นานแล้วสินะ ที่ฉันไม่มีโอกาสได้นั่ง

นานแล้วสินะ ที่ฉันไม่มีโอกาสได้นั่งเขียนจดหมายแบบนี้ ความจริง ฉันว่าจะเขียนนานแล้ว แต่ว่าช่วงนี้งานยุ่งน่ะ หาเวลาว่างให้ตัวเองไม่ค่อยได้เลย ขนาดตอนเขียนจดหมายฉบับนี้ ฉันต้องปลีกเวลามาเลย ตอนนี้ฉันเดินทางตามความฝันของตัวเองมาได้ครึ่งทางแล้วนะ รู้ไหม ว่าเธอก็เป็นกำลังใจสำคัญที่ทำให้ฉันมีวันนี้ได้ จะว่าไป มันก็คิดถึงเมื่อก่อนเหมือนกันนะ ถึงแม้ว่าวันนี้ มันอาจไม่เหมือนเดิม แต่ทุกสิ่งทุกอย่าง ยังคงสวยงาม ในความทรงจำเสมอ
เพื่อนรักจากแดนไกลของฉัน นานแล้วสินะ ที่เราไม่ได้มีเวลานั่งคุยกันนานๆเหมือนเมื่อก่อน เธอยังจำได้มั๊ย ตอนสมัยเรียนมหาลัยเราเคยต่อสู้กับอุปสรรคอะไรตั้งมากมาย เคยยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ อดหลับอดนอน มาด้วยกัน จะว่าไป ตอนแรก ฉันก็หมั่นไส้เธออยู่หลายๆเรื่องเหมือนกัน คนอะไรไม่รู้ ไม่ค่อยรับฟังคนอื่นเลย แต่อยู่ไปอยู่มา เรากลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันซะงั้น แต่ก็อย่างว่าล่ะ เค้าว่ากันว่า ช่วงเวลาที่ดีๆ มักผ่านไปเร็วเสมอ เพื่อนจากแดนไกลของฉัน เธอรู้ไหม วันที่เธอตัดสินใจไปเรียนต่อที่อื่น ฉันร้องไห้ไป3วัน 3คืน ตัดพ้ออย่างน้อยใจว่าทำไมต้องทิ้งกันด้วย ไม่มีเธอ....ฉันจะอยู่อย่างไง แต่สุดท้าย น้ำตาก็ไม่อาจขัดขวางอนาคตได้ ฉันควรจะยินดีและยอมรับในสิ่งที่เลือก ฉันสัญญากับตัวเอง ว่าฉันจะเข้มแข็งและไม่อ่อนแอ ให้เธอได้ภูมิใจ และจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนจอมขี้แยคนนี้ไง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นานแล้วสินะ ความจริงฉันว่าจะเขียนนานแล้วแต่ว่าช่วงนี้งานยุ่งน่ะหาเวลาว่างให้ตัวเองไม่ค่อยได้เลยขนาดตอนเขียนจดหมายฉบับนี้ฉันต้องปลีกเวลามาเลย รู้ไหม จะว่าไปมันก็คิดถึงเมื่อก่อนเหมือนกันนะถึงแม้ว่าวันนี้มันอาจไม่เหมือนเดิม แต่ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงสวยงาม
นานแล้วสินะ เธอยังจำได้มั๊ย เคยยิ้มหัวเราะร้องไห้อดหลับอดนอนมาด้วยกันจะว่าไปตอนแรก คนอะไรไม่รู้ไม่ค่อยรับฟังคนอื่นเลย แต่อยู่ไปอยู่มาเรากลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันซะงั้น แต่ก็อย่างว่าล่ะเค้าว่ากันว่าช่วงเวลาที่ดีๆมักผ่านไปเร็วเสมอเพื่อนจากแดนไกลของฉันเธอรู้ไหม ฉันร้องไห้ไป 3 วัน 3 คืน ไม่มีเธอ .... ฉันจะอยู่อย่างไง แต่สุดท้ายน้ำตาก็ไม่อาจขัดขวางอนาคตได้ ฉันสัญญากับตัวเองว่าฉันจะเข้มแข็งและไม่อ่อนแอให้เธอได้ภูมิใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานแล้วสินะที่ฉันไม่มีโอกาสได้นั่งเขียนจดหมายแบบนี้ความจริงฉันว่าจะเขียนนานแล้วแต่ว่าช่วงนี้งานยุ่งน่ะหาเวลาว่างให้ตัวเองไม่ค่อยได้เลยขนาดตอนเขียนจดหมายฉบับนี้ฉันต้องปลีกเวลามาเลยรู้ไหมว่าเธอก็เป็นกำลังใจสำคัญที่ทำให้ฉันมีวันนี้ได้จะว่าไปมันก็คิดถึงเมื่อก่อนเหมือนกันนะถึงแม้ว่าวันนี้มันอาจไม่เหมือนเดิมแต่ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงสวยงามในความทรงจำเสมอ
เพื่อนรักจากแดนไกลของฉันนานแล้วสินะที่เราไม่ได้มีเวลานั่งคุยกันนานๆเหมือนเมื่อก่อนเธอยังจำได้มั๊ยตอนสมัยเรียนมหาลัยเราเคยต่อสู้กับอุปสรรคอะไรตั้งมากมายเคยยิ้มหัวเราะร้องไห้อดหลับอดนอนมาด้วยกันตอนแรกฉันก็หมั่นไส้เธออยู่หลายๆเรื่องเหมือนกันคนอะไรไม่รู้ไม่ค่อยรับฟังคนอื่นเลยแต่อยู่ไปอยู่มาเรากลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันซะงั้นแต่ก็อย่างว่าล่ะเค้าว่ากันว่าช่วงเวลาที่ดีๆมักผ่านไปเร็วเสมอเธอรู้ไหมวันที่เธอตัดสินใจไปเรียนต่อที่อื่นฉันร้องไห้ไป 3 ได้รับเลือกตั้งผ่านกระบวนการประชาธิปไตยของพม่า 3 คืนตัดพ้ออย่างน้อยใจว่าทำไมต้องทิ้งกันด้วยไม่มีเธอ .. . . . . . . ฉันจะอยู่อย่างไงแต่สุดท้ายน้ำตาก็ไม่อาจขัดขวางอนาคตได้ฉันควรจะยินดีและยอมรับในสิ่งที่เลือกฉันสัญญากับตัวเองว่าฉันจะเข้มแข็งและไม่อ่อนแอให้เธอได้ภูมิใจและจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนจอมขี้แยคนนี้ไง