Zhang Ye subconsciously accepted it

Zhang Ye subconsciously accepted it, “Uncle Lu, what is this?”

The neighboring uncle laughed, “My wife just braised some beef. We saw the news and knew you spent all your money to help your fan in her illness, and you are in quite a bit of debt now. Guessing that you aren’t eating well, and since we braised too much meat, we decided to bring you some.”

“There’s no need. Please don’t.” Although Zhang Ye said those words, his hands were grasping the Tupperware box tightly. His eyes were bulging and he looked like he was starving.

The neighboring uncle said, “Enough, quickly take it. Next time when my wife makes something delicious, I’ll bring it over for you. Eat it; I’m leaving!”

Zhang Ye hurriedly said, “Thank you, uncle!”

The neighboring uncle waved his hand, “Don’t stand on ceremony. Hur hur.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จางเย่สำนึกยอมรับ "ลุง Lu นี้คืออะไร"ลุงเพื่อนบ้านหัวเราะ "ภรรยาเพียงหูเนื้อบาง เราเห็นข่าว และรู้ว่า คุณใช้จ่ายเงินของคุณเพื่อช่วยให้แฟนคุณเจ็บป่วยของเธอ และคุณของหนี้ในตอนนี้ คาดเดาว่า คุณไม่ได้รับประทานอาหาร และเนื่องจากเนื้อสัตว์มากเกินไปหูเรา เราตัดสินใจที่จะนำคุณ""ไม่จำเป็น กรุณาอย่า" แม้ว่าจางเย่กล่าวว่า คำเหล่านั้น มือของเขาถูกจับกล่อง Tupperware แน่น มีโป่งตาของเขา และเขาดูเหมือนเขาไม่อดอยากลุงเพื่อนบ้านกล่าวว่า "พอ อย่างรวดเร็วใช้มัน ครั้งต่อไปเมื่อภรรยาทำอะไรอร่อย ฉันจะนำมันสำหรับคุณ กินมัน นะ"จางเย่รีบพูด คุณ ลุง"ลุงเพื่อนบ้านโบกมือของเขา "ไม่ยืนเอง เฮอร์โปรดักส์เฮอร์โปรดักส์"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จางเยคืยอมรับมัน "ลุงลูนี่คืออะไร?"

ลุงเพื่อนบ้านหัวเราะ "ภรรยาของฉันเพิ่งตุ๋นเนื้อบาง เราเห็นข่าวและรู้ว่าคุณใช้จ่ายเงินทั้งหมดของคุณจะช่วยให้แฟนของคุณในความเจ็บป่วยของเธอและคุณอยู่ในไม่น้อยของหนี้ในขณะนี้ คาดเดาว่าคุณไม่ได้รับประทานอาหารที่ดีและเนื่องจากเราตุ๋นเนื้อสัตว์มากเกินไปเราตัดสินใจที่จะนำคุณบาง. "

" ไม่จำเป็นต้องเป็น กรุณาอย่า. "แม้ว่าจางเจ้ากล่าวว่าคำพูดเหล่านั้นมือของเขามีโลภทัปเปอร์แวร์กล่องแน่น ดวงตาของเขาปูดและเขามองเหมือนกับว่าเขากำลังหิวโหย.

ลุงเพื่อนบ้านกล่าวว่า "พออย่างรวดเร็วเอามัน ครั้งต่อไปเมื่อภรรยาของฉันทำให้อะไรอร่อยผมจะนำมันไปสำหรับคุณ กินมัน; ฉันออก! "

จางเจ้ารีบกล่าวว่า" ขอขอบคุณคุณลุง! "

ลุงเพื่อนบ้านโบกมือของเขา" อย่ายืนบนพระราชพิธี เฮอร์เฮอร์. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จางเยจิตใต้สำนึกยอมรับมัน " อาลู่ นี่คืออะไร ? "เพื่อนบ้านลุงหัวเราะ " เมียผมก็ตุ๋นเนื้อมา เราเห็นข่าวว่าคุณใช้จ่ายเงินทั้งหมดของคุณที่จะช่วยแฟนของคุณในความเจ็บป่วยของเธอและคุณจะค่อนข้างเป็นบิตของหนี้แล้ว เดาว่าคุณทานอะไรไม่ค่อยได้ และตั้งแต่เราเคี่ยวเนื้อมากเกินไป เราจึงตัดสินใจที่จะนำคุณบาง ." ไม่ต้อง ได้โปรดอย่า . . . " ถึงแม้ว่าจางเยพูดคำนั้น มือของเขาคว้ากล่องทัปเปอร์แวร์ไว้แน่น ตาโปน และเขาก็ดูเหมือนจะหิวใกล้เคียง ลุงบอกว่า " พอแล้ว รีบเลย คราวหน้า ถ้าภรรยาผมทำให้ทานอะไรอร่อยๆ ผมจะเอามาให้คุณ กินมัน ฉันไปก่อนนะ "จาง ท่านรีบบอกว่า " ขอบคุณ คุณลุง "เพื่อนบ้านลุงโบกมือ " อย่าเกรงใจเลย hur hur .