According to the UNWTO's definition

According to the UNWTO's definition, ecotourism refers to forms of tourism which have the following characteristics:

All nature-based forms of tourism in which the main motivation of the tourists is the observation and appreciation of nature as well as the traditional cultures prevailing in natural areas.
It contains educational and interpretation features.
It is generally, but not exclusively organised by specialised tour operators for small groups. Service provider partners at the destinations tend to be small, locally owned businesses.
It minimises negative impacts upon the natural and socio-cultural environment.
It supports the maintenance of natural areas which are used as ecotourism attractions by:
Generating economic benefits for host communities, organisations and authorities managing natural areas with conservation purposes;
Providing alternative employment and income opportunities for local communities;
Increasing awareness towards the conservation of natural and cultural assets, both among locals and tourists.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามคำนิยามของ UNWTO ท่องเที่ยวเชิงนิเวศหมายถึงรูปแบบของการท่องเที่ยวที่มีลักษณะต่อไปนี้:แบบฟอร์มทั้งหมดธรรมชาติบนท่องเที่ยวซึ่งแรงจูงใจหลักของนักท่องเที่ยวจะสังเกตและซาบซึ้งธรรมชาติตลอดจนวัฒนธรรมดั้งเดิมที่ขึ้นในพื้นที่ธรรมชาติประกอบด้วยการศึกษาและตีความโดยทั่วไป แต่ไม่เฉพาะบท โดยสถานที่ท่องเที่ยวพิเศษสำหรับกลุ่มเล็ก ๆ คู่ค้าผู้ให้บริการในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีแนวโน้มที่มีขนาดเล็ก เป็นเจ้าของธุรกิจในท้องถิ่นมัน minimises ผลกระทบลบตามสภาพแวดล้อมธรรมชาติ และสังคมวัฒนธรรมสนับสนุนการบำรุงรักษาพื้นที่ธรรมชาติซึ่งใช้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์โดย:สร้างผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจสำหรับโฮสต์ชุมชน องค์กร และหน่วยงานการจัดการทางธรรมชาติอนุรักษ์วัตถุประสงค์ทดแทนการจ้างงานและรายได้โอกาสสำหรับชุมชนเพิ่มความตระหนักต่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ และวัฒนธรรมสินทรัพย์ ทั้งชาวบ้านและนักท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามคำนิยาม UNWTO ของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศหมายถึงรูปแบบของการท่องเที่ยวที่มีลักษณะดังต่อไปทุกรูปแบบตามธรรมชาติของการท่องเที่ยวที่แรงจูงใจหลักของนักท่องเที่ยวคือการสังเกตและการแข็งค่าของธรรมชาติเช่นเดียวกับวัฒนธรรมแบบดั้งเดิมที่เกิดขึ้นในพื้นที่ธรรมชาติ. มันมีคุณสมบัติการศึกษาและการตีความ. มันเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ได้จัดโดยเฉพาะผู้ประกอบการท่องเที่ยวเฉพาะสำหรับกลุ่มเล็ก ๆ พันธมิตรผู้ให้บริการในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีแนวโน้มที่จะมีขนาดเล็กและธุรกิจที่เป็นเจ้าของประเทศ. มันช่วยลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติและทางสังคมและวัฒนธรรม. สนับสนุนการบำรุงรักษาพื้นที่ธรรมชาติที่ใช้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดย: การสร้างผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจให้กับชุมชนโฮสต์ องค์กรและหน่วยงานการจัดการพื้นที่ธรรมชาติที่มีวัตถุประสงค์เพื่อการอนุรักษ์ให้การจ้างงานทางเลือกและโอกาสรายได้ให้กับชุมชนท้องถิ่นเพิ่มความตระหนักต่อการอนุรักษ์ของสินทรัพย์ทางธรรมชาติและวัฒนธรรมทั้งในหมู่ชาวบ้านและนักท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามคำนิยามขององค์การ , การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ หมายถึง รูปแบบของการท่องเที่ยว ซึ่งมีลักษณะต่อไปนี้ :

ทั้งหมดธรรมชาติตามรูปแบบของการท่องเที่ยวที่แรงจูงใจหลักของนักท่องเที่ยวคือ การสังเกตและความชื่นชมธรรมชาติเช่นเดียวกับแบบดั้งเดิมวัฒนธรรมที่แพร่หลายในพื้นที่ธรรมชาติ ประกอบด้วยคุณสมบัติการศึกษาและตีความ
.
มันคือ โดยทั่วไปแต่ไม่เฉพาะจัดโดยเฉพาะผู้ประกอบการทัวร์กลุ่มเล็ก ๆ ผู้ให้บริการคู่ค้าในสถานที่มักจะเป็นธุรกิจขนาดเล็ก ที่เป็นเจ้าของประเทศ .
มันช่วยลดผลกระทบที่มีต่อสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติและสังคมและวัฒนธรรม .
มันสนับสนุนการรักษาพื้นที่ธรรมชาติที่ใช้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดย :
สร้างประโยชน์ทางเศรษฐกิจสำหรับชุมชนโฮสต์องค์กรและหน่วยงานในการจัดการพื้นที่อนุรักษ์ธรรมชาติด้วยวัตถุประสงค์ ;
การให้การจ้างงานและรายได้ทางเลือกเพื่อชุมชน ;
เพิ่มความตระหนักต่อการอนุรักษ์ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมและธรรมชาติ ทั้งของชาวบ้านและนักท่องเที่ยว