I laughed a lot. And when I noticed

I laughed a lot. And when I noticed that the class was having fun, I was much more motivated. (R30)

This shows the significance of social context in classrooms, ‘which influence not only academic motivation and achievement, but also the individual development and well-being of students’ (Urdan and Schoenfelder 2006, 340). In competitive activities, students felt comfortable and motivated as they were very eager to win the game. This tendency centres around the premise of ‘arousal’ and confirms that ‘curiosity’ is a significant factor that impacts on ‘learner’s effort to complete an activity satisfactorily’ (Williams and Burden 1997, 126).
The ‘usefulness’ and ‘appropriateness’ of the activity also determined the reported success of the interventions. After Intervention 7, in which students were asked to practise circumlocution activity, F1 highlighted the usefulness of this lesson as it addressed one of their weak points:
We really cannot express ourselves; we get stuck in conversations when we cannot find the word. This happens to me as well. When I start explaining something, if I cannot recall the word, I break the conversation like I did not utter that sentence and I form another sentence. Therefore, this activity was very useful. (F1)
This is what Williams and Burden (1997, 125) regard as ‘perceived value of the activity’. They stated that learners’ engagement in activities depends on how much value they attach to the accomplishment of or involvement in an activity. Of critical importance here is the extent to which teachers will rely on students’ perceptions of the value of the activity. Over-reliance on this without considering students’ actual needs could be problematic. They may attach value to game-like activities that in fact do not address their needs. For this reason, students need to be made aware of what they need and teachers should justify their activity designs; students will then perceive the value of the activity even if those activities are not so popular.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันหัวเราะมาก และเมื่อผมสังเกตเห็นว่า ชั้นมีความสนุกสนาน ได้แรงจูงใจมากขึ้น (R30)ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของบริบททางสังคมในห้องเรียน 'ซึ่งมีอิทธิพลต่อแรงจูงใจเฉพาะวิชาการ และความ สำเร็จ แต่ยังพัฒนาแต่ละ และความเป็นอยู่ของนักเรียน' (Urdan และ Schoenfelder 2006, 340) ในกิจกรรมการแข่งขัน นักเรียนรู้สึกสะดวกสบาย และแรงจูงใจเป็นพวกกระตือรือร้นมากที่จะชนะเกม แนวโน้มนี้ศูนย์สถานรื่นรมย์ของ 'เร้าอารมณ์' และยืนยันว่า 'อยาก' เป็นปัจจัยที่มีผลกระทบบน 'ความพยายามของผู้เรียนเพื่อทำกิจกรรมผ่าน' (วิลเลียมส์และภาระ 1997, 126)'ประโยชน์' และ 'ความ' ของกิจกรรมยังกำหนดรายงานความสำเร็จของงาน หลังจากแทรกแซง 7 ซึ่งนักเรียนก็ขอให้ฝึกฝนกิจกรรม circumlocution, F1 เน้นประโยชน์ของบทเรียนนี้เป็นมันอยู่จุดอ่อนของพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง:เราจริง ๆ ไม่แสดงตน เราได้ติดอยู่ในการสนทนาเมื่อเราไม่สามารถหาคำ นี้เกิดขึ้นกับผมเช่นกัน เมื่อฉันเริ่มต้นอธิบายบางสิ่งบางอย่าง ถ้าฉันไม่สามารถจำคำ ฉันตัดการสนทนาเช่นฉันไม่ได้ส่งประโยคนั้น และฉันเป็นประโยคอื่น ดังนั้น กิจกรรมนี้มีประโยชน์มาก (F1)นี่คือสิ่งที่วิลเลียมส์และภาระ (1997, 125) พิจารณาว่า 'มูลค่าการรับรู้ของกิจกรรม' พวกเขากล่าวว่า ความผูกพันของผู้เรียนในกิจกรรมขึ้นอยู่กับจำนวนค่าที่แนบกับความสำเร็จของการมีส่วนร่วมในกิจกรรมการ นี่คือขอบเขตที่ครูจะพึ่งเข้าใจมูลค่าของกิจกรรมสำคัญที่สำคัญ อ้างอิงมากกว่านี้โดยไม่พิจารณาความจริงของนักเรียนอาจจะมีปัญหา พวกเขาอาจแนบค่ากิจกรรมเกมเหมือนที่ในความเป็นจริงความ ด้วยเหตุนี้ นักเรียนต้องทำตระหนักถึงสิ่งที่พวกเขาต้อง และครูควรจัดรูปแบบกิจกรรมของพวกเขา นักเรียนจะแล้วสังเกตค่าของกิจกรรมแม้ว่ากิจกรรมเหล่านั้นจะไม่เป็นที่นิยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันหัวเราะมาก และเมื่อผมสังเกตเห็นว่าในชั้นเรียนได้มีความสนุกสนานมากผมเป็นแรงจูงใจมากขึ้น (R30) นี้แสดงให้เห็นความสำคัญของบริบททางสังคมในห้องเรียน "ที่มีอิทธิพลต่อไม่เพียง แต่การศึกษาแรงจูงใจและความสำเร็จ แต่ยังการพัฒนาของแต่ละบุคคลและความเป็นอยู่ของนักเรียน (Urdan และ Schoenfelder 2006, 340) ในกิจกรรมการแข่งขันนักเรียนรู้สึกสบายและมีแรงจูงใจที่พวกเขามีความกระตือรือร้นมากที่จะชนะเกม แนวโน้มนี้ศูนย์รอบสถานที่ตั้งของ 'เร้าอารมณ์และยืนยันว่า' อยากรู้อยากเห็น 'เป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อ' ความพยายามของผู้เรียนที่จะเสร็จสิ้นกิจกรรมที่น่าพอใจ (วิลเลียมส์และภาระปี 1997 126). ว่า 'ประโยชน์' และ 'ความเหมาะสมของ กิจกรรมยังกำหนดความสำเร็จของการรายงานการแทรกแซง หลังจากการแทรกแซง 7 ที่นักเรียนถูกถามในการปฏิบัติกิจกรรมทางอ้อม, F1 เน้นประโยชน์ของบทเรียนนี้มันเป็นหนึ่งในการแก้ไขจุดอ่อนของพวกเขาจริงๆเราไม่สามารถแสดงตัวเอง; เราได้รับการติดอยู่ในการสนทนาเมื่อเราไม่สามารถหาคำว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเป็นอย่างดี เมื่อฉันเริ่มต้นอธิบายบางสิ่งบางอย่างถ้าผมไม่สามารถจำคำที่ฉันทำลายสนทนาเหมือนฉันไม่ได้พูดประโยคนั้นและผมในรูปแบบประโยคอื่น ดังนั้นกิจกรรมนี้เป็นประโยชน์อย่างมาก (F1) นี่คือสิ่งที่วิลเลียมส์และภาระ (1997, 125) เรื่องเป็น 'การรับรู้คุณค่าของกิจกรรม' พวกเขากล่าวว่าการมีส่วนร่วมของผู้เรียนในการจัดกิจกรรมขึ้นอยู่กับค่ามากที่พวกเขาแนบไปกับความสำเร็จของการมีส่วนร่วมหรือในกิจกรรม สิ่งที่สำคัญที่นี่เป็นขอบเขตที่ครูผู้สอนจะต้องพึ่งพาการรับรู้ของนักเรียนของมูลค่าของกิจกรรม มากกว่าความเชื่อมั่นเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยไม่คำนึงถึงความต้องการของนักเรียนที่เกิดขึ้นจริงอาจจะมีปัญหา พวกเขาอาจจะแนบมูลค่าให้กับกิจกรรมเกมเหมือนที่ในความเป็นจริงไม่ได้อยู่ที่ความต้องการของตน ด้วยเหตุนี้นักเรียนจะต้องมีการรับรู้ถึงสิ่งที่พวกเขาต้องการและครูควรแสดงให้เห็นถึงการออกแบบกิจกรรมของพวกเขา; นักเรียนก็จะรับรู้ค่าของกิจกรรมแม้ว่ากิจกรรมเหล่านั้นไม่ได้จึงเป็นที่นิยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันหัวเราะมาก และเมื่อฉันสังเกตเห็นว่า เรียนก็สนุก ผมยิ่งกระตุ้น ( r30 )

นี้แสดงให้เห็นความสำคัญของบริบททางสังคมในห้องเรียน ' ซึ่งมีอิทธิพลไม่เพียง แต่การศึกษาแรงจูงใจและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แต่ยังพัฒนาบุคคลและความเป็นอยู่ของนักเรียนและ urdan schoenfelder 2006 , 340 ) ในกิจกรรมแข่งขันนักเรียนรู้สึกสะดวกสบายและมีแรงจูงใจที่พวกเขามีความกระตือรือร้นที่จะชนะเกม นี้แนวโน้มศูนย์รอบสถานที่ตั้งของ ' ตื่นตัว ' และยืนยันว่า ' ความอยากรู้อยากเห็น ' เป็นปัจจัยที่สำคัญที่ส่งผลกระทบต่อความพยายามที่จะเสร็จสมบูรณ์ ' เรียนกิจกรรมที่น่าพอใจ ' ( วิลเลียมส์และภาระ 1997
126 )' ' ' ประโยชน์ ' และความเหมาะสมของกิจกรรม พบว่า ความสำเร็จของมาตรการ . หลังการทดลอง 7 ซึ่งให้นักเรียนฝึกกิจกรรมการพูดอ้อมค้อม , F1 เน้นประโยชน์ของบทเรียนนี้เป็น addressed หนึ่งของจุดอ่อน :
เราไม่สามารถแสดงความเป็นตัวเรา เราติดอยู่ในบทสนทนาเมื่อเราไม่สามารถหาคำนี้เกิดขึ้นกับผมเช่นกัน เมื่อฉันเริ่มอธิบายบางอย่าง ถ้าผมจำไม่ได้ว่าผมหยุดการสนทนา เช่น ฉันไม่ได้พูดประโยคนั้น และรูปประโยคอื่น ดังนั้น กิจกรรมนี้มีประโยชน์มาก ( F1 )
นี่คือสิ่งที่วิลเลียมส์และภาระ ( 1997 , 125 ) ถือว่าเป็น ' การรับรู้คุณค่าของกิจกรรม 'พวกเขากล่าวว่า ผู้เรียนได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆ ขึ้นอยู่กับค่าเท่าใดพวกเขาแนบไปกับความสำเร็จ หรือมีส่วนร่วมในกิจกรรม ความสําคัญสําคัญนี่คือขอบเขตที่ครูจะต้องพึ่งพานักศึกษาของมูลค่าของกิจกรรม มากกว่าการพึ่งพานี้โดยไม่พิจารณาความต้องการที่แท้จริงของนักเรียน อาจเป็นปัญหาพวกเขาอาจจะติดค่าเกมที่ชอบกิจกรรมที่ในความเป็นจริงไม่ตอบสนองความต้องการของพวกเขา ด้วยเหตุผลนี้ นักศึกษาต้องทำตระหนักถึงสิ่งที่พวกเขาต้องการ และครูควรปรับการออกแบบกิจกรรมของพวกเขา นักเรียนจะรับรู้คุณค่าของกิจกรรม ถ้ากิจกรรมนั้นไม่เป็นที่นิยมดังนั้น .