Declarations, Separate Opinions and

Declarations, Separate Opinions and Dissenting Opinions
(a) Declarations
President Lachs stated that he was in agreement with the reasoning and conclusions of the Court and did not deem it appropriate to make any comments on the Judgment.
As regards the compensation claim presented by Germany, Judge Dillard maintained that there was no doubt that Iceland’s acts of harassment, which were indicated in considerable detail in the proceedings, were unlawful. Those acts were committed pendente lite despite obligations assumed by Iceland in the Exchange of Notes of 1961, which the Court had declared to be a treaty in force. According to Judge Dillard, the Court was only asked to indicate the unlawful character of the acts concerned and take note of the consequential liability of Iceland to make reparations. The Court was not asked to assess damages. Judge Dillard, therefore, would have preferred it if the Court had stressed the limited nature of the German submission instead of concluding that it could not accede to the submission in the absence of detailed evidence bearing on each concrete claim.
Judge Ignacio-Pinto stated that the decision was devoted to fixing the conditions for the exercise of preferential rights, for conservation of fish species, and historic rights, rather than responding to Germany’s primary claim, which was for a statement of the law on a specific point. In this connection, it should be observed that Germany did not seek a decision from the Court on a dispute between itself and Iceland on the subject of the preferential rights of the coastal State, the conservation of fish species, or historic rights.
Judge Ignacio-Pinto was of the view that the Court had deliberately evaded the question that was placed squarely before it in the case, namely whether Iceland’s claims are in accordance with the rules of international law. By not giving an unequivocal answer on that principal claim, the Court failed to perform the act of justice requested of it.
In conclusion, Judge Ignacio-Pinto believed that the Court would certainly have strengthened its judicial authority if it had given a positive reply to the claim laid before it by Germany, instead of embarking on the construction of a thesis on preferential rights, zones of conservation of species, or historic rights, on which there has never been any dispute, nor even
the slightest shadow of a controversy on the part either of the Applicant or Respondent. The Court should have confined itself strictly to the limits of the jurisdiction conferred on it.
Judge Nagendra Singh, while fully supporting the Judgment, wanted to make a number of clarifications. He mentioned that the Court did not proceed to pronounce itself on the Applicant’s request, which asked the Court to declare that Iceland’s extension of its exclusive fishery limit to 50 nautical miles had no basis in international law, because it would amount to asking the Court to find that such extension was ipso jure illegal and invalid erga omnes. Judge
Nagendra Singh observed that the rules of customary maritime law relating to the limit of fisheries jurisdiction were still evolving and, confronted by a widely divergent and discordant State practice, had not so far crystallized. The conventional maritime law, though substantially codified by the Geneva Conferences on the Law of the Sea of 1958 and 1960, had certain aspects
admittedly that remained to be settled and these now constituted, among others, the subject of subsequent efforts at codification. The question of the extent of fisheries jurisdiction, which was still one of the unsettled aspects, could not, therefore, be settled by the Court since it could not “render judgment sub specie legis ferendae, or anticipate the law before the legislator had laid it down”.
Judge Nagendra Singh noted that it was of some importance to know the precise content of the expression “fisheries jurisdiction” and for what it stands and means. The concept of fisheries jurisdiction did cover aspects such as enforcement of conservation measures, exercise of preferential rights and respect for historic rights since each one may involve an element of jurisdiction to implement them.
The contribution that the Judgment made towards the development of the law of the sea lay in the recognition that it gave to the concept of preferential rights of a coastal State in the fisheries of the adjacent waters; particularly if that State was in a special situation with its population dependent on those fisheries.
Lastly, Judge Nagendra Singh stated that the Judgment of the Court, in asking the Parties to negotiate a settlement, had emphasized the importance of resolving the dispute in the adjudication of the case.
(President Sir Muhammad Zafrulla Khan also appended a declaration on jurisdiction.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประกาศ แยกความคิดเห็นและความคิดเห็น Dissenting(ก) รายงาน ประธาน Lachs กล่าวว่า เขายังคงใช้เหตุผลและบทสรุปของศาล และไม่ได้ไม่สมควรจะให้ข้อคิดเห็นในการตัดสิน เรื่องเรียกร้องค่าตอบแทนที่นำ โดยเยอรมนี ดิลลาร์ผู้พิพากษารักษาว่า มีข้อสงสัยว่า ของไอซ์แลนด์กระทำการล่วงละเมิด ซึ่งได้ระบุไว้ในรายละเอียดมากในกระบวนการพิจารณา ที่ผิดกฎหมาย ผู้กระทำถูก pendente lite แม้จะสันนิษฐาน โดยไอซ์แลนด์ในการแลกเปลี่ยนบันทึกย่อของ 1961 ซึ่งศาลได้ประกาศให้ สนธิสัญญาบังคับ ผูกพันมุ่งมั่น ตามดิลลาร์ผู้พิพากษา ศาลถูกเฉพาะต้องระบุอักขระผิดกฎหมายของการกระทำที่เกี่ยวข้อง และจดบันทึกความรับผิดชอบต่อของไอซ์แลนด์ทำสงคราม ศาลไม่ถูกถามให้ประเมินความเสียหาย ดิลลาร์ผู้พิพากษา ดังนั้น จะมีต้องได้ถ้าศาลได้เน้นธรรมชาติจำกัดการส่งเยอรมันแทนการสรุปที่ไม่สามารถรับปากจะส่งในกรณีหลักฐานรายละเอียดเรืองในแต่ละสิทธิ์คอนกรีต ผู้พิพากษา Ignacio Pinto ระบุว่า การตัดสินใจที่ทุ่มเทเพื่อแก้ไขเงื่อนไขสำหรับสิทธิบุริมสิทธิ การอนุรักษ์พันธุ์ปลา และสิทธิประวัติศาสตร์ แทนที่ตอบสนองต่อของเยอรมนีหลักอ้าง ซึ่งมีคำสั่งตามกฎหมายเฉพาะเจาะจง ต่อ มันควรจะสังเกตว่า เยอรมนีไม่ขอตัดสินจากศาลในข้อพิพาทระหว่างตัวเองและไอซ์แลนด์ในเรื่องบุริมสิทธิของรัฐชายฝั่ง การอนุรักษ์พันธุ์ปลา หรือสิทธิทางประวัติศาสตร์ ผู้พิพากษา Ignacio Pinto ได้มุมมองที่ว่า ศาลได้ตั้งใจ evaded คำถามที่ถูกวางไว้เริ่มก่อนมันในกรณี คือ ว่า เรียกร้องของประเทศไอซ์แลนด์ตรงกับกฎของกฎหมายระหว่างประเทศ โดยไม่ให้คำตอบ unequivocal บนที่อ้างหลัก ศาลล้มเหลวการกระทำของความยุติธรรมของการร้องขอ เบียดเบียน ผู้พิพากษา Ignacio Pinto เชื่อว่า ศาลจะแน่นอนมีความเข้มแข็งของหน่วยงานยุติธรรมถ้าจะได้รับตอบกลับบวกไปเคลมก่อนที่จะวาง โดยเยอรมนี แทนที่จะเริ่มดำเนินการในการก่อสร้างวิทยานิพนธ์บุริมสิทธิ โซนการอนุรักษ์พันธุ์ หรือสิทธิประวัติศาสตร์ ซึ่งไม่เคยมีข้อโต้แย้งใด ๆ หรือแม้แต่เงาเพียงน้อยนิดของข้อในส่วนเป็นของผู้สมัครหรือผู้ตอบ ศาลควรมีจำกัดตัวอย่างเคร่งครัดไปขีดจำกัดของอำนาจที่ปรึกษาในการ ผู้พิพากษา Nagendra ซิงห์ เต็มสนับสนุนการพิพากษา อยากทำให้ตัวเลขของการชี้แจง เขากล่าวว่า ศาลได้ไม่ดำเนินการออกเสียงตัวเองตามคำขอของผู้สมัคร การขอให้ศาลประกาศว่า ขยายขีดประมงร่วมกับ 50 ไมล์ทะเลของไอซ์แลนด์มีไม่มีพื้นฐานในกฎหมายระหว่างประเทศ เนื่องจากมันจะยอดไปถามศาลหาว่า นามสกุลดังกล่าวไม่ถูกต้อง และไม่ถูกต้อง ipso jure erga omnes ผู้พิพากษาสิงห์ Nagendra สังเกตว่า กฎจารีตประเพณีกฎหมายเกี่ยวข้องกับข้อจำกัดของอำนาจประมงก็ยังคงพัฒนา และ เผชิญ โดยมีขันติธรรม และขัดแย้งกันอย่างกว้างขวางรัฐ มีไม่ตกผลึกเพื่อให้ห่างไกล กฎหมายทางทะเลทั่วไป แม้ว่าหลักฐาน ประมวลกฎหมายสูง โดยการประชุมเจนีวาว่าด้วยกฎหมายทะเล 1958 และ 1960 มีลักษณะเป็นที่ยอมรับที่ยังคงที่จะชำระ และเหล่านี้ตอนนี้ ทะลัก หมู่คนอื่น ๆ เรื่องของความพยายามต่อไปที่กฎเกณฑ์ คำถามที่ขอบเขตของอำนาจประมง ซึ่งยังคงลักษณะยังอย่างใดอย่างหนึ่ง อาจไม่ ดังนั้น มีชำระ โดยศาลเนื่องจากมันไม่สามารถ "ทำให้คำพิพากษาย่อยชนิด legis ferendae หรือคาดว่าจะมีกฎหมายก่อนที่ legislator ได้วางมันลง" ผู้พิพากษา Nagendra ซิงห์กล่าวว่า เป็นของสำคัญบางอย่างต้องทราบเนื้อหาแม่นยำ ของนิพจน์ "ประมงอำนาจ" และอะไรที่มันย่อมาจาก และหมายถึง แนวเขตประมงไม่ได้ครอบคลุมลักษณะบังคับมาตรการอนุรักษ์ สิทธิบุริมสิทธิและเคารพสิทธิทางประวัติศาสตร์เนื่องจากแต่ละคนอาจเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบของเงื่อนไขการใช้ ส่วนที่ตัดสินมีต่อการพัฒนากฎหมายของทะเล วางในการที่จะให้แนวคิดของรัฐชายฝั่งในการประมงน้ำติด บุริมสิทธิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ารัฐนั้นในสถานการณ์พิเศษที่มีประชากรขึ้นอยู่กับการประมงเหล่านั้นได้ สุดท้ายนี้ สิงห์ Nagendra ผู้พิพากษาระบุว่า คำพิพากษาของศาล ในฝ่ายเพื่อเจรจาการชำระเงิน ถามได้เน้นความสำคัญของการแก้ไขข้อโต้แย้งใน adjudication กรณี(รักประธานมุหัมมัด Zafrulla ขันยังผนวกการประกาศบนอำนาจ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประกาศความเห็นแยกความเห็นไม่เห็นด้วย
(ก)
การประกาศประธานLachs ระบุว่าเขาอยู่ในข้อตกลงกับเหตุผลและข้อสรุปของศาลและไม่ได้คิดว่ามันเหมาะสมที่จะให้ความเห็นใด ๆ เกี่ยวกับการตอบแทน.
ที่เกี่ยวกับการเรียกร้องค่าชดเชยที่นำเสนอโดยเยอรมนี ผู้พิพากษาดิลลาร์ยืนยันว่ามีข้อสงสัยว่าการกระทำของไอซ์แลนด์ของการล่วงละเมิดไม่ซึ่งถูกระบุไว้ในรายละเอียดมากในการดำเนินการที่ถูกที่ผิดกฎหมาย การกระทำของผู้ที่มีความมุ่งมั่น pendente ไลต์แม้จะมีภาระผูกพันสันนิษฐานโดยไอซ์แลนด์ในตลาดหลักทรัพย์หมายเหตุ 1961 ซึ่งศาลได้ประกาศให้เป็นสนธิสัญญาในแรง ตามที่ผู้พิพากษาดิลลาร์ที่ศาลถูกถามเท่านั้นที่จะบ่งบอกถึงตัวละครที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายของการกระทำที่เกี่ยวข้องและรับทราบความรับผิดเป็นผลสืบเนื่องของไอซ์แลนด์ที่จะทำให้การชดเชย ศาลก็ไม่ได้ถามเพื่อประเมินความเสียหาย ผู้พิพากษาดิลลาร์จึงจะชอบมันถ้าศาลได้เน้นธรรมชาติ จำกัด ของการส่งเยอรมันแทนการสรุปว่ามันอาจจะไม่ได้ลงนามในสนธิสัญญาที่จะส่งในกรณีที่ไม่มีหลักฐานรายละเอียดแบริ่งในการเรียกร้องแต่ละคอนกรีต.
ผู้พิพากษาอิกนาซิโอ-ปินโตระบุว่า การตัดสินใจที่ได้อุทิศให้กับการแก้ไขเงื่อนไขในการใช้สิทธิพิเศษสำหรับการอนุรักษ์พันธุ์ปลาและสิทธิทางประวัติศาสตร์มากกว่าการตอบสนองต่อข้อเรียกร้องหลักของเยอรมนีซึ่งเป็นคำสั่งของกฎหมายที่เกี่ยวกับจุดที่เฉพาะเจาะจง ในการเชื่อมต่อนี้มันควรจะสังเกตว่าเยอรมนีไม่ได้หาการตัดสินใจจากศาลเกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างตัวเองและไอซ์แลนด์ในเรื่องของสิทธิพิเศษของรัฐชายฝั่งอนุรักษ์พันธุ์ปลาหรือสิทธิในประวัติศาสตร์.
ผู้พิพากษา Ignacio- ปินโตเป็นมุมมองว่าศาลได้จงใจหลบคำถามที่ถูกวางไว้อย่างเต็มที่ก่อนที่จะในกรณีที่กล่าวคือไม่ว่าการเรียกร้องของไอซ์แลนด์เป็นไปตามกฎของกฎหมายระหว่างประเทศ โดยไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจนในการเรียกร้องหลักที่ศาลล้มเหลวในการปฏิบัติหน้าที่ของผู้พิพากษาที่ร้องขอของมัน.
สรุปได้ว่าผู้พิพากษาอิกนาซิโอ-ปินโตเชื่อว่าศาลจะมีความเข้มแข็งอย่างแน่นอนผู้มีอำนาจในการพิจารณาคดีถ้ามันได้รับการตอบกลับในเชิงบวกต่อ การเรียกร้องที่วางไว้ก่อนที่จะเยอรมนีแทนการเริ่มดำเนินการในการก่อสร้างของวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับสิทธิพิเศษที่โซนของการอนุรักษ์สายพันธุ์หรือสิทธิทางประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยมีข้อพิพาทใด ๆ
หรือแม้กระทั่งเงาน้อยที่สุดของความขัดแย้งในที่ส่วนทั้งผู้สมัครหรือผู้ถูกกล่าวหา ศาลควรจะมีการคุมขังตัวเองอย่างเคร่งครัดเพื่อขอบเขตของอำนาจหารือกับมัน.
ผู้พิพากษา Nagendra ซิงห์ในขณะที่การสนับสนุนอย่างเต็มที่พิพากษาที่อยากจะทำให้จำนวนการชี้แจง เขาบอกว่าศาลไม่ได้ดำเนินการออกเสียงตัวเองในการร้องขอของผู้สมัครซึ่งขอให้ศาลประกาศว่าส่วนขยายของไอซ์แลนด์ของวงเงินประมงพิเศษถึง 50 ไมล์ทะเลมีพื้นฐานในกฎหมายต่างประเทศไม่เพราะมันจะเป็นจำนวนเงินที่ขอให้ศาลไป พบว่าส่วนขยายดังกล่าวถูกต้องตามกฎหมาย IPSO ที่ผิดกฎหมายและไม่ถูกต้อง Erga omnes ผู้พิพากษา
Nagendra ซิงห์พบว่ากฎของกฎหมายทะเลประเพณีที่เกี่ยวข้องกับขีด จำกัด ของเขตอำนาจการประมงยังคงได้รับการพัฒนาและการเผชิญหน้ากับการปฏิบัติที่แตกต่างกันของรัฐอย่างกว้างขวางและไม่ปรองดองกันไม่เคยห่างไกลเพื่อให้ตกผลึก กฎหมายทางทะเลธรรมดาแม้ว่าประมวลผลอย่างมีนัยสำคัญจากการประชุมเจนีวาว่าด้วยกฎหมายทะเล 1958 และ 1960 มีบางแง่มุมที่ยอมรับว่ายังคงมีการตกลงกันและสิ่งเหล่านี้ในขณะนี้ประกอบด้วยหมู่คนอื่น ๆ ในเรื่องของความพยายามที่ตามมาประมวล
คำถามของขอบเขตของเขตอำนาจการประมงซึ่งยังคงเป็นหนึ่งในด้านที่ไม่แน่นอนที่อาจจะไม่ได้จึงถูกตัดสินโดยศาลเพราะมันไม่สามารถ "ทำให้การตัดสินย่อยพันธุ์ Legis ferendae หรือคาดว่าจะมีกฎหมายก่อนที่สมาชิกสภานิติบัญญัติได้วางไว้ ลง ".
ผู้พิพากษา Nagendra ซิงห์ตั้งข้อสังเกตว่ามันเป็นบางอย่างที่มีความสำคัญที่จะรู้ว่าเนื้อหาที่ถูกต้องของสำนวนที่ว่า" เขตอำนาจการประมง "และสิ่งที่มันยืนและวิธีการ แนวคิดของเขตอำนาจการประมงได้ด้านปกเช่นการบังคับใช้มาตรการการอนุรักษ์การใช้สิทธิพิเศษและการเคารพสิทธิมนุษยชนประวัติศาสตร์ตั้งแต่แต่ละคนอาจจะเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบของเขตอำนาจจะใช้พวกเขา.
ผลงานที่พิพากษาที่ทำไปสู่การพัฒนาของกฎหมายของ ทะเลอยู่ในการรับรู้ว่ามันทำให้แนวคิดของบุริมสิทธิของรัฐชายฝั่งทะเลในการประมงน้ำที่อยู่ติดกันนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ารัฐอยู่ในสถานการณ์พิเศษที่มีประชากรขึ้นอยู่กับการประมงเหล่านั้น.
สุดท้ายผู้พิพากษา Nagendra ซิงห์กล่าวว่าคำพิพากษาของศาลในการขอภาคีที่จะเจรจาตกลงได้เน้นความสำคัญของการแก้ปัญหาข้อพิพาทในการพิจารณาพิพากษาที่ กรณี.
(ประธานเซอร์มูฮัมหมัดข่านยัง Zafrulla ท้ายประกาศในเขตอำนาจ.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประกาศ เกี่ยวกับ แยก เห็นด้วยกับความคิดเห็นที่
( )
lachs ประธานประกาศระบุว่า เขาเห็นด้วยกับเหตุผลและข้อสรุปของศาล และไม่คิดว่ามันเหมาะสมที่จะให้ความเห็นใด ๆเกี่ยวกับการพิพากษา .
ส่วนค่าเสียหายที่เรียกร้องที่นำเสนอโดยเยอรมนี ตัดสิน ดิลลาร์ดยืนยันว่าไม่มีข้อสงสัยที่ไอซ์แลนด์ การล่วงละเมิด ,ซึ่งถูกระบุในรายละเอียดมากในการดำเนินคดี , ผิดกฎหมาย . การกระทำเหล่านั้นมีความมุ่งมั่น pendente Lite แม้ภาระหน้าที่สันนิษฐานโดยไอซ์แลนด์ในบันทึกแลกเปลี่ยนของปี 1961 ที่ศาลได้ประกาศเป็นสนธิสัญญาในการบังคับ ตามหนึ่งในผู้พิพากษา ,ศาลถามว่าตัวอักษรที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายของการกระทำที่เกี่ยวข้องและใช้หมายเหตุของความสำคัญของไอซ์แลนด์แก้ตัว ศาลไม่ได้ถามเพื่อประเมินความเสียหาย ผู้พิพากษา ดิลลาร์ด ดังนั้นมันจะดีกว่านี้ถ้าศาลได้เน้นธรรมชาติ จำกัด ของการส่งเยอรมันแทน สรุปว่า ไม่อาจยอมให้ส่งในกรณีที่ไม่มีหลักฐานของแบริ่งในแต่ละคอนกรีตเรียกร้อง อิกนาซิโอ ปินโต้
ผู้พิพากษาระบุว่า การตัดสินใจเพื่อรองรับการแก้ไขเงื่อนไขในการออกกำลังกายของบุริมสิทธิ เพื่อการอนุรักษ์พันธุ์ ปลาและสิทธิในประวัติศาสตร์ มากกว่าการตอบสนองการเรียกร้องของเยอรมนี ซึ่งเป็นงบของกฎหมายในประเด็นที่เฉพาะเจาะจง ในการเชื่อมต่อนี้ มันควรจะสังเกตว่าเยอรมนีไม่แสวงหาการตัดสินจากศาลเกี่ยวกับข้อพิพาทระหว่างตัวเองและ ไอซ์แลนด์ ในเรื่องของสิทธิ พิเศษของรัฐชายฝั่ง การอนุรักษ์ของชนิดพันธุ์ปลา หรือประวัติศาสตร์
สิทธิ .อิกนาซิโอ ปินโต เป็นผู้พิพากษาของศาลมีมุมมองที่จงใจเลี่ยงที่จะตอบคำถามที่วางอยู่ก่อนแล้ว ในคดีนี้ คือ ไม่ว่าจะเป็นไอซ์แลนด์อ้างว่าเป็นไปตามกฎของกฎหมายระหว่างประเทศ ไม่ต้องให้คำตอบที่ชัดเจนในหลักการเรียกร้องศาลล้มเหลวที่จะแสดงการกระทำของความยุติธรรม ขอให้มัน
สรุปผู้พิพากษา อิกนาซิโอ ปินโต้ เชื่อว่าศาลจะต้องมีความเข้มแข็ง อำนาจตุลาการของมันถ้ามันได้รับการตอบรับเพื่อเรียกร้องวางก่อน โดยเยอรมัน แทนที่จะ embarking ในการก่อสร้างของวิทยานิพนธ์ บุริมสิทธิ เขตพื้นที่อนุรักษ์สายพันธุ์ หรือประวัติศาสตร์สิทธิมนุษยชน ซึ่งไม่เคยมีข้อโต้แย้งใด ๆ หรือแม้แต่
แม้แต่เงาของความขัดแย้งในส่วนของผู้สมัครหรือผู้ตอบ ศาลควรกักขังตัวเองอย่างเคร่งครัดเพื่อขีด จำกัด ของสังกัดอื่นตาม .
ตัดสิน nagendra ซิงห์ในขณะที่อย่างเต็มที่สนับสนุนความยุติธรรม ต้องการให้ตัวเลขของชี้แจง เขากล่าวว่า ศาลไม่ได้ดำเนินการออกเสียงตัวเองในความต้องการของผู้สมัครซึ่งขอให้ศาลประกาศว่า การประมงของไอซ์แลนด์จำกัดเฉพาะ 50 ไมล์ทะเลไม่มีพื้นฐานในกฎหมายระหว่างประเทศ เพราะจะได้ปริมาณที่จะขอให้ศาลพบว่า เช่น ขยาย ipso บางอย่างที่ผิดกฎหมายและเป็นโมฆะ erga omnes . ผู้พิพากษา
nagendra ซิงห์ สังเกตว่า กฎของกฎหมายจารีตประเพณีทางทะเลที่เกี่ยวข้องกับขีด จำกัด ของสังกัดประมงยังคงพัฒนาและเผชิญหน้าโดยอย่างกว้างขวางซึ่งไม่ลงรอยกันรัฐและปฏิบัติได้เพื่อให้ห่างไกลศัตรู กฎหมายทางทะเลตามปกติ แม้ว่าอย่างมาก codified โดยเจนีวาที่ประชุมเกี่ยวกับกฎหมายทะเลของ 1958 และมีบางแง่มุม
1960เป็นที่ยอมรับว่า ยังคงเป็นปึกแผ่นและนี้ตั้งขึ้นท่ามกลางผู้อื่น ในเรื่องของความพยายามที่ตามมาในการประมวล . คำถามของขอบเขตอำนาจประมง ซึ่งยังคงเป็นหนึ่งในลักษณะที่ไม่สามารถจึงถูกตัดสินโดยศาล เนื่องจากมันไม่สามารถ " ให้ความยุติธรรมย่อย legis ferendae สายพันธุ์ ,หรือคาดหวังกฎหมายก่อนที่สภานิติบัญญัติได้วางมันลง " .
ตัดสิน nagendra ซิงห์กล่าวว่ามันมีความสำคัญบางอย่างที่จะเข้าใจเนื้อหาที่ชัดเจนของสำนวน " สังกัดประมง " และมันหมายถึงอะไร และหมายความว่าอย่างไร แนวคิดของอำนาจได้ครอบคลุมด้านประมง เช่น การบังคับใช้มาตรการอนุรักษ์