Eggplant fruit or aubergine (Solanu

Eggplant fruit or aubergine (Solanum melongena), is consumed
worldwide as an ingredient in a variety of foods and is used as an appetizer
or main dish. Eggplant dip, known as mutabbal in Jordan, is one of
the most popular appetizer dishes in the world (Panagou et al., 2013).
It is prepared by grilling whole eggplant fruits that are then peeled
and the resulting flesh is cut and blended (80–88%) with sesame paste
(tahini) (10–18%), lemon juice or citric acid (0.4–0.8%) and salt (0.8–
1.6%) (Omar et al., 2012). However, the recipe in some countries may
include the addition of mayonnaise and garlic to boiled eggplant purée
with salt and acetic acid (final pH 4.1) (Tassou et al., 2009).
Eggplant dip can support the growth of a variety of microorganisms
as it is a good source of nutrients, has high water activity (aw) and is
manufactured without controlling the pH, which normally exceeds
4.6. Furthermore, it is not consistently refrigerated and may be held at
abusively high temperatures for several hours. During such periods
and because there is inadequate awareness of the need for its production
under hygienic conditions, large numbers of microorganisms,
including pathogenic bacteria, can be expected to be present in the
product (Omar et al., 2012). Omar et al. (2011) found that the average
aerobic plate count, yeast and mold, and Enterobacteriaceae numbers
in eggplant dip samples were 6.8, 4.7 and 6.2 log10 CFU/g, respectively.
Enterobacter amnigenus, Enterobacter cloacae, Enterobacter aerogenes,
Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae were identified in samples
tested. Yamani (1998) found that the average number of lactic acid bacteria
(LAB) in eggplant dip was 6.4 log10 CFU/g.
Eggplant dip and its ingredients have been involved in foodborne
outbreaks. In 2005, eggplant dip consumption in a Turkish restaurant
in Australia was responsible for a Salmonella Typhimurium outbreak
(Gregory, 2005). Tahini, which represents around 14% of the eggplant
dip, has been implicated in several outbreaks of foodborne illness. Three
illness outbreaks caused by S. Montevideo were reported in Australia
and New Zealand in 2002 and 2003 (Unicomb et al., 2005), where the
source of infection was tahini that was imported from Lebanon and
Egypt. Recently in the USA, a multistate outbreak of S. Montevideo and
S. Mbandaka infections was also linked to Tahini (CDC, 2013). Other

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริโภคผลไม้มะเขือม่วงหรือมะเขือ (Solanum melongena),เป็นส่วนผสมในอาหารหลากหลายชนิดทั่วโลก และใช้เครื่องหรืออาหารจานหลัก มะเขือม่วงจุ่ม ที่รู้จักกันเป็น mutabbal ในจอร์แดน เป็นหนึ่งอาหารจานที่นิยมมากที่สุดในโลก (Panagou et al. 2013)มันถูกเตรียมย่างมะเขือทั้งผลไม้ที่ปอกเปลือกอยู่แล้วและเนื้อผล ตัดและผสม (80-88%) กับงา(แหล่งที่มา) (10-18%), น้ำมะนาวหรือกรดซิตริก (0.4-0.8%) และเกลือ (0.8 –1.6%) (Omar et al. 2012) อย่างไรก็ตาม สูตรในบางประเทศอาจรวมถึงการเพิ่มมายองเนสและกระเทียมไปต้มมะเขือต่าง ๆด้วยเกลือและกรดซิตริก (pH สุดท้าย 4.1) (Tassou et al. 2009)มะเขือแช่สามารถรองรับการเติบโตของจุลินทรีย์ที่หลากหลายมันเป็นแหล่งดีของสารอาหาร มีน้ำสูงกิจกรรม (อึ้ง) และผลิตโดยไม่ต้องควบคุมค่า pH ซึ่งมากเกินกว่าปกติ4.6. นอกจากนี้ มันไม่ได้แช่ตู้เย็นอย่างสม่ำเสมอ และอาจจะจัดขึ้นที่อุณหภูมิที่สูง abusively สำหรับหลายชั่วโมง ในช่วงระยะเวลาดังกล่าวและเนื่อง จากมีไม่เพียงพอรับรู้ความต้องการของการผลิตภายใต้เงื่อนไขที่ถูกสุขอนามัย จุลินทรีย์ จำนวนมากเชื้อแบคทีเรียก่อโรค รวมทั้งสามารถคาดว่าจะอยู่ในการผลิตภัณฑ์ (Omar et al. 2012) Omar et al. (2011) พบว่าค่าเฉลี่ยจำนวนแผ่นแอโรบิก ยีสต์ และเชื้อรา และหมายเลข Enterobacteriaceaeในมะเขือดิบ ตัวอย่าง 6.8, 4.7 และ 6.2 log10 CFU/g ตามลำดับEnterobacter amnigenus, Enterobacter cloacae, Enterobacter aerogenesEscherichia coli และ Klebsiella pneumoniae ถูกระบุในตัวอย่างทดสอบ Yamani (1998) พบว่าจำนวนแบคทีเรียกรดแลคติ(LAB) ในจุ่มมะเขือเป็น 6.4 log10 CFU/gแช่มะเขือและส่วนผสมมีเกี่ยวข้องกับการเกิดจากอาหารระบาด ในปี 2005 มะเขือยาวจิ้มปริมาณการใช้ในร้านอาหารตุรกีในออสเตรเลียรับผิดชอบสำหรับการระบาดของเชื้อ Salmonella Typhimurium(เกรกอรี 2005) แหล่งที่มา ซึ่งแสดงถึงประมาณ 14% ของมะเขือยาวจุ่ม ได้รับที่เกี่ยวข้องในหลายระบาดของอาหารเป็นพิษ สามระบาดของโรคเกิดจากปามอนเตวิเดโอมีรายงานในประเทศออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ใน 2002 และ 2003 (Unicomb et al. 2005), ซึ่งการแหล่งที่มาของการติดเชื้อเป็นแหล่งที่มาที่นำเข้าจากเลบานอน และอียิปต์ เมื่อเร็ว ๆ นี้ในสหรัฐอเมริกา การระบาดของหลายรัฐของมอนเตวิเดโอปา และการติดเชื้อ S. Mbandaka ยังถูกเชื่อมโยงกับแหล่งที่มา (CDC, 2013) อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลไม้มะเขือหรือมะเขือ (Solanum melongena) มีการบริโภค
ทั่วโลกเป็นส่วนผสมในความหลากหลายของอาหารและถูกนำมาใช้เป็นอาหารจาน
หรืออาหารจานหลัก กรมทรัพย์สินทางปัญญามะเขือที่รู้จักในฐานะ mutabbal ในจอร์แดนเป็นหนึ่งใน
อาหารเรียกน้ำย่อยที่นิยมมากที่สุดในโลก (Panagou et al., 2013).
มันถูกจัดทำขึ้นโดยการย่างผลไม้มะเขือทั้งที่ปอกเปลือกแล้ว
และเนื้อส่งผลให้ถูกตัดและผสม ( 80-88%) กับน้ำพริกงา
(tahini) (10-18%), น้ำมะนาวหรือกรดซิตริก (0.4-0.8%) และเกลือ (0.8-
1.6%) (Omar et al., 2012) แต่สูตรในบางประเทศอาจ
รวมถึงการเพิ่มของมายองเนสและกระเทียมเพื่อน้ำซุปข้นมะเขือต้ม
กับเกลือและกรดอะซิติก (pH สุดท้าย 4.1) (Tassou et al., 2009).
จุ่มมะเขือสามารถรองรับการเติบโตของความหลากหลายของเชื้อจุลินทรีย์
เป็น มันเป็นแหล่งที่ดีของสารอาหารที่มีปริมาณน้ำสูง (AW) และ
ผลิตโดยไม่ต้องควบคุมค่า pH ซึ่งปกติเกิน
4.6 นอกจากนี้มันไม่ได้ในตู้เย็นอย่างต่อเนื่องและอาจจะจัดขึ้นที่
อุณหภูมิสูงที่ถูกปรามาสเป็นเวลาหลายชั่วโมง ในช่วงระยะเวลาดังกล่าว
และเนื่องจากมีการรับรู้ที่ไม่เพียงพอของความจำเป็นในการผลิตของตน
ภายใต้เงื่อนไขที่ถูกสุขอนามัยจำนวนจุลินทรีย์
รวมทั้งเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคที่สามารถคาดหวังที่จะนำเสนอใน
ผลิตภัณฑ์ (โอมาร์ et al., 2012) โอมาร์อัลเอต (2011) พบว่าค่าเฉลี่ยของ
แอโรบิกแผ่นนับยีสต์และราและหมายเลข Enterobacteriaceae
ในตัวอย่างจุ่มมะเขือยาวเป็น 6.8, 4.7 และ 6.2 log10 CFU / กรัมตามลำดับ.
Enterobacter amnigenus, Enterobacter cloacae, aerogenes Enterobacter,
Escherichia coli และ Klebsiella pneumoniae ได้ ที่ระบุไว้ในตัวอย่าง
ทดสอบ Yamani (1998) พบว่าค่าเฉลี่ยของจำนวนแบคทีเรียกรดแลคติก
(LAB) ในจุ่มมะเขือยาวเป็น 6.4 log10 CFU / g.
จุ่มมะเขือและส่วนผสมที่ได้รับการมีส่วนร่วมในที่เกิดจากอาหาร
การระบาด ในปี 2005 การบริโภคจุ่มมะเขือในร้านอาหารตุรกี
ในออสเตรเลียเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการระบาดของเชื้อ Salmonella Typhimurium
(เกรกอรี่ 2005) Tahini ซึ่งหมายถึงประมาณ 14% ของมะเขือ
กรมทรัพย์สินทางปัญญาได้รับการที่เกี่ยวข้องในหลายการระบาดของโรคที่เกิดจากอาหารการเจ็บป่วย สาม
การระบาดของการเจ็บป่วยที่เกิดจากมอนเตวิเดเอสได้รับรายงานในออสเตรเลีย
และนิวซีแลนด์ในปี 2002 และ 2003 (Unicomb et al., 2005) ซึ่ง
แหล่งที่มาของการติดเชื้อเป็น tahini ที่ถูกนำเข้ามาจากเลบานอนและ
อียิปต์ เมื่อเร็ว ๆ นี้ในประเทศสหรัฐอเมริกา, การระบาดของโรค multistate เอสมอนเตวิเดและ
เอส การติดเชื้อแบนดาก้ายังได้รับการเชื่อมโยงกับ Tahini (CDC, 2013) อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มะเขือผลไม้หรือมะเขือ ( ไม่สามารถจะยอมรับได้ melongena ) คือใช้ทั่วโลกเป็นส่วนผสมในความหลากหลายของอาหาร และใช้เป็นอาหารว่างหรืออาหารจานหลัก มะเขือยาวจุ่ม , ที่รู้จักกันเป็น mutabbal ในจอร์แดน เป็นหนึ่งในอาหารจานที่นิยมมากที่สุดใน โลก ( panagou et al . , 2013 )มันถูกจัดเตรียมโดยย่างมะเขือทั้งผลไม้ที่ปอกเปลือกแล้วและผลเนื้อถูกตัดและผสม ( 80 - 88 % ) กับวางงา( tahini ) ( 10 – 18 % ) , มะนาวหรือกรดซิตริก ( 0.4 - 0.8 % ) และเกลือ ( 0.8 –1.6 % ) ( โอมาร์ et al . , 2012 ) อย่างไรก็ตาม ในบางประเทศอาจจะสูตรรวมถึงเพิ่มมายองเนสและกระเทียมต้มมะเขือ Pur é eด้วยเกลือและกรดอะซิติก ( สุดท้ายพีเอช 4.1 ) ( tassou et al . , 2009 )มะเขือยาวจุ่มสามารถรองรับการเจริญเติบโตของความหลากหลายของจุลินทรีย์มันเป็นแหล่งที่ดีของสารอาหารมีกิจกรรมน้ำสูง ( AW ) และผลิตโดยการควบคุมค่า pH ซึ่งปกติเกินกว่า4.6 . นอกจากนี้ , มันไม่ต่อเนื่องและอาจจัดขึ้นที่แช่เย็นabusively อุณหภูมิสูงเป็นเวลาหลายชั่วโมง ในช่วงระยะเวลาดังกล่าวและเพราะมีความรู้ไม่เพียงพอของความต้องการของการผลิตภายใต้เงื่อนไขสุขอนามัยและตัวเลขขนาดใหญ่ของจุลินทรีย์รวมทั้ง เชื้อโรค แบคทีเรีย ที่สามารถคาดหวังที่จะอยู่ในผลิตภัณฑ์ ( โอมาร์ et al . , 2012 ) โอมาร์ et al . ( 2011 ) พบว่า โดยเฉลี่ยนับจาน แอโรบิก ยีสต์ และรา และหมายเลขผิดเพี้ยนในตัวอย่างจิ้มมะเขือเป็น 6.8 , 4.7 และ 6.2 LN CFU / กรัม ตามลำดับลูกน้ำเชื้อ Enterobacter aerogenes , Enterobacter , Enterobacter ,Klebsiella pneumoniae และ Escherichia coli พบในตัวอย่างทดสอบ yamani ( 1998 ) พบว่ามีจำนวนแบคทีเรียกรดแลกติก( Lab ) ในมะเขือยาวจุ่มเป็น 6.4 LN CFU / กรัมตักมะเขือยาวและส่วนผสมของมันได้มีส่วนร่วมในอาหารเป็นพิษการระบาด ในปี 2005 , มะเขือจิ้มการบริโภคในร้านอาหารตุรกีในออสเตรเลียเป็นผู้รับผิดชอบการระบาดของ Salmonella Typhimurium( Gregory , 2005 ) tahini , ซึ่งเป็นประมาณ 14% ของมะเขือเปราะจุ่มเข้าไปพัวพัน กับหลาย ๆ การระบาดของโรคที่เกิดจากอาหาร . สามการระบาดของโรคที่เกิดจาก S . มอนเตวิเดโอได้รายงานในออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ในปี 2002 และ 2003 ( unicomb et al . , 2005 ) ที่แหล่งที่มาของโรคตา นี่มันนำเข้าจากเลบานอนและอียิปต์ เมื่อเร็ว ๆนี้ในสหรัฐอเมริกา และการปะทุของสหรัฐอเมริกาและมอนเตวิเดโอเชื้อ S . zaire2006 . kgm ยังเชื่อมโยงกับ tahini ( CDC , 2013 ) อื่น ๆ