is applied broadly to a variety of

is applied broadly to a variety of situations in which some financial assets suddenly lose a large part of their nominal value. In the 19th and early 20th centuries, many financial crises were associated with banking panics, and many recessions coincided with these panics. Other situations that are often called financial crises include stock market crashes and the bursting of other financial bubbles, currency crises, and sovereign defaults.[1][2] Financial crises directly result in a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีใช้อย่างกว้างขวางกับความหลากหลายของสถานการณ์ที่ซึ่งบางสินทรัพย์ทางการเงินก็สูญเสียส่วนใหญ่ของมูลค่าการ ใน 19 และต้นศตวรรษที่ 20 วิกฤตทางการเงินหลายแห่งได้เชื่อมโยงกับธนาคาร panics และ recessions จำนวนมากสอดคล้องกับแพนิคเหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆ ที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงินได้แก่ตลาดหลักทรัพย์ขัดข้องและระเบิดของฟองอื่น ๆ เงิน สกุลเงินวิกฤต และค่าเริ่มต้นของกษัตริย์ [1] [2] วิกฤติส่งผลโดยตรงในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถูกนำไปใช้ในวงกว้างกับความหลากหลายของสถานการณ์ที่สินทรัพย์ทางการเงินบางส่วนก็สูญเสียเป็นส่วนใหญ่ของค่าเล็กน้อยของพวกเขา ในศตวรรษที่ 19 และ 20 ในช่วงต้นวิกฤตการณ์ทางการเงินหลายคนที่เกี่ยวข้องกับการตื่นตกใจธนาคารและถดถอยหลายประจวบเหมาะกับการตื่นตกใจเหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆ ที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงินรวมถึงตลาดหุ้นตกและระเบิดของฟองสบู่ทางการเงินอื่น ๆ วิกฤตการณ์สกุลเงินและค่าเริ่มต้นอธิปไตย. [1] [2] วิกฤตการณ์ทางการเงินส่งผลโดยตรงใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ใช้ในวงกว้างในหลากหลายสถานการณ์ ซึ่งมีสินทรัพย์ทางการเงินก็สูญเสียส่วนใหญ่ของค่าปกติของพวกเขา ในศตวรรษที่ 20 ที่ 19 และต้น , วิกฤตการณ์ทางการเงินจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับตกใจธนาคารหลายราย และสอดคล้องกับความตื่นตกใจเหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงิน ได้แก่ ตลาดหุ้นตก และการระเบิดของฟองการเงินวิกฤตการณ์สกุลเงินและอธิปไตยเริ่มต้น . [ 1 ] [ 2 ] ผลในวิกฤตการณ์ทางการเงินโดยตรง