n information theory and telecommun

n information theory and telecommunication engineering, the signal-to-interference-plus-noise ratio (SINR[1]) (also known as the signal-to-noise-plus-interference ratio (SNIR)[2]) is a quantity used to give theoretical upper bounds on channel capacity (or the rate of information transfer) in wireless communication systems such as networks. Analogous to the SNR used often in wired communications systems, the SINR is defined as the power of a certain signal of interest divided by the sum of the interference power (from all the other interfering signals) and the power of some background noise. If the power of noise term is zero, then the SINR reduces to the signal-to-interference ratio (SIR). Conversely, zero interference reduces the SINR to the signal-to-noise ratio (SNR), which is used less often when developing mathematical models of wireless networks such as cellular networks.[3]
The complexity and randomness of certain types of wireless networks and signal propagation has motivated the use of stochastic geometry models in order to model the SINR, particularly for cellular or mobile phone networks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n ทฤษฎีข้อมูลและวิศวกรรมโทรคมนาคมอัตราส่วนสัญญาณต่อสัญญาณรบกวนบวกเสียงรบกวน (sinr [1]) (หรือเรียกว่าอัตราส่วนสัญญาณต่อเสียงรบกวนบวก (Snir) [2]) เป็นปริมาณที่ใช้ เพื่อให้ขอบเขตทฤษฎีบนความจุช่อง (หรืออัตราการถ่ายโอนข้อมูล) ในระบบการสื่อสารไร้สายเช่นเครือข่ายคล้ายกับ SNR ที่ใช้มักจะอยู่ในสายระบบการสื่อสาร sinr ถูกกำหนดให้เป็นอำนาจของสัญญาณบางอย่างที่น่าสนใจหารด้วยผลรวมของอำนาจการรบกวน (จากสัญญาณรบกวนอื่น ๆ ) และพลังของเสียงพื้นหลังบาง ถ้าพลังของเสียงยาวเป็นศูนย์แล้ว sinr ลดอัตราส่วนสัญญาณต่อสัญญาณรบกวน (ครับ) ตรงกันข้ามปราศจากสัญญาณรบกวนลด sinr อัตราส่วนสัญญาณต่อสัญญาณรบกวน (SNR) ซึ่งถูกนำมาใช้มักจะน้อยเมื่อการพัฒนาแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของเครือข่ายไร้สายเช่นเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่. [3]
ความซับซ้อนและแบบแผนของบางประเภทของเครือข่ายไร้สายและสัญญาณ การขยายพันธุ์ที่มีแรงจูงใจใช้แบบจำลองเรขาคณิตสุ่มเพื่อจำลอง sinr,โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเครือข่ายโทรศัพท์มือถือหรือโทรศัพท์มือถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีข้อมูล n และวิศวกรรมโทรคมนาคม อัตราส่วนสัญญาณ--รบกวนบวกสัญญาณเสียงรบกวน (SINR[1]) อัตรา (หรือที่เรียกว่าสัญญาณกับเสียงรบกวนพลัสรบกวนส่วน (SNIR)[2]) คือ ปริมาณการใช้ให้ทฤษฎีขอบเขตบนในช่องกำลังการผลิต (หรืออัตราการถ่ายโอนข้อมูล) ในระบบสื่อสารไร้สายเช่นเครือข่าย คล้ายคลึงกับ SNR มักใช้ในระบบสื่อสารแบบมีสาย การ SINR ไว้เป็นพลังงานของสัญญาณดอกเบี้ยหาร ด้วยผลรวมของพลังงานรบกวน (จากทั้งหมดอื่น ๆ รบกวนสัญญาณ) และเป็นเสียงพื้นหลังบาง ถ้าพลังงานของเสียงคำเป็นศูนย์ SINR ช่วยลดอัตราส่วนสัญญาณรบกวน (รัก) ในทางกลับกัน รบกวนศูนย์ลด SINR ที่ให้อัตราส่วนสัญญาณเสียงรบกวน (SNR), ซึ่งถูกใช้เมื่อมีการพัฒนาแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของเครือข่ายไร้สายเช่นเครือข่ายโทรศัพท์มือถือมักน้อย[3]
ความซับซ้อนและ randomness บางชนิดของเครือข่ายไร้สาย และสัญญาณเผยแพร่มีแรงจูงใจใช้รูปเรขาคณิตแบบเฟ้นสุ่มเพื่อรุ่น SINR โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับมือถือหรือเครือข่ายโทรศัพท์มือถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

n ข้อมูลเกี่ยวกับทฤษฎีและโทรคมนาคมด้านวิศวกรรม,สัญญาณ - การ - สัญญาณรบกวน - รวมถึงสัญญาณรบกวนอัตรา( sinr [ 1 ])(หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าสัญญาณต่อเสียงรบกวนรวมถึง - สัญญาณรบกวนอัตรา( snir )[ 2 ])เป็นปริมาณที่ใช้ในการทำให้ทางทฤษฎีบนเขตในช่องขนาดความจุ(หรืออัตราข้อมูลการโอน)ในระบบการสื่อสารแบบไร้สายเช่นเครือข่าย.เที่ยวจะคล้ายคลึงกันกับที่ใช้ในระบบการสื่อสารแบบใช้สาย sinr มีกำหนดไว้เป็นกำลังของสัญญาณบางอย่างที่น่าสนใจซึ่งถูกแบ่งโดยจำนวนเงินที่ใช้พลังงานจากสัญญาณรบกวน(จากสัญญาณรบกวนอื่นๆทั้งหมด)และการใช้พลังงานของเสียงรบกวนที่เป็นแบ็คกราวนด์บางส่วน หากไฟที่จ่ายไปยังเสียงรบกวนในระยะสั้นเป็นศูนย์แล้ว sinr จะช่วยลดการอัตราส่วนสัญญาณต่อสัญญาณรบกวน(ครับ) ในทางกลับกันโพรเซสเซอร์ไม่มีสัญญาณรบกวนช่วยลด sinr ในอัตราส่วนสัญญาณต่อการรบกวน( SNR )ซึ่งจะใช้น้อยลงเมื่อการพัฒนาทางด้านคณิตศาสตร์รุ่นของเครือข่ายไร้สายเช่นเครือข่ายเซลลูลาร์.[ 3 ]
ที่สุ่มที่ไม่ละเอียดและความซับซ้อนของบางอย่าง ประเภท ของการใช้งานแบบไร้สายและเครือข่ายสัญญาณแพร่มีแรงจูงใจให้ใช้ของรูปทรงเรขาคณิตรุ่น,แบบใดก็ได้ทั้งหมดรองรับงานในการสั่งซื้อกับรุ่น sinr ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่หรือโทรศัพท์มือถือ.