นายชุ่มชื่นมีอาชีพขายฟืน อาศัยอยู่ใ

นายชุ่มชื่นมีอาชีพขายฟืน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งใกล้เชิงเขา
ทุกวันเขาจะเก็บกิ่งไม้แห้งจากเชิงเขาเพื่อนำไปขายในตลาด


ชาวบ้านซื้อกิ่งไม้ไปทำฟืนสำหรับหุงต้ม ฟืนของนายชุ่มชื่นขายดิบขายดี
นายชุ่มชื่นได้เงินกลับบ้านมา ก็แบ่งให้ภรรยาไว้ใช้สอยประจำวัน



"..เล่เข้ามา เร่เข้ามา ไม่ซื้อไม่หาไม่ว่าอะไร
ฟืนนายชื่นเนื้อไม้แห้งสนิท
จุดง่ายติดง่ายใช้งานนานกว่าใคร"





วันหนึ่งภรรยานายชุ่มชื่นพูดกับสามีว่า..


ภรรยา...“เดินเก็บกิ่งไม้แห้งไปขายเมื่อไหร่จะร่ำรวยสักที”

นายชุ่มชื่น..“ใช่นั่นสิ ทั้งๆที่ฟืนฉันก็ขายดิบขายดี”

ภรรยา... “ฉันว่านะ แทนที่จะเก็บกิ่งไม้ เปลี่ยนเป็นไปตัดต้นไม้น่าจะดี”



รุ่งเช้านายชุ่มชื่นจึงออกตัดต้นไม้ที่ขึ้นรอบๆเชิงเขา
ขณะที่นายชุ่มชื่นกำลังตัดต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่
ก็มีแม่นกกางเขนตัวหนึ่งบินมาขอร้องไม่ให้ตัดต้นไม้ต้นนั้น




..แต่นายชุ่มชื่นก็ไม่สนใจ

แล้วก็ลงมือตัดต้นไม้ต่อไป ได้ไม้กองใหญ่นำไปขายได้เงินมากกว่าเดิม



ฝ่ายภรรยาเมื่อเห็นสามีได้เงินมากขึ้นก็เกิดความโลภ
จึงยุให้สามีไปตัดต้นไม้ให้หมดทั้งป่า
นายชุ่มชื่นเห็นด้วย จึงเกณฑ์ญาติพี่น้องมาช่วยกันตัดต้นไม้


แล้วก็พบกับสัตว์ป่าฝูงหนึ่งมาขอร้องไม่ให้ตัดต้นไม้
เพราะจะทำลายที่อยู่อาศัยและแหล่งอาหารของสัตว์เหล่านั้น
แต่นายชุ่มชื่นก็ไม่สนใจและยังคงตัดต้นไม้ต่อไป






..โค่น โค่น โค่น ตัด ตัด ตัด
ไม้ใหญ่ ไม้เล็ก เรามาตัดกัน!!!



แล้วก็ถึงวันที่ธรรมชาติลงโทษ
เมื่อป่าไม้เหลือแต่ตอไม่มีต้นไม้คอบโอบอุ้มซับน้ำฝน
พอเกิดพายุใหญ่ ลม และฝนก็โหมกระหน่ำ



น้ำป่าไหลบ่าพัดพาเอาท่อนซุงที่กองไว้ ทับถมหมู่บ้านจนพังพินาท
เกิดน้ำท่วมใหญ่ ทั้งหมู่บ้านจมอยู่ใต้น้ำ

นายชุ่มชื่นและภรรยาต้องไปอาศัยบนหลังคาบ้าน



นายชุ่มชื่น บ่นกับภรรยา
ถึงความผิดพลาดจนก่อนให้เกิดความสูญเสียใหญ่หลวง


ข้อคิดจากปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง :

นายชุ่มชื่นและภรรยา หวังร่ำรวย ด้วยความมักง่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นายชุ่มชื่นมีอาชีพขายฟืน เร่เข้ามา "ฉันว่านะแทนที่จะเก็บกิ่งไม้ โค่นโค่นตัดตัดตัดไม้ใหญ่ไม้เล็ก ลม : นายชุ่มชื่นและภรรยาหวังร่ำรวยด้วยความมักง่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นายชุ่มชื่นมีอาชีพขายฟืนอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งใกล้เชิงเขา




ชาวบ้านซื้อกิ่งไม้ไปทำฟืนสำหรับหุงต้มฟืนของนายชุ่มชื่นขายดิบขายดีทุกวันเขาจะเก็บกิ่งไม้แห้งจากเชิงเขาเพื่อนำไปขายในตลาดนายชุ่มชื่นได้เงินกลับบ้านมาก็แบ่งให้ภรรยาไว้ใช้สอยประจำวัน



" . . . . . . . เล่เข้ามาเร่เข้ามาฟืนนายชื่นเนื้อไม้แห้งสนิทไม่ซื้อไม่หาไม่ว่าอะไร

จุดง่ายติดง่ายใช้งานนานกว่าใคร "





วันหนึ่งภรรยานายชุ่มชื่นพูดกับสามีว่า . . . . . . .


ภรรยา . . . . . . . " เดินเก็บกิ่งไม้แห้งไปขายเมื่อไหร่จะร่ำรวยสักที "

. . . . . . " นายชุ่มชื่นใช่นั่นสิทั้งๆที่ฟืนฉันก็ขายดิบขายดีภรรยา "

. . . . . . ." ฉันว่านะแทนที่จะเก็บกิ่งไม้เปลี่ยนเป็นไปตัดต้นไม้น่าจะดี "





รุ่งเช้านายชุ่มชื่นจึงออกตัดต้นไม้ที่ขึ้นรอบๆเชิงเขาขณะที่นายชุ่มชื่นกำลังตัดต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่ก็มีแม่นกกางเขนตัวหนึ่งบินมาขอร้องไม่ให้ตัดต้นไม้ต้นนั้น




. . แต่นายชุ่มชื่นก็ไม่สนใจแล้วก็ลงมือตัดต้นไม้ต่อไปได้ไม้กองใหญ่นำไปขายได้เงินมากกว่าเดิม






ฝ่ายภรรยาเมื่อเห็นสามีได้เงินมากขึ้นก็เกิดความโลภจึงยุให้สามีไปตัดต้นไม้ให้หมดทั้งป่า




แล้วก็พบกับสัตว์ป่าฝูงหนึ่งมาขอร้องไม่ให้ตัดต้นไม้นายชุ่มชื่นเห็นด้วยจึงเกณฑ์ญาติพี่น้องมาช่วยกันตัดต้นไม้เพราะจะทำลายที่อยู่อาศัยและแหล่งอาหารของสัตว์เหล่านั้น
แต่นายชุ่มชื่นก็ไม่สนใจและยังคงตัดต้นไม้ต่อไป






. . โค่นโค่นโค่นตัดตัดตัด
ไม้ใหญ่ไม้เล็กเรามาตัดกัน ! ! ! ! ! ! ! !




แล้วก็ถึงวันที่ธรรมชาติลงโทษเมื่อป่าไม้เหลือแต่ตอไม่มีต้นไม้คอบโอบอุ้มซับน้ำฝนพอเกิดพายุใหญ่ลมและฝนก็โหมกระหน่ำ







น้ำป่าไหลบ่าพัดพาเอาท่อนซุงที่กองไว้ทับถมหมู่บ้านจนพังพินาทเกิดน้ำท่วมใหญ่ทั้งหมู่บ้านจมอยู่ใต้น้ำนายชุ่มชื่นและภรรยาต้องไปอาศัยบนหลังคาบ้าน







นายชุ่มชื่นบ่นกับภรรยาถึงความผิดพลาดจนก่อนให้เกิดความสูญเสียใหญ่หลวงข้อคิดจากปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง :

นายชุ่มชื่นและภรรยาหวังร่ำรวยด้วยความมักง่าย