It may be remembered that after my

It may be remembered that after my marriage, and my subsequent start in private practice, the very intimate relations which had existed between Holmes and myself became to some extent modified. He still came to me from time to time when he desired a companion in his investigation, but these occasions grew more and more seldom, until I find that in the year 1890 there were only three cases of which I retain any record. During the winter of that year and the early spring of 1891, I saw in the papers that he had been engaged by the French government upon a matter of supreme importance, and I received two notes from Holmes, dated from Narbonne and from Nimes, from which I gathered that his stay in France was likely to be a long one. It was with some surprise, therefore, that I saw him walk into my consulting-room upon the evening of April 24th. It struck me that he was looking even paler and thinner than usual.

“Yes, I have been using myself up rather too freely,” he remarked, in answer to my look rather than to my words; “I have been a little pressed of late. Have you any objection to my closing your shutters?”

The only light in the room came from the lamp upon the table at which I had been reading. Holmes edged his way round the wall and flinging the shutters together, he bolted them securely.

“You are afraid of something?” I asked.

“Well, I am.”

“Of what?”

“Of air-guns.”

“My dear Holmes, what do you mean?”

“I think that you know me well enough, Watson, to understand that I am by no means a nervous man. At the same time, it is stupidity rather than courage to refuse to recognize danger when it is close upon you. Might I trouble you for a match?” He drew in the smoke of his cigarette as if the soothing influence was grateful to him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันอาจจะจำได้ว่า หลังแต่งงานของฉัน และฉันเริ่มตามมาในทางปฏิบัติส่วนตัว ใกล้ชิดมากความสัมพันธ์ที่มีอยู่ระหว่างโฮลมส์และตัวเองเป็นบ้างที่ปรับเปลี่ยน เขายังคงมากับฉันเวลาเมื่อเขาต้องเป็นตัวช่วยในการตรวจสอบของเขา แต่โอกาสเหล่านี้โตขึ้นค่อย จนกระทั่งพบว่า ในปี 1890 มีอยู่เพียงสามกรณีที่ฉันรักษาเรกคอร์ดใด ๆ ในระหว่างฤดูหนาวของปีนั้นและช่วงฤดูใบไม้ผลิ 1891 ผมเห็นในเอกสารว่า เขาได้มีส่วนร่วม โดยรัฐบาลฝรั่งเศสเมื่อเป็นเรื่องสำคัญสูงสุด และฉันได้รับบันทึกสองจากโฮลมส์ ลง จาก Narbonne และนีเม อ จากที่ผมรวบรวมที่ พักของเขาในประเทศฝรั่งเศสอาจจะยาว ได้ มีบางอย่างแปลกใจ ดังนั้น ที่ฉันเห็นเขาเดินเข้ามาให้คำปรึกษาห้องผมเมื่อช่วงเย็นของวันที่ 24 เมษายน หลงฉันว่า เขาไม่มองแม้แต่จาง และบางลงกว่าปกติ"ใช่ ฉันได้ใช้ตัวเองขึ้นเป็นอิสระมากเกินไป เขากล่าว ในคำตอบของฉันมองไม่ใช่ เพียงคำ พูดของฉัน "ฉันได้น้อยกดของสาย มีมรดกใด ๆ ของฉันปิดบานเกล็ดของคุณ"แสงเท่านั้นในห้องมาจากโคมไฟตามตารางที่ผมได้อ่าน โฮลมส์ขอบเขารอบผนัง และ flinging ที่บานเกล็ดด้วยกัน เขา bolted พวกเขาอย่างปลอดภัย"คุณจะกลัวอะไร" ถาม"ดี ฉัน""ของอะไร""ของอากาศปืน""โฮลมส์รักของฉัน ทำคุณหมายถึงอะไร""ผมคิดว่า คุณรู้จักฉันดีพอ Watson เข้าใจว่า ฉันไม่ได้เป็นคนประสาท ในเวลาเดียวกัน มันเป็นความโง่มากกว่าความกล้าที่จะปฏิเสธการรับรู้อันตรายเมื่อปิดเมื่อคุณ อาจฉันปัญหาคุณการแข่งขันหรือไม่" เขาวาดในควันของบุหรี่ของเขาว่าอิทธิพลผ่อนคลายถูกขอบคุณเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันอาจจะจำได้ว่าหลังจากการแต่งงานของฉันและฉันเริ่มต้นที่ตามมาในทางปฏิบัติเอกชน, ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดมากซึ่งอยู่ระหว่างโฮล์มส์และตัวเองกลายเป็นที่มีขอบเขตการปรับเปลี่ยนบางอย่าง เขาก็ยังมาหาผมเมื่อเวลาผ่านไปเมื่อเขาต้องการสหายในการสืบสวนของเขา แต่โอกาสเหล่านี้ขยายตัวมากขึ้นและไม่ค่อยจนกว่าฉันจะพบว่าในปี 1890 มีเพียงสามกรณีของการที่ผมเก็บบันทึกใด ๆ ในช่วงฤดูหนาวของปีนี้และต้นฤดูใบไม้ผลิ 1891 ผมเห็นในหนังสือพิมพ์ว่าเขาได้รับการว่าจ้างจากรัฐบาลฝรั่งเศสเมื่อเรื่องที่มีความสำคัญสูงสุดและฉันได้รับสองบันทึกจากโฮล์มส์จากวันนาร์บอนน์และจากนีมจาก ซึ่งผมรวมตัวกันที่ที่เขาอยู่ในฝรั่งเศสเป็นแนวโน้มที่จะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง มันเป็นด้วยความประหลาดใจบางอย่างดังนั้นที่ผมเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องให้คำปรึกษาของฉันเมื่อช่วงเย็นวันที่ 24 เมษายน มันหลงฉันว่าเขากำลังมองแม้ซีดและบางกว่าปกติ. "ใช่ฉันได้ใช้ตัวเองขึ้นค่อนข้างมากเกินไปได้อย่างอิสระ" เขาตั้งข้อสังเกตในคำตอบของฉันดูมากกว่าคำพูดของฉัน; "ฉันได้รับการกดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของสาย คุณได้คัดค้านการปิดบานประตูหน้าต่างของคุณของฉันหรือไม่ " เพียงแสงในห้องพักมาจากโคมไฟบนโต๊ะที่ผมเคยอ่าน โฮล์มส์ขยับทางของเขารอบผนังบานประตูหน้าต่างและเหวี่ยงกันเขาปิดพวกเขาอย่างปลอดภัย. "คุณจะกลัวอะไร?" ฉันถาม. "ดีฉัน." "ของอะไร?" "ของเครื่องปืน." "ของฉัน โฮล์มส์ที่รักคุณหมายถึงอะไร? " "ผมคิดว่าคุณรู้จักผมดีพอที่วัตสันจะเข้าใจว่าผมไม่ได้หมายความว่าคนที่ประสาท ในขณะเดียวกันก็เป็นความโง่เขลามากกว่าความกล้าหาญที่จะปฏิเสธการรับรู้อันตรายเมื่ออยู่ใกล้พวกท่าน ฉันอาจมีปัญหาสำหรับการแข่งขัน "เขาเข้ามาอยู่ในควันบุหรี่ของเขาราวกับว่ามีอิทธิพลต่อการผ่อนคลายรู้สึกขอบคุณกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันอาจจะยังจำได้ว่าหลังจากแต่งงาน และต่อมาเริ่มในการปฏิบัติส่วนตัว ซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดมากอยู่ระหว่างโฮล์มส์และตัวเองก็มีขอบเขตที่แก้ไข เขายังมาหาฉันได้ตลอดเวลา เมื่อท่านต้องการสหายในการสืบสวนของเขา แต่โอกาสเหล่านี้เติบโตมากขึ้นและไม่ใคร่จนกระทั่งผมพบว่าในปี 1890 มีเพียง 3 ราย ซึ่งผมเก็บบันทึก ในช่วงฤดูหนาวของปีนั้น และฤดูใบไม้ผลิของ 1891 , ผมเห็นในเอกสารที่เขาได้รับการว่าจ้างโดยรัฐบาลฝรั่งเศสเมื่อเรื่องของการฎีกาสำคัญ ผมได้รับบันทึกจากสองโฮล์มลงวันที่จาก Narbonne และจาก Nimes ,จากที่ผมได้รวบรวม ที่พักของเขาในฝรั่งเศสอาจจะนานมาก มันมีบางอย่างแปลกใจ ดังนั้น ผมเห็นเขาเดินเข้าห้องปรึกษาของฉันเมื่อตอนเย็นของวันที่ 24 เมษายน มันหลงฉันว่าเขากำลังจะซีดลงและบางกว่าปกติ

" ครับ ผมได้ใช้เองก็อิสระ , " เขากล่าว , ในคําตอบดูดีมากกว่าคำพูดของฉัน" ฉันได้รับเล็กน้อย กดช้าไปหน่อย มีท่านใดคัดค้านของฉันปิดบานประตูหน้าต่างของคุณ ? "

แต่แสงในห้องที่มาจากโคมไฟบนโต๊ะที่ฉันได้อ่าน โฮล์มส์ขอบทางของเขารอบผนังและยิงประตูด้วยกัน เขาปิดปลอดภัย

" คุณกลัวอะไร ? " ฉันถาม

" ฉัน "

" อะไร ? "

" ปืนลม "

" ที่รักโฮล์มส์คุณหมายถึงอะไร ? "

" ฉันคิดว่าคุณรู้จักฉันดีพอ วัตสัน จะเข้าใจว่าผมไม่ได้หมายความว่าคนประสาท ในเวลาเดียวกัน มันคือโง่มากกว่าความกล้าที่จะปฏิเสธการรับรู้อันตรายเมื่อมันอยู่ใกล้กับเธอ รบกวนคุณเกม ? " เขาสูดควันบุหรี่ของเขาราวกับธารอิทธิพลก็ขอบคุณเขา