Background: The clinimetric propert

Background: The clinimetric properties of knee goniometry are essential to appreciate in light of its extensive use
in the orthopaedic and rehabilitative communities. Intra-observer reliability is thought to be satisfactory, but the
validity and inter-rater reliability of knee goniometry often demonstrate unacceptable levels of variation. This study
tests the validity and reliability of measuring knee range of motion using goniometry and photographic records.
Methods: Design: Methodology study assessing the validity and reliability of one method (’Marker Method’) which
uses a skin marker over the greater trochanter and another method (’Line of Femur Method’) which requires
estimation of the line of femur. Setting: Radiology and orthopaedic departments of two teaching hospitals.
Participants: 31 volunteers (13 arthritic and 18 healthy subjects). Knee range of motion was measured
radiographically and photographically using a goniometer. Three assessors were assessed for reliability and validity.
Main outcomes: Agreement between methods and within raters was assessed using concordance correlation
coefficient (CCCs). Agreement between raters was assessed using intra-class correlation coefficients (ICCs). 95%
limits of agreement for the mean difference for all paired comparisons were computed.
Results: Validity (referenced to radiographs): Each method for all 3 raters yielded very high CCCs for flexion (0.975
to 0.988), and moderate to substantial CCCs for extension angles (0.478 to 0.678). The mean differences and 95%
limits of agreement were narrower for flexion than they were for extension. Intra-rater reliability: For flexion and
extension, very high CCCs were attained for all 3 raters for both methods with slightly greater CCCs seen for
flexion (CCCs varied from 0.981 to 0.998). Inter-rater reliability: For both methods, very high ICCs (min to max: 0.891
to 0.995) were obtained for flexion and extension. Slightly higher coefficients were obtained for flexion compared
to extension, and with the Marker compared to the Line of Femur Method. For intra- and inter-rater reliability, the
mean differences (within 2 degrees) and 95% limits of agreement (within 5 degrees) were generally clinically
acceptable for both methods.
Conclusion: Photography potentially offers a superior method of measurement over standard goniometry as
visualising the centre of the knee is simplified in a two-dimensional plane and the permanent record provides
greater assessor transparency as well as opportunity to confer. The Marker and Line of Femur Methods have
moderate to substantial validity, but the inter- and intra-rater repeatability for trained observers are excellent with
both methods yielding small mean differences with narrow limits of agreement. The Line of Femur Method offers
the added advantage that it does not rely on inter-clinician consistency in identifying the greater trochanter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: clinimetric คุณสมบัติของเข่า goniometry เป็นการชื่นชมในแง่ใช้ในกระดูก และกายภาพฟื้นฟูชุมชนและสังคม ความน่าเชื่อถือของผู้สังเกตการณ์ภายในเป็นความคิดที่เป็นที่พอใจ แต่การความถูกต้องและความน่าเชื่อถือระหว่างประเมินของเข่า goniometry มักจะแสดงออกถึงการยอมรับระดับของการเปลี่ยนแปลง การศึกษานี้ทดสอบความถูกต้องและเชื่อถือได้ของการวัดช่วงเข่าใช้ goniometry และบันทึกภาพเคลื่อนไหววิธีการ: การออกแบบ: ศึกษาวิธีการประเมินความถูกต้องและความน่าเชื่อถือของหนึ่งวิธี ('เครื่องหมาย ') ซึ่งใช้เครื่องหมายผิว trochanter มากขึ้นและอีกวิธี ('บรรทัดของกระดูกต้นขาวิธี') ซึ่งจำเป็นต้องการประมาณค่าของเส้นของกระดูกต้นขา การตั้งค่า: รังสีและแผนกกระดูกของสองโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเข้าร่วม: 31 อาสาสมัคร (13 18 และเมื่อยกล้ามเนื้อวิชาสุข) โดยวัดช่วงเข่าการเคลื่อนไหวradiographically และถ่ายรูปเป็นใช้ goniometer เป็น สามผู้ประเมินได้ประเมินความน่าเชื่อถือและความถูกต้องผลลัพธ์หลัก: รับการประเมินโดยใช้ความสัมพันธ์สอดคล้องข้อตกลง ระหว่างวิธีการ และภาย ในแบบสัมประสิทธิ์ (CCCs) ข้อตกลงระหว่างแบบถูกประเมินโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ภายในคลาส (ICCs) 95%ขีดจำกัดของข้อตกลงสำหรับความแตกต่างหมายถึงการเปรียบเทียบคู่ทั้งหมดที่ถูกคำนวณผล: มีผลบังคับใช้ (อ้างอิงถึงรังสี): ทั้งหมด 3 แบบแต่ละวิธีให้ผลสูงมาก CCCs การงอ (0.975การ 0.988), และปานกลางจะพบ CCCs สำหรับขยายมุม (0.478 กับ 0.678) หมายถึงความแตกต่างและ 95%ขีดจำกัดของข้อตกลงได้แคบลงสำหรับงอกว่าพวกเขาสำหรับส่วนขยาย ภายในประเมินความน่าเชื่อถือ: สำหรับงอ และนามสกุล CCCs สูงมากถูกบรรลุสำหรับทั้ง 3 แบบสำหรับทั้งสองวิธี CCCs เล็กมากที่เห็นงอ (แตกต่างจาก 0.981 กัน 0.998 CCCs) ระหว่างประเมินความน่าเชื่อถือ: สำหรับทั้งสองวิธี ICCs สูงมาก (นาทีที่สูงสุด: 0.891การ 0.995) ได้รับงอและนามสกุล ได้รับมาสำหรับงอเปรียบเทียบสัมประสิทธิ์สูงขึ้นเล็กน้อยนามสกุล และ มีเครื่องหมายเปรียบเทียบกับวิธีเส้นของกระดูกต้นขา สำหรับ rater intra และ inter ความน่าเชื่อถือ การหมายถึงความแตกต่าง (ในระยะ 2 องศา) และ 95% วงเงินของสัญญา (ภายใน 5 องศา) ได้โดยทั่วไปทางการแพทย์ยอมรับได้สำหรับทั้งสองวิธีสรุป: การถ่ายภาพอาจมีเหนือกว่าวิธีวัดมาตรฐาน goniometry เป็นอย่างแน่นอนกลางเข่าเป็นเรื่องง่ายในเครื่องบินแบบสองมิติ และบันทึกถาวรให้ยิ่งประเมินความโปร่งใสตลอดจนโอกาสที่จะมอบให้ เครื่องหมายและวิธีเส้นกระดูกต้นขาได้ถึงอายุมาก แต่สามารถประเมินภายใน และอินเตอร์สำหรับผู้ผ่านการฝึกอบรมคือทั้งสองวิธีที่แตกต่างหมายถึงเล็กแคบข้อจำกัดของข้อตกลงที่ให้ผลผลิต มีวิธีเส้นของกระดูกต้นขาประโยชน์เพิ่มที่มันไม่ขึ้นอยู่กับความสอดคล้องระหว่าง clinician ระบุ trochanter มากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลัง: คุณสมบัติของ clinimetric goniometry เข่ามีความจำเป็นที่จะชื่นชมในแง่ของการใช้งานอย่างกว้างขวาง
ในชุมชนกระดูกและฟื้นฟู ความน่าเชื่อถือภายในสังเกตการณ์คิดว่าจะเป็นที่น่าพอใจ แต่
ความถูกต้องและระหว่างประเมินความน่าเชื่อถือของ goniometry เข่ามักจะแสดงให้เห็นถึงระดับที่ยอมรับไม่ได้ของการเปลี่ยนแปลง การศึกษาครั้งนี้
การทดสอบความถูกต้องและความน่าเชื่อถือของการวัดช่วงหัวเข่าของการเคลื่อนไหวโดยใช้ goniometry และบันทึกการถ่ายภาพ.
วิธีการ: การออกแบบ: การศึกษาวิธีการประเมินความถูกต้องและความน่าเชื่อถือของวิธีการหนึ่ง (Marker วิธี ') ซึ่ง
ใช้เครื่องหมายผิวมากกว่า trochanter มากขึ้นและอื่น ๆ วิธีการ (สายของวิธีขาอ่อน ') ซึ่งจะต้องมี
การประมาณค่าของบรรทัดของกระดูก รังสีวิทยาและหน่วยศัลยกรรมกระดูกของทั้งสองโรงพยาบาลการเรียนการสอน: การตั้งค่า.
ผู้เข้าร่วมกิจกรรม: วันที่ 31 อาสาสมัคร (13 ข้อต่ออักเสบและ 18 คนสุขภาพดี) ช่วงของการเคลื่อนไหวข้อเข่าวัด
ภาพรังสีและถ่ายรูปโดยใช้ goniometer สามผู้ประเมินได้รับการประเมินสำหรับความน่าเชื่อถือและความถูกต้อง.
ผลหลัก: ความตกลงระหว่างวิธีการและภายในผู้ประเมินได้รับการประเมินโดยใช้ความสอดคล้องสัมพันธ์
ค่าสัมประสิทธิ์ (CCCs) ข้อตกลงระหว่างผู้ประเมินได้รับการประเมินโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์ภายในระดับความสัมพันธ์ (ICCs) 95%
ข้อ จำกัด ของสัญญาสำหรับความแตกต่างของค่าเฉลี่ยสำหรับการเปรียบเทียบจับคู่ทั้งหมดถูกคำนวณ.
ผล: ตั้งแต่วันที่ (อ้างอิงภาพรังสี): วิธีการทั้ง 3 ผู้ประเมินแต่ละผล CCCs สูงมากสำหรับงอ (0.975
ไป 0.988) และระดับปานกลางถึง CCCs ที่สำคัญสำหรับการขยาย มุม (0.478-0.678) ความแตกต่างค่าเฉลี่ยและ 95%
ขอบเขตของข้อตกลงแคบสำหรับงอกว่าพวกเขาสำหรับการขยาย Intra-rater reliability: สำหรับงอและ
นามสกุล CCCs สูงมากถูกบรรลุทั้ง 3 ผู้ประเมินทั้งสองวิธีมี CCCs เล็กน้อยมากเห็น
งอ (CCCs แตกต่างกัน 0.981-0.998) ความน่าเชื่อถือระหว่างผู้ประเมิน: สำหรับทั้งสองวิธี ICCs สูงมาก (ต่ำสุดไปสูงสุด: 0.891
ไป 0.995) ที่ได้รับสำหรับการงอและการขยาย เล็กน้อยสัมประสิทธิ์สูงที่ได้รับสำหรับงอเมื่อเทียบกับ
การขยายและมีเครื่องหมายเมื่อเทียบกับสายของวิธีขาอ่อน สำหรับความน่าเชื่อถือและโยกย้ายงานทั้งระหว่างผู้ประเมินที่
แตกต่างค่าเฉลี่ย (ภายใน 2 องศา) และ 95% ข้อ จำกัด ของสัญญา (ภายใน 5 องศา) โดยทั่วไปทางคลินิก
ที่ยอมรับได้สำหรับวิธีการทั้งสอง.
สรุป: การถ่ายภาพอาจมีวิธีที่ดีกว่าการวัดมากกว่า goniometry มาตรฐาน
แสดงศูนย์กลางของหัวเข่าเป็นที่เรียบง่ายในระนาบสองมิติและบันทึกถาวรให้
โปร่งใสประเมินมากขึ้นเช่นเดียวกับโอกาสเพื่อให้คำปรึกษา เครื่องหมายและสายการวิธีขาอ่อนมี
ระดับปานกลางถึงความถูกต้องมาก แต่ระหว่างภายในและประเมินการทำซ้ำสำหรับผู้สังเกตการณ์การฝึกอบรมที่ดีกับ
ทั้งสองวิธีให้ผลผลิตเฉลี่ยความแตกต่างเล็ก ๆ ที่มีข้อ จำกัด แคบ ๆ ของข้อตกลง สายของวิธีขาอ่อนมี
ประโยชน์เพิ่มว่ามันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความสอดคล้องระหว่างแพทย์ในการระบุ trochanter มากขึ้น