A major constraint on olfaction in fishes is the very long diffusion
times in water (Denny, 1993, p. 90; Cox, 2008). Consequently, to receive
an olfactory signal in good time, fishes must actively draw water
containing dissolved chemicals into their olfactory organs, and then
circulate this water over their olfactory epithelium. Fishes may achieve
the movement of water for olfactory purposes (‘olfactory flow’) using
several different mechanisms, either alone, or in combination (Zeiske
et al., 1992; Cox, 2008). For example, a fish may harness an external
flow, generated either by its own movement, or by a current (the
‘motion pump’). A fish may also use its respiratory pump to generate
olfactory flow. In addition, if the olfactory epithelium is lined with
motile, non-sensory cilia, olfactory flow may be generated by the coordinated
beating of these cilia (the ‘ciliary pump’). Another possibility is
mechanical agitation of the olfactory organ. Understanding these mechanisms
is important because the knowledge gained may lend insight
หลักข้อจำกัดกลิ่นปลาจะยาวมากการแพร่ครั้งในน้ำ ( แดนนี่ , 2536 , หน้า 90 ; Cox , 2008 ) ดังนั้น เพื่อรับสัญญาณ คือในเวลาที่ดี , ปลาต้องอย่างวาดน้ำที่มีกลิ่นสารเคมีเข้าไปในอวัยวะต่างๆ แล้วหมุนเวียนน้ำผ่านเยื่อบุผิว กลิ่นของพวกเขา ปลาอาจจะบรรลุการเคลื่อนไหวของน้ำ มีกลิ่น ( ไหล "olfactory ) โดยใช้หลายกลไก ไม่ว่าจะมาคนเดียว หรือในการรวมกัน ( zeiskeet al . , 1992 ; Cox , 2008 ) ตัวอย่างเช่น ปลาอาจเทียมภายนอกการไหล , ที่สร้างขึ้นโดยการเคลื่อนไหวของตนเอง หรือ โดยปัจจุบัน (" ปั๊ม " เคลื่อนไหว ) ปลาอาจใช้ปั๊มหายใจของมันเพื่อสร้างการไหลของกลิ่น . นอกจากนี้ หากแบ่งเป็นเส้น มีกลิ่นมือถือที่ไม่ใช่ประสาทสัมผัสดี ไหล กลิ่นอาจจะสร้างขึ้นโดยการประสานงานเต้นของ cilia เหล่านี้ ( สั่นปั๊ม " " ) อีกทางหนึ่งที่เป็นไปได้คือการกวนเชิงกลของอวัยวะเกี่ยวกับการดมกลิ่น . ความเข้าใจกลไกเหล่านี้สำคัญมาก เพราะความรู้ที่ได้รับอาจให้ข้อมูลเชิงลึก
การแปล กรุณารอสักครู่..