Dunno, but I can escort you back to

Dunno, but I can escort you back to your place if you want." you said, "I have an umbrella, after all."

"Sounds good." Tao replied. You grabbed your raincoat and gave her the umbrella. As you walked with her, she once in a while turned to look at you, and when you looked back, she looked away. After you escorted her to a location that had the warning for high amounts of seithr, she gave you back the umbrella.

"Thanks for walking me this far _______, I can handle myself from here." Tao said.

"No problem. See ya." you replied. You were happy to be of help to her.

"Oh, just one more thing." Tao said, as she gave you a quick kiss on the cheek. You froze in place, shocked.

"Bye!" she said, as she quickly ran off. After you returned to your senses, you left back to your home. That would explain why she acted a bit shy, but still it surprised you. Well, you didn't mind, so you reminded yourself to make an extra sandwich from now on.

THE END

So, this one was mildly challenging. First I had this idea that the reader's character would've been a type of bioweapon, with superhuman physical capabilities and wrist-blades, but I abandoned the idea and settled for a normal reader. But I at least tried to make this story seem logical, but that's for you, the readers to decide. I'm still satisfied of this story, even if it wasn't as long as my other ones. -SgtGreenball

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Dunno แต่ฉันสามารถพาคุณกลับไปที่สถานที่ของคุณถ้าคุณต้องการ. "คุณกล่าวว่า" ผมมีร่มหลังจากทั้งหมด. " " เสียงที่ดี. "เต่าตอบ. คุณคว้าเสื้อกันฝนของคุณและทำให้เธอร่ม. ในขณะที่คุณเดิน กับเธอครั้งในขณะที่หันไปมองคุณและเมื่อคุณมองย้อนกลับไปเธอมองออกไป. หลังจากที่คุณพาเธอไปยังสถานที่ที่มีคำเตือนสำหรับจำนวนเงินที่สูงของ seithr เธอให้คุณกลับร่ม. ขอบคุณ " สำหรับการเดินฉันมาไกลขนาดนี้ _______ ฉันสามารถจัดการตัวเองออกจากที่นี่. "เต่ากล่าวว่า. " ไม่มีปัญหา เจอกัน. "คุณตอบ. คุณมีความสุขที่ได้รับการช่วยเหลือให้เธอ. " โอ้เพียงสิ่งหนึ่งที่มากขึ้น. "เต่ากล่าวว่าขณะที่เธอให้คุณจูบอย่างรวดเร็วในแก้ม. คุณแช่แข็งในสถานที่ตกใจ. " ลาก่อน! "เธอกล่าวว่าเธอก็รีบวิ่งออกไป. หลังจากที่คุณกลับไปยังความรู้สึกของคุณ, คุณซ้ายกลับไปที่บ้านของคุณ. ที่จะอธิบายว่าทำไมเธอทำหน้าที่เป็นบิตขี้อาย แต่ก็ยังจะทำให้คุณประหลาดใจ. ดีคุณไม่ได้ใจเพื่อให้คุณ เตือนตัวเองที่จะทำให้แซนวิชเสริมจากนี้ไป. ปลายดังนั้นหนึ่งนี้เป็นความท้าทายอย่างอ่อนโยน. ครั้งแรกที่ฉันมีความคิดที่ว่าตัวละครของผู้อ่านจะได้รับชนิดของอาวุธชีวภาพที่มีความสามารถทางกายภาพของมนุษย์และข้อมือใบมีด แต่ฉัน ละทิ้งความคิดและตัดสินสำหรับผู้อ่านปกติ. แต่อย่างน้อยผมพยายามที่จะทำให้เรื่องนี้ดูเหมือนตรรกะ แต่ที่สำหรับคุณผู้อ่านที่จะตัดสินใจ. ฉันยังคงมีความพึงพอใจของเรื่องนี้ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ตราบใดที่ คนอื่น ๆ ของฉัน. -SgtGreenball

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่รู้สิ แต่ฉันสามารถพาเธอกลับไปที่สถานที่ของคุณหากคุณต้องการ . " เธอกล่าวว่า " ฉันมีร่ม , หลังจากทั้งหมด . "" ก็ดีนะ " เต๋าตอบ คุณคว้าเสื้อกันฝนของคุณและให้ร่ม ขณะที่คุณเดินกับเธอเมื่อครู่หันไปมองเธอ และเมื่อเธอมองกลับมาที่เธอมองไป หลังจากที่คุณส่งเธอไปยังสถานที่ที่มีปริมาณสูงของเซเธอร์เตือนเธอให้กลับร่ม" ขอบคุณที่เดินมา _______ ไกลขนาดนี้ ฉันสามารถดูแลตัวเองได้จากที่นี่ " เต๋ากล่าว" ไม่มีปัญหา แล้วเจอกันนะ " เธอตอบ คุณมีความสุขที่ได้ช่วยเธอ" อ้อ อีกอย่าง " เต๋า กล่าวว่าเธอให้จูบอย่างรวดเร็วบนแก้ม คุณเกิดในสถานที่ ตกใจ" ลาก่อน " เธอกล่าวว่า เธอรีบวิ่งออก หลังจากที่คุณกลับไปมีสติเหมือนเดิม เธอกลับไปที่บ้านของคุณ นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไม เธอทำท่าอายนิดๆนะ แต่มันทำให้คุณประหลาดใจ เอ่อ คุณไม่รังเกียจ คุณเตือน ตัวเองทำแซนด์วิชพิเศษจากจบดังนั้นหนึ่งนี้เป็นอย่างอ่อนโยนท้าทาย ตอนแรกผมมีความคิดนี้ว่า เป็นเครื่องอ่านอักขระจะได้รับชนิดของอาวุธชีวภาพที่มีความสามารถทางกายภาพเหนือมนุษย์และข้อมือเลนซ์ แต่ฉันทิ้งความคิดและตัดสินสำหรับผู้อ่านปกติ แต่อย่างน้อยผมก็พยายามทำให้เรื่องนี้ดูเหมือนตรรกะ แต่นั่นสำหรับคุณผู้อ่านที่จะตัดสินใจ ผมยังพอใจในเรื่องนี้ แม้ว่าจะไม่ได้ ตราบใดที่คนอื่น ๆของฉัน - sgtgreenball