to ‘disturb’ each other and there w

to ‘disturb’ each other and there was a deficiency of ‘order’ and ‘accordance.’ Only anticipatory measures could help now: There was a need for a ‘plan.’ ” (Leendertz 2009, 130). The lack of harmony also concerned the relationship between urban and rural areas. In the critics’ eyes, this became obvious through the uncontrolled growth of cities into the surrounding landscape. Landesplanung should provide reconciliation: “Landesplanung aims at a harmonic unity of landscapes, forms of economy and housing. The forms of administration are lately being adapted to the prior mentioned in order to achieve perfect harmony between all expressions of human existence”* For the preservation movement, the evolving Landesplanung provided an opportunity to modernize itself as Landespflege and to leave the “romantic heritage” of the early days behind. Landespflege as a discipline was suitable for ensuring the reconciliation between technical artifacts and cultural landscape as, e.g., proposed by Lindner in Ingenieurwerk und Naturschutz: “Concerning all of this we cannot move forward without making a generous effort to balance on the one hand what needs to stay the most valuable treasure of our people’s nature and on the other what must perforce be and become technology. … We need complete insight and a total overview, in order to calibrate the planning and planning goals of such construction processes to national economics in the broadest sense and to the image of our homeland as the most significant expression of natural processes in the most precise way. Only this will be able to reconcile the relations of technology with the existing forms of landscape” (Lindner 1926, 7). Landespflege, in this context, sees itself as the discipline of reconciliation and compensation between the specific character of cultural landscapes and the industrially shaped appearance of technical artifacts. The objective of Landesplanung and Landespflege was the harmonization of spatial development in Germany using the idea of organic planning, which could be interpreted as the instrumental application of Herder’s idea of cultivation. Technical progress should be integrated and therefore “tamed” as a new component of an organic spatial development with this kind of individualized planning and design.
This “taming” of progress through integration into individual cultures by means of Landespflege took a new direction under the rule of the National Socialists. The maintenance of cultural landscapes, which is based on the development of various units of land and people, was combined with industrialization to transform it into a project focusing on progress. The associated landscape ideology was thereby thrown into internal conflicts between the attempt to perfect the cultural landscape, which is the expression of “cultural work with and applied to nature” of the inhabiting (and therefore rooted) people, and the abstract domination of nature by technological progress. To solve these inner contradictions, the National Socialist’ landscape designers introduced racism into their landscape ideology: If one specific land and people unit, namely the German, proves to be especially successful in the cultivation of natural circumstances, its duty is also to apply its inventive capacities to the development of cultural landscapes in other countries in the sense of a universal human mandate for Kulturarbeit.†

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ 'รบกวน' แต่ละอื่น ๆ และมีการขาด 'เพื่อ' และ 'ตาม. เพียงมาตรการที่มุ่งหวังจะช่วยให้ในขณะนี้มีความจำเป็นสำหรับการเป็น 'แผน. "(Leendertz 2009 130) การขาดความสามัคคียังมีความกังวลความสัมพันธ์ระหว่างเขตเมืองและชนบท ในสายตานักวิจารณ์แห่งนี้กลายเป็นที่เห็นได้ชัดผ่านควบคุมการเจริญเติบโตของเมืองในภูมิทัศน์โดยรอบ Landesplanung ควรจัดให้มีการปรองดอง "Landesplanung มีจุดมุ่งหมายที่ความสามัคคีประสานของภูมิทัศน์ในรูปแบบของเศรษฐกิจและที่อยู่อาศัย ในรูปแบบของการบริหารกำลังเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการปรับให้เข้ากับก่อนที่กล่าวถึงเพื่อให้บรรลุความสามัคคีที่สมบูรณ์แบบระหว่างการแสดงออกทั้งหมดของการดำรงอยู่ของมนุษย์ "* สำหรับการเคลื่อนไหวการเก็บรักษาที่พัฒนา Landesplanung ให้โอกาสที่จะปฏิรูปตัวเองเป็น Landespflege และจะปล่อยให้เป็น" มรดกโรแมนติก " ของวันแรกที่อยู่เบื้องหลัง Landespflege เป็นวินัยที่เหมาะสมเพื่อให้มั่นใจว่าการปรองดองระหว่างสิ่งประดิษฐ์ทางด้านเทคนิคและภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมเป็นเช่นที่เสนอโดย Lindner ใน Ingenieurwerk คาดไม่ถึง Naturschutz ว่า "เกี่ยวกับทั้งหมดนี้เราไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ทำให้ความพยายามใจกว้างเพื่อความสมดุลบนมือข้างหนึ่งสิ่งที่จำเป็น ที่จะอยู่สมบัติที่มีค่าที่สุดของธรรมชาติคนของเราและอื่น ๆ สิ่งที่จะต้องเป็นความจำเป็นและเป็นเทคโนโลยี ... เราต้องการความเข้าใจที่สมบูรณ์และภาพรวมทั้งหมดในการสั่งซื้อในการสอบเทียบการวางแผนและการวางแผนเป้าหมายของกระบวนการก่อสร้างดังกล่าวเพื่อเศรษฐศาสตร์แห่งชาติในความหมายกว้างและภาพของบ้านเกิดเมืองนอนของเราในฐานะการแสดงออกที่สำคัญที่สุดของกระบวนการทางธรรมชาติในวิธีที่แม่นยำที่สุด . เพียงแค่นี้จะสามารถที่จะกระทบความสัมพันธ์ของเทคโนโลยีที่มีรูปแบบที่มีอยู่ของภูมิทัศน์ "(Lindner 1926 7) Landespflege ในบริบทนี้เห็นตัวเองเป็นวินัยของความปรองดองและการชดเชยระหว่างตัวละครที่เฉพาะเจาะจงของภูมิทัศน์วัฒนธรรมและลักษณะรูปอุตสาหกรรมของสิ่งประดิษฐ์ทางเทคนิค วัตถุประสงค์ของการ Landesplanung และ Landespflege คือการประสานกันของการพัฒนาเชิงพื้นที่ในเยอรมนีโดยใช้ความคิดในการวางแผนอินทรีย์ซึ่งอาจตีความได้ว่าการประยุกต์ใช้ประโยชน์จากความคิดของปศุสัตว์ของการเพาะปลูก ความก้าวหน้าทางวิชาการควรจะบูรณาการและดังนั้นจึง "เชื่อง" เป็นองค์ประกอบใหม่ของการพัฒนาเชิงพื้นที่อินทรีย์กับชนิดของการวางแผนเป็นรายบุคคลและการออกแบบนี้.
นี้ "ทำให้เชื่อง" ของความคืบหน้าผ่านการรวมเข้ากับวัฒนธรรมของแต่ละบุคคลโดยวิธีการของ Landespflege เอาทิศทางใหม่ภายใต้การปกครอง ของสังคมแห่งชาติ การบำรุงรักษาของภูมิทัศน์วัฒนธรรมซึ่งจะขึ้นอยู่กับการพัฒนาของหน่วยงานต่างๆของแผ่นดินและประชาชนได้ร่วมกับอุตสาหกรรมที่จะเปลี่ยนมันเป็นโครงการที่มุ่งเน้นไปที่ความคืบหน้า อุดมการณ์ภูมิทัศน์ที่เกี่ยวข้องถูกโยนจึงเข้าสู่ความขัดแย้งภายในระหว่างความพยายามที่จะสมบูรณ์แบบภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมซึ่งเป็นการแสดงออกของ "งานวัฒนธรรมและนำไปสู่ธรรมชาติ" ของผุดผาด (และราก) คนและการปกครองที่เป็นนามธรรมของธรรมชาติโดย ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี เพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งภายในเหล่านี้สังคมนิยมแห่งชาติ 'นักออกแบบภูมิทัศน์แนะนำการเหยียดสีผิวลงในอุดมการณ์ภูมิทัศน์ของพวกเขา: ถ้าที่ดินและบุคคลที่เฉพาะเจาะจงหนึ่งหน่วยคือเยอรมัน, พิสูจน์ให้เป็นที่ประสบความสำเร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเพาะปลูกของสถานการณ์ธรรมชาติหน้าที่ของมันคือยังจะใช้มัน ขีดความสามารถในการสร้างสรรค์การพัฒนาภูมิทัศน์วัฒนธรรมในประเทศอื่น ๆ ในความรู้สึกของอาณัติมนุษยชนสากลสำหรับ Kulturarbeit ได้. †

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" รบกวน " แต่ละอื่น ๆและมีคำสั่งตามขาด " " และ " " เพียงมาตรการโดยคาดการณ์ช่วยตอนนี้ : มีความต้องการ " แผน " " ( leendertz 2009 , 130 ) การขาดความสามัคคีและเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเมืองและชนบท ในสายตาของนักวิจารณ์ ซึ่งกลายเป็นที่เห็นได้ชัดผ่านไม่มีการควบคุมการเจริญเติบโตของเมืองในพื้นที่โดยรอบ landesplanung ควรให้ปรองดอง " landesplanung มุ่งความสามัคคีประสานกันของภูมิประเทศ , รูปแบบของเศรษฐกิจและที่อยู่อาศัย รูปแบบการบริหารเมื่อเร็ว ๆ นี้ถูกดัดแปลงให้ดังกล่าวก่อนเพื่อให้บรรลุความสามัคคีที่สมบูรณ์แบบระหว่างการแสดงออกของการดำรงอยู่ของมนุษย์ " * เพื่อการเคลื่อนไหว ให้มีโอกาสพัฒนา landesplanung modernize ตัวเองเป็น landespflege และทิ้งมรดก " โรแมนติก " ของวันแรกไว้ landespflege เป็นวินัยที่เหมาะสมเพื่อให้มั่นใจว่าการประนีประนอมระหว่างสิ่งประดิษฐ์ทางเทคนิคและภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมเป็นเช่นที่เสนอโดย ลินด์เนอร์ ใน ingenieurwerk และ naturschutz : " เรื่องทั้งหมดนี้เราไม่สามารถก้าวไปข้างหน้า โดยไม่ทำให้ความพยายามที่เอื้อเฟื้อสมดุลบนมือข้างหนึ่งแล้วต้องพัก สมบัติที่มีค่ามากที่สุดของธรรมชาติของคนของเราและใน อื่น ๆด้วยความจำเป็นอะไรต้องได้ และเป็นเทคโนโลยี . . . . . . . เราต้องมีความเข้าใจที่สมบูรณ์และภาพรวมทั้งหมด เพื่อปรับแผนและวางแผนเป้าหมายของการก่อสร้างเช่นการเศรษฐกิจแห่งชาติในความรู้สึกที่กว้างและให้ภาพของบ้านเกิดเมืองนอนของเราเป็นสำคัญที่สุดการแสดงออกของกระบวนการธรรมชาติในวิธีที่แม่นยำที่สุด แต่นี้จะสามารถตรวจสอบความสัมพันธ์ของเทคโนโลยีกับที่มีอยู่ รูปแบบของภูมิทัศน์” ( ลินด์เนอร์ 1926 , 7 ) landespflege ในบริบทนี้ เห็นตัวเองเป็นวินัยของการประนีประนอมและการชดเชยระหว่างตัวละครที่เฉพาะเจาะจงของภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรม และรูปร่างลักษณะของสิ่งประดิษฐ์ทางอุตสาหกรรมทางด้านเทคนิค วัตถุประสงค์ของ landesplanung และ landespflege คือการประสานกันของการพัฒนาพื้นที่ในเยอรมัน ใช้ความคิดในการวางแผนอินทรีย์ ซึ่งอาจถูกตีความว่าเป็นโปรแกรมเครื่องมือสำหรับความคิดของการเพาะปลูก ความก้าวหน้าทางเทคนิคควรจะบูรณาการและดังนั้น " เชื่อง " เป็นส่วนประกอบ ใหม่ของการพัฒนาพื้นที่เฉพาะอินทรีย์กับชนิดนี้ของการวางแผนและการออกแบบ" เชื่อง " ความคืบหน้าผ่านเข้าสู่วัฒนธรรมบุคคลโดยวิธีการ landespflege เอาทิศทางใหม่ภายใต้การปกครองของสังคมนิยมแห่งชาติ การบำรุงรักษาภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรม ซึ่งจะขึ้นอยู่กับการพัฒนาของหน่วยต่าง ๆ ของแผ่นดินและประชาชน ได้ร่วมกับอุตสาหกรรมเพื่อเปลี่ยนมันเป็นโครงการที่เน้นความก้าวหน้า ที่เป็นแนวอุดมการณ์จึงตกอยู่ในความขัดแย้งภายในระหว่างพยายามที่จะสมบูรณ์แบบภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรม ซึ่งเป็นการแสดงวัฒนธรรม " ทำงานด้วยและใช้ธรรมชาติ " ของที่มีอยู่ ( และราก ) และนามธรรมของธรรมชาติโดยมีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี เพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งภายในเหล่านี้ นักออกแบบภูมิทัศน์สังคมนิยมแห่งชาติ " แนะนำการเหยียดเชื้อชาติในแนวนอนของอุดมการณ์ถ้าหน่วยหนึ่งเฉพาะแผ่นดินและประชาชน ได้แก่ เยอรมัน ได้สำเร็จ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเพาะปลูกของสถานการณ์ธรรมชาติ หน้าที่ของตนยังใช้ความสามารถของมันในการการพัฒนาภูมิทัศน์วัฒนธรรมในประเทศอื่น ๆในความรู้สึก ในอาณัติของมนุษย์สากลภีษมะ kulturarbeit .