A major constraint on olfaction in

A major constraint on olfaction in fishes is the very long diffusion
times in water (Denny, 1993, p. 90; Cox, 2008). Consequently, to receive
an olfactory signal in good time, fishes must actively draw water
containing dissolved chemicals into their olfactory organs, and then
circulate this water over their olfactory epithelium. Fishes may achieve
the movement of water for olfactory purposes (‘olfactory flow’) using
several different mechanisms, either alone, or in combination (Zeiske
et al., 1992; Cox, 2008). For example, a fish may harness an external
flow, generated either by its own movement, or by a current (the
‘motion pump’). A fish may also use its respiratory pump to generate
olfactory flow. In addition, if the olfactory epithelium is lined with
motile, non-sensory cilia, olfactory flow may be generated by the coordinated
beating of these cilia (the ‘ciliary pump’). Another possibility is
mechanical agitation of the olfactory organ. Understanding these mechanisms
is important because the knowledge gained may lend insight

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อจำกัดสำคัญในกลิ่นในปลาจะแพร่นานมากเวลาในน้ำ (Denny, 1993, p. 90 ค็อกซ์ 2008) ดังนั้น ได้รับสัญญาณได้กลิ่นเวลาดี ปลาต้องแข็งขันตักน้ำที่ประกอบด้วยสารเคมีละลายเข้าไปในอวัยวะของพวกเขาได้กลิ่น การหมุนเวียนน้ำนี้ผ่านเยื่อบุผิวของพวกเขาได้กลิ่น ปลาอาจบรรลุการเคลื่อนไหวของน้ำสำหรับใช้ ('กลิ่นไหล') วัตถุประสงค์ในการได้กลิ่นหลายกลไกที่แตก คน เดียว หรือร่วม (Zeiskeet al. 1992 ค็อกซ์ 2008) ตัวอย่างเช่น ปลาอาจใช้ประโยชน์จากภายนอกไหล สร้างขึ้น โดยการเคลื่อนไหวของตนเอง หรือ โดยปัจจุบัน (การ'เคลื่อนไหวปั๊ม') ปลาอาจใช้ปั๊มของระบบทางเดินหายใจเพื่อสร้างกระแสของกลิ่น นอกจากนี้ ถ้า epithelium กลิ่นอยู่เรียงรายไม่ใช่ประสาทสัมผัส motile cilia ไหลได้กลิ่นอาจจะสร้างขึ้น โดยการประสานงานการเต้นของเหล่า cilia ('ciliary ปั๊ม') เป็นไปได้ความปั่นป่วนเชิงกลของอวัยวะได้กลิ่น เข้าใจกลไกเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญ เพราะความรู้ที่ได้รับอาจยืมเข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด ที่สำคัญในการดมกลิ่นปลาคือการแพร่กระจายนานมาก
ครั้งในน้ำ (Denny 1993, หน้า 90. Cox, 2008) ดังนั้นเพื่อให้ได้รับ
สัญญาณการดมกลิ่นในช่วงเวลาที่ดีอย่างแข็งขันปลาต้องตักน้ำ
ที่มีสารเคมีหายเข้าไปในอวัยวะรับกลิ่นของพวกเขาแล้ว
หมุนเวียนน้ำมากกว่านี้เยื่อบุผิวการดมกลิ่นของพวกเขา ปลาอาจบรรลุ
การเคลื่อนไหวของน้ำเพื่อวัตถุประสงค์ในการดมกลิ่น ( 'ไหลดมกลิ่น') โดยใช้
กลไกที่แตกต่างกันอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียวหรือรวมกัน (Zeiske
et al, 1992;. Cox, 2008) ยกตัวอย่างเช่นปลาอาจใช้ประโยชน์จากภายนอก
ไหลสร้างอย่างใดอย่างหนึ่งโดยการเคลื่อนไหวของตัวเองหรือโดย (ปัจจุบัน
'ปั๊มเคลื่อนไหว) เป็นปลาที่ยังอาจจะใช้เครื่องสูบน้ำระบบทางเดินหายใจในการสร้าง
การไหลเวียนของการดมกลิ่น นอกจากนี้หากเยื่อบุผิวดมกลิ่นจะเรียงรายไปด้วย
เคลื่อนที่, ตาไม่ใช่ประสาทการดมกลิ่นการไหลอาจถูกสร้างขึ้นโดยการประสานงาน
การเต้นของ cilia เหล่านี้ ( 'ปั๊มปรับเลนส์) เป็นไปได้ก็คือ
ความปั่นป่วนทางกลของอวัยวะรับกลิ่น ทำความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกเหล่านี้
เป็นสิ่งสำคัญเพราะความรู้ที่ได้อาจให้ยืมข้อมูลเชิงลึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักข้อจำกัดกลิ่นปลาจะยาวมากการแพร่ครั้งในน้ำ ( แดนนี่ , 2536 , หน้า 90 ; Cox , 2008 ) ดังนั้น เพื่อรับสัญญาณ คือในเวลาที่ดี , ปลาต้องอย่างวาดน้ำที่มีกลิ่นสารเคมีเข้าไปในอวัยวะต่างๆ แล้วหมุนเวียนน้ำผ่านเยื่อบุผิว กลิ่นของพวกเขา ปลาอาจจะบรรลุการเคลื่อนไหวของน้ำ มีกลิ่น ( ไหล "olfactory ) โดยใช้หลายกลไก ไม่ว่าจะมาคนเดียว หรือในการรวมกัน ( zeiskeet al . , 1992 ; Cox , 2008 ) ตัวอย่างเช่น ปลาอาจเทียมภายนอกการไหล , ที่สร้างขึ้นโดยการเคลื่อนไหวของตนเอง หรือ โดยปัจจุบัน (" ปั๊ม " เคลื่อนไหว ) ปลาอาจใช้ปั๊มหายใจของมันเพื่อสร้างการไหลของกลิ่น . นอกจากนี้ หากแบ่งเป็นเส้น มีกลิ่นมือถือที่ไม่ใช่ประสาทสัมผัสดี ไหล กลิ่นอาจจะสร้างขึ้นโดยการประสานงานเต้นของ cilia เหล่านี้ ( สั่นปั๊ม " " ) อีกทางหนึ่งที่เป็นไปได้คือการกวนเชิงกลของอวัยวะเกี่ยวกับการดมกลิ่น . ความเข้าใจกลไกเหล่านี้สำคัญมาก เพราะความรู้ที่ได้รับอาจให้ข้อมูลเชิงลึก