2.4. Coffee sample preparationRaw c

2.4. Coffee sample preparation
Raw coffee were ground and screened through 250 lm
sieve to get a uniform texture. An accurately weighed
amount of sieved coffee (approximately 50 mg) was dissolved
in 25 ml of distilled water. The solution was stirred
for one hour using magnetic stirrer and heated gently to
remove caffeine easily from the solution. In addition the
solution was filtered by a glass filter to get rid of particle
from solution.
2.5. Liquid–liquid extraction of caffeine
In this research for liquid–liquid extraction chloroform
and dichloromethane were used for comparison. However,
it had been observed that many interfering matrices were
extracted with chloroform than dichloromethane, due to
this dichloromethane was selected for the extraction. Literature
report also indicated that even if both solvents were
useful for decaffeinating caffeine from coffee beans according
to Clarke, (1980), Rofti (1971) the current most widely
used solvent for decaffeinating in coffee beans was dichlo-romethane. The efficiency of dichloromethane to extract
caffeine from coffee beans is 98–99%.
Extraction has been done according to the following
procedures. The coffee solution prepared above (under coffee
sample preparation) was mixed with dichloromethane
by volume ratio (25:25 ml) for the extraction of caffeine
from coffee. First, a mixture of the solution was stirred
for 10 min. Then, using separatory funnel caffeine was
extracted by dichloromethane from the solution. The
extraction of caffeine proceeded 4 times with 25 ml dichloromethane
at each round. The caffeine extracted by dichloromethane
at each round was stored in volumetric flasks.
Finally, the absorbance of the solution was measured by
UV/vis spectrophotometer in the range of 200–500 nm
against the corresponding reagent blank. All glassware
was thoroughly cleaned, rinsed with distilled water and
dried before use.

2.6. Gaussian fit
In addition to caffeine spectra there are interfering
bands from other coffee components extracted by dichloromethane
and the peak of these bands was observed at
the wavelength of 308–310 nm. The compounds attributed
to this are known to be chlorogenic acid related
compounds (p-coumaroquinic acid). It is clear that this
interfering band has an effect on the maximum peak of
caffeine. Therefore, in this research matrices were eliminated
by Gaussian fit. The peak absorbance for calculating
the concentration of caffeine was obtained after
subtracting the Gaussian fit from the total caffeine
spectra.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.4. การเตรียมตัวอย่างที่กาแฟกาแฟดิบถูกพื้น และฉายผ่าน 250 lmตะแกรงเพื่อให้ได้เนื้อเป็นเหมือนกัน การชั่งน้ำหนักที่แม่นยำจำนวนแหลกลาญกาแฟ (ประมาณ 50 มิลลิกรัม) ละลายในน้ำกลั่น 25 มิลลิลิตร การแก้ปัญหากวนใช้ช้อนคนเหล็ก และอุ่นเบา ๆ ถึงหนึ่งชั่วโมงเอาคาเฟอีนที่ได้จากโซลูชัน นอกจากนี้การโซลูชันที่ถูกกรอง โดยตัวกรองแก้วเพื่อกำจัดอนุภาคจากการแก้ปัญหา2.5 ของเหลว – ของเหลวสกัดคาเฟอีนในงานวิจัยนี้สำหรับดูดของเหลว – ของเหลวคลอโรฟอร์มและใช้ dichloromethane สำหรับเปรียบเทียบ อย่างไรก็ตามมันได้รับการปฏิบัติว่า เมทริกซ์รบกวนจำนวนมากได้สกัด ด้วยคลอโรฟอร์มกว่า dichloromethane เนื่องจากdichloromethane นี้ถูกเลือกสำหรับการสกัด วรรณกรรมรายงานยังระบุว่า ถึงแม้ทั้งสองตัวทำละลายมีประโยชน์สำหรับ decaffeinating คาเฟอีนจากเมล็ดกาแฟตามการคลาร์ก, (1980), Rofti (1971) ในปัจจุบันอย่างแพร่หลายใช้ตัวทำละลายสำหรับ decaffeinating ในเมล็ดกาแฟถูก dichlo romethane ประสิทธิภาพของ dichloromethane การแยกคาเฟอีนจากกาแฟถั่วอยู่ที่ 98 – 99%ดูดแล้วตามต่อไปนี้ขั้นตอน การแก้ปัญหากาแฟที่เตรียมไว้ด้านบน (ใต้กาแฟการเตรียมตัวอย่าง) ถูกผสม ด้วย dichloromethaneโดยอัตราส่วนปริมาตร (มล 25:25) การสกัดคาเฟอีจากกาแฟ ครั้งแรก กวนส่วนผสมของการแก้ปัญหาสำหรับ 10 นาที ใช้กรวย separatory คาเฟอีนแก้ไขแล้วสกัด โดย dichloromethane จากโซลูชัน การสกัดคาเฟอีนไป 4 ครั้งพร้อม dichloromethane 25 มล.ในแต่ละรอบ คาเฟอีนที่สกัด โดย dichloromethaneในแต่ละรอบถูกเก็บไว้ในขวดวัดปริมาตรในที่สุด ค่าของโซลูชันโดยวัดจากสเปค UV/vis ในช่วง 200-500 nmกับเอเจนต์ที่สอดคล้องกันที่ว่างเปล่า แก้วทั้งหมดอย่างละเอียดทำความสะอาด ล้าง ด้วยน้ำกลั่น และแห้งก่อนใช้2.6. นที่พอดีนอกจากคาเฟอี สเปกตรัมมีแบ็คกราวน์วงดนตรีจากคอมโพเนนต์อื่น ๆ กาแฟสกัด โดย dichloromethaneและพบว่า ที่จุดสูงสุดของวงดนตรีเหล่านี้ความยาวคลื่น 308-310 นิวตันเมตร สารประกอบที่เกิดจากนี้เป็นที่รู้จักกันจะ เกี่ยวข้องกับกรดขึ้นสาร (กรด p-coumaroquinic) เป็นที่ชัดเจนว่านี้รบกวนวงมีลักษณะพิเศษบนยอดสูงสุดของคาเฟอีน ดังนั้น ในการวิจัยนี้ เมทริกซ์ถูกตัดโดยนที่พอ ค่าสูงสุดสำหรับการคำนวณความเข้มข้นของคาเฟอีนที่ได้รับหลังจากลบที่นที่พอดีจากคาเฟอีนรวมสเปกตรัม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 กาแฟเตรียมตัว
กาแฟดิบมาบดและคัดกรองผ่าน 250 LM
ตะแกรงเพื่อให้ได้เนื้อเครื่องแบบ ชั่งน้ำหนักอย่างถูกต้อง
ปริมาณของกาแฟร่อน (ประมาณ 50 มก.) ก็เลือนหายไป
ใน 25 มล. น้ำกลั่น วิธีการแก้ปัญหาที่ถูกกวน
เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงโดยใช้ stirrer แม่เหล็กและความร้อนเบา ๆ เพื่อ
เอาคาเฟอีนได้อย่างง่ายดายจากการแก้ปัญหา นอกจากนี้
การแก้ปัญหาถูกกรองโดยตัวกรองแก้วเพื่อกำจัดอนุภาค
จากสารละลาย
2.5 สกัดของเหลวของเหลวของคาเฟอีน
ในงานวิจัยนี้ได้คลอโรฟอร์มสกัดของเหลวของเหลว
และไดคลอโรมีเทนถูกนำมาใช้สำหรับการเปรียบเทียบ แต่
มันได้รับการตั้งข้อสังเกตว่าการฝึกอบรมรบกวนหลายคนถูก
สกัดด้วยคลอโรฟอร์มกว่าไดคลอโรมีเทนเนื่องจาก
ไดคลอโรมีเทนนี้ได้รับเลือกให้สกัด วรรณคดี
รายงานยังชี้ให้เห็นว่าแม้ทั้งสองตัวทำละลายเป็น
ประโยชน์สำหรับ decaffeinating คาเฟอีนจากเมล็ดกาแฟตาม
ไปคล๊าร์ค (1980) Rofti (1971) ปัจจุบันใช้กันอย่างแพร่หลายมากที่สุด
ที่ใช้เป็นตัวทำละลายสำหรับ decaffeinating ในเมล็ดกาแฟเป็น dichlo-romethane ประสิทธิภาพของไดคลอโรมีเทนในการสกัด
คาเฟอีนจากเมล็ดกาแฟเป็น 98-99%
สกัดได้รับการทำตามต่อไปนี้
ขั้นตอน วิธีการแก้ปัญหาเครื่องชงกาแฟที่เตรียมไว้ด้านบน (ใต้กาแฟ
เตรียมสารตัวอย่าง) ผสมกับไดคลอโรมีเทน
โดยอัตราส่วน (25:25 มล.) สำหรับการสกัดของคาเฟอีน
จากกาแฟ ครั้งแรกที่มีส่วนผสมของการแก้ปัญหาที่ถูกกวน
เป็นเวลา 10 นาที จากนั้นใช้คาเฟอีนกรวย separatory ถูก
สกัดด้วยไดคลอโรมีเทนจากการแก้ปัญหา
สกัดคาเฟอีนดำเนินการครั้งที่ 4 ที่มี 25 มล. ไดคลอโรมีเทน
ในแต่ละรอบ คาเฟอีนสกัดด้วยไดคลอโรมีเทน
ในแต่ละรอบที่ถูกเก็บไว้ในขวดปริมาตร
ในที่สุดการดูดกลืนแสงของการแก้ปัญหาโดยวัดจาก
รังสี UV / Vis spectrophotometer ในช่วง 200-500 นาโนเมตร
เทียบกับน้ำยาที่ตรงกันว่าง แก้วทั้งหมด
ได้รับการทำความสะอาดอย่างทั่วถึงล้างด้วยน้ำกลั่นและ
แห้งก่อนการใช้งาน

2.6 เกาส์พอดี
นอกจากคาเฟอีนมีสเปกตรัมรบกวน
วงดนตรีจากองค์ประกอบอื่น ๆ กาแฟสกัดด้วยไดคลอโรมีเทน
และจุดสูงสุดของวงดนตรีที่เหล่านี้เป็นข้อสังเกตที่
ความยาวคลื่น 308-310 นาโนเมตร สารประกอบประกอบ
การนี้เป็นที่รู้จักเป็นที่เกี่ยวข้องกับกรด chlorogenic
สารประกอบ (กรด P-coumaroquinic) มันเป็นที่ชัดเจนว่านี้
วงรบกวนมีผลกระทบต่อยอดเขาสูงสุดของ
คาเฟอีน ดังนั้นในการวิจัยครั้งนี้มีการฝึกอบรมถูกกำจัด
โดยพอดีเสียน ค่าการดูดกลืนสูงสุดสำหรับการคำนวณ
ความเข้มข้นของคาเฟอีนที่ได้รับหลังจาก
การลบแบบเกาส์จากคาเฟอีนรวม
เปคตรัม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.4 . การเตรียมสารตัวอย่างกาแฟกาแฟดิบพื้นดินและฉายผ่าน 250 โดยตะแกรงเพื่อให้ได้พื้นผิวที่สม่ำเสมอ ชั่งเป็นอย่างถูกต้องปริมาณขนาดกาแฟ ( 50 มิลลิกรัม ) ถูกละลาย25 กรัมในน้ำกลั่น โซลูชั่นที่ถูกกวนหนึ่งชั่วโมงโดยใช้ stirrer แม่เหล็กและความร้อนเบา ๆเอาคาเฟอีนได้อย่างง่ายดายจากสารละลาย นอกจากนี้สารละลายที่ผ่านกระจกกรองแสงเพื่อกำจัดอนุภาคจากสารละลาย2.5 - ของเหลวการสกัดคาเฟอีนในงานวิจัยนี้ และการสกัดคลอโรฟอร์มของเหลวของเหลวและ เพื่อใช้สำหรับการเปรียบเทียบ อย่างไรก็ตามมันถูกสังเกตว่าหลายรบกวนเมทริกซ์คือสกัดไดคลอโรมีเทนคลอโรฟอร์ม กว่า เนื่องจากสิ่งนี้ถูกเลือกสำหรับการสกัด วรรณกรรมรายงานยังระบุว่า แม้ว่าทั้งสองตัวทำละลายที่เป็นประโยชน์สำหรับ decaffeinating คาเฟอีนจากเมล็ดกาแฟตามกับคลาร์ก ( 1980 ) , rofti ( 1971 ) ในปัจจุบันมากที่สุดอย่างกว้างขวางใช้เป็นตัวทำละลายสำหรับ decaffeinating เมล็ดกาแฟถูก dichlo romethane . ประสิทธิภาพของสิ่งสกัดคาเฟอีนออกจากเมล็ดกาแฟ 98 - 99%แยกได้ตามต่อไปนี้ขั้นตอนที่ กาแฟกาแฟเตรียมสารละลายข้างต้น ( ภายใต้การเตรียมสารตัวอย่าง ) ผสมด้วยไดคลอโรมีเทนโดยปริมาตร ( 25:25 มล. ) สำหรับการสกัดคาเฟอีนจากกาแฟ แรก , ส่วนผสมของสารละลายที่กวนเป็นเวลา 10 นาที จากนั้นใช้กรวยแยกสารคาเฟอีน คือสกัดไดคลอโรมีเทนจากสารละลาย ที่การสกัดคาเฟอีนก็ 4 ครั้งด้วยไดคลอโรมีเทน 25 มล.ในแต่ละรอบ คาเฟอีนสกัดไดคลอโรมีเทนในแต่ละรอบคือเก็บไว้ในขวดปริมาตร .ในที่สุด ค่าการดูดกลืนแสงของสารละลายวัดด้วยUV / VIS Spectrophotometer ในช่วง 200 – 500 นาโนเมตรกับช่องว่างรีเอเจนต์ที่สอดคล้องกัน ทุกแก้วคือล้างสะอาดล้างด้วยน้ำกลั่น และแห้งก่อนใช้งาน2.6 ) พอดีนอกจากคาเฟอีนนี้มีรบกวนวงดนตรีจากส่วนสกัดไดคลอโรมีเทนกาแฟอื่น ๆและจุดสูงสุดของแถบเหล่านี้ขึ้นความยาวคลื่นของ 308 – 310 นาโนเมตร สารประกอบเกิดจากนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นกรดคลอโรจีนิกที่เกี่ยวข้องสารประกอบ ( p-coumaroquinic กรด ) เป็นที่ชัดเจนว่า นี้รบกวนวงมีลักษณะพิเศษบนสูงสุดของคาเฟอีน ดังนั้นในงานวิจัยนี้เมทริกซ์ถูกตัดออกโดยเกาส์ได้พอดี นสูงสุดสำหรับการคำนวณปริมาณของคาเฟอีนที่ได้รับหลังจากลบ ) จากคาเฟอีนทั้งหมดพอดีสเปกตรัม .