The insurers, as the agents in char

The insurers, as the agents in charge of managing the program, consisted of 2 types of medical insurance societies. The class 1 medical insurance society was made up of the employers and class 1 employees. The class 2 medical insurance society consisted of any resident within regional jurisdiction of the medical insurance society who wanted to join. To provide health insurance for the uninsured, the minister of health and social affairs could order a medical insurance society to join the Central Federation of Medical Insurance Societies (CFMIS). The major role of CFMIS was to ensure stable insurance financing and to manage medical and welfare institutions. Both medical insurance societies and the CFMIS were regulated by the rules established in civil law.

Why did the Park government choose the medical insurance society as the administrative organ responsible for implementing NHI? What are the policy implications for the country of this choice? The issue of whether or not to have a decentralized medical insurance society-based administrative system has been a hotly debated policy issue in Korea. Several factors favored the choice of decentralized administration, implicit in the organization of medical insurance societies.

First, this was essentially the structure of the Japanese health insurance system. Second, the Park government considered the decentralized health insurance system as an intermediate step between a completely private voluntary health insurance system (e.g., health maintenance organizations) that would emphasize cost containment and a state-administered health insurance system (e.g., single-payer NHI) that might place substantial financial burdens on the state. Third, the bureaucratic machinery to administer an NHI system just did not exist within the Korean government in 1977, when President Park decided to mandate health insurance for large employers. Therefore, medical insurance societies appeared to be the best vehicle for gradually extending health insurance to the whole nation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ญี่ปุ่น เป็นตัวแทนรับผิดชอบการจัดการโปรแกรม ประกอบด้วย 2 ประเภทของประกันสังคมทางการแพทย์ ชั้น 1 ทางการแพทย์ประกันสังคมทำค่าของนายจ้างและพนักงานชั้น 1 คลาส 2 แพทย์ประกันสังคมประกอบด้วยอาศัยใด ๆ ภายในเขตภูมิภาคของประกันสังคมทางการแพทย์ที่ต้องการเข้าร่วม ให้บริการประกันสุขภาพไม่มีประกัน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสุขภาพและสังคมสามารถสั่งประกันสังคมแพทย์เข้าศูนย์กลางสหพันธ์ของแพทย์ประกันสังคม (CFMIS) บทบาทของ CFMIS ถูกให้เงินประกันมั่นคง และ การจัดการสถาบันทางการแพทย์และสวัสดิการ ทางการแพทย์ประกันสังคมและ CFMIS ถูกควบคุมโดยก่อตั้งขึ้นในกฎหมายแพ่งเหตุไม่ได้รัฐบาลสวนเลือกประกันสังคมทางการแพทย์เป็นอวัยวะดูแลรับผิดชอบนีนี่ใช้ได้ ผลกระทบนโยบายสำหรับประเทศที่เลือกนี้คืออะไร ออกหรือไม่ให้เป็นแบบกระจายศูนย์แพทย์ประกันสังคมตามระบบการบริหารมีปัญหา hotly ยังคงนโยบายในเกาหลี ปัจจัยหลายอย่างชื่นชอบหลากหลายแบบกระจายศูนย์ดูแล นัยในองค์กรทางการแพทย์ประกันสังคมครั้งแรก นี้คือเป็นโครงสร้างของระบบประกันสุขภาพของญี่ปุ่น สอง รัฐบาลสวนถือว่าระบบประกันสุขภาพแบบกระจายศูนย์เป็นตัวขั้นกลางระหว่างระบบประกันสุขภาพส่วนตัวทั้งหมดสมัครใจ (เช่น สุขภาพบำรุงรักษาองค์กร) ที่จะเน้นต้นทุนบรรจุและระบบประกันสุขภาพที่รัฐบริหาร (เช่น ผู้ชำระเดียวนีนี่) ที่อาจวางภาระทางการเงินที่พบในรัฐ ที่สาม เครื่องราชการเพื่อดูแลระบบนีนี่เป็นเพียงไม่ได้อยู่ภายในรัฐบาลเกาหลีใน 1977 เพรสซิเดนท์พาร์คตัดสินใจให้ประกันนายใหญ่เมื่อ ดังนั้น ทางการแพทย์ประกันสังคมปรากฏเป็น รถดีที่สุดสำหรับการค่อย ๆ ขยายประกันสุขภาพให้กับประชาชนทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บริษัท ประกันที่เป็นตัวแทนในค่าใช้จ่ายในการจัดการโปรแกรมประกอบด้วย 2 ประเภทของสังคมประกันสุขภาพ สังคมประกันสุขภาพชั้น 1 ถูกสร้างขึ้นจากนายจ้างและชั้น 1 พนักงาน ชั้น 2 สังคมประกันสุขภาพประกอบด้วยถิ่นที่อยู่ในเขตอำนาจใด ๆ ภายในภูมิภาคของสังคมประกันสุขภาพที่อยากจะเข้าร่วม เพื่อให้การประกันสุขภาพสำหรับประกันภัยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสุขภาพและกิจการสังคมสามารถสั่งซื้อสังคมประกันสุขภาพที่จะเข้าร่วมสภากลางของสังคมประกันสุขภาพ (CFMIS) บทบาทที่สำคัญของ CFMIS เป็นเพื่อให้แน่ใจว่าการจัดหาเงินทุนประกันที่มั่นคงและการจัดการสถาบันทางการแพทย์และสวัสดิการ ทั้งสังคมประกันสุขภาพและ CFMIS ถูกควบคุมโดยกฎระเบียบที่ก่อตั้งขึ้นในกฎหมายแพ่ง. ทำไมรัฐบาลเลือกพาร์สังคมประกันสุขภาพเป็นอวัยวะบริหารรับผิดชอบในการดำเนิน NHI? จะเกิดอะไรขึ้นกับนโยบายของประเทศของทางเลือกนี้หรือไม่? ปัญหาของหรือไม่ที่จะมีการกระจายอำนาจการประกันสุขภาพสังคมตามระบบการบริหารที่ได้รับเป็นปัญหานโยบายการถกเถียงกันอย่างถึงพริกถึงขิงในเกาหลี มีหลายปัจจัยที่ได้รับการสนับสนุนทางเลือกของการกระจายอำนาจการบริหารที่ส่อในองค์กรของสังคมประกันสุขภาพ. ครั้งแรกนี้เป็นหลักโครงสร้างของระบบประกันสุขภาพของญี่ปุ่น ประการที่สองรัฐบาลพาร์คถือเป็นระบบการประกันสุขภาพการกระจายอำนาจเป็นขั้นตอนกลางระหว่างระบบประกันสุขภาพโดยสมัครใจส่วนตัวโดยสมบูรณ์ (เช่นองค์กรดูแลรักษาสุขภาพ) ที่จะเน้นการควบคุมต้นทุนและระบบประกันสุขภาพของรัฐยา (เช่นเดียวชำระเงิน NHI ) ที่อาจจะวางภาระทางการเงินที่สำคัญในรัฐ ประการที่สามเครื่องจักรระบบราชการในการจัดการระบบ NHI ก็ไม่ได้อยู่ในรัฐบาลเกาหลีในปี 1977 เมื่อประธานาธิบดีปาร์คตัดสินใจที่จะสั่งการประกันสุขภาพสำหรับนายจ้างที่มีขนาดใหญ่ ดังนั้นสังคมประกันสุขภาพที่ดูเหมือนจะเป็นรถที่ดีที่สุดสำหรับการค่อยๆขยายประกันสุขภาพให้กับคนทั้งชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ประกันตน ในฐานะตัวแทนผู้จัดการโปรแกรมประกอบด้วย 2 ประเภทของสังคมประกันทางการแพทย์ ชั้น 1 ประกัน สังคมถูกสร้างขึ้นจากนายจ้าง และระดับพนักงาน ชั้น 2 ประกันสังคม จำนวนใด ๆที่อยู่ภายในเขตภูมิภาคของการประกันสังคม ที่อยากเข้าร่วม เพื่อให้การประกันสุขภาพสำหรับประกันกระทรวงสุขภาพและสังคมจะสั่งสังคมทางการแพทย์ประกันภัยเข้าร่วมสหพันธ์กลาง ของสมาคมแพทย์ประกันภัย ( cfmis ) บทบาทหลักของ cfmis คือเพื่อให้แน่ใจว่าประกันทางการเงินที่มั่นคง และการจัดการทางการแพทย์ และสวัสดิการต่างๆ ทั้งการประกันสังคมและ cfmis ถูกควบคุมโดยกฎที่จัดตั้งขึ้นในกฎหมายแพ่ง .

ทำไมรัฐบาลปาร์คเลือกการประกันสังคมเป็นผู้ดูแลรับผิดชอบการใช้อวัยวะ นี ? สิ่งที่เป็นนโยบายที่เป็นประโยชน์กับประเทศของทางเลือกนี้ ปัญหาของหรือไม่มีสังคม การประกันสุขภาพตามระบบการบริหารแบบกระจายอำนาจได้ถกเถียงปัญหานโยบายในเกาหลีปัจจัยหลายประการที่ชื่นชอบทางเลือกของการกระจายอำนาจการบริหาร ระบบในองค์กรของสังคม การประกัน .

แรกนี้เป็นโครงสร้างของระบบประกันสุขภาพของญี่ปุ่น ประการที่สอง รัฐบาล ปาร์ค ถือว่ากระจายระบบประกันสุขภาพเป็นขั้นตอนกลางระหว่างระบบประกันสุขภาพโดยสมัครใจทั้งหมด ส่วนตัว ( เช่นองค์กรการบำรุงรักษาสุขภาพ ) ที่เน้นการควบคุมต้นทุน และรัฐบริหารระบบประกันสุขภาพ ( เช่นผู้เดี่ยวนี ) ที่อาจจะวางภาระทางการเงินมากในรัฐ ประการที่สาม เครื่องจักรระบบราชการเพื่อดูแลนีระบบเพียงไม่ได้อยู่ในรัฐบาลเกาหลีใน ปี 1977เมื่อท่านประธานปาร์คตัดสินใจอาณัติประกันสุขภาพสำหรับนายจ้างขนาดใหญ่ ดังนั้น สมาคมประกันสุขภาพที่ดูเหมือนจะเป็นรถที่ดีที่สุดสำหรับค่อยๆขยายประกันสุขภาพเพื่อคนทั้งประเทศ