‘Little girl where are you?’ Mrs Gu

‘Little girl where are you?’ Mrs Gu asked.

‘Little girl, Zhen Lang got you a special birthday gift. Come outside and open it,’ Mrs Zhen said.

Gu Jing heard Zhen Lang’s name and she stayed in her home.

‘Gu Jing, hurry up and come out. Let’s eat your birthday cake together,’ Zhen Lang said.

Gu Jing didn’t want to eat cake with Zhen Lang. She didn’t want to see him, talk to him or eat anything sweet with him!

Gu Jing stuffed the birthday cake icing in her mouth to block out the voices from outside her room.

Mr and Mrs Gu, Mr and Mrs Zhen and Zhen Lang walked into Gu Jing’s room. They saw half a cake missing and Gu Jing who hugged her stomach and hunched over a chair.

‘Gu Jing, here is your birthday gift…’ Zhen Lang said. He heard Gu Jing groaned in pain and he dropped the gift he got her on the floor. He rushed over to her. ‘What’s wrong?’

‘You don’t need to care,’ Gu Jing said. She felt her stomach tightened. She forced her eyes open and she pushed Zhen Lang away. ‘I know how hateful you are. You’re troublesome, seeing you makes me sick.’

‘What are you saying?’ Zhen Lang asked.

Zhen Lang wiped icing off Gu Jing’s face, but she pushed him away. He didn’t get a chance to say anything else, because their parents rushed to Gu Jing’s side.

‘Daddy… my stomach hurts,’ Gu Jing said.

‘Hurts?’ Mr and Mrs Gu and Mr and Mrs Zhen asked and they looked at the half missing cake and they understood why Gu Jing had a stomach ache. They carried Gu Jing to the hospital.

Zhen Lang wanted to hold Gu Jing’s hand, but she pushed his hand away.

That year Gu Jing spent her birthday at the hospital, and she couldn’t go to the national team trial the day after her birthday. She spent those days running to the toilet. The doctors and nurses spun a legend about the little girl and the birthday cake based on her birthday cake incident.

Mr and Mrs Gu and Mr and Mrs Zhen were relieved Gu Jing’s condition stabilised after a few days. They needed to go to work and take care of housework so they left Gu Jing alone in her hospital room.

Gu Jing sat on her hospital bed and she felt depressed. She had nothing left, no friends and no national team trial that she dreamt of for many years. She wasn’t someone who liked to cry, but her heart felt disappointment and emptiness.

Zhen Lang stood in front of Gu Jing’s hospital room. ‘Gu Jing.’

‘What are you doing here?’ Gu Jing asked.

Gu Jing saw Zhen Lang and her sadness and frustrations turned to rage.

‘I came here to visit you,’ Zhen Lang said. He put his school bag on a table and he stepped toward Gu Jing’s bed. ‘And aunty and uncle Gu asked me to tutor you.’

‘I don’t need anything! I don’t care what my parents said and I don’t care what you said to my parents. I don’t need anything, I don’t need you to visit me, I don’t need tutoring and in the future I don’t want to see you again!’ Gu Jing said.

Gu Jing took out her anger she held back for a few days on Zhen Lang. Her parents thought she was gluttonous and his parents thought she was childish but no one thought the trouble maker was Zhen Lang.

‘It’s your fault I don’t have friends. It’s your fault I can’t go to the national trial. What else do you want? Zhen Lang, I promise after I recover there will be a day I’ll make you taste disappointment,’ Gu Jing said.

‘Is that so?’ Zhen Lang asked. He saw Gu Jing’s lively complexion returned and he smiled. ‘Do you have that ability?’

Zhen Lang didn’t explain anything to Gu Jing, because he knew what she needed wasn’t an explanation, she needed motivation.

‘Who says I don’t have that ability?’ Gu Jing asked. She jumped off the bed. She grabbed Zhen Lang’s school bag. ‘Isn’t it just school work?’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'สาวน้อยคุณจะอยู่ที่ไหน? นาง Gu ถาม. 'สาวน้อย Zhen หรั่งมีคุณเป็นของขวัญวันเกิดพิเศษ มาข้างนอกและเปิด 'นาง Zhen กล่าว. Gu Jing ได้ยินชื่อ Zhen หรั่งและเธออยู่ในบ้านของเธอ. ' Gu จิงรีบขึ้นและออกมา ลองกินเค้กวันเกิดของคุณร่วมกัน 'Zhen หรั่งกล่าวว่า. Gu จิงไม่อยากจะกินเค้กกับ Zhen หรั่ง เธอไม่ต้องการที่จะเห็นเขาพูดคุยกับเขาหรือกินอะไรหวานกับเขา! Gu Jing ยัดเค้กวันเกิดไอซิ่งในปากของเธอเพื่อป้องกันเสียงจากภายนอกห้องของเธอ. the นายและนาง Gu, นายและนาง Zhen Zhen และ หรั่งเดินเข้าไปในห้อง Gu จิง พวกเขาเห็นครึ่งเค้กที่หายไปและ Gu Jing ที่กอดท้องของเธอและทำให้โค้งมากกว่าเก้าอี้. 'Gu Jing นี่คือของขวัญวันเกิดของคุณ ... ' Zhen หรั่งกล่าวว่า เขาได้ยินเสียง Gu จิงครางด้วยความเจ็บปวดและเขาทิ้งของขวัญที่เขามีเธออยู่บนพื้น เขารีบวิ่งไปที่เธอ 'มีอะไรผิดหรือเปล่า?' 'คุณไม่จำเป็นต้องดูแล' Gu จิงกล่าวว่า เธอรู้สึกว่าท้องของเธอแน่น เธอถูกบังคับให้เปิดตาของเธอและเธอผลัก Zhen หรั่งออกไป 'ผมรู้ว่าคุณมีความเกลียดชัง คุณกำลังลำบากเห็นคุณทำให้ฉันรู้สึกแย่. ' ' สิ่งที่คุณพูด? ' Zhen Lang ถาม. Zhen Lang เช็ดไอซิ่งออกจากใบหน้า Gu จิง แต่เธอผลักเขาออกไป เขาไม่ได้รับโอกาสที่จะพูดอะไรอื่นเพราะพ่อแม่ของพวกเขารีบวิ่งไปที่ด้าน Gu จิง. 'พ่อ ... ท้องของฉันเจ็บ' Gu จิงกล่าวว่า. 'เจ็บ? นายและนาง Gu และนายและนาง Zhen ถามและพวกเขามองไปที่เค้กหายไปครึ่งหนึ่งและพวกเขาเข้าใจว่าทำไม Gu จิงมีอาการปวดท้อง พวกเขาดำเนินการ Gu จิงไปที่โรงพยาบาล. Zhen Lang อยากจะจับมือ Gu จิง แต่เธอผลักมือของเขาออกไป. ปี Gu Jing ใช้เวลาวันเกิดของเธอที่โรงพยาบาลและเธอไม่สามารถไปทดลองใช้ทีมชาติในวันหลังจากที่เธอ วันเกิด เธอใช้เวลาวันนั้นวิ่งเข้าห้องน้ำ แพทย์และพยาบาลปั่นตำนานเกี่ยวกับสาวน้อยและขนมเค้กวันเกิดซึ่งเป็นไปตามเหตุการณ์ที่เกิดเค้กวันเกิดของเธอ. นายและนาง Gu และนายและนาง Zhen โล่งใจสภาพ Gu จิงเสถียรหลังจากไม่กี่วัน พวกเขาจำเป็นต้องไปทำงานและดูแลบ้านเพื่อให้พวกเขาออกจาก Gu จิงอยู่คนเดียวในห้องของโรงพยาบาลของเธอ. Gu จิงนั่งอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลของเธอและเธอรู้สึกหดหู่ เธอก็ไม่มีเหลือไม่มีเพื่อนและไม่มีการทดลองทีมชาติว่าเธอฝันของการเป็นเวลาหลายปี เธอไม่ได้เป็นคนที่ชอบร้องไห้ แต่หัวใจของเธอรู้สึกผิดหวังและความว่างเปล่า. Zhen แลงยืนอยู่หน้าห้องของโรงพยาบาล Gu จิง 'Gu จิง.' 'คุณกำลังทำอะไรที่นี่?' Gu Jing ถาม. Gu Jing เห็น Zhen หรั่งและความโศกเศร้าและความผิดหวังของเธอหันไปโกรธ. "ฉันมาที่นี่เพื่อเยี่ยมคุณ 'Zhen หรั่งกล่าวว่า เขาใส่กระเป๋านักเรียนของเขาบนโต๊ะและเขาก้าวไปสู่เตียง Gu จิง 'และป้าและลุง Gu ถามฉันจะสอนคุณ.' 'ฉันไม่ต้องการอะไร! ฉันไม่สนใจสิ่งที่พ่อแม่ของฉันบอกว่าฉันไม่สนใจสิ่งที่คุณพูดกับพ่อแม่ของฉัน ฉันไม่ต้องการอะไรฉันไม่จำเป็นต้องให้ท่านไปฉันฉันไม่จำเป็นต้องสอนและในอนาคตผมไม่ต้องการที่จะเห็นคุณอีกครั้ง! Gu จิงกล่าวว่า. Gu จิงเอาความโกรธของเธอที่เธอจะกลับมาไม่กี่วันใน Zhen หรั่ง พ่อแม่ของเธอคิดว่าเธอเป็นโลภและพ่อแม่ของเขาคิดว่าเธอเป็นหน่อมแน้ม แต่ไม่มีใครคิดสร้างปัญหาก็ Zhen หรั่ง. 'มันเป็นความผิดของฉันไม่ได้มีเพื่อน มันเป็นความผิดของฉันไม่สามารถไปทดลองแห่งชาติ คุณต้องการอะไรอีก? Zhen หรั่งผมสัญญาว่าหลังจากที่ฉันกู้คืนจะมีวันที่ฉันจะทำให้คุณได้ลิ้มรสความผิดหวัง 'Gu จิงกล่าวว่า. ' เป็นเช่นนั้น? Zhen หรั่งถาม เขาเห็น Gu จิงผิวที่มีชีวิตชีวากลับมาและเขายิ้ม 'คุณมีความสามารถที่?' Zhen หรั่งไม่ได้อธิบายอะไรที่จะ Gu จิงเพราะเขารู้ว่าสิ่งที่เธอต้องการก็ไม่ได้คำอธิบายที่เธอต้องการแรงจูงใจ. 'ใครบอกว่าผมไม่ได้มีความสามารถในการที่?' Gu ถามจิง เธอกระโดดลงจากเตียง เธอคว้ากระเป๋านักเรียน Zhen หลังสวน 'มันไม่ได้เป็นเพียงแค่การทำงานของโรงเรียน?