The negative impacts of ingesting a

The negative impacts of ingesting anthropogenic debris on wildlife range from physical harm such as entanglement, abrasion or blockage of the gut to chemical damage from leaching plastic additives, persistent organic pollutants (POPs) adsorbed from the environment (Teuten et al., 2009), and associated toxic dyes (Remy et al., 2015). Moreover, the global increase in wildlife cancer is thought to be a result of plastic pollution (Erren et al., 2009 and Meyer-Rochow et al., 2015). Nevertheless, almost all research on anthropogenic debris ingestion is focused on aquatic organisms. This raises a question: “Are animals in terrestrial ecosystems safe from anthropogenic debris?” If not, what is the contamination level?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบด้านลบของการบริโภคเศษมาของมนุษย์สัตว์ป่าช่วงจากกายภาพที่เป็นอันตรายเช่นสาย รอยขีดข่วน หรือการอุดตันของลำไส้ต่อความเสียหายทางเคมีจากการละลายสารพลาสติก ถาวรอินทรีย์สารมลพิษ (POPs) adsorbed จากสภาพแวดล้อม (Teuten et al. 2009), และสีย้อมเป็นพิษ (พยัก et al. 2015) ที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ การเพิ่มมะเร็งสัตว์โลกเป็นความคิดที่เป็นผลของมลพิษพลาสติก (Erren et al. 2009 และ Meyer Rochow et al. 2015) อย่างไรก็ตาม วิจัยเกือบทั้งหมดบริโภคเศษมาของมนุษย์เน้นสิ่งมีชีวิตสัตว์น้ำ นี้ทำให้เกิดคำถาม: "สัตว์ในระบบนิเวศบกจากเศษมาของมนุษย์" ถ้า ไม่ได้ ระดับการปนเปื้อนคืออะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบเชิงลบของการกินเศษซากของมนุษย์ในช่วงชีวิตสัตว์ป่าจากอันตรายทางกายภาพเช่นพัวพันรอยขีดข่วนหรือการอุดตันของลำไส้ให้เกิดความเสียหายทางเคมีจากการชะล้างสารเติมแต่งพลาสติก, สารมลพิษอินทรีย์ถาวร (POPs) ดูดซับจากสภาพแวดล้อม (Teuten et al., 2009) และสีย้อมที่เกี่ยวข้องที่เป็นพิษ (Remy et al., 2015) นอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้นทั่วโลกในการรักษามะเร็งสัตว์ป่าคิดว่าจะเป็นผลมาจากมลพิษพลาสติก (Erren et al., 2009 และ Meyer-Rochow et al., 2015) แต่เกือบทุกงานวิจัยเกี่ยวกับการบริโภคของมนุษย์เศษมุ่งเน้นการมีชีวิตในน้ำ นี้ทำให้เกิดคำถาม: "เป็นสัตว์ในระบบนิเวศบกปลอดภัยจากเศษซากของมนุษย์?" ถ้าไม่ได้สิ่งที่เป็นระดับการปนเปื้อนหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลกระทบด้านลบของมนุษย์ได้รับเศษในช่วงสัตว์ป่าจากอันตรายต่อร่างกาย เช่น พัวพัน การเสียดสี หรือการอุดตันของไส้เคมี ความเสียหายจากการละลายสารพลาสติกอินทรีย์สารมลพิษ ( ผุด ) ดูดซับจากสภาพแวดล้อม ( teuten et al . , 2009 ) , และสีย้อมเป็นพิษที่เกี่ยวข้อง ( Remy et al . , 2015 ) นอกจากนี้ การเพิ่มขึ้นทั่วโลกในมะเร็งสัตว์ป่าเป็นความคิดที่จะเป็นผลของมลพิษพลาสติก ( erren et al . , 2009 และเมเยอร์ rochow et al . , 2015 ) อย่างไรก็ตาม เกือบทั้งหมดของการวิจัยในมนุษย์ เศษ กินเป็นเน้นสัตว์น้ำ นี้เพิ่มคำถาม : " เป็นสัตว์ในระบบนิเวศบก ปลอดภัยจากเศษซากของมนุษย์ ? " ถ้าไม่ใช่ล่ะ ระดับการปนเปื้อน ?