Although significant treatment effe

Although significant treatment effects were
noted for FCR, feed intake, and HSI, it is unlikely that these differences
represent cause for serious concern from a biological or practical perspective.
These differences are most likely related to minor differences
in feed palatability or digestibility rather than nutrient (i.e., essential
fatty acid) deficiency.
With respect to tissue fatty acid profile, all tissues analyzed were affected
by dietary treatments, and generally mirrored dietary fatty acid
composition. This finding is highly consistent with the fish oil sparing
literature (Turchini et al., 2009). All experimental diets yielded fillets
with reduced levels of beneficial n-3 fatty acids and LC-PUFAs compared
to the FISH control group (Table 4). The alternative lipids tested lacked
n-3 LC-PUFAs, but contained high levels of SFAs, MUFAs, and/or C18
PUFAs. As expected, tissues of fish fed the alternative lipid-based feeds
began to more closely resemble the feeds themselves. For example,
fish fed C18 PUFA SOY and MUFA SOY feeds exhibited elevated deposition
of the eponymous fatty acids types, primarily 18:2n-6 and 18:1n-
9, respectively. Although less compositionally distinct, the POULTRY
feed contained less n-3 LC-PUFAs and more C18 PUFAs, MUFAs, and
SFAs, yielding similar shifts in tissue composition, particularly in the fillet
tissue. However, this effect was less overt with feeds containing
higher dietary levels of SFAs: the abundance of SFAs in the SFA SOY
and PALM feeds did not translate to proportional enrichment of these
fatty acids in the tissues (Fig. 2).
It is becoming increasingly evident that some fatty acids interfere
with the availability and tissue deposition of LC-PUFAs, whereas others
may have the opposite effect. In most cases, C18 PUFA-rich feeds appear
to reduce the availability and deposition of LC-PUFAs in the tissues.
Conversely, in some taxa, feed formulations rich in SFAs appear advantageous
in terms of maintaining tissue fatty acid profile (i.e., attenuating
reductions in LC-PUFA content typically associated with fish oil sparing/
replacement) and, in some cases, effectively reducing the amount of LCPUFAs
needed in the diet to satisfy requirements for these nutrients and
support tissue enrichment

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าผลการรักษาอย่างมีนัยสำคัญได้ข้อสังเกตสำหรับ FCR บริโภค และ HSI ก็ไม่น่าที่ความแตกต่างเหล่านี้แสดงสาเหตุสำหรับกังวลอย่างรุนแรงจากมุมมองทางชีวภาพ หรือใช้ได้จริงความแตกต่างเหล่านี้มักเกี่ยวข้องกับความแตกต่างเล็กน้อยในอาหารโภชนะ หรือย่อย มากกว่าสารอาหาร (เช่น สำคัญกรดไขมัน) ขาดเกี่ยวกับโปรไฟล์กรดไขมันเนื้อเยื่อ เนื้อเยื่อทั้งหมดวิเคราะห์ได้รับผลกระทบโดยอาหารการรักษา และมิเรอร์โดยทั่วไปกรดไขมันอาหารองค์ประกอบ ค้นพบนี้อย่างสูงปลาน้ำมันไม่ต้องยากวรรณกรรม (Turchini et al. 2009) อาหารทดลองทั้งหมดให้ผลแล่ช่วยลดระดับของกรดไขมัน n-3 ประโยชน์และ LC PUFAs เมื่อเทียบปลาควบคุมกลุ่ม (ตารางที่ 4) ไขมันอื่นทดสอบ lackedn-3 LC-PUFAs แต่มีอยู่ในระดับสูง SFAs, MUFAs และ/หรือ C18PUFAs ตามที่คาดไว้ เนื้อเยื่อของปลาเลี้ยงตัวดึงข้อมูลใช้ไขมันอื่นเริ่มขึ้นอย่างใกล้ชิดคล้ายเนื้อหาสรุปเอง ตัวอย่างเช่นปลาที่เลี้ยงด้วยถั่วเหลือง PUFA C18 และแสดงตัวดึงข้อมูลของ MUFA ถั่วเหลืองสะสมสูงชนิดกรดไขมันรวมฮิต หลัก 18:2n-6 และ 18:1n-9 ตามลำดับ แม้ว่าแตกต่างน้อย compositionally สัตว์ปีกอาหารอยู่น้อย n-3 PUFAs LC และมากกว่า C18 PUFAs, MUFAs และSFAs ผลผลิตคล้ายกะในองค์ประกอบของเนื้อเยื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน filletเนื้อเยื่อ อย่างไรก็ตาม ผลกระทบนี้ก็ก่อน้อยกับตัวดึงข้อมูลที่ประกอบด้วยระดับสูงอาหารของ SFAs: มาย SFAs ในถั่วเหลือง SFAปาล์มฟีดไม่ได้แปลเพื่อตกแต่งเป็นสัดส่วนเหล่านี้กรดไขมันในเนื้อเยื่อ (2 รูป)มันจะกลายเป็นชัดเจนมากขึ้นว่า กรดไขมันบางอย่างรบกวนความพร้อมใช้งานและสะสมในเนื้อเยื่อของ LC-PUFAs ในขณะที่คนอื่น ๆอาจมีผล ในกรณีส่วนใหญ่ C18 PUFA อุดมด้วยฟีดปรากฏเพื่อลดงานและสะสมของ LC PUFAs ในเนื้อเยื่อเหลืองบาง สูตรอาหารอุดม SFAs ปรากฏประโยชน์ในแง่ของการรักษาเนื้อเยื่อไขมันกรด (เช่น attenuatingลดใน LC PUFA เนื้อหามักเกี่ยวข้องกับการไม่ต้องยากน้ำมันปลา /แทน) และ ในบางกรณี มีประสิทธิภาพลดจำนวน LCPUFAsจำเป็นในอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการสารอาหารเหล่านี้ และสนับสนุนการเพิ่มคุณค่าของเนื้อเยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าผลกระทบการรักษาอย่างมีนัยสำคัญ
ที่ระบุไว้สำหรับ FCR ปริมาณอาหารที่กินและ HSI ก็ไม่น่าที่แตกต่างเหล่านี้
เป็นตัวแทนของสาเหตุสำหรับกังวลอย่างรุนแรงจากมุมมองทางชีวภาพหรือการปฏิบัติ.
ความแตกต่างเหล่านี้มักจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ
ในความอร่อยฟีดหรือการย่อยได้มากกว่าสารอาหาร (เช่นที่สำคัญ
กรดไขมัน) ขาด.
เกี่ยวกับรายละเอียดของกรดไขมันเนื้อเยื่อเนื้อเยื่อวิเคราะห์ได้รับผลกระทบ
จากการรักษาอาหารและโดยทั่วไปสะท้อนกรดไขมัน
องค์ประกอบ การค้นพบนี้มีความสอดคล้องอย่างมากกับน้ำมันปลาเจียด
วรรณกรรม (Turchini et al., 2009) อาหารทดลองทั้งหมดให้ผลเนื้อปลา
ที่มีระดับที่ลดลงของ n-3 กรดไขมันที่เป็นประโยชน์และ LC-PUFAs เมื่อเทียบ
กับกลุ่มควบคุมปลา (ตารางที่ 4) ไขมันทางเลือกการทดสอบขาด
n-3 LC-PUFAs แต่มีระดับสูงของ SFAS, MUFAs และ / หรือ C18
PUFAs เป็นที่คาดหวังเนื้อเยื่อของปลาที่เลี้ยงฟีดทางเลือกไขมันที่ใช้
เริ่มที่จะมีลักษณะคล้ายกับใกล้ชิดมากขึ้นฟีดตัวเอง ยกตัวอย่างเช่น
ปลา C18 PUFA ถั่วเหลืองและ MUFA SOY ฟีดแสดงการสะสมยกระดับ
ของกรดไขมันชนิดที่บาร์นี้ส่วนใหญ่ 18: 2n-6 และ 18: 1n-
9 ตามลำดับ แม้ว่าจะน้อยแตกต่างกันมีส่วนประกอบ, สัตว์ปีก
ฟีดที่มีอยู่น้อย n-3 LC-PUFAs และอื่น ๆ C18 PUFAs, MUFAs และ
SFAS ยอมเปลี่ยนแปลงที่คล้ายกันในองค์ประกอบของเนื้อเยื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเนื้อ
เนื้อเยื่อ อย่างไรก็ตามผลกระทบนี้น้อยเปิดเผยกับฟีดที่มี
ระดับการบริโภคอาหารที่สูงขึ้นของ SFAS: ความอุดมสมบูรณ์ของ SFAS ใน SFA ถั่วเหลือง
และ Palm ฟีดไม่ได้แปลให้เพิ่มปริมาณสัดส่วนของเหล่านี้
. กรดไขมันในเนื้อเยื่อ (Fig. 2)
มันจะกลายเป็นมากขึ้นเรื่อย ๆ เห็นได้ชัดว่ากรดไขมันบางส่วนยุ่งเกี่ยว
กับความพร้อมและการสะสมของเนื้อเยื่อ LC-PUFAs ขณะที่คนอื่น
อาจจะมีผลตรงข้าม ในกรณีส่วนใหญ่ฟีด C18 PUFA ที่อุดมไปด้วยปรากฏ
เพื่อลดความพร้อมและการทับถมของ LC-PUFAs ในเนื้อเยื่อ.
ตรงกันข้ามในแท็กซ่าบางสูตรอาหารสัตว์ที่อุดมไปด้วย SFAS ปรากฏข้อได้เปรียบ
ในแง่ของการรักษาเนื้อเยื่อของกรดไขมัน (เช่นลดทอน
ลด ในเนื้อหาของ LC-PUFA มักจะเกี่ยวข้องกับน้ำมันปลาประหยัด /
ทดแทน) และในบางกรณีได้อย่างมีประสิทธิภาพการลดปริมาณของ LCPUFAs
จำเป็นในอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการสารอาหารเหล่านี้และ
สนับสนุนการเพิ่มปริมาณของเนื้อเยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าผลการรักษาที่สำคัญคือไว้สำหรับใช้ , บริโภค , อาหาร และ ผมว่า มันไม่น่าที่แตกต่างเหล่านี้แสดงสาเหตุของความกังวลอย่างรุนแรงจากมุมมองทางชีวภาพ หรือการปฏิบัติความแตกต่างเหล่านี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างเล็กน้อยในอาหารที่กิน หรือ การย่อยสารอาหารจำเป็นมากกว่า ( เช่นกรดไขมัน ) ขาดด้วยความเคารพต่อเนื้อเยื่อกรดไขมัน , เนื้อเยื่อได้รับผลกระทบทั้งหมดวิเคราะห์โดยตำรับอาหารทั่วไปและอาหารกรดไขมันมิเรอร์องค์ประกอบ การค้นพบนี้สอดคล้องอย่างมากกับประหยัด น้ำมันปลาวรรณกรรม ( turchini et al . , 2009 ) อาหารที่ได้รับจากปลากับการลดระดับของกรดไขมัน n-3 กรดไขมันที่เป็นประโยชน์และเทียบกับ LCกับปลา กลุ่มควบคุม ( ตารางที่ 4 ) การขาดไขมันจะทดสอบกรดไขมัน n-3 LC แต่ที่มีอยู่ในระดับสูงเกี่ยวกับ MUFAs c18 , และ / หรือกรดไขมัน ตามที่คาดไว้ , เนื้อเยื่อของปลาที่ได้รับอาหารไขมันตามทางเลือกเริ่มมากขึ้นอย่างใกล้ชิดคล้ายอาหารตัวเอง ตัวอย่างเช่นปลาที่เลี้ยง c18 PUFA ถั่วเหลืองและถั่วเหลืองมี MUFA สูงของฟีดของบาร์นี้กรดไขมันประเภทหลัก 18:2n-6 18:1n - และ9 ตามลำดับ แต่น้อยกว่า compositionally แตกต่าง , สัตว์ปีกอาหารที่มีกรดไขมัน n-3 และ LC น้อยกว่ากรดไขมัน c18 เพิ่มเติม MUFAs , และเกี่ยวกับ กะที่คล้ายกันในองค์ประกอบเนื้อเยื่อหยุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเนื้อปลาเนื้อเยื่อ อย่างไรก็ตาม ผลกระทบนี้จะถูกเปิดเผยด้วยอาหารที่มีน้อยสูงกว่าระดับของอาหารที่เกี่ยวกับ : ความอุดมสมบูรณ์ของเกี่ยวกับ SFA ในถั่วเหลืองและปาล์มนี่ไม่ได้แปลให้เพิ่มสัดส่วนของเหล่านี้กรดไขมันในเนื้อเยื่อ ( รูปที่ 2 )มันเป็นชัดเจนขึ้นว่ากรดไขมันบางรบกวนด้วยความพร้อมและเนื้อเยื่อสะสมของกรดไขมันทั้งหมด ในขณะที่คนอื่น ๆอาจได้ผลตรงข้าม ในกรณีส่วนใหญ่ c18 PUFA ที่อุดมไปด้วยอาหาร ปรากฏลดความพร้อมของ LC กรดไขมันในเนื้อเยื่อในทางกลับกัน ในบาง และ อาหารสูตรอุดมไปด้วยเกี่ยวกับปรากฏประโยชน์ในแง่ของการรักษาเนื้อเยื่อกรดไขมัน ( เช่น ลดการ lc-pufa เนื้อหาโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับเมตตา / น้ำมันปลาแทน ) และ ในบางกรณี มีประสิทธิภาพการลดปริมาณของ lcpufasต้องการในอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการสารอาหารเหล่านี้และเสริมเนื้อเยื่อสนับสนุน