It’s eight pm before James looks fo

It’s eight pm before James looks for him. He slept for hours, but he knows he’s spent just as long putting off talking to him; James doesn’t even know where to start.

As he wonders up and down the hotel corridors aimlessly, he wonders why it didn’t occur to him before that Michael might have left for the weekend; having tried Michael’s suite and the most obvious hotel facilities, James is losing hope.

Perhaps I should head home now, he thinks anxiously. The drive is only an hour and Anne-Marie is always up at this time of night. But the feeling in James’ gut won’t settle – he wants to call it guilt, but it’s probably more like the lack of closure – and it’s distressing, if nothing else.

At eight forty-three he gives up and returns to his room. As he reaches the door, he glances down the hall just in time to see Michael’s door closing. James freezes on the spot, hand raised to the lock, as he considers what to do. He doesn’t want to have this conversation, and Michael said it was his call whether they spoke of strange phone call they’d indulged in but ignoring it hasn’t worked thus far and James thinks that if he ever wants to speak comfortably with his wife again, he better get this done.

He forces himself to knock on Michael’s door. The task is daunting, because he really has no idea what’s about to happen. He doesn’t even know what he wants to say.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาสองทุ่มก่อน James หาเขาได้ ชั่วโมงการนอนหลับของเขา แต่เขารู้ว่า เขาได้ใช้เวลาเพียงนานวางปิดพูดกับเขา James ได้ไม่รู้จะเริ่มต้นด้วย

ตามเขาประหลาดใจขึ้นทางเดินโรงแรมพเนจร เขาประหลาดใจทำไมมันไม่ได้เกิดขึ้นกับเขาก่อนอาจไม่ได้เลือก Michael ที่วันหยุดสุดสัปดาห์ มีพยายามของ Michael ห้องและสิ่งอำนวยความสะดวกชัดเจนมากที่สุด James จะสูญเสียความหวัง

บางทีฉันควรมุ่งหน้าบ้านตอนนี้ เขาคิดกังวลใจ มีเพียงหนึ่งชั่วโมง และมารีแอนน์เสมอค่าคืนครั้งนี้ แต่ความรู้สึกในลำไส้ของ James ไม่ชำระ– อยากเรียกความผิด แต่ก็อาจเพิ่มมากขึ้นเช่นการขาดของปิด – และมีวิตก ถ้าไม่มีอะไรอื่น

ที่แปดสี่สิบสามเขาให้ค่า และกลับไปห้องของเขา เป็นเขาถึงประตู เขาสายตาลงศาลาเพียงในเวลาดูของ Michael ประตูปิด James ตอบสนองคงจุด ยกล็อค เขาพิจารณาสิ่งที่ต้องทำ เขาไม่ต้องการให้มีการสนทนานี้ และ Michael กล่าวว่า เขาเรียกว่าพวกเขาพูดโทรศัพท์แปลก ๆ ของ พวกเขามี indulged ใน แต่ละเว้นมันไม่ทำฉะนี้ และ James คิดว่า ถ้าเคยอยากคุยสบายกับภรรยาอีก เขาดีกว่าได้รับนี้ทำ

เขาบังคับตัวเองเคาะประตูของ Michael งานจะยุ่งยาก เพราะเขาจริง ๆ มีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น แม้เขาไม่รู้สิ่งที่เขาอยากพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็น 08:00 ก่อนที่เจมส์จะมองหาเขา เขานอนเป็นเวลาหลายชั่วโมง แต่เขารู้ว่าเขาใช้เวลาเพียงตราบเท่าใส่ออกพูดคุยกับเขา เจมส์ไม่ได้รู้ว่าจะเริ่มต้นในขณะที่เขาสงสัยขึ้นและลงทางเดินของโรงแรมคว้างเขาสงสัยว่าทำไมมันไม่ได้เกิดขึ้นกับเขาก่อนที่ไมเคิลที่อาจมีเหลือสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์; ต้องพยายามชุดของไมเคิลและสิ่งอำนวยความสะดวกที่เห็นได้ชัดที่สุดคือการสูญเสียเจมส์หวังบางทีฉันควรจะกลับบ้านตอนนี้เขาคิดว่าอย่างใจจดใจจ่อ ไดรฟ์เป็นเพียงหนึ่งชั่วโมงและแอนน์มารีอยู่เสมอในขณะที่คืนนี้ แต่ความรู้สึกในเจมส์ลำไส้จะไม่ชำระ - เขาต้องการที่จะเรียกมันว่าผิด แต่มันอาจจะมากขึ้นเช่นการขาดการปิด - และมันมีความสุขถ้าไม่มีอะไรอื่นที่แปดสี่สิบสามเขาให้ขึ้นและกลับไปที่ห้องของเขา . ในขณะที่เขามาถึงประตูที่เขาสายตาลงห้องโถงเพียงในเวลาที่จะเห็นการปิดประตูของไมเคิล เจมส์ค้างในจุดที่มือยกล็อคในขณะที่เขาคิดว่าจะทำอย่างไร เขาไม่ต้องการให้มีการสนทนานี้และไมเคิลบอกว่ามันเป็นเขาเรียกว่าพวกเขาพูดถึงโทรศัพท์แปลกที่พวกเขาต้องการตามใจใน แต่ไม่สนใจมันไม่ได้ทำงานป่านนี้และเจมส์คิดว่าถ้าเขาไม่เคยต้องการที่จะพูดด้วยความสะดวกสบาย ภรรยาของเขาอีกครั้งเขาดีกว่าที่ได้รับการทำอย่างนี้เขาบังคับตัวเองเพื่อเคาะประตูของไมเคิล งานเป็นที่น่ากลัวเพราะเขาจริงๆมีความคิดว่าเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นไม่ได้ เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการจะพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันทุ่มก่อนที่เจมส์จะมองหาเขา เขานอนไปหลายชั่วโมง แต่เขารู้ว่า เขาใช้เวลานานเลิกคุยกับเขา เจมส์ ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน

อย่างที่เขาสงสัยและลงทางเดินโรงแรม อย่างไร้จุดหมาย เขาสงสัยว่าทำไมมันไม่ได้เกิดกับเขาก่อนว่า ไมเคิลอาจจะเหลือสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่กำลังพยายามไมเคิลแต่งงานกับสิ่งอำนวยความสะดวกของโรงแรมที่ชัดเจนที่สุดเจมส์สูญเสียความหวัง

บางทีฉันควรกลับบ้านตอนนี้ เขาคิดอย่างกังวล ขับรถเพียง 1 ชั่วโมง และแอนน์ มารี เสมอในเวลาแบบนี้ แต่รู้สึกในอุทรของเจมส์จะไม่จัดการ – เขาอยากจะโทรหามันรู้สึกผิด แต่มันอาจจะเหมือนขาด–ปิดและก็เวทนา ถ้าไม่มีอะไร

8 43 เขายอมแพ้และกลับไปที่ห้องของเขาเมื่อเขาไปถึงประตู เขาเหลือบมองลงไปข้างล่างแล้วก็เห็นไมเคิล ประตูปิด เจมส์ ค้างในทันใด มือยกขึ้นไปล็อค เขาจะทำอะไร เขาไม่อยากคุยและไมเคิลบอกว่ามันเรียกเค้าว่าพวกเขาพูดถึงโทรศัพท์แปลกๆ พวกเขาจะยัง แต่ไม่สนใจมันยังไม่ทำงาน จึงห่างไกลและเจมส์ คิดว่าถ้าเขาเคยต้องการที่จะพูดแบบสบายๆ กับภรรยาของเขาอีกครั้ง เขาควรจะทำให้เสร็จ

เขาบังคับตัวเองที่จะเคาะประตูของไมเคิล งานที่น่ากลัว เพราะเขามีความคิดสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการจะพูด