markedly increased proportions of M

markedly increased proportions of MA psychotic
patients in many mental health settings.
Although clinical evidence is needed to serve MA
psychotic patients, few studies have been carried out
in this area. In many respects, symptoms studies
may be a priority because the results can be used as
basic knowledge for further studies of MA psychosis,
e.g. aetiology, course, prognosis, and treatment. In
addition, the results of such studies could be used to
ascertain the shortcomings of amphetamine-induced
psychosis in modelling the negative (psychotic) or
deficit symptoms of schizophrenia that have been
discussed over the past decades (Javitt and Zukin,
1991; Sams-Dodd, 1995).
In MA psychosis, negative symptoms are much less
commonly reported compared to positive (psychotic)
symptoms. While most studies found high prevalence
of delusions and hallucinations (Ellinwood, 1967;
Kalant, 1966; Sato, 1992), very few of them mentioned
negative symptoms, e.g. poverty of speech, psychomotor
retardation, and a flattened affect. Although
these studies closely examined the patients, one limitation
of them appears to be the unsystematic evaluation
of psychotic symptoms. Further, most studies
were carried out before the concept of negative
symptoms was widely accepted.
Previous findings of MA psychotic symptoms
appear to be dissimilar to those of functional psychotic
symptoms. While negative symptoms are rarely
reported in MA psychosis, both positive and negative
symptoms are found in functional psychoses
(McIntosh et al., 2001; Ratakonda et al., 1998). Whether
the prevalence of MA negative symptoms is actually
low needs investigation. As the existence of negative
syndrome in MA psychosis is not yet known, this
evidence has implications not only for clinical practice
but also for research, such as choosing appropriate
outcomes and measures for MA psychotic patients. In
addition, if negative symptoms are not an important
part of MA psychosis, MA psychotic symptoms may
be different from schizophrenic psychotic symptoms,
and amphetamine-induced psychosis should not be
used as a model of schizophrenia.
Other than the prevalence of psychiatric symptoms,
factor analysis is another approach of symptoms study.
This statistical technique can be used to determine
which symptoms items are combined to generate
a given factor or syndrome, as well as the clinical
heterogeneity of mental disorders. The past decades
have witnessed the benefits of using factor analytic
studies in many psychiatric disorders, in particular,
schizophrenia. Up to eight factor dimensions have
been found to explain the psychopathology of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัดส่วนเพิ่มขึ้นอย่างเด่นชัดของ psychotic MAผู้ป่วยในการตั้งค่าสุขภาพจิตมากแม้ว่าจำเป็นต้องใช้หลักฐานทางคลินิกให้บริการ MAผู้ป่วย psychotic บางการศึกษามีการดำเนินการในพื้นที่นี้ หลายประการ ศึกษาอาการอาจจะมีความสำคัญเนื่องจากสามารถใช้ผลลัพธ์เป็นความรู้พื้นฐานสำหรับการศึกษาเพิ่มเติมของหมอ MAเช่น aetiology หลักสูตร คาดคะเน และรักษา ในนอกจากนี้ ผลการศึกษาดังกล่าวสามารถใช้ตรวจของแอมเฟตามีนทำให้เกิดหมอในแบบจำลองเชิงลบ (psychotic) หรือดุลการอาการของโรคจิตเภทที่ได้รับกล่าวถึงทศวรรษผ่านมา (Javitt และ Zukin1991 Sams-Dodd, 1995)หมอ MA อาการลบมีน้อยมากโดยทั่วไปรายงานเปรียบเทียบบวก (psychotic)อาการ ขณะที่การศึกษาส่วนใหญ่พบชุกสูงdelusions และเห็นภาพหลอน (Ellinwood, 1967Kalant, 1966 ซาโต้ 1992) น้อยของพวกเขากล่าวอาการลบ เช่นความยากจนของเสียง psychomotorปัญญา และผลล... ถึงแม้ว่าการศึกษานี้ผู้ป่วย ข้อจำกัดหนึ่งที่ตรวจสอบอย่างใกล้ชิดพวกเขาดูเหมือนจะเป็นการประเมิน unsystematicอาการ psychotic เพิ่มเติม ส่วนใหญ่ศึกษาได้ดำเนินการก่อนที่แนวคิดของค่าลบอาการยอมรับอย่างกว้างขวางผลการวิจัยก่อนหน้านี้อาการ psychotic MAต้องไม่เหมือนกับของ psychotic ทำงานอาการ ในขณะที่อาการลบไม่ค่อยรายงานในหมอ MA ทั้งบวก และลบพบอาการใน psychoses ทำงาน(แมคอินทอชและ al., 2001 Ratakonda และ al., 1998) ว่าความชุกของอาการติดลบมาเป็นจริงการตรวจสอบความต้องการต่ำสุด เป็นการดำรงอยู่ของค่าลบกลุ่มอาการในหมอมาไม่ยังทราบ นี้หลักฐานที่มีผลกระทบไม่เฉพาะในคลินิกแต่ยัง สำหรับการวิจัย เช่นการเลือกที่เหมาะสมผลและมาตรการสำหรับผู้ป่วย psychotic MA ในนอกจากนี้ ถ้าอาการลบไม่มีความสำคัญส่วนของหมอ MA, MA psychotic อาการอาจจะแตกต่างจากอาการ psychotic schizophrenicและไม่ควรเกิดจากแอมเฟตามีนหมอใช้เป็นแบบจำลองของโรคจิตเภทอื่น ๆ กว่าความชุกของอาการทางจิตเวชการวิเคราะห์ปัจจัยเป็นวิธีอื่นการศึกษาอาการเทคนิคทางสถิตินี้สามารถใช้เพื่อกำหนดมีรวมสินค้าอาการที่สร้างตัวกำหนด หรืออาการ เช่นเดียว กับที่คลินิกheterogeneity ของโรคจิต ทศวรรษผ่านมาได้เห็นประโยชน์ของการใช้ปัจจัยที่สำคัญคือการศึกษาในหลายทางจิตเวชโรค โดยเฉพาะโรคจิตเภท ถึงมิติคูณแปดได้พบอธิบาย psychopathology ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัดส่วนที่เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดของแมสซาชูเซตโรคจิตผู้ป่วยในการตั้งค่าด้านสุขภาพจิตจำนวนมาก.
แม้ว่าหลักฐานทางคลินิกเป็นสิ่งจำเป็นที่จะให้บริการ MA ผู้ป่วยโรคจิตศึกษาน้อยได้รับการดำเนินการในพื้นที่นี้ ในหลายประการการศึกษาอาการอาจจะมีความสำคัญเพราะผลที่สามารถนำมาใช้เป็นความรู้พื้นฐานสำหรับการศึกษาต่อไปของโรคจิตMA, สาเหตุเช่นหลักสูตรการพยากรณ์โรคและการรักษา ในนอกจากนี้ผลการศึกษาดังกล่าวสามารถนำมาใช้ในการตรวจสอบข้อบกพร่องของแอมเฟตาเกิดอาการทางจิตในการสร้างแบบจำลองเชิงลบ(โรคจิต) หรืออาการขาดดุลของโรคจิตเภทที่ได้รับการกล่าวถึงในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา(Javitt และซูคิน, 1991; Sams-ด็อด , 1995). ในโรคจิต MA, อาการทางลบมีมากน้อยรายงานโดยทั่วไปเมื่อเทียบกับขั้วบวก(โรคจิต) อาการ ในขณะที่การศึกษาส่วนใหญ่พบความชุกสูงของความหลงผิดและภาพหลอน (Ellinwood 1967; Kalant 1966; Sato, 1992) มากน้อยของพวกเขากล่าวถึงอาการทางลบเช่นความยากจนการพูดจิตหน่วงเหนี่ยวและแบนส่งผลกระทบต่อ แม้ว่าการศึกษาเหล่านี้อย่างใกล้ชิดตรวจสอบผู้ป่วยซึ่งเป็นหนึ่งในข้อ จำกัด ของพวกเขาดูเหมือนจะเป็นระเบียบการประเมินผลของอาการโรคจิต นอกจากนี้การศึกษาส่วนใหญ่ได้ดำเนินการก่อนที่แนวคิดของการลบอาการได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลาย. ผลการวิจัยก่อนหน้า MA อาการโรคจิตดูเหมือนจะแตกต่างกันไปพวกโรคจิตทำงานอาการ ในขณะที่อาการทางลบจะไม่ค่อยมีการรายงานในโรคจิต MA, ทั้งบวกและลบอาการที่พบในโรคจิต(แมคอินทอช et al, 2001;.. Ratakonda, et al, 1998) ไม่ว่าจะเป็นความชุกของอาการทางลบแมสซาชูเซตเป็นจริงการตรวจสอบความต้องการต่ำ ขณะที่การดำรงอยู่ของลบซินโดรมในแมสซาชูเซตโรคจิตยังไม่ทราบนี้หลักฐานที่มีผลกระทบไม่เพียงแต่สำหรับการปฏิบัติทางคลินิกแต่ยังสำหรับการวิจัยเช่นการเลือกที่เหมาะสมผลและมาตรการสำหรับผู้ป่วยโรคจิตซาชูเซตส์ ในนอกจากนี้หากอาการทางลบไม่ได้มีความสำคัญส่วนหนึ่งของโรคจิตMA, แมสซาชูเซตอาการโรคจิตอาจจะแตกต่างจากอาการโรคจิตจิตเภทและโรคจิตยาบ้าที่เกิดขึ้นไม่ควรที่จะนำมาใช้เป็นรูปแบบของโรคจิตเภท. นอกเหนือจากความชุกของอาการทางจิตเวชที่ปัจจัยการวิเคราะห์เป็นแนวทางในการศึกษาอาการอื่น. เทคนิคทางสถิติที่สามารถใช้ในการตรวจสอบซึ่งอาการรายการที่จะรวมกันเพื่อสร้างเป็นปัจจัยที่กำหนดหรือกลุ่มอาการของโรคเช่นเดียวกับคลินิกความแตกต่างของความผิดปกติทางจิต ทศวรรษที่ผ่านมาได้เห็นประโยชน์ของการใช้การวิเคราะห์ปัจจัยการศึกษาในความผิดปกติทางจิตเวชจำนวนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยโรคจิตเภท ถึงแปดมิติปัจจัยที่ได้รับการค้นพบที่จะอธิบายพยาธิวิทยาของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัดส่วนของแม่เพิ่มขึ้นอย่างเด่นชัดในการตั้งค่าสุขภาพจิตผู้ป่วยโรคจิต

แม้ว่าหลักฐานทางคลินิกมากมาย ต้องให้คนไข้มา

ไม่กี่การศึกษาได้ดำเนินการในพื้นที่นี้ หลายประการ อาการศึกษา
อาจมีความสำคัญเพราะผลสามารถใช้เป็น
ความรู้พื้นฐานสำหรับการศึกษามาโรคจิต
เช่นการศึกษาที่เกี่ยวกับสาเหตุ , หลักสูตร , การพยากรณ์โรคและการรักษา ใน
นอกจากนี้ ผลการศึกษาดังกล่าวสามารถใช้ในการวินิจฉัยข้อบกพร่องของยาบ้าต่อ

โรคจิตแบบลบ ( โรคจิต ) หรืออาการของโรคจิตเภทที่ขาดดุล

คุยกันได้กว่าทศวรรษที่ผ่านมา ( javitt และในปี 1991 ,
; แซม ดอดด์ , 1995 ) .
มาโรคจิต อาการทางลบคือ น้อยมากเมื่อเทียบกับทั่วไปรายงาน
บวก ( โรคจิต )
อาการในขณะที่การศึกษาส่วนใหญ่พบว่า ความชุกของอาการประสาทหลอนและหลงผิด
( เอลินวู๊ด 1967 ;
kalant 1966 ; ซาโตะ , 1992 ) , มากน้อยของพวกเขากล่าวถึง
อาการทางลบ เช่น ความยากจนของการพูดทักษะ
ปัญญาอ่อน และศึกษาผลกระทบต่อ แม้ว่า
การศึกษาเหล่านี้ตรวจสอบอย่างใกล้ชิดผู้ป่วย
ข้อจำกัดหนึ่งของพวกเขาจะไม่เป็นระบบการประเมิน
อาการโรคจิต เพิ่มเติมการศึกษาทดลองก่อน
ที่สุดแนวคิดของอาการทางลบ

ก่อนหน้านี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง พบอาการโรคจิตมา
ดูเหมือนจะไม่เหมือนกันกับของอาการโรคจิต
การทํางาน ในขณะที่อาการทางลบไม่ค่อย
รายงานมาโรคจิต ทั้งทางบวกและทางลบ อาการที่พบในการทำงาน psychoses

( แมคอินทอช et al . , 2001 ; ratakonda et al . , 1998 ) ไม่ว่า
ความชุกของอาการทางลบมาเป็นจริง
ตรวจสอบความต้องการต่ำ ขณะที่การดำรงอยู่ของลบ
ซินโดรมมาโรคจิตยังไม่เป็นที่รู้จัก หลักฐานนี้
มีผลกระทบไม่เฉพาะสำหรับการปฏิบัติการวิจัยทางคลินิก
แต่ยังสำหรับการวิจัย เช่นการเลือกผลที่เหมาะสม
และมาตรการสำหรับคนไข้มา ใน
หากอาการทางลบไม่ได้เป็นส่วนสําคัญ
มาโรคจิตมาอาการทางจิตอาจ
จะแตกต่างจากอาการทางจิตจิตเภท
และแอมเฟตามีนกระตุ้นโรคจิตไม่ควร
ใช้เป็นต้นแบบของโรคจิตเภท .
นอกจากความชุกของอาการทางจิตเวช ,
การวิเคราะห์ปัจจัย เป็นแนวทางหนึ่งในการศึกษาทางอาการ
เทคนิคนี้สามารถใช้เพื่อตรวจสอบ
ซึ่งอาการรวมกันเพื่อสร้างรายการ
a ได้รับปัจจัยหรือ ซินโดรมเป็นคลินิก
ความหลากหลายของความผิดปกติทางจิต . ทศวรรษที่ผ่านมาได้เห็นประโยชน์ของการใช้

ศึกษาวิเคราะห์ปัจจัยหลายโรคทางจิตเวชโดยเฉพาะ
โรคจิตเภท ถึงแปดด้านมิติมี
พบเพื่ออธิบายพยาธิวิทยาของ