- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Because we abhor the utilitarian, w
Because we abhor the utilitarian, we have condemned ourselves to a life-long
immersion in arbitrariness... The average contemporary lunch box is a microcosm of
junkspace: a fervent semantics of health - slabs of eggplant, topped by thick layers of
goat cheese - cancelled by a colossal cookie at the bottom... Polarities have become
equatorial, nothing left in between. There is nothing between desolation and turmoil,
between beauty and crassness. LAX: welcoming - possibly flesh-eating - orchids at the
check-in counter...
'Identity' is the new junkfood for the disposessed, globalization's fodder for the
disenfranchized.
If space-junk is the human debris that litters the universe, junk-space is the residue
mankind leaves on the planet. The built (more about that later) product of modernization is
not modern architecture but junkspace. Junkspace is what remains after modernization
has run its course or, more precisely, what coagulates while modernization is in progress,
its fall-out. Modernization had a rational program: to share the blessings of science,
universally. Junkspace is its apotheosis, or meltdown... Although its individual parts are
the outcome of brilliant inventions, lucidly planned by human intelligence, boosted by
infinite computation, their sum spells the end of Enlightenment, its resurrection as farce, a
low-grade purgatory... Junkspace is the sum total of our current achievement; we have
built more than all previous generations together, but somehow we do not register on the
same scales. We do not leave pyramids. According to a new gospel of ugliness, there is
already more junkspace under construction in the 21st century than survived from the
20th...
It was a mistake to invent modern architecture for the 20th century; architecture
disappeared in the 20th century; we have been reading a footnote under a microscope
hoping it would turn into a novel; our concern for the masses has blinded us to People's
Architecture. Junkspace seems an aberration, but it is essence, the main thing... product
of the encounter between escalator and air conditioning, conceived in an incubator of
sheetrock (all three missing from the history books). Continuity is the essence of
junkspace; it exploits any invention that enables expansion, deploys the infrastructure of
seamlessness: escalator, air conditioning, sprinkler, fire shutter, hot-air curtain... It is
always interior, so extensive that you rarely perceive limits; it promotes disorientation by
any means (mirror, polish,echo)... Junkspace is sealed, held together not by structure, but
by skin, like a bubble. Gravity has remained constant, resisted by the same arsenal since
the beginning of time; but air conditioning - invisible medium, therefore unnoticed - has
truly revolutionized architecture. Air conditioning has launched the endless building. If
architecture separates buildings, air conditioning unites them. Air conditioning has dictated
mutant regimes of organization and coexistence that leave architecture behind. A single
shopping center now is the work of generations of space planners, repairmen and fixers,
like in the middle ages; air conditioning sustains our cathedrals. (Unwittingly, all architects
may be working on the same building, so far separate, but with hidden receptors that will
eventually make it cohere.) Because it costs money, is no longer free, conditioned space
inevitably becomes conditional space; sooner or later all conditional space turns into
junkspace.
When we think about space, we have only looked at its containers. As if space itself is
invisible, all theory for the production of space is based on an obsessive preoccupation
with its opposite: substance and objects, i.e., architecture. Architects could never explain
space; Junkspace is our punishment for their mystifications. OK, let's talk about spacethen. The beauty of airports, especially after each upgrade. The luster of renovations.
The subtlety of the shopping center. Let's explore public space, discover casinos, spend
time in theme parks... Junkspace is the body-double of space, a territory of impaired
vision, limited expectation, reduced earnestness. Junkspace is a Bermuda triangle of
concepts, a petri dish abandoned: it cancels distinctions, undermines resolve, confuses
intention with realization. It substitutes hierarchy with accumulation, composition with
addition. More and more, more is more. Junkspace is overripe and undernourishing at
the same time, a colossal security blanket that covers the earth in a stranglehold of
seduction... Junkspace is like being condemned to a perpetual Jacuzzi with millions of
your best friends... A fuzzy empire of blur, it fuses high and low, public and private, straight
and bent, bloated and starved to offer a seamless patchwork of the permanently disjointed.
Seemingly an apotheosis, spatially grandiose, the effect of its richness is a terminal
hollowness, a vicious parody of ambition that systematically erodes the credibility of
building, possibly forever...
Space was created by piling matter on top of matter, cemented to form a solid new whole.
Junkspace is additive, layered and lightweight, not articulated in different parts but
subdivided, quartered the way a carcass is torn apart - individual chunks severed from a
universal condition. There are no walls, only partitions, shimmering membranes frequently
covered in mirror or gold. Structure groans invisibly underneath decoration, or worse, has
become ornamental; small shiny space frames support nominal loads, or huge beams
deliver cyclopic burdens to innocent destinations... The arch, once the workhorse of
structures, has become the depleted emblem of 'community', welcoming an infinity of
virtual populations to non-existent there's. Where it is absent, it is simply applied -
mostly in stucco - as ornamental afterthought on hurriedly erected superblocks. 13% of all
junkspace's iconography goes back to the Romans, 8% Bauhaus, 7% Disney - neck and
neck - 3% Art Nouveau, followed closely by Mayan...
Like a substance that could have condensed in any other form, junkspace is a domain of
feigned, simulated order, a kingdom of morphing. Its specific configuration is as furtuitous
as the geometry of a snow flake. Patterns imply repetition or ultimately decipherable rules;
Junkspace is beyond measure, beyond code... Because it cannot be grasped, junkspace
cannot be remembered. It is flamboyant yet unmemorable, like a screensaver; its refusal
to freeze insures instant amnesia. Junkspace does not pretend to create perfection,
only interest. Its geometries are unimaginable, only makable. Although strictly nonarchitectural,
it tends to the vaulted, to the Dome. Sections seem to be devoted to utter
inertness, others in perpetual rhetorical turmoil: the deadest resides next to the most
hysterical. Themes cast a pall of arrested development over interiors as big as the
Pantheon, spawning stillbirths in every corner. The aesthetic is Byzantine, gorgeous and
dark, splintered into thousands of shards, all visible at the same time: a quasi-panoptical
universe in which all contents rearrange themselves in split-seconds around the dizzy eye
of the beholder. Murals used to show idols; Junkspace's modules are dimensioned to
carry brands; myths can be shared, brands husband aura at the mercy of focus groups.
Brands in junkspace perform the same role as black holes in the universe: essences
through which meaning disappears... The shiniest surfaces in the history of mankind
reflect humanity at its most casual. The more we inhabit the palatial, the more we seem to
dress down. A stringent dress code - last spasm of etiquette? - governs access to
junkspace: short, sneaker, sandal, shell suit, fleece, jean, parka, backpack. As if the
People suddenly accessed the private quarters of a dictator, junkspace is best enjoyed in
a state of post-revolutionary gawking. Polarities have merged, there is nothing left between
desolation and turmoil. Neon signifies both the old and the new, interiors refer to the stoneand
the space age at the same time. Like the deactivated virus in an innoculation, Modern
architecture remains essential, but only in its most sterile manifestation, High Tech (it
seemed so dead only a decade ago!). It exposes what previous generations kept under wraps: structures emerge like springs from a mattress, exit stairs dangle in didactic
trapeze, probes thrust into space to deliver laboriously what is in fact omnipresent, free air,
acres of glass hang from spidery cables, tautly stretched skins enclose flaccid events.
Transparency only reveals everything in which you cannot partake. At the sound of
midnight it all may revert to Taiwanese Gothic, in three years segue into Nigerian Sixties,
Norwegian Chalet or default Christian. Earthlings now live in a kindergarten grotesque.
Junkspace thrives on design, but design dies in junkspace. There is no form, but
proliferation... Regurgitation is the new creativity; instead of creation, we honor, cherish
and embrace manipulation... Superstrings of graphics, transplanted emblems of franchise
and sparkling infrastructures of light, LED's, and video describe an authorless world
beyond anyone's claim, always unique, utterly unpredictable, yet intensely familiar.
Junkspace is hot (or suddenly artic); fluorescent walls, folded like melting stained glass,
generate additional heat to raise the temperature of junkspace to levels where you could
cultivate orchids. Pretending histories left and right, its contents are dynamic yet stable,
recycled or multiplied as in cloning: forms search for function like hermit crabs for a vacant
shell... Junkspace sheds architectures like a reptile sheds skins, is reborn every Monday
morning. In previous building, materiality was based on a final state that could only be
modified at the expense of partial destruction. At the exact moment that our culture has
abandoned repetition and regularity as repressive, building materials have become more
immersion in arbitrariness... The average contemporary lunch box is a microcosm of
junkspace: a fervent semantics of health - slabs of eggplant, topped by thick layers of
goat cheese - cancelled by a colossal cookie at the bottom... Polarities have become
equatorial, nothing left in between. There is nothing between desolation and turmoil,
between beauty and crassness. LAX: welcoming - possibly flesh-eating - orchids at the
check-in counter...
'Identity' is the new junkfood for the disposessed, globalization's fodder for the
disenfranchized.
If space-junk is the human debris that litters the universe, junk-space is the residue
mankind leaves on the planet. The built (more about that later) product of modernization is
not modern architecture but junkspace. Junkspace is what remains after modernization
has run its course or, more precisely, what coagulates while modernization is in progress,
its fall-out. Modernization had a rational program: to share the blessings of science,
universally. Junkspace is its apotheosis, or meltdown... Although its individual parts are
the outcome of brilliant inventions, lucidly planned by human intelligence, boosted by
infinite computation, their sum spells the end of Enlightenment, its resurrection as farce, a
low-grade purgatory... Junkspace is the sum total of our current achievement; we have
built more than all previous generations together, but somehow we do not register on the
same scales. We do not leave pyramids. According to a new gospel of ugliness, there is
already more junkspace under construction in the 21st century than survived from the
20th...
It was a mistake to invent modern architecture for the 20th century; architecture
disappeared in the 20th century; we have been reading a footnote under a microscope
hoping it would turn into a novel; our concern for the masses has blinded us to People's
Architecture. Junkspace seems an aberration, but it is essence, the main thing... product
of the encounter between escalator and air conditioning, conceived in an incubator of
sheetrock (all three missing from the history books). Continuity is the essence of
junkspace; it exploits any invention that enables expansion, deploys the infrastructure of
seamlessness: escalator, air conditioning, sprinkler, fire shutter, hot-air curtain... It is
always interior, so extensive that you rarely perceive limits; it promotes disorientation by
any means (mirror, polish,echo)... Junkspace is sealed, held together not by structure, but
by skin, like a bubble. Gravity has remained constant, resisted by the same arsenal since
the beginning of time; but air conditioning - invisible medium, therefore unnoticed - has
truly revolutionized architecture. Air conditioning has launched the endless building. If
architecture separates buildings, air conditioning unites them. Air conditioning has dictated
mutant regimes of organization and coexistence that leave architecture behind. A single
shopping center now is the work of generations of space planners, repairmen and fixers,
like in the middle ages; air conditioning sustains our cathedrals. (Unwittingly, all architects
may be working on the same building, so far separate, but with hidden receptors that will
eventually make it cohere.) Because it costs money, is no longer free, conditioned space
inevitably becomes conditional space; sooner or later all conditional space turns into
junkspace.
When we think about space, we have only looked at its containers. As if space itself is
invisible, all theory for the production of space is based on an obsessive preoccupation
with its opposite: substance and objects, i.e., architecture. Architects could never explain
space; Junkspace is our punishment for their mystifications. OK, let's talk about spacethen. The beauty of airports, especially after each upgrade. The luster of renovations.
The subtlety of the shopping center. Let's explore public space, discover casinos, spend
time in theme parks... Junkspace is the body-double of space, a territory of impaired
vision, limited expectation, reduced earnestness. Junkspace is a Bermuda triangle of
concepts, a petri dish abandoned: it cancels distinctions, undermines resolve, confuses
intention with realization. It substitutes hierarchy with accumulation, composition with
addition. More and more, more is more. Junkspace is overripe and undernourishing at
the same time, a colossal security blanket that covers the earth in a stranglehold of
seduction... Junkspace is like being condemned to a perpetual Jacuzzi with millions of
your best friends... A fuzzy empire of blur, it fuses high and low, public and private, straight
and bent, bloated and starved to offer a seamless patchwork of the permanently disjointed.
Seemingly an apotheosis, spatially grandiose, the effect of its richness is a terminal
hollowness, a vicious parody of ambition that systematically erodes the credibility of
building, possibly forever...
Space was created by piling matter on top of matter, cemented to form a solid new whole.
Junkspace is additive, layered and lightweight, not articulated in different parts but
subdivided, quartered the way a carcass is torn apart - individual chunks severed from a
universal condition. There are no walls, only partitions, shimmering membranes frequently
covered in mirror or gold. Structure groans invisibly underneath decoration, or worse, has
become ornamental; small shiny space frames support nominal loads, or huge beams
deliver cyclopic burdens to innocent destinations... The arch, once the workhorse of
structures, has become the depleted emblem of 'community', welcoming an infinity of
virtual populations to non-existent there's. Where it is absent, it is simply applied -
mostly in stucco - as ornamental afterthought on hurriedly erected superblocks. 13% of all
junkspace's iconography goes back to the Romans, 8% Bauhaus, 7% Disney - neck and
neck - 3% Art Nouveau, followed closely by Mayan...
Like a substance that could have condensed in any other form, junkspace is a domain of
feigned, simulated order, a kingdom of morphing. Its specific configuration is as furtuitous
as the geometry of a snow flake. Patterns imply repetition or ultimately decipherable rules;
Junkspace is beyond measure, beyond code... Because it cannot be grasped, junkspace
cannot be remembered. It is flamboyant yet unmemorable, like a screensaver; its refusal
to freeze insures instant amnesia. Junkspace does not pretend to create perfection,
only interest. Its geometries are unimaginable, only makable. Although strictly nonarchitectural,
it tends to the vaulted, to the Dome. Sections seem to be devoted to utter
inertness, others in perpetual rhetorical turmoil: the deadest resides next to the most
hysterical. Themes cast a pall of arrested development over interiors as big as the
Pantheon, spawning stillbirths in every corner. The aesthetic is Byzantine, gorgeous and
dark, splintered into thousands of shards, all visible at the same time: a quasi-panoptical
universe in which all contents rearrange themselves in split-seconds around the dizzy eye
of the beholder. Murals used to show idols; Junkspace's modules are dimensioned to
carry brands; myths can be shared, brands husband aura at the mercy of focus groups.
Brands in junkspace perform the same role as black holes in the universe: essences
through which meaning disappears... The shiniest surfaces in the history of mankind
reflect humanity at its most casual. The more we inhabit the palatial, the more we seem to
dress down. A stringent dress code - last spasm of etiquette? - governs access to
junkspace: short, sneaker, sandal, shell suit, fleece, jean, parka, backpack. As if the
People suddenly accessed the private quarters of a dictator, junkspace is best enjoyed in
a state of post-revolutionary gawking. Polarities have merged, there is nothing left between
desolation and turmoil. Neon signifies both the old and the new, interiors refer to the stoneand
the space age at the same time. Like the deactivated virus in an innoculation, Modern
architecture remains essential, but only in its most sterile manifestation, High Tech (it
seemed so dead only a decade ago!). It exposes what previous generations kept under wraps: structures emerge like springs from a mattress, exit stairs dangle in didactic
trapeze, probes thrust into space to deliver laboriously what is in fact omnipresent, free air,
acres of glass hang from spidery cables, tautly stretched skins enclose flaccid events.
Transparency only reveals everything in which you cannot partake. At the sound of
midnight it all may revert to Taiwanese Gothic, in three years segue into Nigerian Sixties,
Norwegian Chalet or default Christian. Earthlings now live in a kindergarten grotesque.
Junkspace thrives on design, but design dies in junkspace. There is no form, but
proliferation... Regurgitation is the new creativity; instead of creation, we honor, cherish
and embrace manipulation... Superstrings of graphics, transplanted emblems of franchise
and sparkling infrastructures of light, LED's, and video describe an authorless world
beyond anyone's claim, always unique, utterly unpredictable, yet intensely familiar.
Junkspace is hot (or suddenly artic); fluorescent walls, folded like melting stained glass,
generate additional heat to raise the temperature of junkspace to levels where you could
cultivate orchids. Pretending histories left and right, its contents are dynamic yet stable,
recycled or multiplied as in cloning: forms search for function like hermit crabs for a vacant
shell... Junkspace sheds architectures like a reptile sheds skins, is reborn every Monday
morning. In previous building, materiality was based on a final state that could only be
modified at the expense of partial destruction. At the exact moment that our culture has
abandoned repetition and regularity as repressive, building materials have become more
0/5000
เพราะเราเกลียดชังจะเป็นประโยชน์ เราได้ประณามตนเองต้องการตลอดชีวิตแช่ใน arbitrariness ... กล่องอาหารเฉลี่ยร่วมสมัยเป็นพิภพในjunkspace: ความหมายร้องสุขภาพ - แผ่นมะเขือ ราด ด้วยชั้นหนาครีมชีส - ยกเลิก โดยคุกกี้มหาศาลที่ด้านล่าง... เป็นขั้วเส้นศูนย์สูตร ไม่เหลืออะไรในระหว่างนั้น ไม่มีสิ่งใดไร้ผู้คนและความวุ่นวายระหว่างความงามและ crassness สนามบิน: อาจเนื้อกิน - กล้วยไม้ที่ต้อนรับเช็คอินเคาน์เตอร์...'ตัวตน' เป็น junkfood ใหม่สำหรับ disposessed อาหารของโลกาภิวัตน์ในการdisenfranchizedขยะอวกาศเป็นเศษมนุษย์ที่ litters จักรวาล พื้นที่จัดเก็บขยะที่มีสารตกค้างทิ้งมนุษย์บนดาวเคราะห์ สร้างขึ้น (เพิ่มเติมว่าภายหลัง) เป็นผลิตภัณฑ์ของความทันสมัยสถาปัตยกรรมไม่ทันสมัยแต่ junkspace Junkspace เป็นส่วนหลังตลอดมีการเรียกใช้ของหลักสูตรหรือ ได้แม่นยำมาก ที่ coagulates ในขณะที่นวัตกรรมความก้าวหน้าของ fall-out ทันสมัยมีโปรแกรมเชือด: ร่วมพรวิทยาศาสตร์เกลียดชัง Junkspace เป็นของ apotheosis หรือหลอมละลาย... แม้ว่าแต่ละส่วนผลของสิ่งประดิษฐ์ยอดเยี่ยม วางแผน ด้วยปัญญามนุษย์ การเพิ่มขึ้นโดย lucidlyคำนวณอนันต์ ผลของพื้นฐานราคาสิ้นธรรม การฟื้นคืนพระชนม์เป็น farce การนรกพละ... Junkspace เป็นผลรวมของความสำเร็จของเราปัจจุบัน เรามีสร้างรุ่นก่อนหน้าทั้งหมดมากกว่ากัน แต่อย่างใด เราไม่ลงทะเบียนในการระดับเดียวกัน นอกจากนี้เราไม่ปล่อยให้พีระมิดส์ ตามกิตติคุณใหม่ของน่าเกลียด มีแล้วเพิ่มเติม junkspace ภายใต้การก่อสร้างในศตวรรษ 21 กว่ารอดชีวิตจากการ20 ...มันเป็นความผิดพลาดการสร้างสถาปัตยกรรมในศตวรรษ 20 สถาปัตยกรรมหายไปในศตวรรษ 20 เราได้อ่านเชิงอรรถภายใต้กล้องจุลทรรศน์หวังว่ามันจะเปิดได้ เรื่องมวลชนของเราได้มองไม่เห็นเราเป็นคนสถาปัตยกรรม Junkspace ดูเหมือนว่า การโค้ทติ้ง แต่ก็สำคัญ สิ่งสำคัญ...ผลิตภัณฑ์ของพบระหว่างบันไดเลื่อนและเครื่องปรับอากาศ รู้สึกในการบ่มเพาะวิสาหกิจของsheetrock (ทั้งสามหายไปจากหนังสือประวัติศาสตร์) ความต่อเนื่องคือ หัวใจของjunkspace ได้นำสิ่งประดิษฐ์ใด ๆ ที่ช่วยให้การขยายตัว การจัดวางโครงสร้างพื้นฐานของseamlessness: บันไดเลื่อน ม่านน้ำ เครื่องปรับอากาศ ป้องกันอัคคีภัย ไฟชัตเตอร์... มันเป็นภายในเสมอ อย่างละเอียดเพื่อให้คุณไม่ค่อยสังเกตจำกัด มันส่งเสริม disorientation โดยวิธีการใด ๆ (กระจก โปลิช เอคโค) ... Junkspace ถูกปิดผนึกการ จัดกันไม่ โดยโครงสร้าง แต่โดยผิว เช่นฟอง แรงโน้มถ่วงได้ยังคงคง resisted โดยอาร์เซนอลเหมือนกันตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเวลา แต่เครื่องปรับอากาศ -มองไม่เห็นกลาง ส่วนใหญ่ดังนั้น -กลับสถาปัตยกรรม เครื่องปรับอากาศได้เปิดตัวอาคารที่สิ้นสุด ถ้าสถาปัตยกรรมแยกอาคาร แอร์ unites นั้น เครื่องปรับอากาศได้ตามคำบอกระบอบกลายพันธุ์ขององค์กรและมีอยู่ร่วมกันที่ทิ้งสถาปัตยกรรม เดียวศูนย์การค้าในขณะนี้คือ การทำงานของรุ่นวางแผนพื้นที่ ค่า และ fixersคนในยุคกลาง เครื่องปรับอากาศรับคำสั่งของมหาวิหาร (คน ทั้งหมดสถาปนิกอาจทำงาน บน ตึกเดียวกัน แยกต่างหากเพื่อให้ห่างไกล แต่ กับ receptors ที่จะซ่อนในที่สุดทำให้ cohere) เนื่องจากค่าใช้จ่ายเงิน เป็นพื้นที่ไม่ปรับอากาศ ฟรีอีกต่อไปย่อมกลายเป็นพื้นที่ที่มีเงื่อนไข ช้าทุกพื้นที่ตามเงื่อนไขเปลี่ยนไปjunkspaceเมื่อเราคิดว่า เกี่ยวกับพื้นที่ เฉพาะเราได้ดูที่บรรจุภัณฑ์ของ เป็นว่าพื้นที่ตัวเองมองไม่เห็น ทฤษฎีทั้งหมดสำหรับการผลิตของพื้นที่อยู่ที่ preoccupation obsessiveด้วยเป็น: สารและวัตถุ เช่น สถาปัตยกรรม สถาปนิกจะไม่อธิบายพื้นที่ Junkspace เป็นการลงโทษของเราสำหรับ mystifications ของพวกเขา ตกลง พูดคุยเกี่ยวกับ spacethen ความสวยงามของสนามบิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากแต่ละรุ่น เป็นเงาของปรับปรุงถึงความละเอียดอ่อนของศูนย์การค้า ลองสำรวจพื้นที่สาธารณะ ได้สิ ใช้เวลาในสวน... Junkspace เป็นสอง ร่างกายเนื้อที่ ดินแดนของความบกพร่องทางด้านวิสัยทัศน์ ความคาดหวังจำกัด ลด earnestness Junkspace เป็นรูปสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาของแนวคิด จานเพาะเชื้อที่ถูกทอดทิ้ง: เรื่องยกเลิกข้อแตกต่าง ทำลายแก้ไข confusesความตั้งใจจริง มันแทนลำดับชั้น ด้วยสะสม องค์ประกอบด้วยนอกจากนี้ มาก มากได้มาก Junkspace เป็น undernourishing ที่ และทึนทึกขูดฝอยนึ่งกัน ครอบคลุมความปลอดภัยมหาศาลที่ครอบคลุมใน stranglehold ของโลกseduction ถูกสะกดจิต... Junkspace เป็นเหมือนถูกประณามการกุล้านถาวรเพื่อนที่ดีที่สุด... จักรวรรดิที่พร่าเลือนของเบลอ มัน fuses สูงต่ำ และเอกชน ตรงและ โค้ง บวม และ starved ให้ราบรื่นมาปะติดปะต่อที่ถาวรไม่เป็นสมาชิกร่วมดูเหมือนว่าการ apotheosis ยอดเยี่ยม spatially ผลของความร่ำรวยอยู่กับเทอร์มินัลhollowness ล้อเลียนการทายาของความใฝ่ฝันที่กัดกร่อนความน่าเชื่อถือของระบบอาคาร อาจจะตลอดไป...พื้นที่ที่สร้าง โดยคุมเรื่องบนเรื่อง คาร์แบบทึบทั้งหมดใหม่Junkspace เป็นสามารถ ชั้น และมีน้ำหนัก เบา ไม่ได้พูดชัดแจ้งในส่วนต่าง ๆ แต่ปฐมภูมิ quartered แบบซากมีรอยฉีกแยก - แต่ละก้อน severed จากการเงื่อนไขสากล มีผนังไม่ เฉพาะพาร์ทิชัน ส่องแสงเข้าบ่อยครอบคลุมในกระจกหรือทอง โครงสร้าง groans invisibly ใต้ตกแต่ง หรือเลว มีเป็นไม้ประดับ พื้นที่ขนาดเล็กเงาเฟรมสนับสนุนโหลดระบุ หรือคานใหญ่มอบภาระ cyclopic สถานบริสุทธิ์... โค้ง workhorse ของครั้งโครงสร้าง ได้กลายเป็นตรา 'ชุมชน' ต้อนรับการว่ายของพิกประชากรเสมือนจะไม่มีอยู่มี ที่มันไม่มา มันก็ใช้-ส่วนใหญ่ในศิลปะอู่ทอง - เป็นไทประดับบน superblocks ชักเกร็ง 13% ของทั้งหมดประติมานวิทยาของ junkspace กลับไปโรม 8% 7% แสวง ดิสนีย์ - คอ และคอ - 3% ทนู ติดตามอย่างใกล้ชิด โดยมายา...เช่นสารที่อาจมี condensed ในฟอร์มอื่น ๆ junkspace คือ โดเมนของfeigned สั่งจำลอง อาณาจักรของมอร์ฟฟิง การกำหนดค่าที่ระบุเป็น furtuitousเป็นรูปทรงเรขาคณิตของเกล็ดหิมะ รูปแบบเป็นสิทธิ์แบบซ้ำหรือกฎสุด decipherableJunkspace คือนอกเหนือจากวัด นอกเหนือจากรหัส... เพราะมันไม่มี grasped, junkspaceไม่สามารถจำ เป็นเฟลมโบแยนท์ ได้ unmemorable เช่นโปรแกรมรักษาหน้าจอ การปฏิเสธการตรึงภัย amnesia ทันที Junkspace ไม่ทำเป็นการสร้างความสมบูรณ์แบบดอกเบี้ยเท่านั้น ของรูปทรงเรขาคณิตคับขัน makable เท่านั้น แม้ว่า nonarchitectural อย่างเคร่งครัดมันมีแนวโน้มการ vaulted การโดม ส่วนที่ดูเหมือนจะอุทิศให้กับสุดinertness อื่น ๆ ในความวุ่นวาย rhetorical ถาวร: ตั้งอยู่ deadest ติดมากสุดhysterical รูปหล่อแถบวายพัฒนาจับกุมไปตกแต่งภายในที่เป็นใหญ่เป็นการอง วางไข่ stillbirths ทุกมุม ความงามเป็นไบแซนไทน์ งดงาม และมืด splintered เป็นพันเศษภาชนะ มองเห็นได้ทั้งหมดในเวลาเดียวกัน: กึ่ง panopticalจักรวาลซึ่งเนื้อหาทั้งหมดจัดเรียงเองในวินาทีที่แบ่งตาเวียนหัวของคนดู ภาพจิตรกรรมที่ใช้ในการแสดงการกราบไหว้รูปเคารพ โมดูลของ Junkspace จะ dimensioned ไปมีแบรนด์ ตำนานสามารถใช้ร่วมกัน แบรนด์สามีอูราที่ความเมตตาของกลุ่มโฟกัสแบรนด์ใน junkspace ทำหน้าที่ไม่เหมือนกันเป็นหลุมดำในจักรวาล: essencesซึ่งความหมายหายไป... ผิวสว่างในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติสะท้อนให้เห็นถึงมนุษย์ที่สบาย ๆ มากที่สุด ยิ่งเราอาศัยอยู่บุหรี่ ยิ่งเราดูเหมือนจะแต่งตัวลง ความเข้มข้นแต่ง - อาการกระตุกล่าสุดของมารยาท -ควบคุมการเข้าถึงjunkspace: สั้น หุ้มข้อสไตล์ รองเท้าแตะ ชุดเชลล์ ขนแกะ ฌ็อง parka เป้ ว่าคนก็เข้ารอบส่วนตัวของจอมบงการ junkspace อย่างเพลิดเพลินได้ในส่วนสถานะของ gawking หลังปฏิวัติ มีรวมขั้ว ไม่มีเหลืออะไรระหว่างไร้ผู้คนและความวุ่นวาย นีออนหมายเก่าและใหม่ ตกแต่งภายในหมายถึงการ stoneandยุคอวกาศในเวลาเดียวกัน เช่นไวรัสถูกปิดใช้งานในการ innoculation ทันสมัยสถาปัตยกรรมที่ยังคงจำ เป็น แต่ ใน ยามของกอซสุด เทคโนโลยีสูง (มันเท่านั้นสนดังเพียงทศวรรษผ่านมา) ครั้งที่รุ่นก่อนหน้ายังคงอยู่ wraps: โครงสร้างเกิดจากที่นอน ออกจากบันไดห้อยในพลวัตเช่นห้อยโหน คลิปปากตะเข้กระตุกเข้าพื้นที่ส่ง laboriously คืออะไรในความเป็นจริงอากาศรตุ ฟรีของแก้วแขวนจากขอบ ๆ สาย สกิน tautly ยืดใส่เหตุการณ์อ่อนแอความโปร่งใสเพียงเปิดเผยทุกอย่างที่คุณไม่สามารถเข้าร่วม ที่เสียงเที่ยงคืนทั้งหมดอาจแปลงกลับไปเป็นชาวโกธิค ในสามปี segue เป็นอายุรีชาเล่ต์นอร์เวย์หรือเริ่มต้นที่คริสเตียน Earthlings ตอนนี้อยู่ใน grotesque อนุบาลJunkspace เจริญเติบโตในการออกแบบ แต่ออกตาย junkspace มีแบบฟอร์มไม่ แต่แพร่หลาย... กระเป็นสร้างสรรค์ใหม่ แทนที่จะสร้าง เราเกียรติ แหนและโอบกอดจัดการ... Superstrings กราฟิก ตราสัญลักษณ์ transplanted ของแฟรนไชส์และโครงสร้างพื้นฐานเป็นประกายของแสง ของ LED และวิดีโออธิบายโลก authorlessนอกเหนือจากทุกคนได้เรียกร้อง เสมอเฉพาะ โคตรไม่แน่นอน แต่ความคุ้นเคยJunkspace คือร้อน (หรือจู่ ๆ artic); ผนังเรืองแสง พับเช่นหลอมแก้วสร้างความร้อนเพิ่มเติมเพื่อเพิ่มอุณหภูมิของ junkspace ไปยังระดับที่คุณสามารถปลูกกล้วยไม้ อ้างหากซ้าย และขวา เนื้อหาเป็นแบบไดนามิกได้ มั่นคงรีไซเคิล หรือคูณในโคลน: ฟอร์มค้นหาฟังก์ชันเช่นปูฤาษีในว่างเปลือก... Junkspace sheds สถาปัตยกรรมเหมือนกับสัตว์เลื้อยคลาน sheds สกิน เป็นรีบอร์นทุกวันจันทร์ตอนเช้า ก่อนหน้านี้อาคาร materiality ได้ขึ้นอยู่กับสถานะสุดท้ายที่อาจจะปรับเปลี่ยนค่าใช้จ่ายบางส่วนทำลาย ในขณะที่วัฒนธรรมของเราได้แน่นอนทำซ้ำละทิ้งความอดกลั้น เป็นวัสดุก่อสร้างได้กลายเป็นมากขึ้น
การแปล กรุณารอสักครู่..
Because we abhor the utilitarian, we have condemned ourselves to a life-long
immersion in arbitrariness... The average contemporary lunch box is a microcosm of
junkspace: a fervent semantics of health - slabs of eggplant, topped by thick layers of
goat cheese - cancelled by a colossal cookie at the bottom... Polarities have become
equatorial, nothing left in between. There is nothing between desolation and turmoil,
between beauty and crassness. LAX: welcoming - possibly flesh-eating - orchids at the
check-in counter...
'Identity' is the new junkfood for the disposessed, globalization's fodder for the
disenfranchized.
If space-junk is the human debris that litters the universe, junk-space is the residue
mankind leaves on the planet. The built (more about that later) product of modernization is
not modern architecture but junkspace. Junkspace is what remains after modernization
has run its course or, more precisely, what coagulates while modernization is in progress,
its fall-out. Modernization had a rational program: to share the blessings of science,
universally. Junkspace is its apotheosis, or meltdown... Although its individual parts are
the outcome of brilliant inventions, lucidly planned by human intelligence, boosted by
infinite computation, their sum spells the end of Enlightenment, its resurrection as farce, a
low-grade purgatory... Junkspace is the sum total of our current achievement; we have
built more than all previous generations together, but somehow we do not register on the
same scales. We do not leave pyramids. According to a new gospel of ugliness, there is
already more junkspace under construction in the 21st century than survived from the
20th...
It was a mistake to invent modern architecture for the 20th century; architecture
disappeared in the 20th century; we have been reading a footnote under a microscope
hoping it would turn into a novel; our concern for the masses has blinded us to People's
Architecture. Junkspace seems an aberration, but it is essence, the main thing... product
of the encounter between escalator and air conditioning, conceived in an incubator of
sheetrock (all three missing from the history books). Continuity is the essence of
junkspace; it exploits any invention that enables expansion, deploys the infrastructure of
seamlessness: escalator, air conditioning, sprinkler, fire shutter, hot-air curtain... It is
always interior, so extensive that you rarely perceive limits; it promotes disorientation by
any means (mirror, polish,echo)... Junkspace is sealed, held together not by structure, but
by skin, like a bubble. Gravity has remained constant, resisted by the same arsenal since
the beginning of time; but air conditioning - invisible medium, therefore unnoticed - has
truly revolutionized architecture. Air conditioning has launched the endless building. If
architecture separates buildings, air conditioning unites them. Air conditioning has dictated
mutant regimes of organization and coexistence that leave architecture behind. A single
shopping center now is the work of generations of space planners, repairmen and fixers,
like in the middle ages; air conditioning sustains our cathedrals. (Unwittingly, all architects
may be working on the same building, so far separate, but with hidden receptors that will
eventually make it cohere.) Because it costs money, is no longer free, conditioned space
inevitably becomes conditional space; sooner or later all conditional space turns into
junkspace.
When we think about space, we have only looked at its containers. As if space itself is
invisible, all theory for the production of space is based on an obsessive preoccupation
with its opposite: substance and objects, i.e., architecture. Architects could never explain
space; Junkspace is our punishment for their mystifications. OK, let's talk about spacethen. The beauty of airports, especially after each upgrade. The luster of renovations.
The subtlety of the shopping center. Let's explore public space, discover casinos, spend
time in theme parks... Junkspace is the body-double of space, a territory of impaired
vision, limited expectation, reduced earnestness. Junkspace is a Bermuda triangle of
concepts, a petri dish abandoned: it cancels distinctions, undermines resolve, confuses
intention with realization. It substitutes hierarchy with accumulation, composition with
addition. More and more, more is more. Junkspace is overripe and undernourishing at
the same time, a colossal security blanket that covers the earth in a stranglehold of
seduction... Junkspace is like being condemned to a perpetual Jacuzzi with millions of
your best friends... A fuzzy empire of blur, it fuses high and low, public and private, straight
and bent, bloated and starved to offer a seamless patchwork of the permanently disjointed.
Seemingly an apotheosis, spatially grandiose, the effect of its richness is a terminal
hollowness, a vicious parody of ambition that systematically erodes the credibility of
building, possibly forever...
Space was created by piling matter on top of matter, cemented to form a solid new whole.
Junkspace is additive, layered and lightweight, not articulated in different parts but
subdivided, quartered the way a carcass is torn apart - individual chunks severed from a
universal condition. There are no walls, only partitions, shimmering membranes frequently
covered in mirror or gold. Structure groans invisibly underneath decoration, or worse, has
become ornamental; small shiny space frames support nominal loads, or huge beams
deliver cyclopic burdens to innocent destinations... The arch, once the workhorse of
structures, has become the depleted emblem of 'community', welcoming an infinity of
virtual populations to non-existent there's. Where it is absent, it is simply applied -
mostly in stucco - as ornamental afterthought on hurriedly erected superblocks. 13% of all
junkspace's iconography goes back to the Romans, 8% Bauhaus, 7% Disney - neck and
neck - 3% Art Nouveau, followed closely by Mayan...
Like a substance that could have condensed in any other form, junkspace is a domain of
feigned, simulated order, a kingdom of morphing. Its specific configuration is as furtuitous
as the geometry of a snow flake. Patterns imply repetition or ultimately decipherable rules;
Junkspace is beyond measure, beyond code... Because it cannot be grasped, junkspace
cannot be remembered. It is flamboyant yet unmemorable, like a screensaver; its refusal
to freeze insures instant amnesia. Junkspace does not pretend to create perfection,
only interest. Its geometries are unimaginable, only makable. Although strictly nonarchitectural,
it tends to the vaulted, to the Dome. Sections seem to be devoted to utter
inertness, others in perpetual rhetorical turmoil: the deadest resides next to the most
hysterical. Themes cast a pall of arrested development over interiors as big as the
Pantheon, spawning stillbirths in every corner. The aesthetic is Byzantine, gorgeous and
dark, splintered into thousands of shards, all visible at the same time: a quasi-panoptical
universe in which all contents rearrange themselves in split-seconds around the dizzy eye
of the beholder. Murals used to show idols; Junkspace's modules are dimensioned to
carry brands; myths can be shared, brands husband aura at the mercy of focus groups.
Brands in junkspace perform the same role as black holes in the universe: essences
through which meaning disappears... The shiniest surfaces in the history of mankind
reflect humanity at its most casual. The more we inhabit the palatial, the more we seem to
dress down. A stringent dress code - last spasm of etiquette? - governs access to
junkspace: short, sneaker, sandal, shell suit, fleece, jean, parka, backpack. As if the
People suddenly accessed the private quarters of a dictator, junkspace is best enjoyed in
a state of post-revolutionary gawking. Polarities have merged, there is nothing left between
desolation and turmoil. Neon signifies both the old and the new, interiors refer to the stoneand
the space age at the same time. Like the deactivated virus in an innoculation, Modern
architecture remains essential, but only in its most sterile manifestation, High Tech (it
seemed so dead only a decade ago!). It exposes what previous generations kept under wraps: structures emerge like springs from a mattress, exit stairs dangle in didactic
trapeze, probes thrust into space to deliver laboriously what is in fact omnipresent, free air,
acres of glass hang from spidery cables, tautly stretched skins enclose flaccid events.
Transparency only reveals everything in which you cannot partake. At the sound of
midnight it all may revert to Taiwanese Gothic, in three years segue into Nigerian Sixties,
Norwegian Chalet or default Christian. Earthlings now live in a kindergarten grotesque.
Junkspace thrives on design, but design dies in junkspace. There is no form, but
proliferation... Regurgitation is the new creativity; instead of creation, we honor, cherish
and embrace manipulation... Superstrings of graphics, transplanted emblems of franchise
and sparkling infrastructures of light, LED's, and video describe an authorless world
beyond anyone's claim, always unique, utterly unpredictable, yet intensely familiar.
Junkspace is hot (or suddenly artic); fluorescent walls, folded like melting stained glass,
generate additional heat to raise the temperature of junkspace to levels where you could
cultivate orchids. Pretending histories left and right, its contents are dynamic yet stable,
recycled or multiplied as in cloning: forms search for function like hermit crabs for a vacant
shell... Junkspace sheds architectures like a reptile sheds skins, is reborn every Monday
morning. In previous building, materiality was based on a final state that could only be
modified at the expense of partial destruction. At the exact moment that our culture has
abandoned repetition and regularity as repressive, building materials have become more
immersion in arbitrariness... The average contemporary lunch box is a microcosm of
junkspace: a fervent semantics of health - slabs of eggplant, topped by thick layers of
goat cheese - cancelled by a colossal cookie at the bottom... Polarities have become
equatorial, nothing left in between. There is nothing between desolation and turmoil,
between beauty and crassness. LAX: welcoming - possibly flesh-eating - orchids at the
check-in counter...
'Identity' is the new junkfood for the disposessed, globalization's fodder for the
disenfranchized.
If space-junk is the human debris that litters the universe, junk-space is the residue
mankind leaves on the planet. The built (more about that later) product of modernization is
not modern architecture but junkspace. Junkspace is what remains after modernization
has run its course or, more precisely, what coagulates while modernization is in progress,
its fall-out. Modernization had a rational program: to share the blessings of science,
universally. Junkspace is its apotheosis, or meltdown... Although its individual parts are
the outcome of brilliant inventions, lucidly planned by human intelligence, boosted by
infinite computation, their sum spells the end of Enlightenment, its resurrection as farce, a
low-grade purgatory... Junkspace is the sum total of our current achievement; we have
built more than all previous generations together, but somehow we do not register on the
same scales. We do not leave pyramids. According to a new gospel of ugliness, there is
already more junkspace under construction in the 21st century than survived from the
20th...
It was a mistake to invent modern architecture for the 20th century; architecture
disappeared in the 20th century; we have been reading a footnote under a microscope
hoping it would turn into a novel; our concern for the masses has blinded us to People's
Architecture. Junkspace seems an aberration, but it is essence, the main thing... product
of the encounter between escalator and air conditioning, conceived in an incubator of
sheetrock (all three missing from the history books). Continuity is the essence of
junkspace; it exploits any invention that enables expansion, deploys the infrastructure of
seamlessness: escalator, air conditioning, sprinkler, fire shutter, hot-air curtain... It is
always interior, so extensive that you rarely perceive limits; it promotes disorientation by
any means (mirror, polish,echo)... Junkspace is sealed, held together not by structure, but
by skin, like a bubble. Gravity has remained constant, resisted by the same arsenal since
the beginning of time; but air conditioning - invisible medium, therefore unnoticed - has
truly revolutionized architecture. Air conditioning has launched the endless building. If
architecture separates buildings, air conditioning unites them. Air conditioning has dictated
mutant regimes of organization and coexistence that leave architecture behind. A single
shopping center now is the work of generations of space planners, repairmen and fixers,
like in the middle ages; air conditioning sustains our cathedrals. (Unwittingly, all architects
may be working on the same building, so far separate, but with hidden receptors that will
eventually make it cohere.) Because it costs money, is no longer free, conditioned space
inevitably becomes conditional space; sooner or later all conditional space turns into
junkspace.
When we think about space, we have only looked at its containers. As if space itself is
invisible, all theory for the production of space is based on an obsessive preoccupation
with its opposite: substance and objects, i.e., architecture. Architects could never explain
space; Junkspace is our punishment for their mystifications. OK, let's talk about spacethen. The beauty of airports, especially after each upgrade. The luster of renovations.
The subtlety of the shopping center. Let's explore public space, discover casinos, spend
time in theme parks... Junkspace is the body-double of space, a territory of impaired
vision, limited expectation, reduced earnestness. Junkspace is a Bermuda triangle of
concepts, a petri dish abandoned: it cancels distinctions, undermines resolve, confuses
intention with realization. It substitutes hierarchy with accumulation, composition with
addition. More and more, more is more. Junkspace is overripe and undernourishing at
the same time, a colossal security blanket that covers the earth in a stranglehold of
seduction... Junkspace is like being condemned to a perpetual Jacuzzi with millions of
your best friends... A fuzzy empire of blur, it fuses high and low, public and private, straight
and bent, bloated and starved to offer a seamless patchwork of the permanently disjointed.
Seemingly an apotheosis, spatially grandiose, the effect of its richness is a terminal
hollowness, a vicious parody of ambition that systematically erodes the credibility of
building, possibly forever...
Space was created by piling matter on top of matter, cemented to form a solid new whole.
Junkspace is additive, layered and lightweight, not articulated in different parts but
subdivided, quartered the way a carcass is torn apart - individual chunks severed from a
universal condition. There are no walls, only partitions, shimmering membranes frequently
covered in mirror or gold. Structure groans invisibly underneath decoration, or worse, has
become ornamental; small shiny space frames support nominal loads, or huge beams
deliver cyclopic burdens to innocent destinations... The arch, once the workhorse of
structures, has become the depleted emblem of 'community', welcoming an infinity of
virtual populations to non-existent there's. Where it is absent, it is simply applied -
mostly in stucco - as ornamental afterthought on hurriedly erected superblocks. 13% of all
junkspace's iconography goes back to the Romans, 8% Bauhaus, 7% Disney - neck and
neck - 3% Art Nouveau, followed closely by Mayan...
Like a substance that could have condensed in any other form, junkspace is a domain of
feigned, simulated order, a kingdom of morphing. Its specific configuration is as furtuitous
as the geometry of a snow flake. Patterns imply repetition or ultimately decipherable rules;
Junkspace is beyond measure, beyond code... Because it cannot be grasped, junkspace
cannot be remembered. It is flamboyant yet unmemorable, like a screensaver; its refusal
to freeze insures instant amnesia. Junkspace does not pretend to create perfection,
only interest. Its geometries are unimaginable, only makable. Although strictly nonarchitectural,
it tends to the vaulted, to the Dome. Sections seem to be devoted to utter
inertness, others in perpetual rhetorical turmoil: the deadest resides next to the most
hysterical. Themes cast a pall of arrested development over interiors as big as the
Pantheon, spawning stillbirths in every corner. The aesthetic is Byzantine, gorgeous and
dark, splintered into thousands of shards, all visible at the same time: a quasi-panoptical
universe in which all contents rearrange themselves in split-seconds around the dizzy eye
of the beholder. Murals used to show idols; Junkspace's modules are dimensioned to
carry brands; myths can be shared, brands husband aura at the mercy of focus groups.
Brands in junkspace perform the same role as black holes in the universe: essences
through which meaning disappears... The shiniest surfaces in the history of mankind
reflect humanity at its most casual. The more we inhabit the palatial, the more we seem to
dress down. A stringent dress code - last spasm of etiquette? - governs access to
junkspace: short, sneaker, sandal, shell suit, fleece, jean, parka, backpack. As if the
People suddenly accessed the private quarters of a dictator, junkspace is best enjoyed in
a state of post-revolutionary gawking. Polarities have merged, there is nothing left between
desolation and turmoil. Neon signifies both the old and the new, interiors refer to the stoneand
the space age at the same time. Like the deactivated virus in an innoculation, Modern
architecture remains essential, but only in its most sterile manifestation, High Tech (it
seemed so dead only a decade ago!). It exposes what previous generations kept under wraps: structures emerge like springs from a mattress, exit stairs dangle in didactic
trapeze, probes thrust into space to deliver laboriously what is in fact omnipresent, free air,
acres of glass hang from spidery cables, tautly stretched skins enclose flaccid events.
Transparency only reveals everything in which you cannot partake. At the sound of
midnight it all may revert to Taiwanese Gothic, in three years segue into Nigerian Sixties,
Norwegian Chalet or default Christian. Earthlings now live in a kindergarten grotesque.
Junkspace thrives on design, but design dies in junkspace. There is no form, but
proliferation... Regurgitation is the new creativity; instead of creation, we honor, cherish
and embrace manipulation... Superstrings of graphics, transplanted emblems of franchise
and sparkling infrastructures of light, LED's, and video describe an authorless world
beyond anyone's claim, always unique, utterly unpredictable, yet intensely familiar.
Junkspace is hot (or suddenly artic); fluorescent walls, folded like melting stained glass,
generate additional heat to raise the temperature of junkspace to levels where you could
cultivate orchids. Pretending histories left and right, its contents are dynamic yet stable,
recycled or multiplied as in cloning: forms search for function like hermit crabs for a vacant
shell... Junkspace sheds architectures like a reptile sheds skins, is reborn every Monday
morning. In previous building, materiality was based on a final state that could only be
modified at the expense of partial destruction. At the exact moment that our culture has
abandoned repetition and regularity as repressive, building materials have become more
การแปล กรุณารอสักครู่..
เพราะเราเกลียดพวกประโยชน์นิยม เราประณามตนเองตลอดชีวิต
แช่ในตามอำเภอใจ . . . . . . . มีกล่องอาหารกลางวันร่วมสมัยเป็นพิภพเล็ก ๆของ
junkspace : แรงกล้าความหมายของสุขภาพ - แผ่นมะเขือ , ราดด้วยชั้นหนาของ
ชีสแพะ - ยกเลิกโดยคุกกี้ยักษ์ที่ด้านล่าง . . . . . . . ขั้วกลายเป็น
อิเควทอเรียล ไม่มีอะไรเหลืออยู่ในระหว่างไม่มีอะไรระหว่างการรกร้างว่างเปล่าและความวุ่นวาย
ระหว่างความงามและมัน . หละหลวม : รับน้องใหม่อาจจะกินเนื้อ - กล้วยไม้ที่
เช็คอินที่เคาน์เตอร์ . . . . . . .
'identity ' เป็นคนใหม่สำหรับ disposessed โลกาภิวัตน์เป็นอาหาร disenfranchized
.
ถ้าขยะอวกาศเป็นมนุษย์เศษซากจักรวาล ขยะอวกาศเป็นกากใบ
มนุษยชาติบนโลกใบนี้สร้างขึ้น ( เพิ่มเติมทีหลัง ) ผลิตภัณฑ์ของนวัตกรรมคือ
ไม่สถาปัตยกรรมสมัยใหม่ แต่ junkspace . junkspace เป็นสิ่งที่ยังคงความทันสมัย
หลังจากได้ใช้หลักสูตรของหรืออย่างแม่นยำมากขึ้น , สิ่งที่ coagulates ในขณะที่นวัตกรรมในความคืบหน้า
ของตก ความทันสมัยมีโปรแกรมเหตุผล : เพื่อแบ่งปันพระพรของวิทยาศาสตร์
ในทุกกรณี junkspace เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม หรือวิกฤต . . . . . . .แม้ว่าของแต่ละส่วนเป็น
ผลลัพธ์ของสิ่งประดิษฐ์ยอดเยี่ยม lucidly วางแผนโดยสติปัญญาของมนุษย์เพิ่มขึ้นโดย
การคำนวณอนันต์ , ผลรวมของพวกเขาสะกดจุดสิ้นสุดของธรรม การฟื้นคืนชีพของเรื่องตลก ,
นรกเกรดต่ำ . . . . . . . junkspace คือผลรวมของทางการในปัจจุบันของเรา เรามี
สร้างทั้งหมดมากกว่ารุ่นก่อนหน้า แต่บางทีเราไม่ได้ลงทะเบียนบน
ระดับเดียวกัน เราไม่ได้ไปปิรามิด ตามคำสอนใหม่ว่า มี junkspace
เพิ่มเติมแล้วภายใต้การก่อสร้างในศตวรรษที่ 21 กว่ารอดจาก 20
. . . . . . . มันเป็นความผิดพลาดที่จะคิดค้นสถาปัตยกรรมที่ทันสมัยสำหรับศตวรรษที่ 20 ; สถาปัตยกรรม
หายไปในศตวรรษที่ 20 ; เราได้อ่านเชิงอรรถภายใต้กล้องจุลทรรศน์
หวังว่ามันจะกลายเป็น เป็นนวนิยายความกังวลของเราเพื่อมวลชนได้ทำให้เราตาบอดกับสถาปัตยกรรมของคน
junkspace ดูความผิดปกติ แต่มันเป็นสาระ เรื่องหลัก . . . . . . . สินค้า
ของการเผชิญหน้าระหว่างบันไดเลื่อนและเครื่องปรับอากาศ รู้สึกในตู้อบของ
sheetrock ( ทั้งสามหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ ) ความต่อเนื่องคือแก่นแท้ของ
junkspace ; มันใช้สิ่งประดิษฐ์ใด ๆที่ช่วยให้ขยายตัวปรับใช้โครงสร้างพื้นฐานของ
seamlessness : บันไดเลื่อน , เครื่องปรับอากาศ , สปริงเกอร์ , ชัตเตอร์ไฟ ม่านอากาศร้อน . . . . . . . มันคือ
ภายในเสมอ ดังนั้นอย่างที่ไม่ค่อยรับรู้ขีดจำกัด มันส่งเสริมการใด ๆโดย
( หมายถึงกระจก , โปแลนด์ , ก้อง ) . . . . . . . junkspace ประทับตรา ร่วมกันจัดขึ้น โดยโครงสร้าง แต่
ตามผิวหนัง เหมือนฟองสบู่ แรงโน้มถ่วงยังคงคงที่ , resisted โดยเดียวกันตั้งแต่
อาร์เซน่อลจุดเริ่มต้นของเวลา แต่เครื่องปรับอากาศ - ปานกลาง มองไม่เห็น จึงสังเกต -
อย่างแท้จริงปฏิวัติสถาปัตยกรรม เครื่องปรับอากาศได้เปิดตึกเจ็ดชั่วโคตร ถ้าแยก
สถาปัตยกรรมอาคาร , เครื่องปรับอากาศ unites พวกเขา เครื่องปรับอากาศมี dictated
กลายพันธุ์ที่ออกจากหลังระบอบสถาปัตยกรรมองค์กรและการอยู่ร่วมกัน เดียว
ศูนย์ช้อปปิ้งในตอนนี้คือผลงานของรุ่นของนักวางแผนพื้นที่และช่างซ่อม fixers ,
ชอบในยุคกลาง ; เครื่องปรับอากาศ และวิหารของเรา ( โดยมิได้เจตนา สถาปนิกทั้งหมด
อาจทำงานในตึกเดียวกัน จนถึงแยก แต่ซ่อนตัวรับที่จะ
ในที่สุดทำให้มันอยู่ติดกัน เพราะต้นทุนเงิน ไม่ฟรี พื้นที่ปรับอากาศ
ย่อมจะกลายเป็นเงื่อนไขพื้นที่ ; ไม่ช้าก็เร็วทุกเงื่อนไขพื้นที่กลายเป็น junkspace
.
เมื่อเราคิดเกี่ยวกับพื้นที่ เราได้แต่มองของภาชนะบรรจุ ถ้าพื้นที่ตัวเอง
มองไม่เห็น , ทฤษฎีการผลิตของพื้นที่ขึ้นอยู่กับหมกมุ่นลุ่มหลง
กับตรงกันข้าม : สารและวัตถุ เช่น สถาปัตยกรรม สถาปนิกไม่สามารถอธิบาย
พื้นที่junkspace เป็นบทลงโทษของเราสำหรับ mystifications ของพวกเขา โอเค มาพูดถึง spacethen . ความงามของสนามบิน โดยเฉพาะหลังจากการอัพเกรด เงาของตกแต่ง .
ความบอบบางของศูนย์การค้า ไปสำรวจพื้นที่สาธารณะค้นพบคาสิโน ใช้จ่าย
เวลาในสวนสนุก . . . . . . . junkspace คือเนื้อคู่ของพื้นที่ดินแดนของบกพร่อง
วิสัยทัศน์ จำกัด ลดความคาดหวัง ความกระตือรือร้นjunkspace เป็นสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาของ
แนวคิด จานเพาะเชื้อทิ้ง : ยกเลิกข้อจำกัด ทําลายแก้ งง
ความตั้งใจกับความจริง มันทดแทนกับการลำดับชั้นขององค์ประกอบกับ
นอกจากนี้ มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น junkspace เป็นอย่างสูง undernourishing
และที่เวลาเดียวกัน , การรักษาความปลอดภัยผ้าห่มที่คลุมตัวโลกต่อต้านของ
ยั่วยวน . . . . . . .junkspace เหมือนถูกประณามจากุซซี่ตลอดกับล้านของ
เพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ . . . . . . . จักรวรรดิเลือนเบลอมันฟิวส์สูงและต่ำ ภาครัฐและเอกชน และตรง
งอ พองและเริ่มมีการเย็บปะติดปะต่อกันไม่มีรอยต่อของอย่างถาวรไม่ปะติดปะต่อ .
ดูเหมือนการอธิบายเชิงพื้นที่ , ยิ่งใหญ่ , ผลของความร่ำรวยของตน คือ ความไม่ซื่อสัตย์ )
,ล้อเลียนไร้ความทะเยอทะยานที่อย่างเป็นระบบกัดกร่อนความน่าเชื่อถือของ
อาคาร อาจจะตลอดไป . . . . . . .
อวกาศถูกสร้างขึ้นโดยซ้อนขึ้นบนวัตถุ ยึดรูปแบบของแข็งใหม่ทั้งหมด .
junkspace การบวก ชั้นและมีน้ำหนักเบา ไม่พูดชัดแจ้งในชิ้นส่วนที่แตกต่างกันแต่
แบ่ง , quartered ที่ซาก - ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ชิ้นแต่ละตัดขาดจาก
ภาพสากลไม่มีกำแพง มีแต่พาร์ทิชัน ระยิบระยับ membranes บ่อย
ครอบคลุมในกระจกหรือทอง โครงสร้างครางสุดลูกหูลูกตาภายใต้การตกแต่ง , หรือแย่ลง , มี
กลายเป็นประดับขนาดเล็กเงาพื้นที่เฟรมสนับสนุนโหลดปกติหรือขนาดใหญ่คาน
ส่ง cyclopic ภาระบริสุทธิ์จุดหมายปลายทาง . . . . . . . ซุ้มประตู เมื่อ workhorse ของ
โครงสร้าง ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของตัว ' ชุมชน 'ต้อนรับเป็นอนันต์ของประชากรเสมือนไม่มี
. . ซึ่งมันขาด มันเป็นเพียงการประยุกต์ -
ส่วนใหญ่ในปูนปั้น - ภายหลังประดับบนรีบสร้างพื้นที่ปิดล้อมขนาดใหญ่ . 13% ของทั้งหมด
junkspace ก็สามารถกลับไปชาวโรมัน 8 % Bauhaus , 7% ดิสนีย์ - คอและคอศิลปะนูโว 3 %
,
ติดตามอย่างใกล้ชิดโดยมายา . . . . . . .เป็นสารที่สามารถย่อในรูปแบบใด ๆอื่น ๆ junkspace เป็นโดเมนของ
แสร้ง จําลเพื่ออาณาจักรของภาพหลอน การตั้งค่าที่เฉพาะเจาะจงเป็น furtuitous
เป็นรูปทรงของเกล็ดหิมะ . ลวดลายที่บ่งบอกถึงการทำซ้ำหรือในที่สุดกฎ decipherable ;
junkspace อยู่เหนือวัดเกินรหัส . . . . . . . เพราะมันไม่สามารถลงโทษ junkspace
ไม่สามารถจำได้มันเป็นสีสันยัง unmemorable เหมือนหน้าจอ ;
คำปฏิเสธของมันแข็งมั่นใจความจำเสื่อมทันที junkspace ไม่ได้แกล้งทำเพื่อสร้างความสมบูรณ์
สนใจเท่านั้น ของรูปทรงเรขาคณิตเป็นไปไม่ได้ แต่ makable . แม้ว่าอย่างเคร่งครัด nonarchitectural
มีแนวโน้มที่จะ , ไม้ , โดม ส่วนดูเหมือนจะอุทิศเพื่อเอ่ย
inertness คนอื่น ๆ ใน ตลอด และความวุ่นวาย :การ deadest อยู่ถัดจากที่สุด
ฮิสทีเรีย ธีมพอลหล่อจับพัฒนากว่าการตกแต่งภายในที่ใหญ่เท่า
แพนทีออน วางไข่ stillbirths ทุกซอกทุกมุม ความงามคือไบแซนไทน์ , งดงามและ
มืดเดาะเป็นพันเศษที่มองเห็นได้ทั้งหมดในเวลาเดียวกัน : กึ่ง panoptical
จักรวาล ซึ่งเนื้อหาทั้งหมดจัดเรียงตัวเองในเสี้ยววินาทีรอบ
ตา เวียนหัวของผู้มอง ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ใช้แสดงไอดอล ; junkspace เป็นโมดูลที่ dimensioned
ถือยี่ห้อ ; ตำนานสามารถใช้แบรนด์สามีร่าที่ความเมตตาของกลุ่มมุ่งเน้น .
แบรนด์ใน junkspace การดําเนินบทบาทเดียวกันเป็นหลุมดำในจักรวาล : แก่น
ซึ่งโดยความหมายจะหายไป . . . . . . . พื้นผิว shiniest ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ
สะท้อนมนุษย์ที่สบายที่สุดของยิ่งเราอยู่ในที่หรูหรา ยิ่งเราดู
แต่งลง การแต่งกายที่เข้มงวด - กระตุกครั้งสุดท้ายของมารยาท ? - ควบคุมการเข้าถึง
junkspace สั้น , รองเท้า , รองเท้าแตะ , กะลาชุดขนแกะ , ยีนส์ , เสื้อปาร์เกอะ , กระเป๋าเป้สะพายหลัง ถ้าเป็นคนก็เข้าห้อง
ส่วนตัวของเผด็จการ junkspace มีความสุขที่ดีที่สุดในการโพสต์ปฏิวัติรัฐทำอะไร . ขั้วมีผสานไม่มีอะไรระหว่าง
รกร้างว่างเปล่าและความวุ่นวาย นีออนดิสทั้งเก่าและใหม่ ลงตัวที่อ้างถึง stoneand
ยุคอวกาศในเวลาเดียวกัน ชอบทำลายไวรัสใน innoculation สถาปัตยกรรมสมัย
ยังคงจำเป็น แต่ในความปลอดเชื้อมากที่สุดเครื่องไฮเทค (
ดูเหมือนตายเพียงทศวรรษที่ผ่านมา ! ตีแผ่ว่ารุ่นก่อนหน้าเก็บไว้ภายใต้ wraps :โครงสร้างออกมาเหมือนสปริงจากเบาะ บันไดห้อยโหนห้อยออกในคำสอน
, ฟิวส์แทงเข้าไปในพื้นที่เพื่อให้รวบรวมสิ่งที่ในความเป็นจริงรีสอร์ทฟรี , อากาศ ,
เอเคอร์ของแก้วที่แขวนจากสายคล้ายใยแมงมุมขึงหนังแนบเปรี๊ยะ , เหตุการณ์หย่อนยาน .
ความโปร่งใสเท่านั้น เผยให้เห็นทุกอย่างที่คุณไม่สามารถเสวย ที่เสียงทั้งหมดจะกลับไป
เที่ยงคืนไต้หวันโกธิคใน 3 ปีตั้งเตือนในไนจีเรีย
ชาเล่ต์นอร์เวย์หรือคริสเตียนเริ่มต้น มนุษย์โลกตอนนี้อยู่ในโรงเรียนอนุบาลวิตถาร .
junkspace thrives ในการออกแบบ แต่การออกแบบแม่พิมพ์ใน junkspace . ไม่มีรูปแบบ แต่การ
. . . . . . . อาเจียนเป็นความคิดสร้างสรรค์ใหม่ แทนการสร้างเราให้เกียรติ ทะนุถนอม
และโอบกอดเชิด . . . . . . . ซูเปอร์สตริงส์ของกราฟิกสัญลักษณ์ของแฟรนไชส์
นาดำและเป็นประกาย โครงสร้างพื้นฐานของแสง , LED , และวิดีโอที่อธิบายถึงการ authorless โลก
เกินใครเรียกร้อง เป็นตัวของตัวเองเสมอ อย่างคาดไม่ถึง แต่อันคุ้นเคย .
junkspace ร้อน ( หรือ Artic ทันที ) ; ผนังเรืองแสง , พับเหมือนละลายกระจกสี ,
สร้างความร้อนเพิ่มเติมเพื่อเพิ่มอุณหภูมิของ junkspace ระดับที่คุณ อาจ
ปลูกกล้วยไม้ทำเป็นประวัติด้านซ้ายและขวา เนื้อหาแบบไดนามิกที่ยังมั่นคง
รีไซเคิลหรือคูณในการค้นหารูปแบบสำหรับฟังก์ชันเหมือนปูเสฉวนกับเปลือกหอยว่าง
. . . . . . . junkspace หายสถาปัตยกรรมเหมือนกับสัตว์เลื้อยคลานที่มีสกินใหม่ทุกเช้าวันจันทร์
ในอาคารเก่า วัสดุก็ขึ้นอยู่กับสถานะสุดท้ายที่อาจจะเป็น
แก้ไขที่ค่าใช้จ่ายของการทำลายบางส่วนช่วงเวลาที่วัฒนธรรมของเราได้
ทิ้งซ้ำและระเบียบเป็นปราบปราม วัสดุอาคาร ได้มากขึ้น
แช่ในตามอำเภอใจ . . . . . . . มีกล่องอาหารกลางวันร่วมสมัยเป็นพิภพเล็ก ๆของ
junkspace : แรงกล้าความหมายของสุขภาพ - แผ่นมะเขือ , ราดด้วยชั้นหนาของ
ชีสแพะ - ยกเลิกโดยคุกกี้ยักษ์ที่ด้านล่าง . . . . . . . ขั้วกลายเป็น
อิเควทอเรียล ไม่มีอะไรเหลืออยู่ในระหว่างไม่มีอะไรระหว่างการรกร้างว่างเปล่าและความวุ่นวาย
ระหว่างความงามและมัน . หละหลวม : รับน้องใหม่อาจจะกินเนื้อ - กล้วยไม้ที่
เช็คอินที่เคาน์เตอร์ . . . . . . .
'identity ' เป็นคนใหม่สำหรับ disposessed โลกาภิวัตน์เป็นอาหาร disenfranchized
.
ถ้าขยะอวกาศเป็นมนุษย์เศษซากจักรวาล ขยะอวกาศเป็นกากใบ
มนุษยชาติบนโลกใบนี้สร้างขึ้น ( เพิ่มเติมทีหลัง ) ผลิตภัณฑ์ของนวัตกรรมคือ
ไม่สถาปัตยกรรมสมัยใหม่ แต่ junkspace . junkspace เป็นสิ่งที่ยังคงความทันสมัย
หลังจากได้ใช้หลักสูตรของหรืออย่างแม่นยำมากขึ้น , สิ่งที่ coagulates ในขณะที่นวัตกรรมในความคืบหน้า
ของตก ความทันสมัยมีโปรแกรมเหตุผล : เพื่อแบ่งปันพระพรของวิทยาศาสตร์
ในทุกกรณี junkspace เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม หรือวิกฤต . . . . . . .แม้ว่าของแต่ละส่วนเป็น
ผลลัพธ์ของสิ่งประดิษฐ์ยอดเยี่ยม lucidly วางแผนโดยสติปัญญาของมนุษย์เพิ่มขึ้นโดย
การคำนวณอนันต์ , ผลรวมของพวกเขาสะกดจุดสิ้นสุดของธรรม การฟื้นคืนชีพของเรื่องตลก ,
นรกเกรดต่ำ . . . . . . . junkspace คือผลรวมของทางการในปัจจุบันของเรา เรามี
สร้างทั้งหมดมากกว่ารุ่นก่อนหน้า แต่บางทีเราไม่ได้ลงทะเบียนบน
ระดับเดียวกัน เราไม่ได้ไปปิรามิด ตามคำสอนใหม่ว่า มี junkspace
เพิ่มเติมแล้วภายใต้การก่อสร้างในศตวรรษที่ 21 กว่ารอดจาก 20
. . . . . . . มันเป็นความผิดพลาดที่จะคิดค้นสถาปัตยกรรมที่ทันสมัยสำหรับศตวรรษที่ 20 ; สถาปัตยกรรม
หายไปในศตวรรษที่ 20 ; เราได้อ่านเชิงอรรถภายใต้กล้องจุลทรรศน์
หวังว่ามันจะกลายเป็น เป็นนวนิยายความกังวลของเราเพื่อมวลชนได้ทำให้เราตาบอดกับสถาปัตยกรรมของคน
junkspace ดูความผิดปกติ แต่มันเป็นสาระ เรื่องหลัก . . . . . . . สินค้า
ของการเผชิญหน้าระหว่างบันไดเลื่อนและเครื่องปรับอากาศ รู้สึกในตู้อบของ
sheetrock ( ทั้งสามหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ ) ความต่อเนื่องคือแก่นแท้ของ
junkspace ; มันใช้สิ่งประดิษฐ์ใด ๆที่ช่วยให้ขยายตัวปรับใช้โครงสร้างพื้นฐานของ
seamlessness : บันไดเลื่อน , เครื่องปรับอากาศ , สปริงเกอร์ , ชัตเตอร์ไฟ ม่านอากาศร้อน . . . . . . . มันคือ
ภายในเสมอ ดังนั้นอย่างที่ไม่ค่อยรับรู้ขีดจำกัด มันส่งเสริมการใด ๆโดย
( หมายถึงกระจก , โปแลนด์ , ก้อง ) . . . . . . . junkspace ประทับตรา ร่วมกันจัดขึ้น โดยโครงสร้าง แต่
ตามผิวหนัง เหมือนฟองสบู่ แรงโน้มถ่วงยังคงคงที่ , resisted โดยเดียวกันตั้งแต่
อาร์เซน่อลจุดเริ่มต้นของเวลา แต่เครื่องปรับอากาศ - ปานกลาง มองไม่เห็น จึงสังเกต -
อย่างแท้จริงปฏิวัติสถาปัตยกรรม เครื่องปรับอากาศได้เปิดตึกเจ็ดชั่วโคตร ถ้าแยก
สถาปัตยกรรมอาคาร , เครื่องปรับอากาศ unites พวกเขา เครื่องปรับอากาศมี dictated
กลายพันธุ์ที่ออกจากหลังระบอบสถาปัตยกรรมองค์กรและการอยู่ร่วมกัน เดียว
ศูนย์ช้อปปิ้งในตอนนี้คือผลงานของรุ่นของนักวางแผนพื้นที่และช่างซ่อม fixers ,
ชอบในยุคกลาง ; เครื่องปรับอากาศ และวิหารของเรา ( โดยมิได้เจตนา สถาปนิกทั้งหมด
อาจทำงานในตึกเดียวกัน จนถึงแยก แต่ซ่อนตัวรับที่จะ
ในที่สุดทำให้มันอยู่ติดกัน เพราะต้นทุนเงิน ไม่ฟรี พื้นที่ปรับอากาศ
ย่อมจะกลายเป็นเงื่อนไขพื้นที่ ; ไม่ช้าก็เร็วทุกเงื่อนไขพื้นที่กลายเป็น junkspace
.
เมื่อเราคิดเกี่ยวกับพื้นที่ เราได้แต่มองของภาชนะบรรจุ ถ้าพื้นที่ตัวเอง
มองไม่เห็น , ทฤษฎีการผลิตของพื้นที่ขึ้นอยู่กับหมกมุ่นลุ่มหลง
กับตรงกันข้าม : สารและวัตถุ เช่น สถาปัตยกรรม สถาปนิกไม่สามารถอธิบาย
พื้นที่junkspace เป็นบทลงโทษของเราสำหรับ mystifications ของพวกเขา โอเค มาพูดถึง spacethen . ความงามของสนามบิน โดยเฉพาะหลังจากการอัพเกรด เงาของตกแต่ง .
ความบอบบางของศูนย์การค้า ไปสำรวจพื้นที่สาธารณะค้นพบคาสิโน ใช้จ่าย
เวลาในสวนสนุก . . . . . . . junkspace คือเนื้อคู่ของพื้นที่ดินแดนของบกพร่อง
วิสัยทัศน์ จำกัด ลดความคาดหวัง ความกระตือรือร้นjunkspace เป็นสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาของ
แนวคิด จานเพาะเชื้อทิ้ง : ยกเลิกข้อจำกัด ทําลายแก้ งง
ความตั้งใจกับความจริง มันทดแทนกับการลำดับชั้นขององค์ประกอบกับ
นอกจากนี้ มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น junkspace เป็นอย่างสูง undernourishing
และที่เวลาเดียวกัน , การรักษาความปลอดภัยผ้าห่มที่คลุมตัวโลกต่อต้านของ
ยั่วยวน . . . . . . .junkspace เหมือนถูกประณามจากุซซี่ตลอดกับล้านของ
เพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ . . . . . . . จักรวรรดิเลือนเบลอมันฟิวส์สูงและต่ำ ภาครัฐและเอกชน และตรง
งอ พองและเริ่มมีการเย็บปะติดปะต่อกันไม่มีรอยต่อของอย่างถาวรไม่ปะติดปะต่อ .
ดูเหมือนการอธิบายเชิงพื้นที่ , ยิ่งใหญ่ , ผลของความร่ำรวยของตน คือ ความไม่ซื่อสัตย์ )
,ล้อเลียนไร้ความทะเยอทะยานที่อย่างเป็นระบบกัดกร่อนความน่าเชื่อถือของ
อาคาร อาจจะตลอดไป . . . . . . .
อวกาศถูกสร้างขึ้นโดยซ้อนขึ้นบนวัตถุ ยึดรูปแบบของแข็งใหม่ทั้งหมด .
junkspace การบวก ชั้นและมีน้ำหนักเบา ไม่พูดชัดแจ้งในชิ้นส่วนที่แตกต่างกันแต่
แบ่ง , quartered ที่ซาก - ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ชิ้นแต่ละตัดขาดจาก
ภาพสากลไม่มีกำแพง มีแต่พาร์ทิชัน ระยิบระยับ membranes บ่อย
ครอบคลุมในกระจกหรือทอง โครงสร้างครางสุดลูกหูลูกตาภายใต้การตกแต่ง , หรือแย่ลง , มี
กลายเป็นประดับขนาดเล็กเงาพื้นที่เฟรมสนับสนุนโหลดปกติหรือขนาดใหญ่คาน
ส่ง cyclopic ภาระบริสุทธิ์จุดหมายปลายทาง . . . . . . . ซุ้มประตู เมื่อ workhorse ของ
โครงสร้าง ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของตัว ' ชุมชน 'ต้อนรับเป็นอนันต์ของประชากรเสมือนไม่มี
. . ซึ่งมันขาด มันเป็นเพียงการประยุกต์ -
ส่วนใหญ่ในปูนปั้น - ภายหลังประดับบนรีบสร้างพื้นที่ปิดล้อมขนาดใหญ่ . 13% ของทั้งหมด
junkspace ก็สามารถกลับไปชาวโรมัน 8 % Bauhaus , 7% ดิสนีย์ - คอและคอศิลปะนูโว 3 %
,
ติดตามอย่างใกล้ชิดโดยมายา . . . . . . .เป็นสารที่สามารถย่อในรูปแบบใด ๆอื่น ๆ junkspace เป็นโดเมนของ
แสร้ง จําลเพื่ออาณาจักรของภาพหลอน การตั้งค่าที่เฉพาะเจาะจงเป็น furtuitous
เป็นรูปทรงของเกล็ดหิมะ . ลวดลายที่บ่งบอกถึงการทำซ้ำหรือในที่สุดกฎ decipherable ;
junkspace อยู่เหนือวัดเกินรหัส . . . . . . . เพราะมันไม่สามารถลงโทษ junkspace
ไม่สามารถจำได้มันเป็นสีสันยัง unmemorable เหมือนหน้าจอ ;
คำปฏิเสธของมันแข็งมั่นใจความจำเสื่อมทันที junkspace ไม่ได้แกล้งทำเพื่อสร้างความสมบูรณ์
สนใจเท่านั้น ของรูปทรงเรขาคณิตเป็นไปไม่ได้ แต่ makable . แม้ว่าอย่างเคร่งครัด nonarchitectural
มีแนวโน้มที่จะ , ไม้ , โดม ส่วนดูเหมือนจะอุทิศเพื่อเอ่ย
inertness คนอื่น ๆ ใน ตลอด และความวุ่นวาย :การ deadest อยู่ถัดจากที่สุด
ฮิสทีเรีย ธีมพอลหล่อจับพัฒนากว่าการตกแต่งภายในที่ใหญ่เท่า
แพนทีออน วางไข่ stillbirths ทุกซอกทุกมุม ความงามคือไบแซนไทน์ , งดงามและ
มืดเดาะเป็นพันเศษที่มองเห็นได้ทั้งหมดในเวลาเดียวกัน : กึ่ง panoptical
จักรวาล ซึ่งเนื้อหาทั้งหมดจัดเรียงตัวเองในเสี้ยววินาทีรอบ
ตา เวียนหัวของผู้มอง ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ใช้แสดงไอดอล ; junkspace เป็นโมดูลที่ dimensioned
ถือยี่ห้อ ; ตำนานสามารถใช้แบรนด์สามีร่าที่ความเมตตาของกลุ่มมุ่งเน้น .
แบรนด์ใน junkspace การดําเนินบทบาทเดียวกันเป็นหลุมดำในจักรวาล : แก่น
ซึ่งโดยความหมายจะหายไป . . . . . . . พื้นผิว shiniest ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ
สะท้อนมนุษย์ที่สบายที่สุดของยิ่งเราอยู่ในที่หรูหรา ยิ่งเราดู
แต่งลง การแต่งกายที่เข้มงวด - กระตุกครั้งสุดท้ายของมารยาท ? - ควบคุมการเข้าถึง
junkspace สั้น , รองเท้า , รองเท้าแตะ , กะลาชุดขนแกะ , ยีนส์ , เสื้อปาร์เกอะ , กระเป๋าเป้สะพายหลัง ถ้าเป็นคนก็เข้าห้อง
ส่วนตัวของเผด็จการ junkspace มีความสุขที่ดีที่สุดในการโพสต์ปฏิวัติรัฐทำอะไร . ขั้วมีผสานไม่มีอะไรระหว่าง
รกร้างว่างเปล่าและความวุ่นวาย นีออนดิสทั้งเก่าและใหม่ ลงตัวที่อ้างถึง stoneand
ยุคอวกาศในเวลาเดียวกัน ชอบทำลายไวรัสใน innoculation สถาปัตยกรรมสมัย
ยังคงจำเป็น แต่ในความปลอดเชื้อมากที่สุดเครื่องไฮเทค (
ดูเหมือนตายเพียงทศวรรษที่ผ่านมา ! ตีแผ่ว่ารุ่นก่อนหน้าเก็บไว้ภายใต้ wraps :โครงสร้างออกมาเหมือนสปริงจากเบาะ บันไดห้อยโหนห้อยออกในคำสอน
, ฟิวส์แทงเข้าไปในพื้นที่เพื่อให้รวบรวมสิ่งที่ในความเป็นจริงรีสอร์ทฟรี , อากาศ ,
เอเคอร์ของแก้วที่แขวนจากสายคล้ายใยแมงมุมขึงหนังแนบเปรี๊ยะ , เหตุการณ์หย่อนยาน .
ความโปร่งใสเท่านั้น เผยให้เห็นทุกอย่างที่คุณไม่สามารถเสวย ที่เสียงทั้งหมดจะกลับไป
เที่ยงคืนไต้หวันโกธิคใน 3 ปีตั้งเตือนในไนจีเรีย
ชาเล่ต์นอร์เวย์หรือคริสเตียนเริ่มต้น มนุษย์โลกตอนนี้อยู่ในโรงเรียนอนุบาลวิตถาร .
junkspace thrives ในการออกแบบ แต่การออกแบบแม่พิมพ์ใน junkspace . ไม่มีรูปแบบ แต่การ
. . . . . . . อาเจียนเป็นความคิดสร้างสรรค์ใหม่ แทนการสร้างเราให้เกียรติ ทะนุถนอม
และโอบกอดเชิด . . . . . . . ซูเปอร์สตริงส์ของกราฟิกสัญลักษณ์ของแฟรนไชส์
นาดำและเป็นประกาย โครงสร้างพื้นฐานของแสง , LED , และวิดีโอที่อธิบายถึงการ authorless โลก
เกินใครเรียกร้อง เป็นตัวของตัวเองเสมอ อย่างคาดไม่ถึง แต่อันคุ้นเคย .
junkspace ร้อน ( หรือ Artic ทันที ) ; ผนังเรืองแสง , พับเหมือนละลายกระจกสี ,
สร้างความร้อนเพิ่มเติมเพื่อเพิ่มอุณหภูมิของ junkspace ระดับที่คุณ อาจ
ปลูกกล้วยไม้ทำเป็นประวัติด้านซ้ายและขวา เนื้อหาแบบไดนามิกที่ยังมั่นคง
รีไซเคิลหรือคูณในการค้นหารูปแบบสำหรับฟังก์ชันเหมือนปูเสฉวนกับเปลือกหอยว่าง
. . . . . . . junkspace หายสถาปัตยกรรมเหมือนกับสัตว์เลื้อยคลานที่มีสกินใหม่ทุกเช้าวันจันทร์
ในอาคารเก่า วัสดุก็ขึ้นอยู่กับสถานะสุดท้ายที่อาจจะเป็น
แก้ไขที่ค่าใช้จ่ายของการทำลายบางส่วนช่วงเวลาที่วัฒนธรรมของเราได้
ทิ้งซ้ำและระเบียบเป็นปราบปราม วัสดุอาคาร ได้มากขึ้น
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- แค่คุณคนเดียว
- appropriate
- Advice sheet
- อยากให้คุณรู้ว่าฉันรู้สึกกับคุณจริงๆ
- แต่ฉันก็อยากเรียนออกแบบภายในเหมือนกัน
- ประชุม
- deemed void
- no off
- ทักทายด้วยการจับมือ 2 มือ โดยวางมือซ้ายท
- economic
- measure
- ซึ่งจะดีมากเลย ถ้าได้แบตเตอรี่ยี่ห้อA รุ
- ฉันชอบดูหนัง
- CAREER OBJECTIVE :
- ทันเวลา
- เขายืนยันการสัมภาษณ์ สะดวกสัมภาษณ์ทางโทร
- คุณกำลังรำคานฉันหรือไม่
- การแข่งขันจัดขึ้นวันไหน
- The firm has a strong Regional focus
- ล้วง
- ทำไมคุณถึงอยากเข้าคณะวิศวกร
- cancel to made gifts for friend
- appropriate
- ขนมน้ำขิงไข่หวาน
