3.7.2 Conceptual thinkingBut if our

3.7.2 Conceptual thinking

But if our sensible representations would, in themselves, present a simple, partless, Parmenidean object beyond time and space, how is it that they in fact seem to represent distinct things in our awareness? At first glance Herbart would seem to be presenting the Kantian picture of a chaotic sensible manifold, upon which a spontaneous Understanding could work its synthetic operations. But in keeping with his anti-faculty position, Herbart argues instead for a kind of “passive synthesis” avant la lettre (SW VI: 116), by which certain representations are connected and collected into separate unities, but spontaneously, motivated solely from within, in accordance with the laws of psycho-mechanics and psycho-statics (cf. esp. SW VI: 114, ff.).

Herbart proceeds by giving a “naturalized”[57] account of concept formation, that is, of representation-masses that, over time, develop into instruments by which we become conscious of things, and ultimately of ourselves. Thus, while there is “no doubt that just as concepts arise out of sense-perceptions [Wahrnehmungen], so, too, do clear concepts arise out of unclear[58] concepts”—nevertheless, these processes must be explained without recourse to a deus ex machina one calls “the Understanding” (SW VI: 117).

Anticipating the battles over logical psychologism of the late 19th and early 20th centuries, Herbart carefully distinguishes between a psychological and a logical sense of “concept” (SW VI: 119–20; cf. Stout 1888b: 477; van der Schaar 2013: 83). He writes:

Every thought [cōgitātum], considered merely according to its quality [sc. quā cōgitātum], is a concept in the logical sense. (SW VI: 119)

By “concept in the logical sense”, he means the represented

content considered apart from the psychological conditions and circumstances of its presentation at this or that time to this or that individual mind. (Stout 1888b: 477)

Thus, concepts offer “a common knowledge for all men and all times”, and, as such, are nothing psychological (SW VI: 120). Psychology, by contrast, investigates real thinking, and tries to determine how concepts come to be actually thought. As a thought-content of consciousness, then, a “concept” is a representation, namely one “which has as its represented [content] the concept in the logical sense” (SW VI: 120), or, as Weiss puts it, “that representation through which the repraesentandum[59] (i.e., the logical concept) is represented in reality” (Weiss 1928: 94).[60]

What, then, distinguishes a (psychological) concept from other mental contents, like sensations, imaginings, or memories? Because the soul is, ex hypothesi, a tabula rasa, there are neither original concepts (like Kant’s categories) nor faculties of concepts (like Kant’s Understanding or Reason): “all concepts are things that have come to be” (SW VI: 120; cf. esp. SW VI: 129, ff.). The incipient concept must therefore find its origin in the psyche’s attempt to preserve itself, that is, its inherent simplicity, in the face of an outside disturbance. A representation in the process of coming to be is called a sensation (Empfindung) or perception (Wahrnehmung) (SW VI: 120). Upon entering consciousness, it is immediately subject to inhibition by other, already present representations. When, under certain circumstances, it returns to consciousness, the representation is called an “imagining [Einbildung]”, and, as we saw in our discussion of representational reproduction, when this reproduced imagining connects with a series of fused (temporal) representations, it may become a memory (SW VI: 121).

When, then, do concepts arise? They are not generated as individual representations at a particular point in time, nor do we have them in addition to sensations and imaginings. Rather,

we ascribe concepts to ourselves insofar as we abstract from the entrance of our representations into consciousness, and instead reflect upon the fact that they exist there, and now in fact allow their repraesentātum[61] (the concept in the logical sense) to appear [in consciousness]. (SW VI: 121)

So, if the psychological concept is to have as its repraesentātum just the content of the logical concept (its repraesentandum) and nothing more, then the psychological concept would have to shed all its peculiar and contingent traits, all of the complexions and fusions that have inevitably accrued to it in its own generation and reproduction (SW VI: 121). How is this possible? First, through a process of isolation into a “crude” or “confused” concept (SW VI: 125); second, through the crude concept’s analysis by means of judgments; and third, through the classification of these judgments (cf. Stout 1888b: 477; Weiss (1928) overlooks the first step).

Isolation occurs as many representational series are progressively curtailed, in accordance with the laws of reproduction. Thus, if there we take two similar sensations, a and b, Herbart argues that as b is occurring, a reproduces itself as an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.7.2 แนวคิดคิดแต่ถ้าเป็นตัวแทนของเราเหมาะสมจะ ในตัวเอง นำเสนอง่าย partless, Parmenidean วัตถุเกินเวลาและพื้นที่ วิธีคือว่าในความเป็นจริงดูเหมือนเป็นตัวแทนของสิ่งที่แตกต่างกันในการรับรู้ของเรา อย่างรวดเร็วก่อน Herbart จะดูเหมือนจะ สามารถนำเสนอภาพ Kantian ความวุ่นวายเหมาะสมมากมาย สามารถทำความเข้าใจอยู่ซึ่งการสังเคราะห์การดำเนินงาน แต่เพื่อตำแหน่งของเขาต่อต้านคณะ Herbart จนแทนสำหรับชนิดของ "แฝงสังเคราะห์" avant la lettre (SW VI: 116), ซึ่ง นำเสนอบางอย่างจะเชื่อมต่อ และรวบรวม เป็น unities แยกต่างหาก แต่ ธรรมชาติ แรงจูงใจแต่เพียงผู้เดียวจากภายใน กฎหมายของ psycho สถิตยศาสตร์และกลศาสตร์ไซโค (cf. esp. SW VI: 114, ff.)Herbart ดำเนินการให้เป็นบัญชี [57] "naturalized" ของแนวคิดกำเนิด คือ ของฝูงแทนที่ ช่วงเวลา พัฒนาเป็นเครื่องมือที่เราจะใส่สิ่ง และของตนเอง ดังนั้น ในขณะที่มี "สงสัยไม่เหมือนแนวคิดที่เกิดขึ้นจากความรู้สึกรับรู้ [Wahrnehmungen], มาก เกินไป แนวคิดที่ชัดเจนเกิดขึ้นจากแนวคิด [58] ชัดเจน" — อย่างไรก็ตาม กระบวนการเหล่านี้ต้องสามารถอธิบาย โดยไม่มีเบี้ยจะเรียก deus ex machina หนึ่ง "ความเข้าใจ" (SW VI: 117)สนองการต่อสู้ผ่าน psychologism ตรรกะของในปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษ Herbart รอบคอบแยกแยะการจิตใจและความรู้สึกทางตรรกะของ "แนวคิด" (SW VI: 119-20 มัทธิว Stout 1888b: 477; Schaar van der 2013:83) เขาเขียน:ทุกความคิด [cōgitātum], พิจารณาเพียงตามคุณภาพ [sc. quā cōgitātum], เป็นแนวคิดในแง่ตรรกะ (ตะวันตกเฉียงใต้ VI: 119)โดย "แนวความคิดในแง่ตรรกะ" เขาหมายถึง การ representedเนื้อหาพิจารณาจากสภาพจิตใจและสถานการณ์ของการนำเสนอที่นี้หรือว่าเวลานี้หรือจิตใจที่แต่ละ (สเตาท์ 1888b: 477)แนวคิดให้ "ทั่วไปความรู้ สำหรับทุกคน และตลอดเวลา" และ เช่น มีอะไรทางจิตวิทยา (SW VI: 120) จิตวิทยา โดยคมชัด การตรวจสอบความคิดที่แท้จริง แล้วพยายามกำหนดว่าแนวความคิดมาคิดจริง ความคิดเนื้อหาของสติ แล้ว "แนวคิด" เป็นตัวแทน คือหนึ่ง "ซึ่งมี represented [เนื้อหา] แนวความคิดในแง่ตรรกะ" (SW VI: 120), หรือ ขณะที่มีร์ทำให้มัน "แสดงว่าที่ repraesentandum [59] (เช่น ตรรกะแนวคิด) จะถูกแสดงในความเป็นจริง" (มีร์ 1928:94) [60]อะไร แล้ว แยกแนวความคิด (จิตใจ) จากเนื้อหาอื่น ๆ จิต เช่นสววรค์ ลูกค้าคง หรือความทรงจำ เนื่องจากจิตวิญญาณ อดีต hypothesi รสาเป็น tabula มีไม่ใช่แนวคิดเดิม (เช่นประเภทของ Kant) หรือแนวคิด (เช่นของ Kant เข้าใจหรือเหตุผล) คณะ: "แนวคิดทั้งหมดเป็นสิ่งที่มีมาให้" (SW VI: 120 มัทธิว esp. SW VI: 129, ff.) แนวคิด incipient จึงต้องค้นหากำเนิดในของกำลังใจความพยายามที่จะรักษาตัวมันเอง นั่นคือ ความเรียบง่ายโดยธรรมชาติ หน้าการรบกวนภายนอก การแสดงกำลังมาจะเรียกว่าความรู้สึก (Empfindung) หรือรับรู้ (Wahrnehmung) (SW VI: 120) เมื่อป้อนสติ ได้ทันทีอาจยับยั้งโดยการนำเสนออื่น ๆ อยู่แล้ว เมื่อ ในบางสถานการณ์ เห็นสติ การแสดงเรียกว่าการ "imagining [Einbildung]" และ ตามที่เราเห็นในการสนทนาของเราของการทำซ้ำ representational เมื่อนี้ทำซ้ำ imagining เชื่อมต่อกับชุดแทน (ชั่วคราว) หลอม อาจเป็นหน่วยความจำเป็น (SW VI: 121)เมื่อ แล้ว ทำแนวคิดเกิดขึ้นหรือไม่ พวกเขาจะไม่ถูกสร้างเป็นเป็นตัวแทนแต่ละจุดโดยเฉพาะในเวลา หรือเราไม่มีพวกเขารู้สึกและลูกค้าคง ค่อนข้างเรา ascribe แนวคิดกับตัวเอง insofar เป็นเราบทคัดย่อเข้าเป็นตัวแทนของเราในสติ และแทน ตรองข้อเท็จจริงที่ว่า พวกเขามีอยู่ และตอนนี้ อนุญาตให้ผู้ repraesentātum [61] (แนวความคิดในแง่ตรรกะ) ในความเป็นจริงให้ปรากฎใน [สติ] (ตะวันตกเฉียงใต้ VI: 121)ดังนั้น ว่าแนวคิดทางจิตวิทยาได้เป็น repraesentātum เป็น เพียงเนื้อหาของแนวคิดแบบตรรกะ (repraesentandum) และไม่มีอะไรเพิ่มเติม แล้วแนวคิดทางจิตวิทยาต้องหลั่งทั้งหมดของแปลกประหลาด และผูกพันกับลักษณะ complexions และ fusions ที่มีสะสมย่อมได้ในการสร้างและการสืบพันธุ์ของตัวเอง ทั้งหมด (SW VI: 121) วิธีนี้จะเป็นไปได้หรือไม่ แรก ขั้นตอนการแยกเป็นแนวคิดที่ "ดิบ" หรือ "สับสน" (SW VI: 125); สอง ผ่านการวิเคราะห์ของแนวคิดหยาบโดยพิพากษา และ สาม ผ่านการจัดประเภทของคำพิพากษานี้ (cf. สเตาท์ 1888b: 477 มีร์ (1928) สามารถมองเห็นขั้นตอนแรก)แยกเกิดขึ้นกับหลายชุด representational มีความก้าวหน้า curtailed กฎหมายของการสืบพันธุ์ ดังนั้น ถ้ามีเราจะรู้สึกคล้ายสอง แบบ b, Herbart จนที่เป็น b เกิดขึ้น ให้ออกมาเป็นตัวเองเป็นการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.7.2 ความคิดแนวคิดแต่ถ้าเป็นตัวแทนที่เหมาะสมของเราจะอยู่ในตัวเองนำเสนอที่เรียบง่าย partless วัตถุ Parmenidean เกินเวลาและพื้นที่วิธีการที่จะให้พวกเขาในความเป็นจริงดูเหมือนจะเป็นตัวแทนของสิ่งที่แตกต่างกันในการรับรู้ของเราหรือไม่ ได้อย่างรวดเร็วก่อน Herbart ดูเหมือนจะนำเสนอภาพคานต์ของนานาเหมาะสมวุ่นวายอยู่กับความเข้าใจที่เกิดขึ้นเองสามารถทำงานการดำเนินงานสังเคราะห์ แต่ในการรักษาด้วยตำแหน่งต่อต้านคณะของเขา Herbart ระบุแทนชนิดของ "การสังเคราะห์เรื่อย ๆ " เปรี้ยวลา Lettre (SW VI: 116) โดยที่การแสดงบางอย่างที่มีการเชื่อมต่อและเก็บเข้า unities แยกกัน แต่ธรรมชาติแรงบันดาลใจ แต่เพียงผู้เดียวจากภายใน สอดคล้องกับกฎหมายของกลศาสตร์จิตและจิตสถิต (เทียบทาย SW ที่หก.. 114, ฉฉ.) เงิน Herbart โดยให้ "สัญชาติ" [57] บัญชีของการสร้างแนวความคิดที่เป็นของ representation- ฝูงว่าเมื่อเวลาผ่านไปพัฒนาเป็นเครื่องมือที่ใช้โดยที่เรากลายเป็นจิตสำนึกของสิ่งและในที่สุดตัวเอง ดังนั้นในขณะที่มี "ข้อสงสัยว่าเช่นเดียวกับแนวความคิดที่เกิดขึ้นจากการรับรู้ความรู้สึกไม่มี [Wahrnehmungen] ดังนั้นเกินไปไม่แนวคิดที่ชัดเจนเกิดขึ้นจากความไม่ชัดเจน [58] แนวคิด" -nevertheless กระบวนการเหล่านี้ต้องได้รับการอธิบายโดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือไปยัง Deus Ex เครื่องหนึ่งเรียกว่า "ความเข้าใจ" (SW VI: 117). คาดการณ์การต่อสู้มากกว่า psychologism ตรรกะของสายที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20, Herbart ระมัดระวังแตกต่างระหว่างจิตวิทยาและความรู้สึกเชิงตรรกะของ "แนวคิด" (SW VI: 119 -20; cf เลยอ้วน 1888b: 477; แวนเดอร์ Schaar 2013: 83) เขาเขียน: คิดทุก [cōgitātum] พิจารณาเพียงตามคุณภาพ [เซาท์แคโรไลนา Qua cōgitātum] เป็นแนวคิดในความรู้สึกตรรกะ (SW VI: 119) โดย "แนวความคิดในความรู้สึกตรรกะ" เขาหมายถึงตัวแทนของเนื้อหาการพิจารณานอกเหนือจากเงื่อนไขทางจิตวิทยาและสถานการณ์ของงานนำเสนอในเวลานี้หรือว่านี้หรือว่าใจของแต่ละบุคคล (อ้วน 1888b: 477) ดังนั้นแนวคิดที่นำเสนอ "ความรู้ทั่วไปสำหรับมนุษย์ทุกคนและทุกครั้ง" และเป็นเช่นนี้จะไม่มีอะไรจิตวิทยา (SW VI: 120) จิตวิทยาโดยคมชัดสำรวจความคิดที่แท้จริงและพยายามที่จะกำหนดวิธีการแนวความคิดมาเป็นที่คิดจริง ในฐานะที่เป็นความคิดเนื้อหาของสติแล้วเป็น "แนวความคิด" เป็นตัวแทนคือหนึ่ง "ซึ่งได้เป็นตัวแทนของ [เนื้อหา] แนวคิดในความรู้สึกตรรกะ" (SW VI: 120) หรือเป็นไวส์ที่วางไว้ "รับรองว่าผ่านที่ repraesentandum [59] (เช่นแนวความคิดเชิงตรรกะ) เป็นตัวแทนในความเป็นจริง" (ไวส์ 1928: 94). [60] อะไรแล้วที่แตกต่าง (จิตวิทยา) แนวคิดจากเนื้อหาทางจิตอื่น ๆ เช่นความรู้สึก จินตนาการหรือความทรงจำ? เพราะจิตวิญญาณเป็นอดีต hypothesi, กระดานรสาที่มีทั้งแนวความคิดเดิม (เช่นประเภทของคานท์) หรือคณะของแนวความคิด (เช่นคานท์เข้าใจหรือเหตุผล): "แนวคิดทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ได้มาจะเป็น" (SW VI: 120 . เทียบทาย SW VI: 129, ฉฉ). แนวคิดเริ่มแรกจึงต้องพบกับต้นกำเนิดของมันในความพยายามของจิตใจเพื่อรักษาตัวเองนั่นคือความเรียบง่ายโดยธรรมชาติของมันในการเผชิญกับความวุ่นวายของนอก เป็นตัวแทนในกระบวนการของการที่จะมาถึงจะเรียกว่าเป็นความรู้สึก (Empfindung) หรือการรับรู้ (Wahrnehmung) (SW VI: 120) เมื่อเข้ามาในจิตสำนึกมันเป็นเรื่องทันทีเพื่อยับยั้ง by อื่น ๆ การแสดงอยู่แล้วในปัจจุบัน เมื่อภายใต้สถานการณ์บางอย่างก็จะกลับสู่จิตสำนึกของการเป็นตัวแทนที่เรียกว่าเป็น "จินตนาการ [Einbildung]" และอย่างที่เราเห็นในการสนทนาของเราของการทำสำเนาดำเนินการเมื่อนี้ทำซ้ำจินตนาการเชื่อมต่อกับชุดของการหลอมรวม (ที่ขมับ) การแสดง, มันอาจจะกลายเป็นความทรงจำ (SW VI: 121). เมื่อนั้นจะเกิดขึ้นแนวคิด? พวกเขาจะไม่ได้สร้างขึ้นเป็นตัวแทนของแต่ละบุคคลที่จุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่เราไม่ได้มีพวกเขานอกเหนือไปจากความรู้สึกและจินตนาการ แต่เราอ้างแนวคิดกับตัวเองเท่าที่เรานามธรรมจากประตูทางเข้าของการเป็นตัวแทนของเราเข้ามาในจิตสำนึกและแทนที่จะสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าพวกเขาอยู่ที่นั่นและตอนนี้ในความเป็นจริงช่วยให้repraesentātumของพวกเขา [61] (แนวความคิดในความรู้สึกตรรกะ) เพื่อ ปรากฏ [ในจิตสำนึก] (SW VI: 121) ดังนั้นถ้าแนวความคิดทางด้านจิตใจคือการได้เป็นrepraesentātumเพียงเนื้อหาของแนวคิดเชิงตรรกะ (repraesentandum) และไม่มีอะไรมากไปแล้วแนวคิดทางจิตวิทยาจะต้องหลั่งน้ำตาทุกลักษณะที่แปลกประหลาดและผูกพันของตนทั้งหมด และผิวผสมที่มีการหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เกิดขึ้นไปในรุ่นของตัวเองและการทำสำเนา (SW VI: 121) นี้เป็นไปได้? ครั้งแรกที่ผ่านกระบวนการของการแยกออกเป็นเป็น "ดิบ" หรือ "สับสน" แนวคิด (SW VI: 125); สองผ่านการวิเคราะห์แนวคิดดิบโดยวิธีการตัดสิน; และสามผ่านการจัดหมวดหมู่ของคำตัดสินนี้ (cf อ้วน 1888b: 477; ไวส์ (1928) สามารถมองเห็นขั้นตอนแรก). การแยกชุดดำเนินการที่เกิดขึ้นมากที่สุดเท่าที่จะลดความก้าวหน้าไปตามกฎหมายของการทำสำเนา ดังนั้นหากมีเราใช้เวลาสองความรู้สึกที่คล้ายกันและ b, Herbart ระบุว่าเป็นขที่เกิดขึ้นเป็นพันธุ์ตัวเองเป็น