If food is the secondary influence

If food is the secondary influence factor on the travel behaviour of tourists, it is defined as culinary tourism. The tourists shows moderate interest in food and food related activities are part of a wider range of the holiday experiences. When the interest in food is rather low, but the tourists still visits the local market or restaurant it is interpreted as rural or urban tourism. The last group on the chart are tourists where food does not influence the travel behaviour or motivation. In conclusion, this graphs shows that when the number of tourists increases, the lower the interest for food and the less influence food has on the travel behaviour and motivation (Hall & Sharples 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าอาหารเป็นปัจจัยอิทธิพลรองในพฤติกรรมการเดินทางของนักท่องเที่ยว มันถูกกำหนดเป็นอาหารท่องเที่ยว สนใจปานกลางแสดงนักท่องเที่ยวในอาหารและอาหารที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่เป็นส่วนหนึ่งของช่วงกว้างของประสบการณ์วันหยุด เมื่อสนใจในอาหารค่อนข้างต่ำ แต่นักท่องเที่ยวยังคงเยี่ยมชมตลาดท้องถิ่นหรือร้านอาหาร จะถูกแปลเป็นชนบท หรือเมืองท่องเที่ยว กลุ่มสุดท้ายบนแผนภูมิเป็นนักท่องเที่ยวที่อาหารมีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวหรือแรงจูงใจ เบียดเบียน กราฟนี้แสดงว่า เมื่อการเพิ่มขึ้นของจำนวนนักท่องเที่ยว ล่างสนใจอาหารและอิทธิพลอาหารน้อยมีเดินทางพฤติกรรมและแรงจูงใจ (ฮอลล์และ Sharples 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าอาหารเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อรองเกี่ยวกับพฤติกรรมการเดินทางของนักท่องเที่ยวก็ถูกกำหนดให้เป็นการท่องเที่ยวการทำอาหาร นักท่องเที่ยวที่สนใจในระดับปานกลางแสดงให้เห็นในอาหารและกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่เป็นส่วนหนึ่งของช่วงกว้างของประสบการณ์วันหยุด เมื่อความสนใจในอาหารเป็นสิ่งที่ค่อนข้างต่ำ แต่นักท่องเที่ยวยังคงเข้ามาเยี่ยมชมตลาดท้องถิ่นหรือร้านอาหารที่มันถูกตีความว่าเป็นการท่องเที่ยวในชนบทหรือในเมือง กลุ่มสุดท้ายในชาร์ตเป็นอาหารที่นักท่องเที่ยวไม่ได้มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเดินทางหรือแรงจูงใจ สรุปกราฟนี้แสดงให้เห็นว่าเมื่อการเพิ่มขึ้นของจำนวนนักท่องเที่ยวที่ต่ำกว่าที่น่าสนใจสำหรับอาหารและอาหารที่มีอิทธิพลน้อยที่มีต่อพฤติกรรมการเดินทางและแรงจูงใจ (ฮอลล์และ Sharples 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าอาหารเป็นปัจจัยอิทธิพลรองพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่เดินทางก็หมายถึงการท่องเที่ยวอาหาร นักท่องเที่ยวแสดงความสนใจในระดับปานกลางในกิจกรรมอาหารและอาหารที่เกี่ยวข้องเป็นส่วนหนึ่งของช่วงกว้างของวันหยุดประสบการณ์ เมื่อความสนใจในอาหารค่อนข้างต่ำ แต่นักท่องเที่ยวยังเข้าชมภายในตลาด หรือร้านอาหารจะตีความว่าเป็นชนบท หรือ การท่องเที่ยวเมืองกลุ่มสุดท้ายบนแผนภูมิเป็นนักท่องเที่ยวที่อาหารไม่มีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยว หรือแรงจูงใจ สรุป กราฟนี้แสดงให้เห็นว่า เมื่อจำนวนนักท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้น , ลดดอกเบี้ยสำหรับอาหารและอิทธิพลอาหารน้อยลง มีพฤติกรรมและแรงจูงใจในการท่องเที่ยว ( ฮอลล์& ชาร์เพิลส์ 2003 )