Swang (also spelt Svang, Hindi: स्व

Swang (also spelt Svang, Hindi: स्वांग) or Saang (Hindi: सांग) is a popular folk dance drama or folk theatre form in Rajasthan, Haryana, Uttar Pradesh and Malwa region of Madhya Pradesh. Swang incorporates suitable theatrics and mimicry (or nakal) accompanied by song and dialogue. It is dialogue-oriented rather than movement-oriented. Religious stories and folk tales are enacted by a group of ten or twelve persons in an open area or an open air theatre surrounded by the audience.

Tradition credits Kishan Lal Bhaat for laying the foundation of the present style of Swang about two hundred years ago. Since women did not participate in the dance-drama form, men have traditionally enacted their roles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Swang (spelt ยัง Svang ฮินดี: स्वांग) หรือ Saang (ฮินดี: सांग) เป็นการเต้นรำพื้นบ้านยอดนิยมพื้นบ้านหรือละครละครตัวในรัฐราชสถาน รัฐหรยาณา รัฐอุตตรประเทศ และ Malwa มัธยประเทศ Swang ประกอบด้วย theatrics ที่เหมาะสม และ mimicry (หรือ nakal) มาพร้อมกับเพลงและบทสนทนา เน้นบทสนทนา มากกว่าที่ เน้นการเคลื่อนไหวได้ เรื่องราวทางศาสนาและนิทานพื้นบ้านตรา โดยสิบสอง หรือสิบคนในพื้นที่เปิดหรือการเปิดโรงละครท่ามกลางผู้ชมประเพณีเครดิตในปุชการ์ Lal Bhaat สำหรับวางรากฐานของลักษณะปรากฏของ Swang ประมาณสองร้อยปีที่ผ่านมา เพราะผู้หญิงไม่ได้มีส่วนร่วมในแบบละครรำ คนมีประเพณีปีบทบาทของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สแลง (เช่นการสะกด Svang, ภาษาฮินดี: स्वांग) หรือ Saang (ภาษาฮินดี: सांग) เป็นละครรำพื้นบ้านที่นิยมหรือรูปแบบละครพื้นบ้านในรัฐราชสถานรัฐหรยาณา, อุตตรประเทศและภูมิภาคมัลวะมัธยประเทศ สแลงรวมมารยาที่เหมาะสมและการล้อเลียน (หรือ Nakal) มาพร้อมกับเพลงและการสนทนา มันเป็นบทสนทนาที่มุ่งเน้นมากกว่าการเคลื่อนไหวที่มุ่งเน้น เรื่องราวทางศาสนาและนิทานพื้นบ้านได้รับการตราขึ้นโดยกลุ่มของสิบหรือสิบสองคนในพื้นที่เปิดหรือโรงละครกลางแจ้งที่ล้อมรอบด้วยผู้ชมประเพณีสินเชื่อ Kishan ลาล Bhaat สำหรับการวางรากฐานของสไตล์ปัจจุบันของ Swang ประมาณสองร้อยปีที่ผ่านมา เนื่องจากผู้หญิงไม่ได้มีส่วนร่วมในรูปแบบการเต้นรำละครชายได้ตราประเพณีบทบาทของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วง ( ยังสะกด svang , ภาษาฮินดี : स्वांग ) หรือ saang ( ภาษาฮินดี : सांग ) เป็นที่นิยมเต้นรำรูปแบบละครหรือละครพื้นบ้านในรัฐราชสถาน อินเดีย รัฐอุตตรประเทศและมัลวะ เขตของรัฐมัธยประเทศ วงประกอบด้วยคำลงท้ายที่เหมาะสมและการล้อเลียน ( หรือ nakal ) ตามมาด้วยเพลง บทสนทนา มันเป็นบทสนทนาที่มุ่งเน้นมากกว่าการเคลื่อนไหวเชิงเรื่องราวทางศาสนาและนิทานพื้นบ้านผลิตโดยกลุ่มของสิบหรือสิบสองคน ในพื้นที่เปิด หรือเปิดโล่งโรงภาพยนตร์ล้อมรอบไปด้วยผู้ชม

ประเพณีเครดิต kishan ลัล bhaat สำหรับการวางรากฐานของรูปแบบปัจจุบันของ วงประมาณสองร้อยปีก่อน เนื่องจากผู้หญิงไม่ได้มีส่วนร่วมในการเต้นรำ ละครฟอร์ม ผู้ชาย มีผ้าตรา บทบาทของพวกเขา