In the backyard, the smell of ink w

In the backyard, the smell of ink was in the air.

The sweet smell of Xuan paper also lingered in the air.

"Teacher Wang."

"Yo, Mr Liu."

"Master Chen is here too, where did you come from?"

"I came over from Shanghai. It's Old Master Wei's birthday, so I can't not come."

They were all people from the same circle, so they were familiar with each other. The old friends began chatting heartily, looking like they had not seen each other in a long time.

In the corner, only Zhang Ye was standing there alone. Many people saw him, but did not know who he was. Because he looked rather young and was strangely wearing shades, no one bothered about him. As Su Na was ushered by her father to greet his friends, Wu Zeqing was still chatting with her friends, Zhang Ye found a chair and sat down. Since he had not had his breakfast, he tried out some of the refreshments on the table. It was actually quite tasty, so he poured himself a cup of hot tea and crossed his legs back relaxingly. He started munching on some sunflower seeds, fully making himself feel at home.

"Who is this person?"

"Don't seem to know him."

"Whose family member is he? Is he that hungry?"

"I think I saw him come in with Teacher Su's daughter."

"Old Su's son-in-law? No way, I am old friends with Old Su, so how can I not have seen this kid? Little Na Na isn't married either. so it can't be."

A few people looked at Zhang Ye with askance.

Zhang Ye felt like he was too flamboyant, so with a cough, he stopped eating.

It was unknown when Wu Zeqing walked over. Today, she was dressed in a beige qipai. The red flowers that adorned her dress were very eye-catching. She had been wearing a qipao with a sweater of coat draped over her. Her high heels were beige in color to match her qipao, making her look extremely alluring.

"You were eating?" Wu Zeqing gave a faint smile.

Zhang Ye beamed and stood up. "I didn't eat this morning, so I was hungry."

Wu Zeqing lowered her hands, "Just carry on eating. It's alright."

Zhang Ye said, "If I knew today was the Calligraphy Association's anniversary, I wouldn't have come. I'm not someone from this circle. I don't really know much about calligraphy. If I knew this early, I would have given you a birthday present privately. Unfortunately, I didn't have time this morning, so I didn't bring anything."

Wu Zeqing gently smiled. "There's no need for presents. It's alright if you do not know calligraphy. Inviting you here was to let you enter this circle. You are a person of literature, so knowing more people won't hurt. Hur Hur. Alright, carry on eating. I'll go greet a few old friends."

"Sis Wu."

"Teacher Wu.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังบ้าน กลิ่นของหมึกได้ในอากาศกลิ่นหอมของกระดาษซวนยังลอยอยู่ในอากาศ"ครูหวัง""โย นายหลิว""โทเฉินคือที่นี่เกินไป คุณมาจากไหน"ฉันมาจากเซี่ยงไฮ้ มันเป็นวันเกิดโทเก่า Wei ดังนั้นฉันไม่สามารถไม่มา"พวกเขาได้ทุกคนจากวงเดียวกัน ดังนั้นพวกเขาก็คุ้นเคยกัน เพื่อนเก่าเริ่มคุยพ่อ มองเหมือนพวกเขาไม่ได้เห็นกันมานานมุม เฉพาะจางเยยืนคนเดียว หลายคนเห็นเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เพราะเขาดูค่อนข้างเล็ก และแปลก ๆ ใส่สี ไม่ใส่ใจเกี่ยวกับเขา นาซูถูก ushered พ่อทักทายเพื่อนของเขา วู Zeqing ยังคงถูกพูดคุยกับเพื่อนของเธอ จางเย่พบเก้าอี้ และนั่งลง เนื่องจากเขาไม่ได้มีอาหารเช้าของเขา เขาพยายามออกบางส่วนของอาหารบนโต๊ะ มันเป็นจริงอร่อยมาก ดังนั้นเขาเทชาร้อนตัวเอง และข้ามขาของเขากลับสากล เขาเริ่มต้น munching ในบางเมล็ดทานตะวัน เต็มที่ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่บ้านตัวเอง"คนนี้คือใคร""ดูเหมือนจะไม่ รู้ว่าเขา""ที่มีสมาชิกในครอบครัวเป็นเขา คือเขาหิวนั่น"ผมคิดว่า ผมเห็นเขามา ด้วยลูกสาวครูซู""บุตรเขยของ Su เก่า ไม่มีทาง ฉันเพื่อนเก่ากับ Su เก่า ดังนั้นวิธีสามารถฉันไม่ได้เห็นเด็กคนนี้ นานาน้อยไม่ได้แต่งงานอย่างใดอย่างหนึ่ง ดังนั้น มันไม่ได้"กี่คนที่มองจางเย่กับ askanceจางเย่รู้สึกเหมือนเขาเป็นเฟลมโบแยนท์เกินไป เพื่อให้ มีการไอ เขาหยุดกินมันเป็นที่รู้จักเมื่อ Wu Zeqing เดินผ่าน วันนี้ เธอสวมชุด qipai แบบเบจ ดอกไม้สีแดงที่ประดับแต่งกายสะดุดตามาก เธอได้ถูกสวมใส่ qipao กับเสื้อของเสื้อคลุมเธอ รองเท้าส้นสูงของเธอมีสีเบจสีให้ตรงกับของเธอ qipao ทำให้เธอดูมีเสน่ห์มาก"คุณรับประทานอาหาร" วู Zeqing ให้รอยยิ้มจาง ๆจางเย่เคร่า และลุกขึ้นยืน "ไม่กินเช้านี้ ก็หิว"วู Zeqing ลดมือของเธอ "เพียงแค่ทำกินกัน มันเป็นไร"จางเย่กล่าวว่า, "ถ้าฉันรู้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบความสัมพันธ์ของตัวอักษร ฉันจะไม่ได้มา ผมไม่ได้มีคนจากแวดวงนี้ จริง ๆ ผมไม่ทราบมากเกี่ยวกับตัวอักษร รีวิวนี้ก่อน จะให้คุณขวัญวันเกิดแบบส่วนตัว อับ ไม่มีเวลาตอนเช้านี้ ดังนั้นฉันไม่ได้นำอะไร"วู Zeqing ยิ้มเบา ๆ "ก็ไม่จำเป็นสำหรับการนำเสนอ มันเป็นไรถ้าคุณไม่รู้จักประดิษฐ์ตัวอักษร เชิญชวนให้คุณที่นี่คือการ ให้คุณป้อนแวดวงนี้ คุณเป็นคนของวรรณคดี เพื่อให้รู้ว่าคนจะไม่เจ็บ เฮอร์โปรดักส์เฮอร์โปรดักส์ ไม่เป็นไร ทำกิน ผมจะไปทักทายเพื่อนเก่า""Sis วู""ครูอู๋

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสนามหลังบ้านกลิ่นของหมึกที่อยู่ในอากาศ.

กลิ่นหอมของกระดาษ Xuan ยังอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ.

"อาจารย์วัง."

"โยนายหลิว."

"นายเฉินอยู่ที่นี่เกินไปที่คุณไม่ได้มาจากไหน? "

" ฉันมาจากเซี่ยงไฮ้. มันเป็นวันเกิดเจ้านายเก่าของ Wei ดังนั้นฉันไม่สามารถได้มา. "

พวกเขาทุกคนจากแวดวงเดียวกันจึงคุ้นเคยกับแต่ละอื่น ๆ เพื่อนเก่าเริ่มพูดคุยอย่างเต็มที่มองเหมือนพวกเขาไม่เคยเห็นแต่ละอื่น ๆ ในเวลานาน.

ในมุมที่เพียงจางเจ้ายืนอยู่คนเดียว มีหลายคนที่เห็นเขา แต่ไม่ทราบว่าเขาเป็นใคร เพราะเขามองค่อนข้างเล็กและแปลกสวมเฉดสีไม่มีใครใส่ใจเกี่ยวกับตัวเขา ในฐานะที่เป็นซูนาถูกนำโดยพ่อของเธอไปทักทายเพื่อน ๆ ของเขาวู Zeqing ก็ยังคงพูดคุยกับเพื่อน ๆ ของเธอจางเยพบเก้าอี้และนั่งลง นับตั้งแต่ที่เขาไม่ได้มีอาหารเช้าของเขาเขาพยายามออกบางส่วนของเครื่องดื่มบนโต๊ะ มันเป็นความจริงอร่อยมากดังนั้นเขาเทตัวเองถ้วยชาร้อนและข้ามขาของเขากลับมาผ่อนคลาย เขาเริ่มเคี้ยวเมล็ดทานตะวันบางอย่างเต็มที่ทำให้ตัวเองรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน.

"ใครเป็นคนนี้หรือไม่"

"อย่าดูเหมือนจะรู้ว่าเขา."

"ที่มีสมาชิกในครอบครัวของเขา? เขาเป็นที่หิว?"

"ผมคิดว่าผมเห็น เขามากับลูกสาวครูซู. "

" เก่าซูลูกชายในกฎหมายหรือไม่ไม่มีทางที่ฉันเพื่อนเก่าเก่าซูดังนั้นวิธีสามารถฉันไม่ได้เห็นเด็กคนนี้? ลิต Na Na คือไม่ได้แต่งงานอย่างใดอย่างหนึ่ง. จึง ไม่สามารถ. "

ไม่กี่คนที่มองที่จางจงอยู่กับความสงสัย.

จางเจ้ารู้สึกเหมือนเขาเป็นสีสันเกินไปจึงมีอาการไอเขาหยุดกิน.

มันเป็นที่รู้จักเมื่อวู Zeqing เดินไป วันนี้เธอแต่งตัวใน Qipai สีเบจ ดอกไม้สีแดงที่ประดับชุดของเธอได้อย่างสะดุดตา เธอได้รับการสวมใส่ qipao กับเสื้อกันหนาวเสื้อคลุมของเธอมากกว่า รองเท้าส้นสูงของเธอเป็นสีเบจสีเพื่อให้ตรงกับ qipao ของเธอทำให้เธอดูมีเสน่ห์มาก.

"คุณกำลังรับประทาน?" วู Zeqing ยิ้มจาง ๆ .

Zhang เจ้าคานและลุกขึ้นยืน "ผมไม่ได้กินเช้านี้ดังนั้นผมหิว."

วู Zeqing ลดลงมือของเธอ "เพียงแค่ดำเนินการเกี่ยวกับการรับประทานอาหาร. ไม่เป็นไร."

จางเจ้ากล่าวว่า "ถ้าผมรู้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบปีของสมาคมการเขียนพู่กัน, ฉันจะไม่ ได้มา. ฉันไม่ได้ใครสักคนจากแวดวงนี้. ฉันไม่ได้จริงๆรู้มากเกี่ยวกับการประดิษฐ์ตัวอักษร. ถ้าฉันรู้ว่าเรื่องนี้ในช่วงต้นผมจะได้ให้คุณของขวัญวันเกิดเอกชน. น่าเสียดายที่ผมไม่ได้มีเวลาในเช้าวันนี้เพื่อ ผมไม่ได้นำอะไร. "

วู Zeqing เบา ๆ ยิ้ม "ไม่มีความจำเป็นสำหรับของขวัญไม่ได้. ก็ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่ทราบว่าการประดิษฐ์ตัวอักษร. เชิญคุณมาที่นี่ก็เพื่อให้คุณสามารถเข้าสู่แวดวงนี้. คุณเป็นคนของวรรณกรรมเพื่อให้รู้ว่าคนอื่น ๆ จะได้ไม่เจ็บ. เฮอร์เฮอร์. เอาล่ะดำเนินการเกี่ยวกับ การรับประทานอาหาร. ฉันจะไปทักทายเพื่อนเก่าไม่กี่. "

" วูซิส. "

" ครูอู๋

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสวนหลังบ้าน กลิ่นหมึกอยู่ในอากาศกลิ่นหวานของกระดาษซวนยังอวลอยู่ในอากาศ" ครูหวัง”" นี่ นายหลิว "" อาจารย์เฉิน มาด้วย แกมาจากที่ไหน ?" ฉันมาจากเซี่ยงไฮ้ วันเกิดอาจารย์เว่ยเก่าดังนั้นฉันไม่สามารถมา " .พวกเขาทุกคนจากวงเดียวกันเพื่อให้พวกเขาคุ้นเคยกับแต่ละอื่น ๆ เริ่มการสนทนากับเพื่อนเก่า , มองเช่นพวกเขาไม่ได้เจอกันตั้งนานในมุมเพียงจาง ท่านยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว หลายคนที่เห็นเขาแต่ไม่รู้ว่าเขาคือใคร เพราะว่าเขาดูค่อนข้างเล็กและเป็นแปลกๆใส่เฉดสี ไม่มีใครสนใจเขา ขณะที่ ซู นาถูก ushered โดยพ่อของเธอเพื่อทักทายเพื่อนๆ อู๋ zeqing ยังสนทนากับเพื่อนของเธอ จาง ท่านพบเก้าอี้นั่ง เนื่องจากเขาไม่ได้มีอาหารเช้าของเขา เขาพยายามออกบางส่วนของเครื่องดื่มบนโต๊ะ มันเป็นจริงค่อนข้างอร่อย เขาเทเองชาร้อนๆและข้ามขาของเขากลับพักผ่อน . เขาเริ่ม munching ในเมล็ดทานตะวัน อย่างเต็มที่ ทำให้ตัวเองรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน" นี่ใคร ? "" ไม่รู้เขา " ." เขามีสมาชิกในครอบครัว เขาหิวขนาดนั้นเลยเหรอ ? "" ผมเห็นเขามากับลูกสาวครูซู”" ลูกเขยของซูเก่า ? ไม่มีทาง ฉันเป็นเพื่อนเก่าแก่ ซู แล้วจะไม่ให้ผมเห็นเด็กนั่น เล็ก ๆน้อย ๆ นา นา ยังไม่แต่งงานด้วย ดังนั้น มันไม่ได้ "บางคนมองอย่างไม่ไว้ใจจางเยด้วย .จาง เยรู้สึกเหมือนเขาด้วยสีสันฉูดฉาดให้กับไอ เขาหยุดกินมันไม่รู้จักพอ วู zeqing เดินมากกว่า วันนี้เธอแต่งตัวด้วยสีเบจ qipai . สีแดงดอกไม้ประดับชุดของเธอสะดุดตามากค่ะ เธอได้ใส่กี่เพ้ากับเสื้อกันหนาวเสื้อคลุม draped กว่าเธอ ส้นสูงของเธอ สีเบจ สีเพื่อให้ตรงกับกี่เพ้าของเธอ ทำให้เธอดูยิ่งมีเสน่ห์" คุณกิน " ? อู๋ zeqing ยิ้มอ่อนจางเจ้าบีมและลุกขึ้น . " ฉันยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า ฉันหิว "อู๋ zeqing ลดมือเธอ " ทานต่อไปเถอะ ไม่เป็นไร "จาง ท่านกล่าวว่า " ถ้าผมรู้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบการคัดลายมือของสมาคม ฉันก็คงไม่ต้องมา ผมไม่ใช่คนจากวงการนี้ ฉันไม่รู้มากเกี่ยวกับการเขียนพู่กัน ถ้าผมรู้เร็วขนาดนี้ ผมจะได้ให้คุณของขวัญวันเกิดส่วนตัว แต่น่าเสียดายที่ผมไม่ได้มีเวลาตอนเช้า ก็เลยไม่ได้ให้อะไร .อู๋ zeqing ค่อยๆยิ้ม” ไม่ต้องเสนอ ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่รู้ คัดลายมือ เชิญคุณมาที่นี่ก็เพื่อจะมาเข้าวงการนี้ คุณเป็นคนวรรณกรรม เพื่อให้ทราบว่าผู้คนมากขึ้นจะไม่บาดเจ็บ hur hur . เอาล่ะ กินต่อไป . ผมจะไปทักทายเพื่อนเก่าบ้าง "" พี่อู๋ "" ครูอู๋ .