- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
CHAPTER 4 INDIAPhileas Fogg looked
CHAPTER 4 INDIA
Phileas Fogg looked at the timetable. 'The Mongolia will
arrive in Bombay on 22nd October' he wrote in his little black
book.
But she arrived two days early because there was a north-
west wind behind her. He wrote 'two days early' in the little
black book, but he did not smile.
At 4.30 in the afternoon of 20th October, everybody left the
ship and went into Bombay.
'The train from Bombay to Calcutta leaves at 8 o'clock,'
Phileas Fogg told Passepartout.' Be at the railway station before
then/Then he went to the passport office and had dinner at the
railway station.
Fix went to the police in Bombay and asked about the
warrant. He could not take Phileas Fogg back to England
without a warrant. But the warrant was not there. It was in the
post from England, so Fix could do nothing.
Passepartout looked at Bombay. Everything was interesting
to the young man. He stood outside the fine temple at Malabar.
He liked it, so he went inside.
But Passepartout didn't know that you can't go into a temple
in India in your shoes.
'This temple is really lovely,' thought Passepartout. He
looked at the beautiful things in there. Suddenly three men in
orange clothes started to hit him. Then they threw him to the
floor and took his shoes. They were very angry. They shouted
something, but Passepartout didn't understand the language. But
the Frenchman was young and strong. He pushed the men away
and ran out of the temple into the street.
At 7.55, five minutes before the train left, Passepartout
arrived at the station without his shoes, without a hat, and
without the bag of new clothes. He found Phileas Fogg at the
dinner table.
Fix was at the station restaurant too. He sat behind Phileas
Fogg and watched him. He listened to Passepartout and Phileas
Fogg. Passepartout moved his arms up and down when he told
Phileas Fogg about the temple.
The detective smiled.' So the servant did something wrong in
this country,' he thought.' I can us
e that. The thief will have to
stay in India. And I can wait for the warrant from England.'
Phileas Fogg and Passepartout sat on the train through the
night, the next day and the next night. Everything was different
outside from one minute to the next minute. Passepartou watched the many changes through the window. They were very
interesting to him. Phileas Fogg was not interested.
At 8 o'clock in the morning, on 22nd October, the train
stopped near the station at Rothal. A man from the railway came
to the train window.
'Everybody, get out of the train please,' he called. ' Why do
we have to get out ?' asked Phileas Fogg. 'Because there is no
more railway after this. It begins again at Allahabad, about fifty
miles from here.'
'But it's in The Times', said Phileas Fogg. He had the centre
page of the newspaper with him. 'Look. The paper says " The
railway between Rothal and Allahabad is open now."'
'The paper is wrong.'
'But your company sells tickets from Bombay to Calcutta,'
the Englishman said.
'Oh, yes,' the railway man answered.' But everybody knows
that they have to go from Rothal to Allahabad on foot or on a
horse.'
He was right. The other people in the train knew about the
railway. They left the train quickly and went to the village. They
took all the horses.
'We'll walk,' said Phileas Fogg.
Passepartout looked down at his feet. He didn't have any
shoes. His shoes were in the Malabar temple in Bombay.
'There's an elephant over there,' he said.
The man with the elephant smiled a wide smile. A man with
an elephant is a rich man when
there isn't a railway. Phileas
Fogg started at ten pounds an hour. No? Twenty? No? Forty?
No.
In the end, the man sold the elephant to Phileas Fogg for two
thousand pounds.
'Elephant meat is expensive,' Passepartout thought.
Next, they had to find a guide. They didn't know the way to
Allahabad. That was easier. A young Indian from the village
saw them with the elephant.
'Do you want a guide?' he asked. He spoke English, too.
Every two hours, the guide stopped the elephant. It ate and
drank some water. Phileas Fogg, Passepartout and the guide sat
under a tree, out of the sun. Then they started again. They
moved quickly, and climbed higher.
By 8 o'clock in the evening, they were over the Vindhia
mountains. They were half-way to Allahabad. The guide
stopped for the night.
They started again at 6 o'clock the next morning, and at 4
o'clock in the afternoon they were near Allahabad.
They were in some trees when suddenly the elephant
stopped. They heard the sound of singing and loud music. The
guide drove the elephant into the thickest trees.
'It is a dead man,' said the guide, quietly.' They are taking a
dead man to a temple. Tomorrow they will start a fire and put
the dead man on the fire.'
Through the trees, they saw a lot of people. Some men wore
the same orange clothes as the three men at the Malabar temple.
Some men played music. Some women and children walked
behind them. Then they saw a young woman. Some men pushed
her in front of them. She was very beautiful, but she was very
weak. She couldn't walk very well. Men at the back carried a
dead man in fine clothes.
'The dead man was important,' said the guide. ' The young
woman was his wife, and they will put her on the fire tomorrow
with her dead husband.'
'What?' said Phileas Fogg. 'Are you saying that this woman
wants to die with her husband ?'
'Sometimes a wife wants to die when her husband dies,'
answered the guide. 'But this young woman does not want to
die. Those people, the people in the orange clothes, say she has
to do it.'
'No!' said Passepartout.' But can't she get away from them?'
'They put something in her food,' the guide said.' Look — she
is very tired. Then she will sleep.'
'We'll get her out of here,' said Phileas Fogg.
'Please think before you try that,' said the guide. 'These
people are dangerous.'
'But, Mr. Fogg, the bet ...' said Passepartout.
Phileas Fogg looked at the timetable. ‘I am one day early.
We can use the day well, and get the young woman away from
here.'
'Well,' said the guide. 'We can follow them, but we cannot go
too near. They are going to a temple about two miles from here.
I know about the young wife, too. Her name is Aouda. Her
father had a big company in Bombay. But her father and mother
died and she had to marry that old man. We cannot do anything
now. But I will help you when it gets dark.'
Phileas Fogg looked at the timetable. 'The Mongolia will
arrive in Bombay on 22nd October' he wrote in his little black
book.
But she arrived two days early because there was a north-
west wind behind her. He wrote 'two days early' in the little
black book, but he did not smile.
At 4.30 in the afternoon of 20th October, everybody left the
ship and went into Bombay.
'The train from Bombay to Calcutta leaves at 8 o'clock,'
Phileas Fogg told Passepartout.' Be at the railway station before
then/Then he went to the passport office and had dinner at the
railway station.
Fix went to the police in Bombay and asked about the
warrant. He could not take Phileas Fogg back to England
without a warrant. But the warrant was not there. It was in the
post from England, so Fix could do nothing.
Passepartout looked at Bombay. Everything was interesting
to the young man. He stood outside the fine temple at Malabar.
He liked it, so he went inside.
But Passepartout didn't know that you can't go into a temple
in India in your shoes.
'This temple is really lovely,' thought Passepartout. He
looked at the beautiful things in there. Suddenly three men in
orange clothes started to hit him. Then they threw him to the
floor and took his shoes. They were very angry. They shouted
something, but Passepartout didn't understand the language. But
the Frenchman was young and strong. He pushed the men away
and ran out of the temple into the street.
At 7.55, five minutes before the train left, Passepartout
arrived at the station without his shoes, without a hat, and
without the bag of new clothes. He found Phileas Fogg at the
dinner table.
Fix was at the station restaurant too. He sat behind Phileas
Fogg and watched him. He listened to Passepartout and Phileas
Fogg. Passepartout moved his arms up and down when he told
Phileas Fogg about the temple.
The detective smiled.' So the servant did something wrong in
this country,' he thought.' I can us
e that. The thief will have to
stay in India. And I can wait for the warrant from England.'
Phileas Fogg and Passepartout sat on the train through the
night, the next day and the next night. Everything was different
outside from one minute to the next minute. Passepartou watched the many changes through the window. They were very
interesting to him. Phileas Fogg was not interested.
At 8 o'clock in the morning, on 22nd October, the train
stopped near the station at Rothal. A man from the railway came
to the train window.
'Everybody, get out of the train please,' he called. ' Why do
we have to get out ?' asked Phileas Fogg. 'Because there is no
more railway after this. It begins again at Allahabad, about fifty
miles from here.'
'But it's in The Times', said Phileas Fogg. He had the centre
page of the newspaper with him. 'Look. The paper says " The
railway between Rothal and Allahabad is open now."'
'The paper is wrong.'
'But your company sells tickets from Bombay to Calcutta,'
the Englishman said.
'Oh, yes,' the railway man answered.' But everybody knows
that they have to go from Rothal to Allahabad on foot or on a
horse.'
He was right. The other people in the train knew about the
railway. They left the train quickly and went to the village. They
took all the horses.
'We'll walk,' said Phileas Fogg.
Passepartout looked down at his feet. He didn't have any
shoes. His shoes were in the Malabar temple in Bombay.
'There's an elephant over there,' he said.
The man with the elephant smiled a wide smile. A man with
an elephant is a rich man when
there isn't a railway. Phileas
Fogg started at ten pounds an hour. No? Twenty? No? Forty?
No.
In the end, the man sold the elephant to Phileas Fogg for two
thousand pounds.
'Elephant meat is expensive,' Passepartout thought.
Next, they had to find a guide. They didn't know the way to
Allahabad. That was easier. A young Indian from the village
saw them with the elephant.
'Do you want a guide?' he asked. He spoke English, too.
Every two hours, the guide stopped the elephant. It ate and
drank some water. Phileas Fogg, Passepartout and the guide sat
under a tree, out of the sun. Then they started again. They
moved quickly, and climbed higher.
By 8 o'clock in the evening, they were over the Vindhia
mountains. They were half-way to Allahabad. The guide
stopped for the night.
They started again at 6 o'clock the next morning, and at 4
o'clock in the afternoon they were near Allahabad.
They were in some trees when suddenly the elephant
stopped. They heard the sound of singing and loud music. The
guide drove the elephant into the thickest trees.
'It is a dead man,' said the guide, quietly.' They are taking a
dead man to a temple. Tomorrow they will start a fire and put
the dead man on the fire.'
Through the trees, they saw a lot of people. Some men wore
the same orange clothes as the three men at the Malabar temple.
Some men played music. Some women and children walked
behind them. Then they saw a young woman. Some men pushed
her in front of them. She was very beautiful, but she was very
weak. She couldn't walk very well. Men at the back carried a
dead man in fine clothes.
'The dead man was important,' said the guide. ' The young
woman was his wife, and they will put her on the fire tomorrow
with her dead husband.'
'What?' said Phileas Fogg. 'Are you saying that this woman
wants to die with her husband ?'
'Sometimes a wife wants to die when her husband dies,'
answered the guide. 'But this young woman does not want to
die. Those people, the people in the orange clothes, say she has
to do it.'
'No!' said Passepartout.' But can't she get away from them?'
'They put something in her food,' the guide said.' Look — she
is very tired. Then she will sleep.'
'We'll get her out of here,' said Phileas Fogg.
'Please think before you try that,' said the guide. 'These
people are dangerous.'
'But, Mr. Fogg, the bet ...' said Passepartout.
Phileas Fogg looked at the timetable. ‘I am one day early.
We can use the day well, and get the young woman away from
here.'
'Well,' said the guide. 'We can follow them, but we cannot go
too near. They are going to a temple about two miles from here.
I know about the young wife, too. Her name is Aouda. Her
father had a big company in Bombay. But her father and mother
died and she had to marry that old man. We cannot do anything
now. But I will help you when it gets dark.'
0/5000
CHAPTER 4 INDIAPhileas Fogg looked at the timetable. 'The Mongolia willarrive in Bombay on 22nd October' he wrote in his little blackbook.But she arrived two days early because there was a north-west wind behind her. He wrote 'two days early' in the littleblack book, but he did not smile.At 4.30 in the afternoon of 20th October, everybody left theship and went into Bombay.'The train from Bombay to Calcutta leaves at 8 o'clock,'Phileas Fogg told Passepartout.' Be at the railway station beforethen/Then he went to the passport office and had dinner at therailway station.Fix went to the police in Bombay and asked about thewarrant. He could not take Phileas Fogg back to Englandwithout a warrant. But the warrant was not there. It was in thepost from England, so Fix could do nothing.Passepartout looked at Bombay. Everything was interestingto the young man. He stood outside the fine temple at Malabar.He liked it, so he went inside. But Passepartout didn't know that you can't go into a templein India in your shoes.'This temple is really lovely,' thought Passepartout. Helooked at the beautiful things in there. Suddenly three men inorange clothes started to hit him. Then they threw him to thefloor and took his shoes. They were very angry. They shoutedsomething, but Passepartout didn't understand the language. Butthe Frenchman was young and strong. He pushed the men awayand ran out of the temple into the street.At 7.55, five minutes before the train left, Passepartoutarrived at the station without his shoes, without a hat, andwithout the bag of new clothes. He found Phileas Fogg at thedinner table.Fix was at the station restaurant too. He sat behind PhileasFogg and watched him. He listened to Passepartout and PhileasFogg. Passepartout moved his arms up and down when he toldPhileas Fogg about the temple.The detective smiled.' So the servant did something wrong inthis country,' he thought.' I can use that. The thief will have tostay in India. And I can wait for the warrant from England.'Phileas Fogg and Passepartout sat on the train through thenight, the next day and the next night. Everything was differentoutside from one minute to the next minute. Passepartou watched the many changes through the window. They were veryinteresting to him. Phileas Fogg was not interested.At 8 o'clock in the morning, on 22nd October, the trainstopped near the station at Rothal. A man from the railway cameto the train window.'Everybody, get out of the train please,' he called. ' Why dowe have to get out ?' asked Phileas Fogg. 'Because there is nomore railway after this. It begins again at Allahabad, about fiftymiles from here.''But it's in The Times', said Phileas Fogg. He had the centrepage of the newspaper with him. 'Look. The paper says " Therailway between Rothal and Allahabad is open now."''The paper is wrong.''But your company sells tickets from Bombay to Calcutta,'the Englishman said.'Oh, yes,' the railway man answered.' But everybody knowsthat they have to go from Rothal to Allahabad on foot or on ahorse.'He was right. The other people in the train knew about therailway. They left the train quickly and went to the village. Theytook all the horses.'We'll walk,' said Phileas Fogg. Passepartout looked down at his feet. He didn't have anyshoes. His shoes were in the Malabar temple in Bombay.'There's an elephant over there,' he said.The man with the elephant smiled a wide smile. A man withan elephant is a rich man whenthere isn't a railway. PhileasFogg started at ten pounds an hour. No? Twenty? No? Forty?No.In the end, the man sold the elephant to Phileas Fogg for twothousand pounds.'Elephant meat is expensive,' Passepartout thought.Next, they had to find a guide. They didn't know the way toAllahabad. That was easier. A young Indian from the villagesaw them with the elephant.'Do you want a guide?' he asked. He spoke English, too.Every two hours, the guide stopped the elephant. It ate anddrank some water. Phileas Fogg, Passepartout and the guide satunder a tree, out of the sun. Then they started again. Theymoved quickly, and climbed higher.By 8 o'clock in the evening, they were over the Vindhiamountains. They were half-way to Allahabad. The guidestopped for the night.They started again at 6 o'clock the next morning, and at 4o'clock in the afternoon they were near Allahabad. They were in some trees when suddenly the elephantstopped. They heard the sound of singing and loud music. Theguide drove the elephant into the thickest trees.'It is a dead man,' said the guide, quietly.' They are taking adead man to a temple. Tomorrow they will start a fire and putthe dead man on the fire.'Through the trees, they saw a lot of people. Some men worethe same orange clothes as the three men at the Malabar temple.Some men played music. Some women and children walkedbehind them. Then they saw a young woman. Some men pushedher in front of them. She was very beautiful, but she was veryweak. She couldn't walk very well. Men at the back carried adead man in fine clothes.'The dead man was important,' said the guide. ' The youngwoman was his wife, and they will put her on the fire tomorrowwith her dead husband.''What?' said Phileas Fogg. 'Are you saying that this womanwants to die with her husband ?''Sometimes a wife wants to die when her husband dies,'answered the guide. 'But this young woman does not want todie. Those people, the people in the orange clothes, say she hasto do it.''No!' said Passepartout.' But can't she get away from them?' 'They put something in her food,' the guide said.' Look — sheis very tired. Then she will sleep.''We'll get her out of here,' said Phileas Fogg.'Please think before you try that,' said the guide. 'Thesepeople are dangerous.''But, Mr. Fogg, the bet ...' said Passepartout.Phileas Fogg looked at the timetable. ‘I am one day early.We can use the day well, and get the young woman away fromhere.''Well,' said the guide. 'We can follow them, but we cannot gotoo near. They are going to a temple about two miles from here.I know about the young wife, too. Her name is Aouda. Herfather had a big company in Bombay. But her father and motherdied and she had to marry that old man. We cannot do anythingnow. But I will help you when it gets dark.'
การแปล กรุณารอสักครู่..
CHAPTER 4 INDIA
Phileas Fogg looked at the timetable. 'The Mongolia will
arrive in Bombay on 22nd October' he wrote in his little black
book.
But she arrived two days early because there was a north-
west wind behind her. He wrote 'two days early' in the little
black book, but he did not smile.
At 4.30 in the afternoon of 20th October, everybody left the
ship and went into Bombay.
'The train from Bombay to Calcutta leaves at 8 o'clock,'
Phileas Fogg told Passepartout.' Be at the railway station before
then/Then he went to the passport office and had dinner at the
railway station.
Fix went to the police in Bombay and asked about the
warrant. He could not take Phileas Fogg back to England
without a warrant. But the warrant was not there. It was in the
post from England, so Fix could do nothing.
Passepartout looked at Bombay. Everything was interesting
to the young man. He stood outside the fine temple at Malabar.
He liked it, so he went inside.
But Passepartout didn't know that you can't go into a temple
in India in your shoes.
'This temple is really lovely,' thought Passepartout. He
looked at the beautiful things in there. Suddenly three men in
orange clothes started to hit him. Then they threw him to the
floor and took his shoes. They were very angry. They shouted
something, but Passepartout didn't understand the language. But
the Frenchman was young and strong. He pushed the men away
and ran out of the temple into the street.
At 7.55, five minutes before the train left, Passepartout
arrived at the station without his shoes, without a hat, and
without the bag of new clothes. He found Phileas Fogg at the
dinner table.
Fix was at the station restaurant too. He sat behind Phileas
Fogg and watched him. He listened to Passepartout and Phileas
Fogg. Passepartout moved his arms up and down when he told
Phileas Fogg about the temple.
The detective smiled.' So the servant did something wrong in
this country,' he thought.' I can us
e that. The thief will have to
stay in India. And I can wait for the warrant from England.'
Phileas Fogg and Passepartout sat on the train through the
night, the next day and the next night. Everything was different
outside from one minute to the next minute. Passepartou watched the many changes through the window. They were very
interesting to him. Phileas Fogg was not interested.
At 8 o'clock in the morning, on 22nd October, the train
stopped near the station at Rothal. A man from the railway came
to the train window.
'Everybody, get out of the train please,' he called. ' Why do
we have to get out ?' asked Phileas Fogg. 'Because there is no
more railway after this. It begins again at Allahabad, about fifty
miles from here.'
'But it's in The Times', said Phileas Fogg. He had the centre
page of the newspaper with him. 'Look. The paper says " The
railway between Rothal and Allahabad is open now."'
'The paper is wrong.'
'But your company sells tickets from Bombay to Calcutta,'
the Englishman said.
'Oh, yes,' the railway man answered.' But everybody knows
that they have to go from Rothal to Allahabad on foot or on a
horse.'
He was right. The other people in the train knew about the
railway. They left the train quickly and went to the village. They
took all the horses.
'We'll walk,' said Phileas Fogg.
Passepartout looked down at his feet. He didn't have any
shoes. His shoes were in the Malabar temple in Bombay.
'There's an elephant over there,' he said.
The man with the elephant smiled a wide smile. A man with
an elephant is a rich man when
there isn't a railway. Phileas
Fogg started at ten pounds an hour. No? Twenty? No? Forty?
No.
In the end, the man sold the elephant to Phileas Fogg for two
thousand pounds.
'Elephant meat is expensive,' Passepartout thought.
Next, they had to find a guide. They didn't know the way to
Allahabad. That was easier. A young Indian from the village
saw them with the elephant.
'Do you want a guide?' he asked. He spoke English, too.
Every two hours, the guide stopped the elephant. It ate and
drank some water. Phileas Fogg, Passepartout and the guide sat
under a tree, out of the sun. Then they started again. They
moved quickly, and climbed higher.
By 8 o'clock in the evening, they were over the Vindhia
mountains. They were half-way to Allahabad. The guide
stopped for the night.
They started again at 6 o'clock the next morning, and at 4
o'clock in the afternoon they were near Allahabad.
They were in some trees when suddenly the elephant
stopped. They heard the sound of singing and loud music. The
guide drove the elephant into the thickest trees.
'It is a dead man,' said the guide, quietly.' They are taking a
dead man to a temple. Tomorrow they will start a fire and put
the dead man on the fire.'
Through the trees, they saw a lot of people. Some men wore
the same orange clothes as the three men at the Malabar temple.
Some men played music. Some women and children walked
behind them. Then they saw a young woman. Some men pushed
her in front of them. She was very beautiful, but she was very
weak. She couldn't walk very well. Men at the back carried a
dead man in fine clothes.
'The dead man was important,' said the guide. ' The young
woman was his wife, and they will put her on the fire tomorrow
with her dead husband.'
'What?' said Phileas Fogg. 'Are you saying that this woman
wants to die with her husband ?'
'Sometimes a wife wants to die when her husband dies,'
answered the guide. 'But this young woman does not want to
die. Those people, the people in the orange clothes, say she has
to do it.'
'No!' said Passepartout.' But can't she get away from them?'
'They put something in her food,' the guide said.' Look — she
is very tired. Then she will sleep.'
'We'll get her out of here,' said Phileas Fogg.
'Please think before you try that,' said the guide. 'These
people are dangerous.'
'But, Mr. Fogg, the bet ...' said Passepartout.
Phileas Fogg looked at the timetable. ‘I am one day early.
We can use the day well, and get the young woman away from
here.'
'Well,' said the guide. 'We can follow them, but we cannot go
too near. They are going to a temple about two miles from here.
I know about the young wife, too. Her name is Aouda. Her
father had a big company in Bombay. But her father and mother
died and she had to marry that old man. We cannot do anything
now. But I will help you when it gets dark.'
Phileas Fogg looked at the timetable. 'The Mongolia will
arrive in Bombay on 22nd October' he wrote in his little black
book.
But she arrived two days early because there was a north-
west wind behind her. He wrote 'two days early' in the little
black book, but he did not smile.
At 4.30 in the afternoon of 20th October, everybody left the
ship and went into Bombay.
'The train from Bombay to Calcutta leaves at 8 o'clock,'
Phileas Fogg told Passepartout.' Be at the railway station before
then/Then he went to the passport office and had dinner at the
railway station.
Fix went to the police in Bombay and asked about the
warrant. He could not take Phileas Fogg back to England
without a warrant. But the warrant was not there. It was in the
post from England, so Fix could do nothing.
Passepartout looked at Bombay. Everything was interesting
to the young man. He stood outside the fine temple at Malabar.
He liked it, so he went inside.
But Passepartout didn't know that you can't go into a temple
in India in your shoes.
'This temple is really lovely,' thought Passepartout. He
looked at the beautiful things in there. Suddenly three men in
orange clothes started to hit him. Then they threw him to the
floor and took his shoes. They were very angry. They shouted
something, but Passepartout didn't understand the language. But
the Frenchman was young and strong. He pushed the men away
and ran out of the temple into the street.
At 7.55, five minutes before the train left, Passepartout
arrived at the station without his shoes, without a hat, and
without the bag of new clothes. He found Phileas Fogg at the
dinner table.
Fix was at the station restaurant too. He sat behind Phileas
Fogg and watched him. He listened to Passepartout and Phileas
Fogg. Passepartout moved his arms up and down when he told
Phileas Fogg about the temple.
The detective smiled.' So the servant did something wrong in
this country,' he thought.' I can us
e that. The thief will have to
stay in India. And I can wait for the warrant from England.'
Phileas Fogg and Passepartout sat on the train through the
night, the next day and the next night. Everything was different
outside from one minute to the next minute. Passepartou watched the many changes through the window. They were very
interesting to him. Phileas Fogg was not interested.
At 8 o'clock in the morning, on 22nd October, the train
stopped near the station at Rothal. A man from the railway came
to the train window.
'Everybody, get out of the train please,' he called. ' Why do
we have to get out ?' asked Phileas Fogg. 'Because there is no
more railway after this. It begins again at Allahabad, about fifty
miles from here.'
'But it's in The Times', said Phileas Fogg. He had the centre
page of the newspaper with him. 'Look. The paper says " The
railway between Rothal and Allahabad is open now."'
'The paper is wrong.'
'But your company sells tickets from Bombay to Calcutta,'
the Englishman said.
'Oh, yes,' the railway man answered.' But everybody knows
that they have to go from Rothal to Allahabad on foot or on a
horse.'
He was right. The other people in the train knew about the
railway. They left the train quickly and went to the village. They
took all the horses.
'We'll walk,' said Phileas Fogg.
Passepartout looked down at his feet. He didn't have any
shoes. His shoes were in the Malabar temple in Bombay.
'There's an elephant over there,' he said.
The man with the elephant smiled a wide smile. A man with
an elephant is a rich man when
there isn't a railway. Phileas
Fogg started at ten pounds an hour. No? Twenty? No? Forty?
No.
In the end, the man sold the elephant to Phileas Fogg for two
thousand pounds.
'Elephant meat is expensive,' Passepartout thought.
Next, they had to find a guide. They didn't know the way to
Allahabad. That was easier. A young Indian from the village
saw them with the elephant.
'Do you want a guide?' he asked. He spoke English, too.
Every two hours, the guide stopped the elephant. It ate and
drank some water. Phileas Fogg, Passepartout and the guide sat
under a tree, out of the sun. Then they started again. They
moved quickly, and climbed higher.
By 8 o'clock in the evening, they were over the Vindhia
mountains. They were half-way to Allahabad. The guide
stopped for the night.
They started again at 6 o'clock the next morning, and at 4
o'clock in the afternoon they were near Allahabad.
They were in some trees when suddenly the elephant
stopped. They heard the sound of singing and loud music. The
guide drove the elephant into the thickest trees.
'It is a dead man,' said the guide, quietly.' They are taking a
dead man to a temple. Tomorrow they will start a fire and put
the dead man on the fire.'
Through the trees, they saw a lot of people. Some men wore
the same orange clothes as the three men at the Malabar temple.
Some men played music. Some women and children walked
behind them. Then they saw a young woman. Some men pushed
her in front of them. She was very beautiful, but she was very
weak. She couldn't walk very well. Men at the back carried a
dead man in fine clothes.
'The dead man was important,' said the guide. ' The young
woman was his wife, and they will put her on the fire tomorrow
with her dead husband.'
'What?' said Phileas Fogg. 'Are you saying that this woman
wants to die with her husband ?'
'Sometimes a wife wants to die when her husband dies,'
answered the guide. 'But this young woman does not want to
die. Those people, the people in the orange clothes, say she has
to do it.'
'No!' said Passepartout.' But can't she get away from them?'
'They put something in her food,' the guide said.' Look — she
is very tired. Then she will sleep.'
'We'll get her out of here,' said Phileas Fogg.
'Please think before you try that,' said the guide. 'These
people are dangerous.'
'But, Mr. Fogg, the bet ...' said Passepartout.
Phileas Fogg looked at the timetable. ‘I am one day early.
We can use the day well, and get the young woman away from
here.'
'Well,' said the guide. 'We can follow them, but we cannot go
too near. They are going to a temple about two miles from here.
I know about the young wife, too. Her name is Aouda. Her
father had a big company in Bombay. But her father and mother
died and she had to marry that old man. We cannot do anything
now. But I will help you when it gets dark.'
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 4 อินเดีย
ฟีเลียส ฟ็อกดูตารางเวลา . มองโกเลียจะ
มาถึงบอมเบย์เมื่อ 22 ตุลาคม ' ที่เขาเขียนในหนังสือเล่มดำ
ของเขาเล็กน้อย แต่เธอมาถึงสองวันแรก เพราะมันเหนือ -
ลมตะวันตกหลังเธอ เขาเขียนว่า ' สองวันแรก " หนังสือสีดำเล็ก ๆ
แต่เค้าไม่ยิ้ม ที่ผลิตในช่วงบ่ายของวันที่ 20 ตุลาคม ทุกคนทิ้ง
เรือและเข้าไปในบอมเบย์' รถไฟจากบอมเบย์ กัลกัตตา ใบที่ 8 โมง '
ฟีเลียส ฟ็อกบอกพาซพาร์ทรู ' อยู่ที่สถานีรถไฟก่อน
แล้ว / แล้วเขาไปที่สำนักงานหนังสือเดินทาง และกินข้าวเย็นที่
แก้ไขไปสถานีรถไฟ ตำรวจในบอมเบย์ และถามเกี่ยวกับ
หมาย เขาไม่อาจเอาฟีเลียส ฟอกก์กลับอังกฤษ
โดยไม่มีหมายค้น แต่รับรองไม่มี มันอยู่ใน
โพสต์จากอังกฤษดังนั้น การแก้ไขจะทำอะไร
พาซพาร์ทรูมองบอมเบย์ ทุกอย่างที่น่าสนใจ
กับหนุ่ม เขายืนอยู่นอกวิหารก็ได้ที่หูกวาง .
เขาชอบมัน เขาเข้าไปข้างใน
แต่พาซพาร์ทรูไม่รู้ว่าคุณไม่สามารถเข้าไปวัด
ในอินเดียในรองเท้าของคุณ นี้เป็นวัดที่น่ารักจริงๆ " พาซพาร์ทรูคิด เขา
มองสิ่งที่สวยงามในนั้น อยู่ๆก็มีชาย 3 คน
เสื้อส้มเริ่มที่จะตีเขา แล้วพวกเขาก็ทิ้งเขาไปและเอา
พื้นรองเท้า พวกเขาโกรธมาก พวกเขาตะโกน
บางอย่าง แต่พาซพาร์ทรูไม่เข้าใจภาษา แต่คนฝรั่งเศสคือ
หนุ่มและแข็งแรง . เขาผลักผู้ชายออกไป
และวิ่งออกจากวัดเข้าถนน .
ที่เวลา 5 นาทีก่อนที่รถไฟจะวิ่งซ้าย พาซพาร์ทรู
มาถึงสถานีไม่มีรองเท้าของเขาไม่มีหมวกและ
โดยไม่เสื้อผ้าถุงใหม่ เขาพบฟีเลียส Fogg ที่
แก้ไขเป็นอาหารมื้อค่ำ ที่สถานี ร้านอาหาร ด้วย เขานั่งอยู่ข้างหลังฟีเลียส
Fogg และเฝ้าดูเขา เขาฟังพาซพาร์ทรู และ ฟีเลียส
Fogg . พาซพาร์ทรูย้ายแขนของเขาขึ้นและลงเมื่อเขาบอกให้
ฟีเลียส ฟอกก์ เกี่ยวกับวัด
นักสืบยิ้ม . ' ดังนั้นผู้รับใช้ทำอะไรผิดในประเทศนี้
' เขาคิด' ก็เรา
e ที่ โจรจะได้
อยู่ในอินเดีย และฉันไม่สามารถรอหมายจับจากอังกฤษ '
ฟีเลียสและฟ็อกพาซพาร์ทรูนั่งอยู่บนรถไฟผ่าน
คืนวันถัดไป และในคืนถัดไป ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป
นอกจาก 1 นาที นาทีต่อไป passepartou เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงมากมายผ่านทางหน้าต่าง พวกเขาถูกมาก
น่าสนใจให้กับเขา ฟีเลียส ฟอกก์ไม่ได้สนใจ .
เวลา 8 นาฬิกาในตอนเช้า ในวันที่ 22 ตุลาคม รถไฟ
หยุดใกล้กับสถานีที่ rothal . ผู้ชายจากสถานีรถไฟมา
'everybody เพื่อหน้าต่างรถไฟ ออกจากรถไฟครับ ' ' เขาเรียก ทำไม
พวกเราต้องออกไป ? ถามฟีเลียส ฟอกก์” เพราะไม่มี
รถไฟมากขึ้นหลังจากนี้ มันเริ่มต้นอีกครั้งในเว็บประมาณ 50 ไมล์จากที่นี่
' แต่มันอยู่ในช่วงเวลา กล่าวว่า ฟีเลียส ฟอกก์ .เขามีศูนย์บริการ
หน้าของหนังสือพิมพ์กับเขา ดูสิ กระดาษที่เขียนว่า "
รถไฟระหว่าง rothal Allahabad เปิดและตอนนี้ " '
' '
กระดาษผิด แต่ บริษัท ของคุณขายตั๋วจากบอมเบย์ กัลกัตตา '
ชาวอังกฤษกล่าวว่า โอ้ ใช่ ' รถไฟผู้ชายตอบ แต่ทุกคนรู้
ที่พวกเขาต้องไปจาก rothal กับเว็บบนเท้าหรือบนม้า
'
เขาพูดถูกคนอื่นในรถไฟรู้เรื่อง
รถไฟ พวกเขาซ้ายรถไฟได้อย่างรวดเร็วและไปที่หมู่บ้าน พวกเขา
เอาม้าทั้งหมด เราก็จะเดิน ' ฟีเลียส ฟอกก์ .
พาซพาร์ทรูมองดูที่เท้าของเขา เขาไม่มี
รองเท้า รองเท้าของเขาในวัดหูกวางในบอมเบย์
มันอาจเป็นช้างที่นั่น " เขากล่าวว่า .
ชายช้างยิ้มกว้าง ผู้ชายกับ
ช้างเป็นคนรวยเมื่อ
ไม่มีรถไฟ ฟีเลียส
ฟ็อกเริ่มที่ 10 ปอนด์ต่อชั่วโมง ไม่เหรอ ? 20 ? ไม่เหรอ ? 40 ?
.
ในที่สุด คนขายช้างฟีเลียส ฟอกก์ สอง
'elephant พันปอนด์ เนื้อแพง ' พาซพาร์ทรูคิด
ถัดไป พวกเขาต้องค้นหาคู่มือ พวกเขาไม่ได้รู้วิธีการ
เว็บ . ที่ง่ายขึ้น อินเดียเล็กจากหมู่บ้าน
เห็นกับช้าง .
' คุณต้องการคู่มือ ? เขาถาม เขาพูดภาษาอังกฤษด้วย .
ทุกสองชั่วโมง , คู่มือหยุดช้าง
มันกินและดื่มน้ำ ฟีเลียส Fogg , พาซพาร์ทรูและคู่มือนั่ง
ภายใต้ต้นไม้ออกจากดวงอาทิตย์ แล้วพวกเขาก็เริ่มอีกครั้ง พวกเขา
ย้ายอย่างรวดเร็วและปีนขึ้นที่สูงขึ้น .
8 โมง เย็น พวกเขามีมากกว่า vindhia
ภูเขาพวกเขาครึ่งทางกับเว็บ . คู่มือ
หยุดในเวลากลางคืน พวกเขาเริ่มต้นอีกครั้งตอน 6 โมงเช้าวันถัดไป และที่ 4
นาฬิกาในช่วงบ่ายพวกเขาใกล้ Allahabad .
มีต้นไม้บางต้น เมื่อจู่ๆ ช้าง
หยุด พวกเขาจะได้ยินเสียงร้องและเสียงเพลง
คู่มือขับรถ ช้าง เป็น ต้นไม้หนา .
มันมีคนตาย ' คู่มือ อย่างเงียบๆ' พวกเขากำลัง
คนตายเพื่อวัด พรุ่งนี้พวกเขาจะจุดไฟใส่
คนตายในกองไฟ '
ผ่านต้นไม้ พวกเขาเห็นผู้คนมากมาย คนใส่เสื้อสีส้มเหมือนกัน
3 คน ณวัดหูกวาง .
คนเล่นเพลง ผู้หญิงและเด็กเดิน
อยู่เบื้องหลังพวกเขา แล้ว เมื่อเขาเห็นหญิงสาว ผู้ชายบางคนผลัก
ของเธอในด้านหน้าของพวกเขา เธอสวยมากแต่เธอมาก
อ่อนแอ เธอไม่สามารถเดินได้เป็นอย่างดี ผู้ชายที่หลังพก
คนตายในเสื้อผ้าดี .
" คนตายที่สำคัญ ' คู่มือ ' หญิงสาว
เป็นภรรยาของเขา และเขาจะวางเธอบนไฟพรุ่งนี้
กับสามีที่ตายไปแล้ว 'what '
' ? บอกว่าฟีเลียส ฟอกก์” คุณจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้
อยากจะตายกับสามีของเธอ ?
'sometimes เมียอยากตาย เมื่อสามีของเธอตาย '
,ตอบคู่มือ . แต่หญิงสาวคนนี้ไม่ได้ต้องการ
ตาย คนเหล่านั้น คนที่ส้มเสื้อผ้าที่เธอพูด
ทำมัน . '
' ! บอกว่า พาซพาร์ทรูได้ แต่เธอไม่ได้รับไปจากพวกเขา ?
มันใส่อะไรลงไปในอาหารนะ ไกด์บอกว่า ' ดูเธอ
เหนื่อยมาก แล้วเธอจะนอน '
เราต้องพาเธอออกไปจากที่นี่ ' ฟีเลียส ฟอกก์ .
'please คิดว่าก่อนที่คุณพยายามที่ ' คู่มือ' คนเหล่านี้ '
จะเป็นอันตราย แต่ คุณฟอกก์ แทง . . . . . . . ' พาซพาร์ทรู .
ฟีเลียส ฟ็อกดูตารางเรียน ' ผมวันเดียวก่อน .
เราสามารถใช้วันที่ดี และพาหญิงสาวออกไปจากที่นี่ 'well
' ' ' ' คู่มือ เราสามารถตามได้ แต่เราไม่สามารถไป
เกินไปใกล้ พวกเขาจะวัดประมาณสองไมล์จากที่นี่
ฉันรู้เรื่องภรรยาสาวด้วย ชื่อของเธอคือ aouda . เธอ
หลวงพ่อมี บริษัท ขนาดใหญ่ในบอมเบย์ แต่พ่อและแม่ของเธอ
เสียชีวิต เธอต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น เราไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ตอนนี้ แต่ผมจะช่วยให้คุณเมื่อมันมืด . . .
ฟีเลียส ฟ็อกดูตารางเวลา . มองโกเลียจะ
มาถึงบอมเบย์เมื่อ 22 ตุลาคม ' ที่เขาเขียนในหนังสือเล่มดำ
ของเขาเล็กน้อย แต่เธอมาถึงสองวันแรก เพราะมันเหนือ -
ลมตะวันตกหลังเธอ เขาเขียนว่า ' สองวันแรก " หนังสือสีดำเล็ก ๆ
แต่เค้าไม่ยิ้ม ที่ผลิตในช่วงบ่ายของวันที่ 20 ตุลาคม ทุกคนทิ้ง
เรือและเข้าไปในบอมเบย์' รถไฟจากบอมเบย์ กัลกัตตา ใบที่ 8 โมง '
ฟีเลียส ฟ็อกบอกพาซพาร์ทรู ' อยู่ที่สถานีรถไฟก่อน
แล้ว / แล้วเขาไปที่สำนักงานหนังสือเดินทาง และกินข้าวเย็นที่
แก้ไขไปสถานีรถไฟ ตำรวจในบอมเบย์ และถามเกี่ยวกับ
หมาย เขาไม่อาจเอาฟีเลียส ฟอกก์กลับอังกฤษ
โดยไม่มีหมายค้น แต่รับรองไม่มี มันอยู่ใน
โพสต์จากอังกฤษดังนั้น การแก้ไขจะทำอะไร
พาซพาร์ทรูมองบอมเบย์ ทุกอย่างที่น่าสนใจ
กับหนุ่ม เขายืนอยู่นอกวิหารก็ได้ที่หูกวาง .
เขาชอบมัน เขาเข้าไปข้างใน
แต่พาซพาร์ทรูไม่รู้ว่าคุณไม่สามารถเข้าไปวัด
ในอินเดียในรองเท้าของคุณ นี้เป็นวัดที่น่ารักจริงๆ " พาซพาร์ทรูคิด เขา
มองสิ่งที่สวยงามในนั้น อยู่ๆก็มีชาย 3 คน
เสื้อส้มเริ่มที่จะตีเขา แล้วพวกเขาก็ทิ้งเขาไปและเอา
พื้นรองเท้า พวกเขาโกรธมาก พวกเขาตะโกน
บางอย่าง แต่พาซพาร์ทรูไม่เข้าใจภาษา แต่คนฝรั่งเศสคือ
หนุ่มและแข็งแรง . เขาผลักผู้ชายออกไป
และวิ่งออกจากวัดเข้าถนน .
ที่เวลา 5 นาทีก่อนที่รถไฟจะวิ่งซ้าย พาซพาร์ทรู
มาถึงสถานีไม่มีรองเท้าของเขาไม่มีหมวกและ
โดยไม่เสื้อผ้าถุงใหม่ เขาพบฟีเลียส Fogg ที่
แก้ไขเป็นอาหารมื้อค่ำ ที่สถานี ร้านอาหาร ด้วย เขานั่งอยู่ข้างหลังฟีเลียส
Fogg และเฝ้าดูเขา เขาฟังพาซพาร์ทรู และ ฟีเลียส
Fogg . พาซพาร์ทรูย้ายแขนของเขาขึ้นและลงเมื่อเขาบอกให้
ฟีเลียส ฟอกก์ เกี่ยวกับวัด
นักสืบยิ้ม . ' ดังนั้นผู้รับใช้ทำอะไรผิดในประเทศนี้
' เขาคิด' ก็เรา
e ที่ โจรจะได้
อยู่ในอินเดีย และฉันไม่สามารถรอหมายจับจากอังกฤษ '
ฟีเลียสและฟ็อกพาซพาร์ทรูนั่งอยู่บนรถไฟผ่าน
คืนวันถัดไป และในคืนถัดไป ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป
นอกจาก 1 นาที นาทีต่อไป passepartou เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงมากมายผ่านทางหน้าต่าง พวกเขาถูกมาก
น่าสนใจให้กับเขา ฟีเลียส ฟอกก์ไม่ได้สนใจ .
เวลา 8 นาฬิกาในตอนเช้า ในวันที่ 22 ตุลาคม รถไฟ
หยุดใกล้กับสถานีที่ rothal . ผู้ชายจากสถานีรถไฟมา
'everybody เพื่อหน้าต่างรถไฟ ออกจากรถไฟครับ ' ' เขาเรียก ทำไม
พวกเราต้องออกไป ? ถามฟีเลียส ฟอกก์” เพราะไม่มี
รถไฟมากขึ้นหลังจากนี้ มันเริ่มต้นอีกครั้งในเว็บประมาณ 50 ไมล์จากที่นี่
' แต่มันอยู่ในช่วงเวลา กล่าวว่า ฟีเลียส ฟอกก์ .เขามีศูนย์บริการ
หน้าของหนังสือพิมพ์กับเขา ดูสิ กระดาษที่เขียนว่า "
รถไฟระหว่าง rothal Allahabad เปิดและตอนนี้ " '
' '
กระดาษผิด แต่ บริษัท ของคุณขายตั๋วจากบอมเบย์ กัลกัตตา '
ชาวอังกฤษกล่าวว่า โอ้ ใช่ ' รถไฟผู้ชายตอบ แต่ทุกคนรู้
ที่พวกเขาต้องไปจาก rothal กับเว็บบนเท้าหรือบนม้า
'
เขาพูดถูกคนอื่นในรถไฟรู้เรื่อง
รถไฟ พวกเขาซ้ายรถไฟได้อย่างรวดเร็วและไปที่หมู่บ้าน พวกเขา
เอาม้าทั้งหมด เราก็จะเดิน ' ฟีเลียส ฟอกก์ .
พาซพาร์ทรูมองดูที่เท้าของเขา เขาไม่มี
รองเท้า รองเท้าของเขาในวัดหูกวางในบอมเบย์
มันอาจเป็นช้างที่นั่น " เขากล่าวว่า .
ชายช้างยิ้มกว้าง ผู้ชายกับ
ช้างเป็นคนรวยเมื่อ
ไม่มีรถไฟ ฟีเลียส
ฟ็อกเริ่มที่ 10 ปอนด์ต่อชั่วโมง ไม่เหรอ ? 20 ? ไม่เหรอ ? 40 ?
.
ในที่สุด คนขายช้างฟีเลียส ฟอกก์ สอง
'elephant พันปอนด์ เนื้อแพง ' พาซพาร์ทรูคิด
ถัดไป พวกเขาต้องค้นหาคู่มือ พวกเขาไม่ได้รู้วิธีการ
เว็บ . ที่ง่ายขึ้น อินเดียเล็กจากหมู่บ้าน
เห็นกับช้าง .
' คุณต้องการคู่มือ ? เขาถาม เขาพูดภาษาอังกฤษด้วย .
ทุกสองชั่วโมง , คู่มือหยุดช้าง
มันกินและดื่มน้ำ ฟีเลียส Fogg , พาซพาร์ทรูและคู่มือนั่ง
ภายใต้ต้นไม้ออกจากดวงอาทิตย์ แล้วพวกเขาก็เริ่มอีกครั้ง พวกเขา
ย้ายอย่างรวดเร็วและปีนขึ้นที่สูงขึ้น .
8 โมง เย็น พวกเขามีมากกว่า vindhia
ภูเขาพวกเขาครึ่งทางกับเว็บ . คู่มือ
หยุดในเวลากลางคืน พวกเขาเริ่มต้นอีกครั้งตอน 6 โมงเช้าวันถัดไป และที่ 4
นาฬิกาในช่วงบ่ายพวกเขาใกล้ Allahabad .
มีต้นไม้บางต้น เมื่อจู่ๆ ช้าง
หยุด พวกเขาจะได้ยินเสียงร้องและเสียงเพลง
คู่มือขับรถ ช้าง เป็น ต้นไม้หนา .
มันมีคนตาย ' คู่มือ อย่างเงียบๆ' พวกเขากำลัง
คนตายเพื่อวัด พรุ่งนี้พวกเขาจะจุดไฟใส่
คนตายในกองไฟ '
ผ่านต้นไม้ พวกเขาเห็นผู้คนมากมาย คนใส่เสื้อสีส้มเหมือนกัน
3 คน ณวัดหูกวาง .
คนเล่นเพลง ผู้หญิงและเด็กเดิน
อยู่เบื้องหลังพวกเขา แล้ว เมื่อเขาเห็นหญิงสาว ผู้ชายบางคนผลัก
ของเธอในด้านหน้าของพวกเขา เธอสวยมากแต่เธอมาก
อ่อนแอ เธอไม่สามารถเดินได้เป็นอย่างดี ผู้ชายที่หลังพก
คนตายในเสื้อผ้าดี .
" คนตายที่สำคัญ ' คู่มือ ' หญิงสาว
เป็นภรรยาของเขา และเขาจะวางเธอบนไฟพรุ่งนี้
กับสามีที่ตายไปแล้ว 'what '
' ? บอกว่าฟีเลียส ฟอกก์” คุณจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้
อยากจะตายกับสามีของเธอ ?
'sometimes เมียอยากตาย เมื่อสามีของเธอตาย '
,ตอบคู่มือ . แต่หญิงสาวคนนี้ไม่ได้ต้องการ
ตาย คนเหล่านั้น คนที่ส้มเสื้อผ้าที่เธอพูด
ทำมัน . '
' ! บอกว่า พาซพาร์ทรูได้ แต่เธอไม่ได้รับไปจากพวกเขา ?
มันใส่อะไรลงไปในอาหารนะ ไกด์บอกว่า ' ดูเธอ
เหนื่อยมาก แล้วเธอจะนอน '
เราต้องพาเธอออกไปจากที่นี่ ' ฟีเลียส ฟอกก์ .
'please คิดว่าก่อนที่คุณพยายามที่ ' คู่มือ' คนเหล่านี้ '
จะเป็นอันตราย แต่ คุณฟอกก์ แทง . . . . . . . ' พาซพาร์ทรู .
ฟีเลียส ฟ็อกดูตารางเรียน ' ผมวันเดียวก่อน .
เราสามารถใช้วันที่ดี และพาหญิงสาวออกไปจากที่นี่ 'well
' ' ' ' คู่มือ เราสามารถตามได้ แต่เราไม่สามารถไป
เกินไปใกล้ พวกเขาจะวัดประมาณสองไมล์จากที่นี่
ฉันรู้เรื่องภรรยาสาวด้วย ชื่อของเธอคือ aouda . เธอ
หลวงพ่อมี บริษัท ขนาดใหญ่ในบอมเบย์ แต่พ่อและแม่ของเธอ
เสียชีวิต เธอต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น เราไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ตอนนี้ แต่ผมจะช่วยให้คุณเมื่อมันมืด . . .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Level
- 发布会现场超级多人问鹿晗那张照片是谁，纷纷感慨长的太帅了。好多大妈争相合影，连我
- Enables the user to back up and restore
- You should save and try to start the two
- My thumb's painful
- currency
- มันแสดงให้เห็นว่ายอดรายรับลดลงเนื่องจากผ
- You should save and try to start the two
- ที่ block culvert หัวสายพาน M6 โค้งกระชั
- สัญญาการเข้าร่วมค้า*********************
- we will have the chance in the future. h
- but she works long hours
- น้ำโค๊ก
- ไม่มีรายการเดินบัญชีในเดือน 11
- The volume of passengers more and more o
- task
- according to the guinness book of record
- ต้องรู้อุปกรณ์ในครัว
- ที่รัก
- Artist, surfer, chef; Jim Denevan is a m
- ความไว้วางใจ เกิดจากความเชื่อว่าในการซื้
- you never know ?
- เต้นรำ
- จากการที่ลูกค้ามักรู้สึกมีความเสี่ยงในกา
