With the further expansion of the J

With the further expansion of the Jiangsu coastal salt industry,
in 1745, the government judged that private reclamation would
affect the normal development of coastal salt industry. Thus, from
1761 to 1762, the Qing government decided to check intensely the
private reclamation land area of saltworks in the Taizhou Branch,
where there was the largest area of privately reclaimed land in the
Lianghuai Saltworks. The purpose of this open examination was to
divide the land use for agriculture and for salt production; the
farmland, far away from the coastline with long-term agricultural
cultivation and utilization, could be approved for continuous agricultural
uses, but any other types of land, including newly
reclaimed land, were allowed to be used as salt production alone. It
was interesting to note that the reports on the farmland area from
local authorities tended to be more than the actual area measured
by the government. For example, at the Dingxi saltworks, the reported
farmland area was 90.6 km2, but the actual area was only
41 km2 as measured by the government during the examination,
i.e., only 45.2% of reported farmland area was recognized by the
government, and the remainder (i.e., 54.8% of the reported land
area) was requested by the government to restore the growing of
grass for decocted salt production. Nevertheless, the government
imposed certain preferential land taxes on farmland after this examination,
and gave some part of the farmland a legal status; thus,
the contradiction between reclamation and salt making was
somewhat relieved. Since 1762, the owner of the farmland recognized
by the government paid taxes for the use of the land, at a rate
of 37.5 taels of silver per hectare, and this rate remained almost
unchanged in the subsequent decades. Towards the Jiaqing period
(AD 1796e1820), the farmland taxes were 40.5 taels of silver per
hectare, very similar to the original rate. In comparison, the farmland
taxes were 72 taels of silver per hectare for the farmland
outside the salt production areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการขยายเพิ่มเติมของมณฑลเจียงซูชายเกลืออุตสาหกรรมใน 1745 รัฐบาลตัดสินว่า จะถมที่ส่วนตัวมีผลต่อการพัฒนาอุตสาหกรรมเกลือชายฝั่งทะเลปกติ ดังนั้น จาก1761 1762 รัฐบาลชิงตัดสินใจตรวจสอบเข้มข้นส่วนบุกเบิกพื้นที่ saltworks ในสาขาในไถโจวมีพื้นที่ใหญ่ที่สุดของที่ดินถมทะเลเป็นส่วนตัวในการLianghuai Saltworks จุดประสงค์ของการตรวจสอบนี้เปิดคือการแบ่งการใช้ที่ดินเพื่อ การเกษตร และ การ ผลิตเกลือ การพื้นที่การเกษตร ห่างจากชายฝั่งด้วยระยะยาวเกษตรเพาะปลูกและการใช้ประโยชน์ ไม่ได้รับอนุมัติสำหรับต่อเนื่องทางการเกษตรใช้ แต่ชนิดอื่น ๆ ของแผ่นดิน รวมใหม่คืนที่ดิน ได้รับอนุญาตให้ใช้เป็นการผลิตเกลือเพียงอย่างเดียว มันน่าสนใจที่จะทราบว่า รายงานพื้นที่การเกษตรจากเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นมีแนวโน้มจะมากกว่าพื้นที่จริงที่วัดโดยรัฐบาล ที่ saltworks Dingxi รายงานตัวพื้นที่การเกษตรบริเวณกม. 2 90.6 แต่พื้นที่จริงเท่านั้นกม. 2 41 วัดได้จากรัฐบาลในระหว่างการตรวจสอบเช่น เพียง 45.2% ของพื้นที่เกษตรรายงานถูกรับรู้โดยการรัฐบาล และส่วนเหลือ (เช่น 54.8% ที่ดินรายงานรัฐบาลร้องขอพื้นที่) การคืนค่าการเติบโตของหญ้าสำหรับผลิตเกลือ decocted อย่างไรก็ตาม รัฐบาลเก็บภาษีที่ดินอัตราพิเศษบางอย่างในพื้นที่เพาะปลูกหลังจากการตรวจสอบนี้และเป็นส่วนหนึ่งของการให้สถานะทางกฎหมาย ดังนั้นมีความขัดแย้งระหว่างถมดินและการทำเกลือค่อนข้างโล่งใจ ตั้งแต่ 1762 เจ้าของพื้นที่เพาะปลูกที่รู้จักโดยรัฐบาลจ่ายภาษีการใช้ที่ดิน อัตราของ taels 37.5 ของเงินต่อตารางเมตร และอัตรานี้อยู่เกือบไม่เปลี่ยนแปลงในทศวรรษต่อมา ต่อระยะเวลาเจียฉิง(AD 1796e1820), ภาษีเกษตรได้ 40.5 taels เงินต่อตารางเมตร คล้ายกับอัตราเดิม ในการเปรียบเทียบ การภาษีได้ taels 72 เงินต่อตารางเมตรสำหรับการเกษตรนอกพื้นที่ผลิตเกลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับการขยายตัวต่อไปของอุตสาหกรรมเกลือมณฑลเจียงซูชายฝั่ง
ใน 1745 รัฐบาลตัดสินว่าถมส่วนตัวจะ
ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาปกติของอุตสาหกรรมเกลือชายฝั่ง ดังนั้นจาก
1761 ไป 1762 รัฐบาลชิงตัดสินใจที่จะตรวจเข้มข้น
ส่วนตัวถมที่ดินบริเวณ Saltworks ในสาขาไถโจว
ที่มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดของการยึดที่ดินเอกชนใน
Lianghuai Saltworks วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบที่เปิดนี้เพื่อ
แบ่งการใช้ประโยชน์ที่ดินเพื่อการเกษตรและการผลิตเกลือ
เกษตรห่างไกลจากชายฝั่งทะเลที่มีระยะยาวเกษตร
การเพาะปลูกและการใช้ประโยชน์จะได้รับการอนุมัติสำหรับการเกษตรอย่างต่อเนื่อง
ใช้ แต่อุปกรณ์ประเภทอื่น ๆ ของแผ่นดินรวมทั้งที่เพิ่ง
ยึดที่ดินได้รับอนุญาตให้นำมาใช้ในการผลิตเกลือเพียงอย่างเดียว มัน
น่าสนใจที่จะทราบว่ารายงานที่อยู่ในบริเวณพื้นที่การเกษตรจาก
หน่วยงานท้องถิ่นมีแนวโน้มที่จะเป็นมากกว่าพื้นที่จริงวัด
จากรัฐบาล ยกตัวอย่างเช่นที่ Saltworks Dingxi รายงาน
พื้นที่เกษตรเป็น 90.6 กิโลเมตร 2 แต่พื้นที่จริงเป็นเพียง
41 กิโลเมตร 2 เป็นวัดโดยรัฐบาลในระหว่างการตรวจสอบ
เช่นเพียง 45.2% ของการรายงานพื้นที่เกษตรได้รับการยอมรับจาก
รัฐบาลและ ที่เหลือ (เช่น 54.8% ของรายงานที่ดิน
พื้นที่) ได้รับการร้องขอจากรัฐบาลในการเรียกคืนการเจริญเติบโตของ
หญ้าสำหรับการผลิตเกลือ decocted อย่างไรก็ตามรัฐบาล
เรียกเก็บภาษีที่ดินบางพิเศษเกษตรหลังจากการตรวจสอบนี้
และให้เป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่การเกษตรสถานะทางกฎหมายบางอย่าง ดังนั้น
ความขัดแย้งระหว่างถมและทำเกลือเป็น
ค่อนข้างโล่งใจ ตั้งแต่ 1762 เจ้าของพื้นที่การเกษตรได้รับการยอมรับ
จากรัฐบาลจ่ายภาษีสำหรับการใช้งานของที่ดินในอัตรา
37.5 taels เงินต่อเฮกตาร์และอัตรานี้ยังคงอยู่เกือบ
ไม่เปลี่ยนแปลงในทศวรรษต่อมา ต่อระยะเวลา Jiaqing
(AD 1796e1820) ภาษีพื้นที่การเกษตรเป็น 40.5 taels เงินต่อ
เฮกตาร์คล้ายกันมากกับอัตราเดิม ในการเปรียบเทียบพื้นที่การเกษตร
ภาษี 72 taels เงินต่อเฮกตาร์สำหรับพื้นที่การเกษตร
ที่อยู่นอกพื้นที่การผลิตเกลือ