และอื่น ๆ
การดูแลที่ครอบคลุมกว่าเพื่อนร่วมงานของพวกเขาในภาครัฐ.
แพทย์ดูแลหลักเกี่ยวกับงานของคนป่วยรายชื่อและการประเมินความสามารถในการทำงาน เป็น
ปัญหาและบางส่วนของความท้าทายที่สุดในการปฏิบัติของพวกเขา [4-7] เมื่อป่วยรายชื่อ
ผู้ป่วยที่แพทย์ได้รับอิทธิพลจากจำนวนของปัจจัยอื่น ๆ ที่ไม่ใช่ทางการแพทย์อย่างหมดจด
การพิจารณา [2,3,8] งานวิจัยหลายชิ้นระบุว่าถ้าผู้ป่วยเริ่มต้นการสนทนารอบ
รับรองเจ็บป่วยแพทย์เกือบตลอดป่วยจดทะเบียนผู้ป่วย [4,8-10] ส่วนใหญ่
ปัจจัยสำคัญสำหรับป่วยรายชื่อเป็นวิธีที่ผู้ป่วยในการนำเสนอปัญหาของเขาหรือเธอ [11].
ในกรณีส่วนใหญ่แพทย์จะต้องมีการพึ่งพาคำอธิบายของผู้ป่วยของงานที่ทำงาน
ความรู้ของแพทย์ของผู้ป่วยที่ตอบสนองความต้องการการทำงานจึงมีความรู้มือสอง [12].
แพทย์อาชีวอนามัยอาจจัดการกับสถานการณ์ได้ดีกว่าการดูแลเบื้องต้น
แพทย์เพราะความรู้ของพวกเขาและติดต่อกับสถานที่ทำงานซึ่งอาจทำให้
พวกเขามีพื้นฐานที่ดีสำหรับ การตัดสินใจเมื่อมีการประเมินความสามารถของผู้ป่วยในการทำงาน [3].
รูปแบบการศึกษาไม่กี่แห่งที่มีการวิเคราะห์แนวทางปฏิบัติที่กำหนดลาป่วยได้แสดงให้เห็น
ระหว่างแพทย์ [1,3,4,11,13,14] การศึกษาประชากรตามสวีเดนพบว่าจีพีเอส
ผู้ป่วยที่ป่วยจดทะเบียนสำหรับระยะเวลาที่สั้นกว่าแพทย์อื่น ๆ [3] การดูแลสุขภาพอาชีว
แพทย์ใช้บางส่วนป่วยรายชื่อมากกว่าแพทย์อื่น ๆ [3] อายุแก่กว่าและครอบคลุม
ประสบการณ์ในการทำงานของแพทย์ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กับการสั่งจ่ายยาของวันลาป่วย
[2,15,16] เบื้องต้นแพทย์การฝึกซ้อมในเขตเทศบาลขนาดใหญ่ที่กำหนดป่วยสั้น
ใบกว่าคนอื่น ๆ ในการศึกษาฟินแลนด์ [13] แต่การศึกษาของสวีเดนรายงานขัดแย้ง
ผลการวิจัย [14] ผลของเพศของแพทย์เกี่ยวกับการปฏิบัติลากำหนดป่วยได้
รับความคลุมเครือในการศึกษาส่วนใหญ่แพทย์ชายและหญิงที่กำหนดจำนวนเงินที่เท่ากันของ
การลาป่วย [1,2,13,15] แต่รูปแบบนอกจากนี้ยังพบ [9,11 ] ผลของการ physicianrelated
ปัจจัยและปัจจัยโครงสร้างท้องถิ่นเกี่ยวกับการสั่งยาการปฏิบัติยังดูเหมือนจะ
ไม่ชัดเจน บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าปัจจัยเหล่านี้อาจมีผลต่อความยาวของการลาป่วย [2-
4,8,9,11,13-16] แต่การศึกษาอื่น ๆ ได้พบว่าไม่มีสมาคม [1,2,4,13,15].
วัตถุประสงค์ การศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบการสั่งจ่ายยาของการลาป่วยโดยอาชีวอนามัย
แพทย์ดูแลขอบเขตของการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในการปฏิบัติและไม่ว่าปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์
และปัจจัยโครงสร้างในท้องถิ่นมีส่วนร่วมในรูปแบบใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลังประโยชน์ของการเจ็บป่วยลดภาระทางเศรษฐกิจในแต่ละคน มีความสามารถในการทำงานลดลงเนื่องจากการเจ็บป่วยโดยการโอนค่าเสียผลผลิตต่อบุคคลที่สามเช่นนายจ้าง หรือรัฐ ในเวชปฏิบัติ ลาป่วยได้ถูกประเมินเป็นเดียวที่แพงที่สุดส่วนประกอบของต้นทุนราคาแพงมากกว่ายาใบสั่งยา [ 1 , 2 ]ในฟินแลนด์ ทุกคนเป็นผู้ประกันตนโดยระบบประกันสังคมที่เป็นทุนผ่านภาษีอากร ค่าใช้จ่ายในสิบวันแรกของการทำงานเนื่องจากป่วย ( ป่วยปล่อย ) ที่ครอบคลุม โดยนายจ้าง นายจ้างจะรับผิดชอบในการจ่ายเงินเดือนให้เต็มลูกจ้างลาป่วยดังกล่าวในระยะสั้น . ระบบการประกันสังคมแห่งชาติ ครอบคลุมค่าจ้างขาดทุนหลังวันที่สิบของการลาป่วย . แม้ว่าข้อมูลที่มีอยู่ในการประกันสังคมการชำระเงินสำหรับการลาป่วยใน สิบวัน เป็นต้นไป ไม่มีทะเบียน หรือ พร้อมฐานข้อมูลที่มีอยู่ในช่วงเวลาสั้นของการลาป่วย .ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ ฟินแลนด์ ทั้งหมดแพทย์ ( แพทย์ทั่วไปดูแลด้านอาชีวอนามัยแพทย์ , แพทย์ในบริการของนายจ้าง ฯลฯ ) ที่มีคุณสมบัติเท่าเทียมกันให้ป่วยไปและเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติทางคลินิกของแพทย์ทุกทุกวัน . ดังนั้น แพทย์มีกลางทำหน้าที่เป็นผู้เฝ้าประตูของระบบประกันสังคมเพื่อให้เจ็บป่วยประโยชน์เท่านั้นที่มีสาเหตุทางการแพทย์ที่ยอมรับได้ของการขาดความเจ็บป่วย [ 3 , 4 ] ในอื่น ๆมือแพทย์ควรให้แน่ใจว่า ผู้ป่วยได้รับ ของเขาหรือเธอ ส่วนที่ถูกต้องของทรัพยากรทั่วไป เป็นหมอ คนไข้ก็สนับสนุน [ 4 ] อาชีพในประเทศฟินแลนด์บริการด้านการดูแลสุขภาพให้บริการสาธารณสุข การจำกัดขอบเขตที่กำหนดโดยกฎหมาย แพทย์เหล่านี้ส่วนใหญ่ดำเนินการตรวจสอบปกติ UPS และถือว่าคดีไม่ซับซ้อนส่วนตัวในการปฏิบัติในคลินิกแพทย์และนายจ้างให้บริการเหล่านี้และอื่น ๆการดูแลที่ครอบคลุมกว่า เพื่อนร่วมงานของพวกเขาในภาคสาธารณะแพทย์ดูแลหลักพิจารณางานของรายการที่ป่วยและการประเมินความสามารถในการทำงานเป็นปัญหาและบางส่วนของสิ่งที่ท้าทายที่สุดในการปฏิบัติของพวกเขา [ 1 ] เมื่อป่วยรายการผู้ป่วยที่แพทย์ได้รับอิทธิพลจากหลายปัจจัยนอกจากหมดจดทางการแพทย์การพิจารณา [ 2,3,8 ] หลายการศึกษาบ่งชี้ว่า ถ้าผู้ป่วยที่ริเริ่มการสนทนารอบ ๆการรับรองการเจ็บป่วย , แพทย์เกือบตลอดเวลาที่ป่วยอยู่ผู้ป่วย [ 4,8-10 ] มากที่สุดปัจจัยสําคัญสําหรับรายการ ป่วยเป็นคนไข้ของเขาหรือเธอวิธีในการนำเสนอปัญหา [ 11 ]ในกรณีส่วนใหญ่แพทย์ที่ต้องพึ่งพาของผู้ป่วยรายละเอียดของงานงาน ที่แพทย์ ความรู้ของความต้องการทำงานของผู้ป่วยจึงความรู้มือสอง [ 12 ]แพทย์การดูแลสุขภาพอาจจะจัดการกับสถานการณ์ที่ดีกว่าการดูแลเบื้องต้นแพทย์ เพราะความรู้และติดต่อกับที่ทำงาน ซึ่งอาจให้พวกเขามีพื้นฐานที่ดีสำหรับการตัดสินใจเมื่อประเมินคนไข้สามารถทำงานได้ [ 3 ]การศึกษาไม่กี่ที่ได้วิเคราะห์การปฏิบัติการลาป่วยการแสดงระหว่างแพทย์ [ 1,3,4,11,13,14 ] การศึกษาพบว่า GPS - ตามจำนวนประชากร สวีเดนผู้ป่วยที่ป่วยอยู่ในระยะสั้นกว่าแพทย์อื่น ๆ [ 3 ] ดูแลด้านอาชีวอนามัยแพทย์ใช้บางส่วนป่วยรายการมากกว่าแพทย์อื่น ๆ [ 3 ] อายุ และกว้างขวางประสบการณ์การทำงานของแพทย์ที่ดูเหมือนจะสัมพันธ์กับการลาป่วยวันเพิ่มเติม[ 2,15,16 ] แพทย์ดูแลหลักอยู่ในเทศบาลขนาดใหญ่ ที่สั้นลง ป่วยใบมากกว่าคนอื่นในฟินแลนด์การศึกษา [ 13 ] , แต่การศึกษาของสวีเดนรายงานขัดแย้งการค้นพบ [ 14 ] ผลของเพศของแพทย์ในการปฏิบัติมีการลาป่วยคลุมเครือ : ในการศึกษาส่วนใหญ่เป็นเพศชายและหญิงจำนวนเท่ากันของแพทย์ ที่กำหนด1,2,13,15 ลาป่วย [ ] , แต่การเปลี่ยนแปลงที่ได้รับยังพบว่า [ 9,11 ] ผลของ physicianrelatedปัจจัยและปัจจัยเชิงโครงสร้างในการปฏิบัติการท้องถิ่นยังปรากฏเป็นคลุมเครือ บางการศึกษาชี้ให้เห็นว่า ปัจจัยเหล่านี้อาจมีผลต่อความยาวของ [ ลาป่วย 24,8,9,11,13-16 ] , แต่การศึกษาอื่น ๆไม่พบสมาคม [ 1,2,4,13,15 ]การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา การลาป่วยโดยอาชีวอนามัยแพทย์ดูแล ขอบเขตของการเปลี่ยนแปลงใด ๆในการปฏิบัติงาน และปัจจัย ไม่ว่า แพทย์และปัจจัยโครงสร้างท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงใด ๆ