To evaluate the effects of a restra

To evaluate the effects of a restraint minimization education program on staff knowledge and attitudes and use of physical restraints. DESIGN: Cluster-randomized controlled trial with nursing units as the basis for randomization. SETTING: Forty group dwelling units for people with dementia. PARTICIPANTS: At baseline, there were 184 staff and 191 residents in the intervention group and 162 staff and 162 residents in the control group. At the 6-month follow-up, there were 156 staff and 185 residents (36 newly admitted) in the intervention group and 133 staff and 165 residents (26 newly admitted) in the control group. INTERVENTION: A 6-month education program for all nursing staff. MEASUREMENTS: Staff knowledge and attitudes and physical restraint use were measured before and after the education program. RESULTS: In the intervention group, staff knowledge about and attitudes toward restraint use changed, and the overall use of physical restraints decreased. A comparison including only residents present during the whole study period showed that the level of use was similar between the groups at baseline, whereas it was significantly lower in the intervention group at follow-up. Adjusted analyses showed that the odds of being restrained at follow-up were lower in the intervention group than in the control group. There was no significant change in the number of falls or use of psychoactive medication. CONCLUSION: The results indicate that staff education can increase knowledge, change attitudes, and reduce the use of physical restraints without any change in the incidence of falls or use of psychoactive drugs

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินผลของโปรแกรมการศึกษาการลดยับยั้งชั่งใจพนักงานความรู้ และทัศนคติและการใช้จริง restraints ออกแบบ: randomized คลัสเตอร์ควบคุมทดลองกับหน่วยพยาบาลเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการ randomization การตั้งค่า: จำนวน 40 กลุ่มหน่วยที่อยู่อาศัยสำหรับคนที่มีสมองเสื่อม ผู้เรียน: ที่พื้นฐาน มีบริการ 184 และ 191 คนในกลุ่มในการแทรกแซง และพนักงาน 162 และ 162 คนในกลุ่มควบคุม ในการติดตามผล 6 เดือน มีพนักงาน 156 และ 185 คน (36 ใหม่ยอมรับ) ในกลุ่มแทรกแซงหน้าที่ 133 และ 165 คน (26 ใหม่ยอมรับ) ในกลุ่มควบคุม แทรกแซง: 6 เดือนศึกษาโปรแกรมสำหรับเจ้าหน้าที่พยาบาลทั้งหมด วัด: บริการความรู้ และทัศนคติ และใช้ความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพที่วัดก่อน และ หลังการศึกษา ผลลัพธ์: กลุ่มแทรกแซง พนักงานความรู้เกี่ยวกับเปลี่ยนเจตคติใช้ความยับยั้งชั่งใจ และใช้ restraints ทางกายภาพโดยรวมลดลง การเปรียบเทียบรวมถึงอาศัยอยู่ในระหว่างรอบระยะเวลาการศึกษาทั้งหมดพบว่า ระดับของการใช้คล้ายคลึงกันระหว่างกลุ่มที่พื้นฐาน ในขณะที่มันต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มแทรกแซงการติดตามเท่านั้น วิเคราะห์ปรับปรุงพบว่า ราคาของการยับยั้งที่ติดตามคนที่ต่ำในกลุ่มแทรกแซงกว่าในกลุ่มควบคุม ไม่เปลี่ยนแปลงที่สำคัญในจำนวนของน้ำตกหรือใช้ยาออกได้ สรุป: ผลบ่งชี้ว่า การศึกษาพนักงานสามารถเพิ่มความรู้ เปลี่ยนทัศนคติ และลดการใช้ restraints จริงโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในอุบัติการณ์ของน้ำตกหรือใช้ยาเสพติดออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อประเมินผลกระทบของโปรแกรมการศึกษาการลดความยับยั้งชั่งใจกับความรู้และทัศนคติของพนักงานและใช้หมอนรองทางกายภาพ รูปแบบ: การทดลองกลุ่มสุ่มควบคุมด้วยหน่วยพยาบาลเป็นพื้นฐานสำหรับการสุ่ม การตั้งค่า: สี่สิบกลุ่มที่อยู่อาศัยหน่วยสำหรับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม ผู้เข้าร่วม: ที่พื้นฐานมีพนักงาน 184 และ 191 ที่อาศัยอยู่ในกลุ่มการแทรกแซงและ 162 เจ้าหน้าที่และ 162 ที่อาศัยอยู่ในกลุ่มควบคุม ที่ 6 เดือนติดตามมีพนักงาน 156 และ 185 ที่อยู่อาศัย (36 เข้ารับการรักษาใหม่) ในกลุ่มแทรกแซงและ 133 เจ้าหน้าที่และชาวบ้าน 165 (26 เข้ารับการรักษาใหม่) ในกลุ่มควบคุม INTERVENTION: โปรแกรมการศึกษา 6 เดือนสำหรับบุคลากรทางการพยาบาลทั้งหมด การวัดความรู้พนักงานและทัศนคติและการใช้ความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพมีการวัดก่อนและหลังการโปรแกรมการศึกษา ผล: ในกลุ่มทดลองมีความรู้เกี่ยวกับพนักงานและทัศนคติที่มีต่อการใช้ความยับยั้งชั่งใจการเปลี่ยนแปลงและการใช้งานโดยรวมของหมอนรองทางกายภาพลดลง รวมทั้งการเปรียบเทียบที่อาศัยอยู่เพียงในช่วงระยะเวลาการศึกษาทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าระดับของการใช้งานที่คล้ายคลึงกันระหว่างกลุ่มที่ baseline ในขณะที่มันเป็นอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าในกลุ่มทดลองที่ติดตาม การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าการปรับอัตราต่อรองของการยับยั้งที่ติดตามที่ต่ำกว่าในกลุ่มการแทรกแซงกว่าในกลุ่มควบคุม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในจำนวนของน้ำตกหรือการใช้ยาทางจิตเป็น สรุป: ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าพนักงานสามารถเพิ่มความรู้เปลี่ยนทัศนคติและลดการใช้หมอนรองทางกายภาพโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงของอัตราการเกิดของน้ำตกหรือการใช้ยาเสพติดออกฤทธิ์ทางจิตใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อศึกษาผลของการลดพนักงานและโปรแกรมการศึกษาความรู้ทัศนคติและการใช้หมอนร่างกาย การออกแบบการวิจัยเชิงทดลองแบบกลุ่มควบคุมกับพยาบาลหน่วยที่เป็นพื้นฐานสำหรับควบคุม การตั้งค่า : 40 กลุ่มหน่วยที่อยู่อาศัยสำหรับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม ผู้เข้าร่วม : พื้นฐานมี 184 เจ้าหน้าที่ 191 ที่อาศัยอยู่ในกลุ่มพนักงาน และ 162 162 คน กลุ่มควบคุม ที่ติดตามผล 6 เดือน มีเจ้าหน้าที่และชาวบ้าน จำนวน 185 ( 36 รับใหม่ ) ในกลุ่มและไม่มีพนักงานและ 165 คน ( 26 รับใหม่ ) ในกลุ่มควบคุม การแทรกแซงของโปรแกรมการศึกษาพยาบาล 6 เดือนสำหรับพนักงาน การวัด :ความรู้ทัศนคติและการใช้บุคลากรทางวัดก่อนและหลังการทดลอง การศึกษา ผลลัพธ์ : ในกลุ่มพนักงานความรู้และทัศนคติในการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ และการใช้งานโดยรวมของ restraints กายภาพลดลงการเปรียบเทียบรวมเฉพาะผู้อยู่อาศัยในปัจจุบันในช่วงที่ศึกษาทั้งหมดพบว่า ระดับการใช้ที่คล้ายคลึงกันระหว่างกลุ่มที่ 2 ในขณะที่มันลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มที่ติดตาม ปรับปรุงการวิเคราะห์พบว่าราคาปิดอยู่ที่การลดลงในกลุ่มมากกว่าในกลุ่มควบคุมไม่มีการเปลี่ยนแปลงในจํานวนตก หรือใช้ยา psychoactive . สรุป : ผลการศึกษาพบว่าเจ้าหน้าที่สามารถเพิ่มความรู้ ทัศนคติ และลดการใช้พันธนาการร่างกายโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆในการล้ม หรือการใช้ยา