Physical assessmentWeight was measu

Physical assessment
Weight was measured using an electronic TANITA weighing scales
and height was measured using a Seca Leicester measure. BMI was calculated
as kg/m2 (WHO, 2000). Participants were classified as underweight
(BMI ≤18.49 kg/m2),normal (BMI = 18.50–24.99 kg/m2),
overweight (BMI = 25.00–29.99 kg/m2) or obese (BMI ≥30.00 kg/m2)
(WHO, 2000). Midway waist circumference was measured using a Seca
200 measuring tape. Participants were classified as centrally obese if
their midway waist circumference was recorded at ≥94 cm for men
and ≥80 cm for women (WHO, 2008).
Resting blood pressure was measured using the Omron M7 digital
blood pressuremonitor. At a seated state, three readingswere recorded
from each participant on their right arm. Resting blood pressure was
based on the average of the 2nd and 3rd readings. A participant was
identified as hypertensive if their average systolic was ≥140 mm Hg or
average diastolic was ≥90 mm Hg based on the American Heart
Association guidelines (Pickering et al., 2005).
Spot urine samples were obtained for analyses of sodium excretion
(Perry et al., 2010). Each participant provided one earlymorning sample
and one evening sample, taken 12 hours apart. Daily average salt intakes
were estimated based on the average between both samples and compared
to the upper tolerable limit of 6 g/day for Irish populations
based on the national guidelines (FSAI, 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินทางกายภาพมีวัดใช้การธนิตาอิเล็กทรอนิกส์เครื่องชั่งน้ำหนักและมีวัดความสูงใช้วัดเซคาแทร็ค Leicester คำนวณ BMIเป็น kg/m2 (WHO, 2000) ผู้เข้าร่วมถูกจัดประเภทเป็นได้แก่(BMI ≤18.49 kg/m2), ปกติ (BMI = 18.50-24.99 กก./m2),มีน้ำหนักเกิน (BMI = 25.00-29.99 กก./m2) หรือโรคอ้วน (BMI ≥30.00 kg/m2)คน 2000) มีวัดเส้นรอบวงเอวมิดเวย์ใช้เซคาแทร็คใน200 วัด ผู้เข้าร่วมถูกจัดประเภทเป็นกลางอ้วนถ้าเส้นรอบวงเอวที่กึ่งกลางของบันทึกที่ ≥94 ซม.สำหรับผู้ชายและ≥ 80 ซม.สำหรับผู้หญิง (WHO, 2008)พักความดันโลหิตมีวัดโดยใช้ดิจิตอล Omron M7เลือด pressuremonitor บันทึกไว้ในสถานะที่นั่ง readingswere สามจากแต่ละคนบนแขนขวาของพวกเขา พักความดันโลหิตได้ตามค่าเฉลี่ยของค่า 2 และ 3 มีผู้เข้าร่วมระบุว่าเป็นความดันโลหิตสูงถ้าค่าเฉลี่ยของ systolic ≥140 mm Hg หรือdiastolic ค่าเฉลี่ยคือ ≥90 mm Hg อิงหัวใจอเมริกันแนวทางการสมาคม (Pickering et al. 2005)ตัวอย่างปัสสาวะจุดรับสำหรับการวิเคราะห์ของการขับถ่ายโซเดียม(Perry et al. 2010) ร่วมให้บริการอย่างหนึ่ง earlymorningและตัว อย่างหนึ่งของตอนเย็น ถ่าย 12 ชั่วโมงกัน การบริโภคเกลือเฉลี่ยรายวันมีประมาณเฉลี่ยระหว่างทั้งสองตัวอย่าง และเปรียบเทียบการขีดซึ่ง 6 กรัม/วันสำหรับประชากรไอริชตามแนวทางแห่งชาติ (FSAI, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินทางกายภาพ
น้ำหนักวัดโดยใช้ TANITA อิเล็กทรอนิกส์เครื่องชั่งน้ำหนัก
และความสูงได้รับการวัดโดยใช้มาตรการ Seca เลสเตอร์ ค่าดัชนีมวลกายที่คำนวณได้
เป็นกก. / m2 (WHO, 2000) ผู้เข้าร่วมถูกจัดให้เป็นหนัก
(BMI ≤18.49กก. / m2) ปกติ (BMI = 18.50-24.99 กก. / m2),
น้ำหนักเกิน (BMI = 25.00-29.99 กก. / m2) หรือเป็นโรคอ้วน (BMI ≥30.00กก. / m2)
(ที่ 2000) รอบเอวมิดเวย์ได้รับการวัดโดยใช้ Seca
เทปวัด 200 ผู้เข้าร่วมถูกจัดให้เป็นส่วนกลางอ้วนถ้า
รอบเอวตรงกลางของพวกเขาได้รับการบันทึกไว้ใน≥94ซม. สำหรับผู้ชาย
และ≥80ซม. สำหรับผู้หญิง (WHO, 2008).
ความดันโลหิตวัด Resting ใช้ดิจิตอล Omron M7
pressuremonitor เลือด ที่รัฐนั่งสาม readingswere บันทึก
จากผู้เข้าร่วมแต่ละแขนข้างขวาของพวกเขา ความดันโลหิตพักผ่อนถูก
ขึ้นอยู่กับค่าเฉลี่ยของการอ่านที่ 2 และ 3 ผู้เข้าร่วมได้รับการ
ระบุว่าเป็นความดันโลหิตสูงถ้า systolic เฉลี่ยของพวกเขาคือ≥140มิลลิเมตรปรอทหรือ
diastolic เฉลี่ย≥90มิลลิเมตรปรอทขึ้นอยู่กับหัวใจอเมริกัน
แนวทางสมาคม (พิกเคอริ et al., 2005).
จุดตัวอย่างปัสสาวะที่ได้รับสำหรับการวิเคราะห์การขับถ่ายโซเดียม
( เพอร์รี่ et al., 2010) ที่จัดไว้ให้ผู้เข้าร่วมแต่ละตัวอย่าง earlymorning หนึ่ง
และในเย็นวันหนึ่งตัวอย่างที่นำมา 12 ชั่วโมงออกจากกัน ในชีวิตประจำวันการบริโภคเกลือโดยเฉลี่ย
อยู่ที่ประมาณขึ้นอยู่กับค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่มตัวอย่างทั้งสองและเมื่อเทียบกับ
วงเงินพอประมาณบนของ 6 กรัม / วันสำหรับประชากรชาวไอริช
ตามหลักเกณฑ์แห่งชาติ (FSAI 2005)