he term financial crisis is applied

he term financial crisis is applied broadly to a variety of situations in which some financial assets suddenly lose a large part of their nominal value. In the 19th and early 20th centuries, many financial crises were associated with banking panics, and many recessions coincided with these panics. Other situations that are often called financial crises include stock market crashes and the bursting of other financial bubbles, currency crises, and sovereign defaults.[1][2] Financial crises directly result in a loss of paper wealth but do not necessarily result in significant changes in the real economy (e.g. the crisis resulting from the famous tulip mania bubble in the 17th century).

Many economists have offered theories about how financial crises develop and how they could be prevented. There is no consensus, however, and financial crises continue to occur from time to time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาระยะวิกฤตมีใช้อย่างกว้างขวางกับความหลากหลายของสถานการณ์ที่ซึ่งบางสินทรัพย์ทางการเงินก็สูญเสียส่วนใหญ่ของมูลค่าการ ใน 19 และต้นศตวรรษที่ 20 วิกฤตทางการเงินหลายแห่งได้เชื่อมโยงกับธนาคาร panics และ recessions จำนวนมากสอดคล้องกับแพนิคเหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆ ที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงินได้แก่ตลาดหลักทรัพย์ขัดข้องและระเบิดของฟองอื่น ๆ เงิน สกุลเงินวิกฤต และค่าเริ่มต้นของกษัตริย์ [1] [2] วิกฤติส่งผลให้เกิดการสูญเสียของกระดาษให้โดยตรง แต่ไม่จำเป็นต้องผลการเปลี่ยนแปลงสำคัญในเศรษฐกิจแท้จริง (เช่นวิกฤตเกิดจากฟองบ้าคลั่งดอกทิวลิปที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 17)บอกเล่าได้เสนอทฤษฎีเกี่ยวกับวิกฤตการณ์ทางการเงินวิธีพัฒนาและว่าพวกเขาสามารถป้องกันได้ มีมติไม่ อย่างไรก็ตาม และวิกฤตทางการเงินยังคงเกิดขึ้นครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินในระยะถูกนำไปใช้ในวงกว้างกับความหลากหลายของสถานการณ์ที่สินทรัพย์ทางการเงินบางส่วนก็สูญเสียเป็นส่วนใหญ่ของค่าเล็กน้อยของพวกเขา ในศตวรรษที่ 19 และ 20 ในช่วงต้นวิกฤตการณ์ทางการเงินหลายคนที่เกี่ยวข้องกับการตื่นตกใจธนาคารและถดถอยหลายประจวบเหมาะกับการตื่นตกใจเหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆ ที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงินรวมถึงตลาดหุ้นตกและระเบิดของฟองสบู่ทางการเงินอื่น ๆ วิกฤตการณ์สกุลเงินและค่าเริ่มต้นอธิปไตย. [1] [2] วิกฤตการณ์ทางการเงินส่งผลโดยตรงในการสูญเสียของความมั่งคั่งกระดาษ แต่ไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในเศรษฐกิจที่แท้จริง (เช่นวิกฤตที่เกิดจากฟอง Tulip Mania ที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 17).

นักเศรษฐศาสตร์หลายคนได้เสนอทฤษฎีเกี่ยวกับวิธีวิกฤตการณ์ทางการเงินในการพัฒนาและ วิธีที่พวกเขาสามารถป้องกันได้ ไม่มีฉันทามติเป็นอย่างไรและวิกฤตการณ์ทางการเงินยังคงเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาในระยะวิกฤตทางการเงินที่ใช้อย่างกว้างขวางในหลากหลายสถานการณ์ ซึ่งมีสินทรัพย์ทางการเงินก็สูญเสียส่วนใหญ่ของค่าปกติของพวกเขา ในศตวรรษที่ 20 ที่ 19 และต้น , วิกฤตการณ์ทางการเงินจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับตกใจธนาคารหลายราย และสอดคล้องกับความตื่นตกใจเหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงิน ได้แก่ ตลาดหุ้นตก และการระเบิดของฟองการเงินวิกฤตการณ์สกุลเงินและอธิปไตยเริ่มต้น . [ 1 ] [ 2 ] วิกฤตการณ์ทางการเงินโดยตรง ส่งผลในการสูญเสียทรัพย์สมบัติกระดาษ แต่ไม่ได้ส่งผลในการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในภาคเศรษฐกิจจริง ( เช่น วิกฤตที่เกิดจากชื่อเสียง ทิวลิป เกมส์ฟองอากาศในศตวรรษที่ 17 )นักเศรษฐศาสตร์หลายคนได้เสนอทฤษฎีเกี่ยวกับวิกฤตการณ์ทางการเงินพัฒนาและวิธีที่พวกเขาอาจจะป้องกันได้ ไม่มีฉันทามติ , อย่างไรก็ตาม , และวิกฤตการณ์ทางการเงินเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา