A study by Edwards (1979b) of Dubli

A study by Edwards (1979b) of Dublin school children provides some further evidence here. Lower-class and middle-class children were tape- recorded reading a short passage, and were then evaluated along a large number of dimensions by teachers-in-training. In this study, the judges were also asked, for each rating made, to indicate how confident they were about their assessment. On every scale, the lower-class children were viewed less favourably than their middle-class counterparts. Factor analysis of all ratings revealed only one underlying factor of importance; that is, all rating scales were interrelated. This finding is comparable to those of Williams in that his "ethnicity" factor is clearly not operative in the Irish context, and it also rather confirms the notion that teachers' judgements of specific children along specific traits proceed from some overall elicited stereotype. We would not wish, of course, to deny that other scales and other situations might evoke other factors (see Day, 1982; Ryan and Giles, 1982); in the school context, however, and on scales relating mainly to language and school ability, teachers' ratings may well be rather unidimensional. It is also of some interest here to note that the teachers-in-training employed as judges were not equally confident about all their ratings. In general, they were more confident when asked to evaluate aspects of personality more or less directly related to the speech sample itself (i.e. scales relating to fluency, reading ability and pronunciation), and less so when asked to judge how happy the child seemed, or his family socioeconomic status. This indicates that some dimensions would appear to have greater face validity than others, and shows judges to have, quite properly, some reservations about making assessments involving rather far-flung matters. Of course, they do make such judgements (Choy and Dodd (1976) even found judges willing to assess, on the basis of brief speech samples, the happiness of the children's marriages) but, as the confidence ratings indicate, they may not be very comfortable with them. This is a useful cautionary note for those engaged in such studies to bear in mind, especially since subjects often seem willing to make ratings along any lines suggested to them by investigators. At the same time, however, it is worth emphasizing that, with regard to the difficulties often involved in generalizing from attitudes to behaviour (Fishbein, 1980), a number of field studies have shown that attitudinal prejudices towards non-standard dialect speakers have been reflected behaviourally (e.g. in lack of co-operation with such speakers; see Bourhis and Giles, 1976; Giles et al., 1975; Giles and Farrar, 1979)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษา โดยเอ็ดเวิร์ด (1979b) ของเด็กนักเรียนดับลินบางอย่างเพิ่มเติมให้หลักฐานที่นี่ เด็ก ชั้นล่าง และ ชั้นกลางถูกเทป-บันทึกการอ่านเนื้อเรื่องย่อ และถูกประเมินแล้วตามจำนวนมิติ โดยครูฝึก ในการศึกษานี้ ผู้พิพากษาถูกถาม จัดอันดับแต่ละทำ แสดงความมั่นใจว่าพวกเขาเกี่ยวกับการประเมิน ในทุก เด็กต่ำกว่าชั้นได้ดู favourably ที่น้อยกว่าคู่ของพวกเขาชั้นกลาง การวิเคราะห์ปัจจัยของการจัดอันดับทั้งหมดเปิดเผยปัจจัยพื้นฐานเดียวสำคัญ นั่นคือ เครื่องชั่งน้ำหนักจัดอันดับทั้งหมดได้สัมพันธ์กัน ค้นหานี้จะเปรียบเทียบได้กับของวิลเลียมส์ที่ปัจจัย "เชื้อชาติ" ของเขาไม่ชัดเจนวิธีปฏิบัติตนภายในบริบทไอริช และยังค่อนข้างยืนยันว่า judgements ครูของเด็กเฉพาะเจาะจงตามลักษณะเฉพาะดำเนินทั่ว ๆ elicited บางโดยรวมความ เราจะไม่ ต้อง แน่นอน เครื่องชั่งอื่น ๆ ที่ปฏิเสธ และสถานการณ์อื่น ๆ อาจเรามอบให้ปัจจัยอื่น ๆ (โปรดดูวัน 1982 Ryan และกิเลส 1982); ในบริบทโรงเรียน อย่างไรก็ตาม และระดับที่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่กับความสามารถของภาษาและโรงเรียน ครูอันดับอาจจะดีแต่ unidimensional มีของบางอย่างที่นี่สังเกตว่า ครูในฝึกงานเป็นผู้พิพากษาไม่เท่าเทียมกันมีความมั่นใจเกี่ยวกับการจัดอันดับ ทั่วไป พวกเขามั่นใจมากขึ้นเมื่อต้องประเมินลักษณะของบุคลิกภาพที่น้อยโดยตรงที่เกี่ยวข้องกับตัวอย่างคำพูดตัวเอง (เช่นเครื่องชั่งน้ำหนักเกี่ยวกับแคล่ว อ่านออกเสียงและความสามารถ), และน้อยกว่าดังนั้นเมื่อถามว่า เด็กดูเหมือนว่าความสุข หรือสถานภาพประชากรของเขา บ่งชี้ว่า บางมิติจะปรากฏจะ มีตั้งแต่ใบหน้ามากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ และแสดงผู้พิพากษาจะ ค่อนข้างถูกต้อง จองบางอย่างเกี่ยวกับการทำการประเมินผลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ค่อนข้าง far-flung แน่นอน พวกเขาทำเช่น judgements (Dodd และ Choy (1976) ได้พบผู้พิพากษายินดีประเมิน ตามตัวอย่างเสียงสั้น ๆ ความสุขของเด็กว่า) ได้ เป็นการจัดอันดับความเชื่อมั่นแสดง พวกเขาอาจไม่สวยด้วย นี่คือบันทึกย่อ cautionary มีประโยชน์สำหรับผู้ที่ศึกษาเช่นการใส่ใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่เรื่องมักจะดูเหมือนเต็มใจที่จะทำการจัดอันดับตามบรรทัดที่แนะนำไปสืบสวน ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม มีมูลค่าเน้นว่า ตามปัญหาที่มักจะเกี่ยวข้องใน generalizing จากทัศนคติกับพฤติกรรม (Fishbein, 1980), หมายเลขของฟิลด์ ศึกษาแสดงให้เห็นว่า มีการสะท้อนอคติ attitudinal ต่อลำโพงมาตรฐานภาษา behaviourally (เช่นในการขาดความร่วมมือกับลำโพงเช่น ดู Bourhis และกิเลส 1976 กิเลส et al., 1975 กิเลสและ Farrar, 1979)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาโดยเอ็ดเวิร์ด (1979b) ดับลินเด็กนักเรียนมีหลักฐานบางอย่างเพิ่มเติมที่นี่ ต่ำกว่าระดับและเด็กชนชั้นกลางที่ได้รับการบันทึกเทปการอ่านทางสั้น ๆ และได้รับการประเมินแล้วพร้อมเป็นจำนวนมากขนาดโดยครูในการฝึกอบรม ในการศึกษานี้ผู้พิพากษายังถูกถามสำหรับคะแนนแต่ละคนเพื่อแสดงความมั่นใจว่าพวกเขาเกี่ยวกับการประเมินของพวกเขา ในระดับทุกเด็กต่ำกว่าระดับที่ถูกมองในเกณฑ์ดีน้อยกว่าชนชั้นกลางของพวกเขา การวิเคราะห์ปัจจัยของการจัดอันดับทั้งหมดเปิดเผยเพียงหนึ่งปัจจัยพื้นฐานที่มีความสำคัญ; ว่ามีที่ชั่งน้ำหนักคะแนนทั้งหมดถูกสัมพันธ์ การค้นพบนี้ก็เปรียบได้กับของวิลเลียมส์ว่า "เชื้อชาติ" ปัจจัยอย่างชัดเจนไม่ทำงานในบริบทไอริชและมันยังค่อนข้างยืนยันความคิดที่ว่าคำตัดสินของครูของเด็กที่เฉพาะเจาะจงตามลักษณะเฉพาะบางอย่างที่ดำเนินการต่อจากต้นแบบออกมาโดยรวม เราไม่ต้องการที่จะแน่นอนที่จะปฏิเสธว่าเครื่องชั่งน้ำหนักอื่น ๆ และสถานการณ์อื่น ๆ อาจทำให้เกิดปัจจัยอื่น ๆ (ดูวัน 1982; ไรอันและไจลส์, 1982); ในบริบทโรงเรียนอย่างไรและบนตาชั่งที่เกี่ยวข้องเป็นหลักในการใช้ภาษาและความสามารถในโรงเรียน, การให้คะแนนของครูดีอาจจะค่อนข้าง unidimensional นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสนใจบางอย่างที่นี่ที่จะทราบว่าครูผู้สอนในการฝึกอบรมการว่าจ้างให้เป็นผู้พิพากษาที่ไม่เท่าเทียมกันเกี่ยวกับการจัดอันดับความมั่นใจของพวกเขาทั้งหมด โดยทั่วไปพวกเขามีความมั่นใจมากขึ้นเมื่อถามว่าในการประเมินลักษณะของบุคลิกภาพมากหรือน้อยเกี่ยวข้องโดยตรงกับตัวอย่างคำพูดของตัวเอง (เกล็ดเช่นที่เกี่ยวข้องกับความคล่องแคล่วสามารถในการอ่านและการออกเสียง) และน้อยดังนั้นเมื่อถามว่าจะตัดสินว่ามีความสุขเด็กลำบาก หรือสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมของครอบครัวของเขา นี้บ่งชี้ว่าขนาดที่บางคนจะปรากฏว่ามีความถูกต้องมากขึ้นใบหน้ากว่าคนอื่น ๆ และแสดงให้เห็นผู้พิพากษาที่จะมีค่อนข้างถูกต้องจองบางอย่างเกี่ยวกับการประเมินผลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ค่อนข้างห่างไกล แน่นอนพวกเขาจะให้คำตัดสินดังกล่าว (Choy และด็อด (1976) พบแม้กระทั่งผู้พิพากษายินดีที่จะประเมินบนพื้นฐานของตัวอย่างคำพูดสั้น ๆ ที่มีความสุขของการแต่งงานของเด็ก ๆ ) แต่ในขณะที่การจัดอันดับความเชื่อมั่นแสดงให้เห็นว่าพวกเขาอาจจะไม่มาก สะดวกสบายกับพวกเขา นี่คือการเตือนที่มีประโยชน์สำหรับผู้ที่ทำงานในการศึกษาดังกล่าวจะแบกไว้ในใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่วิชามักจะดูเหมือนยินดีที่จะให้การจัดอันดับตามสายใด ๆ แนะนำให้พวกเขาโดยการตรวจสอบ ในเวลาเดียวกัน แต่จะมีมูลค่าการเน้นที่คำนึงถึงความยากลำบากที่เกี่ยวข้องมักจะอยู่ใน generalizing จากทัศนคติพฤติกรรม (Fishbein, 1980) กับจำนวนของการศึกษาด้านการแสดงให้เห็นว่าอคติทัศนคติต่อลำโพงภาษาที่ไม่ได้มาตรฐานที่ได้รับ สะท้อนให้เห็นพฤติกรรม (เช่นขาดการทำงานร่วมกับลำโพงดังกล่าวเห็น Bourhis และไจลส์, 1976. ไจลส์ et al, 1975; ไจล์สและแม็กซ์ 1979)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาโดยเอ็ดเวิร์ด ( 1979b ) ของเด็กวัยเรียน ดับลินมีหลักฐานเพิ่มเติม ที่นี่ ชนชั้นล่างและชั้นกลางเด็ก - เทปบันทึกอ่าน Passage สั้น และนำมาประเมินตามจำนวนมิติของครูผู้สอนในการฝึกอบรม ในการศึกษานี้ ผู้พิพากษายังถูกถามเพื่อให้แต่ละระดับ เพื่อบ่งบอกว่ามั่นใจพวกเขาเกี่ยวกับการประเมินของพวกเขา ในทุกขนาดเด็กระดับล่างที่ถูกมองในเกณฑ์ดีกว่า counterparts น้อยที่อยู่ของพวกเขา การวิเคราะห์องค์ประกอบการให้คะแนนทั้งหมด พบเพียงหนึ่งปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญ คือ มาตรทุกคาบ การค้นหานี้คือ เปรียบเทียบกับของ วิลเลี่ยม ของเขา " ชาติพันธุ์ " ปัจจัยไม่ใช่หัตถการในบริบทไอริชและมันก็ค่อนข้างยืนยันความคิดว่าครูต้องการเด็กที่เฉพาะเจาะจงตามลักษณะเฉพาะดำเนินการจากโดยรวมโดยใช้มโนทัศน์ เราอาจจะไม่ได้ต้องการ แน่นอน ที่จะปฏิเสธว่าเครื่องอื่นและสถานการณ์อื่น ๆอาจจะทำให้ปัจจัยอื่น ๆ ( เห็นวัน , 1982 ; ไรอันและไจลส์ , 1982 ) ; ในบริบทโรงเรียน อย่างไรก็ตาม ในระดับที่เกี่ยวกับหลักภาษาและความสามารถของโรงเรียนการจัดอันดับครูอาจจะค่อนข้าง unidimensional . มันเป็นบางอย่างที่น่าสนใจที่นี่เพื่อทราบว่าครูในการฝึกใช้เป็นผู้พิพากษาไม่เท่าเทียมกันมั่นใจเกี่ยวกับการจัดอันดับของพวกเขาทั้งหมด โดยทั่วไปพวกเขามีความมั่นใจมากขึ้น เมื่อถามว่า ประเมินด้านบุคลิกภาพ มากกว่า หรือ น้อยกว่า เกี่ยวข้องโดยตรงกับตัวอย่างคำพูดตัวเอง ( เช่นเครื่องชั่งเกี่ยวกับความสามารถความสามารถในการอ่านและการออกเสียง ) และน้อยดังนั้นเมื่อถามผู้พิพากษามีความสุขแค่ไหน เด็กดู หรือครอบครัว สถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคม . นี้บ่งชี้ว่า มิติจะปรากฏมีจำนวนหน้ามากกว่าผู้อื่น การแสดง และผู้พิพากษาได้ค่อนข้างถูกต้อง บางคนจองเกี่ยวกับการประเมินค่อนข้างกว้างไกลที่เกี่ยวข้องกับเรื่อง แน่นอนเขาทำทั้งนั้น ( เช่น เพลงฉ่อย และ ดอดด์ ( 1976 ) ได้พบผู้พิพากษายินดีประเมินบนพื้นฐานของตัวอย่างคำพูดสั้นๆ ความสุขของการแต่งงานของเด็ก ) แต่เนื่องจากความเชื่อมั่นการจัดอันดับบ่งชี้ พวกเขาอาจจะไม่สะดวกสบายกับพวกเขา นี่เป็นบันทึกที่มีประโยชน์สำหรับผู้ที่ร่วมในการศึกษา เช่น หมีในใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากคนมักจะดูเหมือนจะเต็มใจที่จะให้จัดอันดับตามสายใด ๆ แนะนำให้พวกเขา โดยผู้ตรวจสอบ แต่ในขณะเดียวกัน มันคุ้มค่าเน้นที่ เกี่ยวข้องกับปัญหามักจะเกี่ยวข้องกับ Generalizing จากทัศนคติกับพฤติกรรม ( Fishbein , 1980 )จำนวนของการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าทัศนคติหรืออคติต่อมาตรฐานผู้พูดภาษาไทยกลางได้สะท้อน behaviourally ( เช่นการขาดความร่วมมือกับผู้พูด และเห็น bourhis ไจลส์ , 1976 ; Giles et al . , 1975 ; และไจลส์ ฟาร์ราร์ , 1979 )