My favorite class in grad school, a

My favorite class in grad school, and also my favorite science class (without quite as many strong contenders) was probably Nick Warner’s general relativity course at MIT. I was a grad student at the liberal-arts college up the river, but Ted Pyne and I happily hopped on the Red Line twice a week to attend this course, given the sorry state of Harvard’s GR offerings at the time. This was a big lecture course, with detailed hand-written notes handed out beforehand, and there wasn’t too much in-class discussion — Nick talked awfully fast, and it’s not easy to stop that much momentum once it gets built up. (But there was a weekly recitation where we could ask whatever crazy questions popped into our heads.) Every week we were pushed to the limit, and loved it. We must have loved it, as Ted and I taught our own seminar to our fellow grad students the next year, and I went on to teach the course as a postdoc, and then as a professor, and write up my own notes, which eventually made it into a book. In the foreword of which, Nick gets a hearty acknowledgment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันชื่นชอบในโรงเรียนจบการศึกษา และยังฉันชื่นชอบวิทยาศาสตร์ชั้น (ไม่อาจแข็งแรงค่อนข้างมาก) คงถูกนิควอร์เนอร์ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปหลักสูตร MIT ผมเป็นนักศึกษาจบการศึกษาที่วิทยาลัยศิลปศาสตร์ขึ้นแม่น้ำ แต่ Ted ไพน์และอย่างมีความสุขรสบรรทัดสีแดงสัปดาห์ละสองเข้าร่วมหลักสูตรนี้ รับขอสถานะออนไลน์ของ Harvard GR ในเวลา นี้เป็นหลักสูตรที่บรรยายใหญ่ มีบันทึกเขียนด้วยลายมืออย่างละเอียดแจกล่วงหน้า และมีไม่มากเกินไปอภิปรายในชั้นเรียน — นิคพูดเร็วชะมัด และมันไม่ง่ายที่จะหยุดโมเมนตัมเมื่อมันได้รับการสร้างขึ้น (แต่มีบริกรรมประจำสัปดาห์ที่เราสามารถถามคำถามใดบ้าโผล่เข้าไปในหัวของเรา) ทุกสัปดาห์เราถูกผลักไปจำกัด และรักมัน เราต้องมีรักมัน เป็น Ted และสอนสัมมนาของเราเองให้นักเรียน grad เพื่อนปีถัดไป และก็ยังสอนหลักสูตร เป็น postdoc ที่ แล้ว เป็นอาจารย์ และเขียนถึงบันทึกของตัวเอง ซึ่งในที่สุดก็ทำให้มันเป็นหนังสือ ในคำนำว่า นิคได้รับการยอมรับมากมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชั้นเรียนของฉันชื่นชอบในโรงเรียนที่จบและยังชั้นเรียนวิทยาศาสตร์ที่ชื่นชอบ (โดยไม่ต้องลุ้นความแข็งแรงมากเป็นจำนวนมาก) อาจจะเป็นนิควอร์เนอร์' แน่นอนพัทธภาพทั่วไป s ที่เอ็มไอที ฉันเป็นนักเรียนที่สำเร็จการศึกษาที่เสรีนิยม- วิทยาลัยช่างศิลป์ขึ้นไปตามแม่น้ำ แต่เท็ดไพน์และผมมีความสุขกระโดดบนสายสีแดงสองครั้งต่อสัปดาห์จะเข้าร่วมหลักสูตรนี้ได้รับการรัฐขอโทษของฮาร์วาร์' s การนำเสนอ GR ในเวลานั้น นี่คือหลักสูตรการบรรยายขนาดใหญ่ด้วยมือรายละเอียด- บันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรยื่นออกมาก่อนและมี wasn ' T มากเกินไปใน- อภิปรายในชั้นเรียน- นิคพูดคุยได้อย่างรวดเร็วอย่างมากและมัน' ไม่ง่ายเลยที่จะหยุดโมเมนตัมมากที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับการสร้างขึ้น . ( แต่มีการทบทวนรายสัปดาห์ที่เราสามารถถามคำถามสิ่งที่บ้าผุดขึ้นมาในหัวของเรา.) ทุกสัปดาห์เราถูกผลักให้วงเงินและรักมัน เราจะต้องมีรักมันเป็นเท็ดและผมสอนการสัมมนาของเราเองเพื่อนักเรียนที่จบเพื่อนของเราในปีถัดไปและฉันไปในการสอนการเรียนการสอนเป็น postdoc และจากนั้นเป็นอาจารย์และเขียนบันทึกของตัวเองซึ่งในที่สุด ทำให้มันเป็นหนังสือ ในคำนำของการที่นิคได้รับการยอมรับมากมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิชาที่ฉันชอบในบัณฑิตวิทยาลัย และวิชาวิทยาศาสตร์ที่ผมชื่นชอบ ( ไม่ค่อนข้างเป็น contenders ที่แข็งแกร่งมาก ) อาจเป็น นิค วอร์เนอร์ ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป หลักสูตร MIT ฉันเป็นนักเรียนที่จบจากศิลปศาสตร์วิทยาลัยขึ้นแม่น้ำ แต่ไพน์และเท็ดมีความสุข hopped บนเส้นสีแดงสองสัปดาห์เพื่อเข้าร่วมหลักสูตรนี้ให้สภาพย่ำแย่ของฮาวเวิร์ดกรัม บูชาในเวลา นี้เป็นหลักสูตรบรรยายใหญ่ รายละเอียดกับมือเขียนโน้ตแจกไว้ล่วงหน้า และมีไม่มากเกินไปในการสนทนา - คลาสนิค พูดเร็วมาก และมันไม่ง่ายที่จะหยุดโมเมนตัมมากเมื่อมันถูกสร้างขึ้น ( แต่ก็มีการท่องจำรายสัปดาห์ที่เราสามารถถามคำถามบ้าๆที่ผุดขึ้นมาในหัว ของเรา ) ทุกสัปดาห์เราถูกผลักให้วงเงิน และรักมัน เราต้องมีความรักเป็น เท็ด และผมสอนสัมมนาของเราเองกับเพื่อนนักเรียนที่จบ ปีต่อไป และผมก็จะสอนหลักสูตรเป็น postdoc แล้วเป็นอาจารย์ และเขียนบันทึกของตัวเอง ซึ่งในที่สุดทำให้มันเป็นหนังสือ ในคำนำที่ นิคได้รับการยอมรับมากมาย