In New York City, fifty percent of

In New York City, fifty percent of all public school teachers leave the profession within their first five years on the job. While the teachers union and some politicos have charged that the high attrition rate is due to the salary gap between city teachers and their brethren in the suburbs, the real problem is student behavior. There are approximately 1.1 million public school students, and many of them, especially those in poor neighborhoods, have family problems that make it hard for them to sit still for five hours a day. These students may come from homes with no books, where TV sets blare all day, where no parent or older sibling has a college degree, where generations of kids have found the world of academics foreign, frustrating, and fruitless. Because many of these students cannot read a menu or calculate two-digit addition problems, They find long hours in the classroom tortuous. And while classrooms can absorb one or two these kids-that is, the teacher can teach with a minimum of disruption-classrooms with four or more problem students reach a critical mass. The bad kids tip the good kids, and the simplest lesson becomes a test of wills between teacher and student. Only the most patient, most gifted teacher can endure more than a couple of years of these daily battles. If she wants to keep teaching, she flees for greener pastures-schools like Bronx Science, Stuyvesant, Midwood-or a school in Westchester. The result is alarming:perhaps half of the city’s 1000 schools have green-horn teachers with only a few years experience. Many of these novices don’t know there subjects and don’t know how o control a room filled with difficult kids. Many soon find non-teaching jobs. As a result, the teaching profession, at least the way it’s practiced in New York City, becomes a form of slumming, or something to do until you grow up-like the Peace Corps or the army.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในนิวยอร์กซิตี้ ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของครูในโรงเรียนทุกคนออกจากอาชีพภายใน 5 ปีของพวกเขาครั้งแรกในงาน ในขณะที่สหภาพครูและบาง politicos ได้คิดว่า เป็นอัตราสูง attrition เนื่องจากช่องว่างเงินเดือนระหว่างเมืองครูและพี่น้องของพวกเขาในชานเมือง ปัญหาแท้จริงคือ พฤติกรรมนักเรียน มีนักเรียนโรงเรียนของรัฐ 1.1 ล้านประมาณ และจำนวนมากของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงไม่ดี มีปัญหาครอบครัวที่ทำให้มันยากสำหรับพวกเขานั่งยังห้าชั่วโมงต่อวัน นักเรียนเหล่านี้อาจมาจากบ้านที่มีหนังสือไม่ ที่ชุดทีวี blare ทุกวัน ที่แม่หรือพี่ไม่มีปริญญาวิทยาลัย ที่รุ่นเด็กได้ พบโลกของนักวิชาการต่างประเทศ น่าผิดหวัง fruitless เพราะของเหล่านี้นักเรียนไม่สามารถอ่านเมนู หรือคำนวณปัญหาเลขสองหลักนี้ พวกเขาพบนานชั่วโมงในห้องเรียนเงี้ยว และใน ขณะที่ห้องเรียนสามารถซึมซับหนึ่ง หรือสองเด็กเหล่านี้-นั่นคือ ครูสามารถสอน มีน้อยห้องเรียนทรัพยกับสี่ หรือปัญหานักเรียนที่เพิ่มมากขึ้นถึงจำนวนมาก เด็กไม่แนะนำเด็กดี และบทเรียนที่ง่ายที่สุดกลายเป็น การทดสอบ wills ระหว่างครูและนักเรียน เท่านั้นส่วนใหญ่ผู้ป่วย ครูพรสวรรค์สุดสามารถทนมากกว่าสองปีของการต่อสู้เหล่านี้ทุกวัน ถ้าเธอต้องการให้สอน เธอหลบสำหรับ pastures โรงเรียนสีเขียวเช่น วิทยาศาสตร์บร็องซ์ Stuyvesant, Midwood- หรือโรงเรียนใน Westchester ผลที่ได้คือน่าเป็นห่วง: บางทีครึ่งโรงเรียน 1000 แห่งมีครูแตรเขียวเพียงไม่กี่ปีประสบการณ์การ สามเณรเหล่านี้จำนวนมากไม่ทราบว่ามีหัวข้อ และไม่ทราบวิธีควบคุม o เป็นห้องที่เต็มไป ด้วยเด็กยาก หลายคนพบไม่ใช่การสอนงาน เป็นผล สอนอาชีพ น้อยวิธีจะมีประสบการณ์ในนิวยอร์กซิตี้ กลายเป็น แบบ slumming หรือสิ่งที่จะทำจนกว่าคุณเติบโตขึ้นเช่นหน่วยสันติภาพหรือกองทัพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในนิวยอร์กซิตี้, ร้อยละห้าสิบของครูในโรงเรียนส่วนกลางทั้งหมดออกจากอาชีพภายในห้าปีแรกของพวกเขาในงาน ในขณะที่สหภาพครูและรบางคนได้ตั้งข้อหาว่าอัตราการขัดสีสูงเป็นเพราะช่องว่างระหว่างเงินเดือนครูในเมืองและพี่น้องของเขาในชานเมืองปัญหาที่แท้จริงคือพฤติกรรมของนักเรียน มีประมาณ 1.1 ล้านประชาชนนักเรียนโรงเรียนและมากของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงที่ไม่ดีมีปัญหาครอบครัวที่ทำให้มันยากสำหรับพวกเขาที่จะนั่งนิ่ง ๆ เป็นเวลาห้าชั่วโมง นักเรียนเหล่านี้อาจมาจากบ้านที่มีหนังสือไม่มีที่โทรทัศน์ส่งเสียงดังตลอดทั้งวันที่ไม่มีพ่อแม่หรือพี่น้องเก่ามีระดับวิทยาลัยที่รุ่นของเด็กได้พบโลกของนักวิชาการจากต่างประเทศที่น่าผิดหวังและไร้ผล เพราะหลายนักเรียนเหล่านี้ไม่สามารถอ่านเมนูหรือคำนวณปัญหานอกจากสองหลักพวกเขาคิดว่าเป็นเวลานานในห้องเรียนคดเคี้ยว และในขณะที่สามารถดูดซับห้องเรียนหนึ่งหรือสองเด็กที่เหล่านี้เป็นครูที่สามารถสอนขั้นต่ำของการหยุดชะงักห้องเรียนที่มีสี่หรือมากกว่านักเรียนปัญหาถึงมวลที่สำคัญ เคล็ดลับเด็กดีเด็กดีและบทเรียนที่ง่ายที่สุดจะกลายเป็นการทดสอบของความรู้สึกนึกคิดระหว่างครูและนักเรียน เฉพาะผู้ป่วยส่วนใหญ่ครูมีพรสวรรค์มากที่สุดสามารถทนกว่าสองสามปีของการต่อสู้เหล่านี้ในชีวิตประจำวัน ถ้าเธอต้องการที่จะให้การเรียนการสอนเธอหนีไปหาทุ่งหญ้าสีเขียว-โรงเรียนเช่นบรองซ์วิทยาศาสตร์ Stuyvesant, Midwood หรือโรงเรียนใน Westchester ผลที่ได้คือน่ากลัว: อาจจะเป็นครึ่งหนึ่งของเมือง 1000 โรงเรียนมีครูเขียวฮอร์นที่มีเพียงไม่กี่ปีที่มีประสบการณ์ หลายสามเณรเหล่านี้ไม่ทราบว่าอาสาสมัครที่นั่นและไม่ทราบวิธี o ควบคุมห้องที่เต็มไปด้วยเด็กที่ยากลำบาก เร็ว ๆ นี้หลายคนหางานที่ไม่ใช่การเรียนการสอน เป็นผลให้การเรียนการสอนวิชาชีพอย่างน้อยทางก็มีประสบการณ์ในนิวยอร์กซิตี้กลายเป็นรูปแบบของการ slumming หรือสิ่งที่จะทำจนกว่าคุณจะเติบโตขึ้นเหมือนสันติภาพหรือกองทัพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในนิวยอร์กซิตี้ , ร้อยละห้าสิบ ของครูโรงเรียนทิ้งอาชีพภายในห้าปีแรกของพวกเขาในงาน ในขณะที่สหภาพครู และได้กำชับว่าอัตราการขัดสี Politicos สูงเนื่องจากเงินเดือนครู ช่องว่างระหว่างเมืองและพี่น้องของพวกเขาในแถบชานเมือง ปัญหาที่แท้จริง คือ พฤติกรรมของนักเรียน มีประมาณ 1.1 ล้านคน นักเรียนโรงเรียนและมากของพวกเขา , โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ในย่านที่ยากจน มีปัญหาครอบครัว ที่ทำให้มันยากสำหรับพวกเขาที่จะนั่งยังคงเป็นเวลาห้าชั่วโมง คนเหล่านี้อาจมาจากบ้านที่ไม่มีหนังสือที่ทีวีเสียงดังทั้งวัน ที่ไม่มีพ่อแม่ หรือ พี่น้องที่มีอายุมากกว่ามีปริญญาที่รุ่นของเด็กได้พบโลกของนักวิชาการต่างประเทศ หงุดหงิด และไร้ประโยชน์เพราะนักเรียนหลายคนเหล่านี้ไม่สามารถอ่านเมนู หรือคํานวณจากสองปัญหาหลักที่พวกเขาพบยาวชั่วโมงในชั้นเรียนคดเคี้ยว . และในขณะที่เรียนสามารถดูดซับหนึ่งหรือสองเด็กเหล่านี้ว่า เป็น ครู สอน ด้วยอย่างน้อยหยุดชะงัก ห้องเรียนมีนักเรียนสี่หรือมากกว่าปัญหาถึงจุดวิกฤติ . เด็กเลว ทิปเด็กดีและบทเรียนที่ง่ายที่สุดจะกลายเป็นการทดสอบของพินัยกรรมระหว่างครูและนักเรียน คนไข้ส่วนใหญ่ ครูที่มีพรสวรรค์ที่สุดจะทนกว่าสองปีของการต่อสู้ทุกวันเหล่านี้ ถ้าเธออยากให้สอนเธอหนีสำหรับสีเขียวทุ่งหญ้าโรงเรียนเหมือนบรองซ์วิทยาศาสตร์ สไตเวอเซิ่นต์มิดวูด , หรือโรงเรียนใน Westchester . ผลที่ได้คือน่ากลัว :บางทีครึ่งหนึ่งของเมือง 1000 โรงเรียนมีครูแตรสีเขียวที่มีเพียงไม่กี่ปี ประสบการณ์ หลายของสามเณรเหล่านี้ ไม่รู้ว่ามีคน และ ไม่ ทราบ ว่า โอ การควบคุมห้องที่เต็มไปด้วยเด็กยาก มากแล้วหางานไม่สอน . ผล การสอนวิชาชีพ อย่างน้อยการที่มันอยู่ในนิวยอร์ค ซิตี้ กลายเป็นรูปแบบของันห่วยหรืออะไรจนกว่าคุณจะเติบโตขึ้น เช่น สันติภาพ หรือกองทัพ