- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The Cask of AmontilladofoRTunaTo ha
The Cask of Amontillado
foRTunaTo had huRT me a thousand times and I had suffered quietly. But then I learned that he had laughed at my proud name, Montresor, the name of an old and honored family. I promised myself that I would make him pay for this — that I would have revenge. You must not suppose, however, that I spoke of this to anyone. I would make him pay, yes; but I would act only with the greatest care. I must not suffer as a result of taking my revenge. A wrong is not made right in that manner. And also the wrong would not be made right unless Fortunato knew that he was paying and knew who was forcing him to pay. I gave Fortunato no cause to doubt me. I continued to smile in his face, and he did not understand that I was now smiling at the thought of what I planned for him, at the thought of my revenge. Fortunato was a strong man, a man to be feared. But he had one great weakness: he liked to drink good wine, and indeed he drank much of it. So he knew a lot about fine wines, and proudly believed that he was a trained judge of them. I, too, knew old wines well, and
69
Edgar Allan Poe: Storyteller
I bought the best I could find. And wine, I thought, wine would give me my revenge! It was almost dark, one evening in the spring, when I met Fortunato in the street, alone. He spoke to me more warmly than was usual, for already he had drunk more wine than was good for him. I acted pleased to see him, and I shook his hand, as if he had been my closest friend. “Fortunato! How are you?” “Montresor! Good evening, my friend.” “My dear Fortunato! I am indeed glad that I have met you. I was just thinking of you. For I have been tasting my new wine. I have bought a full cask of a fine wine which they tell me is Amontillado. But….” “Amontillado! Quite impossible.” “I know. It does not seem possible. As I could not find you I was just going to talk to Luchresi. If anyone understands wines it is Luchresi. He will tell me….” “Luchresi? He does not know one wine from another!” “But they say he knows as much about wines as you know.” “Ho! — Come. Let us go.” “Go where?” “To your vaults. To taste the wine.” “No, my friend, no. I can see that you are not well. And the vaults are cold and wet.” “I do not care. Let us go. I’m well enough. The cold is nothing. Amontillado! Someone is playing games with you. And Luchresi! Ha! Luchresi knows nothing about wines, nothing at all.” As he spoke, Fortunato took my arm, and I allowed him to hurry me to my great stone palace, where my family, the Montresors, had lived for centuries. There was no one at home. I had told the servants that they must not leave the palace, as I would not return until the following morning and they must care for the place. This, I knew, was enough to make it certain that they would all leave as soon as my back was turned. I took down from their places on the wall two brightly burning lights. I gave one of these to Fortunato and led him to a wide doorway. There we could see the stone steps going down into the darkness.
70
Edgar Allan Poe
Asking him to be careful as he followed, I went down before him, down under the ground, deep under the old walls of my palace. We came finally to the bottom of the steps and stood there a moment together. The earth which formed the floor was cold and hard. We were entering the last resting place of the dead of the Montresor family. Here too we kept our finest wines, here in the cool, dark, still air under the ground. Fortunato’s step was not sure, because of the wine he had been drinking. He looked uncertainly around him, trying to see through the thick darkness which pushed in around us. Here our brightly burning lights seemed weak indeed. But our eyes soon became used to the darkness. We could see the bones of the dead lying in large piles along the walls. The stones of the walls were wet and cold. From the long rows of bottles which were lying on the floor, among the bones, I chose one which contained a very good wine. Since I did not have anything to open the bottle with, I struck the stone wall with it and broke off the small end. I offered the bottle to Fortunato. “Here, Fortunato. Drink some of this fine Medoc. It will help to keep us warm. Drink!” “Thank you, my friend. I drink to the dead who lie sleeping around us.” “And I, Fortunato — I drink to your long life.” “Ahh! A very fine wine, indeed! But the Amontillado?” “It is farther on. Come.” We walked on for some time. We were now under the river’s bed, and water fell in drops upon us from above. Deeper into the ground we went, past still more bones. “Your vaults are many, and large. There seems to be no end to them.” “We are a great family, and an old one. It is not far now. But I can see you are trembling with the cold. Come! Let us go back before it is too late.” “It is nothing. Let us go on. But first, another drink of your Medoc!” I took up from among the bones another bottle. It was another wine of a fine quality, a De Grâve. Again I broke off the neck of the
71
Edgar Allan Poe: Storyteller
bottle. Fortunato took it and drank it all without stopping for a breath. He laughed, and threw the empty bottle over his shoulder. We went on, deeper and deeper into the earth. Finally we arrived at a vault in which the air was so old and heavy that our lights almost died. Against three of the walls there were piles of bones higher than our heads. From the fourth wall someone had pulled down all the bones, and they were spread all around us on the ground. In the middle of the wall was an opening into another vault, if I can call it that — a little room about three feet wide, six or seven feet high, and perhaps four feet deep. It was hardly more than a hole in the wall. “Go on,” I said. “Go in; the Amontillado is in there.” Fortunato continued to go forward, uncertainly. I fol lowed him immediately. Soon, of course, he reached the back wall. He stood there a moment, facing the wall, surprised and wondering. In that wall were two heavy iron rings. A short chain was hanging from one of these and a lock from the other. Before Fortunato could guess what was happening, I closed the lock and chained him tightly to the wall. I stepped back. “Fortunato,” I said. “Put your hand against the wall. You must feel how the water runs over it. Once more I ask you, please, will you not go back? No? If not, then I must leave you. But first I must do everything I can for you.” “But…But the Amontillado?” “Ah, yes, yes indeed; the Amontillado.” As I spoke these words I began to search among the bones. Throwing them to one side I found the stones which earlier I had taken down from the wall. Quickly I began to build the wall again, covering the hole where Fortunato stood trembling. “Montresor! What are you doing!?”
I continued working. I could hear him pulling at the chain, shaking it wildly. Only a few stones remained to put in their place. “Montresor! Ha-ha. This is a very good joke, indeed. Many times will we laugh about it — ha-ha — as we drink our wine together — ha-ha.” “Of course. As we drink the Amontillado.” “But is it not late? Should we not be going back? They will be expecting us. Let us go.” “Yes. Let us go.” As I said this I lifted the last stone from the ground. “Montresor! For the love of God!!” “Yes. For the love of God!” I heard no answer. “Fortunato!” I cried. “Fortunato.” I heard only a soft, low sound, a half-cry of fear. My heart grew sick; it must have been the cold. I hurried to force the last stone into its position. And I put the old bones again in a pile against the wall. For half a century now no human hand has touched them. May he rest in peace!
foRTunaTo had huRT me a thousand times and I had suffered quietly. But then I learned that he had laughed at my proud name, Montresor, the name of an old and honored family. I promised myself that I would make him pay for this — that I would have revenge. You must not suppose, however, that I spoke of this to anyone. I would make him pay, yes; but I would act only with the greatest care. I must not suffer as a result of taking my revenge. A wrong is not made right in that manner. And also the wrong would not be made right unless Fortunato knew that he was paying and knew who was forcing him to pay. I gave Fortunato no cause to doubt me. I continued to smile in his face, and he did not understand that I was now smiling at the thought of what I planned for him, at the thought of my revenge. Fortunato was a strong man, a man to be feared. But he had one great weakness: he liked to drink good wine, and indeed he drank much of it. So he knew a lot about fine wines, and proudly believed that he was a trained judge of them. I, too, knew old wines well, and
69
Edgar Allan Poe: Storyteller
I bought the best I could find. And wine, I thought, wine would give me my revenge! It was almost dark, one evening in the spring, when I met Fortunato in the street, alone. He spoke to me more warmly than was usual, for already he had drunk more wine than was good for him. I acted pleased to see him, and I shook his hand, as if he had been my closest friend. “Fortunato! How are you?” “Montresor! Good evening, my friend.” “My dear Fortunato! I am indeed glad that I have met you. I was just thinking of you. For I have been tasting my new wine. I have bought a full cask of a fine wine which they tell me is Amontillado. But….” “Amontillado! Quite impossible.” “I know. It does not seem possible. As I could not find you I was just going to talk to Luchresi. If anyone understands wines it is Luchresi. He will tell me….” “Luchresi? He does not know one wine from another!” “But they say he knows as much about wines as you know.” “Ho! — Come. Let us go.” “Go where?” “To your vaults. To taste the wine.” “No, my friend, no. I can see that you are not well. And the vaults are cold and wet.” “I do not care. Let us go. I’m well enough. The cold is nothing. Amontillado! Someone is playing games with you. And Luchresi! Ha! Luchresi knows nothing about wines, nothing at all.” As he spoke, Fortunato took my arm, and I allowed him to hurry me to my great stone palace, where my family, the Montresors, had lived for centuries. There was no one at home. I had told the servants that they must not leave the palace, as I would not return until the following morning and they must care for the place. This, I knew, was enough to make it certain that they would all leave as soon as my back was turned. I took down from their places on the wall two brightly burning lights. I gave one of these to Fortunato and led him to a wide doorway. There we could see the stone steps going down into the darkness.
70
Edgar Allan Poe
Asking him to be careful as he followed, I went down before him, down under the ground, deep under the old walls of my palace. We came finally to the bottom of the steps and stood there a moment together. The earth which formed the floor was cold and hard. We were entering the last resting place of the dead of the Montresor family. Here too we kept our finest wines, here in the cool, dark, still air under the ground. Fortunato’s step was not sure, because of the wine he had been drinking. He looked uncertainly around him, trying to see through the thick darkness which pushed in around us. Here our brightly burning lights seemed weak indeed. But our eyes soon became used to the darkness. We could see the bones of the dead lying in large piles along the walls. The stones of the walls were wet and cold. From the long rows of bottles which were lying on the floor, among the bones, I chose one which contained a very good wine. Since I did not have anything to open the bottle with, I struck the stone wall with it and broke off the small end. I offered the bottle to Fortunato. “Here, Fortunato. Drink some of this fine Medoc. It will help to keep us warm. Drink!” “Thank you, my friend. I drink to the dead who lie sleeping around us.” “And I, Fortunato — I drink to your long life.” “Ahh! A very fine wine, indeed! But the Amontillado?” “It is farther on. Come.” We walked on for some time. We were now under the river’s bed, and water fell in drops upon us from above. Deeper into the ground we went, past still more bones. “Your vaults are many, and large. There seems to be no end to them.” “We are a great family, and an old one. It is not far now. But I can see you are trembling with the cold. Come! Let us go back before it is too late.” “It is nothing. Let us go on. But first, another drink of your Medoc!” I took up from among the bones another bottle. It was another wine of a fine quality, a De Grâve. Again I broke off the neck of the
71
Edgar Allan Poe: Storyteller
bottle. Fortunato took it and drank it all without stopping for a breath. He laughed, and threw the empty bottle over his shoulder. We went on, deeper and deeper into the earth. Finally we arrived at a vault in which the air was so old and heavy that our lights almost died. Against three of the walls there were piles of bones higher than our heads. From the fourth wall someone had pulled down all the bones, and they were spread all around us on the ground. In the middle of the wall was an opening into another vault, if I can call it that — a little room about three feet wide, six or seven feet high, and perhaps four feet deep. It was hardly more than a hole in the wall. “Go on,” I said. “Go in; the Amontillado is in there.” Fortunato continued to go forward, uncertainly. I fol lowed him immediately. Soon, of course, he reached the back wall. He stood there a moment, facing the wall, surprised and wondering. In that wall were two heavy iron rings. A short chain was hanging from one of these and a lock from the other. Before Fortunato could guess what was happening, I closed the lock and chained him tightly to the wall. I stepped back. “Fortunato,” I said. “Put your hand against the wall. You must feel how the water runs over it. Once more I ask you, please, will you not go back? No? If not, then I must leave you. But first I must do everything I can for you.” “But…But the Amontillado?” “Ah, yes, yes indeed; the Amontillado.” As I spoke these words I began to search among the bones. Throwing them to one side I found the stones which earlier I had taken down from the wall. Quickly I began to build the wall again, covering the hole where Fortunato stood trembling. “Montresor! What are you doing!?”
I continued working. I could hear him pulling at the chain, shaking it wildly. Only a few stones remained to put in their place. “Montresor! Ha-ha. This is a very good joke, indeed. Many times will we laugh about it — ha-ha — as we drink our wine together — ha-ha.” “Of course. As we drink the Amontillado.” “But is it not late? Should we not be going back? They will be expecting us. Let us go.” “Yes. Let us go.” As I said this I lifted the last stone from the ground. “Montresor! For the love of God!!” “Yes. For the love of God!” I heard no answer. “Fortunato!” I cried. “Fortunato.” I heard only a soft, low sound, a half-cry of fear. My heart grew sick; it must have been the cold. I hurried to force the last stone into its position. And I put the old bones again in a pile against the wall. For half a century now no human hand has touched them. May he rest in peace!
0/5000
ถัง AmontilladofoRTunaTo ได้ทำให้ฉันเจ็บพันครั้ง และฉันได้รับความเดือดร้อนอย่างเงียบ ๆ แต่จากนั้น ฉันเรียนรู้ว่า เขามีหัวเราะที่ฉันภูมิใจชื่อ Montresor ชื่อของแฟมิลี่เก่า และอีก ผมสัญญาตัวเองว่า ฉันจะให้เขาจ่ายนี้ — ฉันจะได้แก้แค้น คุณต้องไม่คิดว่า อย่างไร ตามที่ ผมพูดนี้ให้ทุกคน จะให้เขาจ่าย ใช่ แต่ฉันจะทำหน้าที่กับดูแลมากที่สุดเท่านั้น ไม่ฉันต้องทุกข์ทรมานจากการแก้แค้นของฉัน ไม่มีทำไม่ถูกต้องในลักษณะนั้น และยัง ไม่ถูกต้องจะไม่ทำขวาเว้น Fortunato รู้ว่า เขาไม่จ่าย และรู้ว่าที่ถูกบังคับให้เขาจ่าย ฉันให้ Fortunato สาเหตุสงสัยฉัน ฉันยังคงยิ้มในหน้าของเขา และเขาไม่เข้าใจว่า ผมตอนนี้มียิ้มที่ที่คิดว่าของที่ผมวางแผนเขา ที่ความคิดของการแก้แค้นของฉัน Fortunato เป็นคนแข็งแรง คนจะได้กลัว แต่เขามีจุดอ่อนมากที่หนึ่ง: เขาชอบดื่มไวน์ และแน่นอนเขาดื่มมากของมัน ดังนั้นเขารู้มากเกี่ยวกับไวน์ และภูมิใจเชื่อว่า เป็นผู้พิพากษาที่ผ่านการฝึกอบรมของพวกเขา เกินไป รู้ไวน์เก่าดี และ 69Edgar Allan ท่าโพธิ์: Storytellerผมซื้อดีที่สุดอาจพบ และไวน์ คิด ไวน์จะให้ฉันแก้แค้นของฉัน ก็เกือบมืด ค่ำหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ เมื่อฉันได้พบ Fortunato ถนน อยู่คนเดียว เขาพูดกับฉันยิ่งอบอุ่นกว่าเป็นปกติ การแล้ว เขาได้ดื่มไวน์กว่าดีสำหรับเขา ฉันได้ยินดีที่เห็นเขาปฏิบัติ และฉันจับมือ ประหนึ่งว่าเขาได้เพื่อนใกล้เคียงที่สุด "Fortunato อย่างไรคุณ" "Montresor ตอนเย็นที่ดี เพื่อนของฉัน" "ฉัน Fortunato รัก ฉันดีใจจริง ๆ ที่ฉันได้พบคุณ ผมเพียงคิดของคุณ สำหรับผมมีการชิมไวน์ของฉันใหม่ ฉันได้ซื้อเต็มถังไวน์ที่พวกเขาบอกเป็น Amontillado แต่..." "Amontillado ค่อนข้างเป็นไปไม่" "ฉันรู้ว่า มันดูเหมือนไม่ได้ ฉันไม่ได้พบคุณผมแค่ไปคุยกับ Luchresi ถ้าใครเข้าใจไวน์ ได้ Luchresi เขาจะบอกฉัน... " "Luchresi เขาไม่รู้ว่าไวน์หนึ่งจากอีก" "แต่ว่า เขารู้มากเกี่ยวกับไวน์คุณรู้" "โฮ – มา เราไปกันเถิด" "ไปที่ไหน" "การ vaults ของคุณ ให้รสชาดไวน์" "ไม่มี เพื่อน หมายเลขสามารถดูว่า คุณไม่ดี และ vaults เย็น และเปียกน้ำ" "ฉันไม่สนใจ เราไปกันเถิด ฉันดีพอ เย็นคืออะไร Amontillado คนกำลังเล่นเกมกับคุณ และ Luchresi ฮา Luchresi รู้อะไรเกี่ยวกับไวน์ ที่ไม่" พูด Fortunato เอาแขนของฉัน และอนุญาตให้เขารีบฉันไปฉันดีวังหิน ครอบครัว Montresors ที่มีอยู่มานานหลายศตวรรษ ไม่มีใครอยู่บ้าน ฉันก็บอกว่า มหาดเล็กที่ ต้องไม่ปล่อยให้พวกเขาวัง จะไม่กลับจนกว่าจะเช้า และพวกเขาต้องดูแลสถานที่ นี้ ฉันรู้ ไม่เพียงพอที่จะทำให้แน่ใจว่า พวกเขาจะปล่อยทั้งหมดทันทีที่เปิดหลัง ผมเอาลงจากสถานที่ที่ไหนสดใสเขียนสองผนัง ให้หนึ่ง Fortunato เหล่านี้ และนำเขาไปสู่ประตูกว้าง มีเราได้เห็นหินลงไปในความมืด 70Edgar Allan ท่าโพธิ์ขอให้เขาระวังเขาตามเป็น ฉันไปลงก่อน เขาลงภายใต้พื้นดิน ลึกภายใต้กำแพงเก่าของวังของฉัน เรามาสุดที่ด้านล่างของขั้นตอน และยืนมีครู่กัน โลกที่เกิดขึ้นชั้นเย็น และแข็ง เราก็เข้าพักสุดท้ายของคนตายในครอบครัว Montresor นี่เกินไปเราเก็บไวน์ของเราดีที่สุด ที่นี่ในบรรยากาศ ความมืด ยัง อากาศภายใต้พื้นดิน ขั้นตอนของ Fortunato ไม่แน่ใจว่า เนื่องจากมีการดื่มไวน์ เขาดู uncertainly รอบ พยายามที่จะมองผ่านความมืดหนาที่ผลักดันในรอบตัวเรา นี่ไฟเขียนสดใสของเราดูเหมือนอ่อนแอแน่นอน แต่สายตาของเราเร็ว ๆ นี้กลายเป็นใช้ความมืด เราได้เห็นกระดูกของคนตายนอนอยู่บนกองขนาดใหญ่ตามแนวผนัง หินของกำแพงที่เปียก และเย็น จากแถวยาวของขวดที่ได้นอนบนพื้น ในกระดูก ผมเลือกที่ประกอบด้วยไวน์ที่ดีมาก เนื่องจากผมไม่มีอะไรที่จะเปิดขวดด้วย ฉันหลงผนังกับหิน และยากจนปิดท้ายเล็ก ผมนำเสนอขวดให้ Fortunato "ที่นี่ Fortunato ดื่มของ Medoc นี้ดี มันจะช่วยให้เราอบอุ่น เครื่องดื่ม" "ขอบคุณค่ะคุณ เพื่อนของฉัน ผมดื่มกับคนตายที่นอนนอนรอบตัวเรา" " และ ฉัน Fortunato — ฉันดื่มเพื่อชีวิตของคุณยาว" "ตื่นเต้น ดีไวน์ แน่นอน แต่ Amontillado " "ได้มากขึ้นบน มา" เราเดินในบางครั้ง ตอนนี้เรามีใต้เตียงของแม่ และน้ำตกหยดเราจากข้างต้น ลึกลงในพื้นดินเราไป อดีตยังกระดูกเพิ่มมากขึ้น "Vaults ของคุณได้มากมาย และขนาดใหญ่ ดูเหมือน จะไม่สิ้นสุดไป" "เราเป็นครอบครัวที่ดี และเก่า ไม่ไกลตอนนี้ แต่สามารถดูคุณสะทกเย็น มา ให้เราไปกลับก่อนที่จะสายเกินไป" "มันคืออะไร ให้เราไป แต่ก่อน อื่น เครื่องดื่มของคุณ Medoc ! " ผมเอาค่าจากกระดูกขวดอื่น คุณภาพดี Grâve เดไวน์อื่นได้ อีก ผมยากจนออกจากคอของการ 71Edgar Allan ท่าโพธิ์: Storytellerขวด Fortunato เอามัน และดื่มโดยไม่หยุดสำหรับลมทั้งหมด เขาหัวเราะ และโยนขวดเปล่าบ่าของเขา เราไปบน ลึก และลึกเข้าไปในแผ่นดิน สุดท้าย เรามาที่เพดานซึ่งอากาศเป็นเพื่อเก่าและหนักที่ไฟของเราเกือบตาย กับสามกำแพง มีกองกระดูกสูงกว่าหัวของเรา จากผนังสี่ คนได้ดึงลงกระดูกทั้งหมด และพวกเขาได้กระจายรอบบนพื้นดิน กลางผนังมีการเปิดเข้าไปในเพดานอีก ถ้าฉันสามารถโทรได้ที่ตัวน้อยห้องประมาณสามฟุต หก หรือเจ็ดฟุตสูง และบางทีสี่ฟุตลึก มันไม่มากกว่าหลุมในผนัง "ไป ผมพูด "ไปใน Amontillado ได้มี" Fortunato ต่อไปข้างหน้า uncertainly ฉัน fol lowed เขาทันที เร็ว ๆ นี้ แน่นอน เขาถึงผนังด้านหลัง เขายืนมีครู่ หันหน้าเข้าหาผนัง ประหลาดใจ และสงสัยว่า ผนังที่มีวงแหวนเหล็กหนักทั้งสอง ห่วงโซ่สั้นถูกแขวนจากหนึ่งเหล่านี้และล็อคกัน ก่อน Fortunato สามารถคาดเดาสิ่งเกิดขึ้น ฉันปิดล็อค และ chained เขาอย่างใกล้ชิดกับผนัง ผมถอย "Fortunato ผมพูด "เอามือของคุณกับผนัง คุณต้องรู้สึกว่ารันน้ำมัน อีกครั้งผมขอให้คุณ กรุณา จะคุณไม่กลับไป ไม่ใช่ ถ้า ไม่ได้ แล้ว ฉันต้องทำให้คุณ แต่ก่อน ต้องทำทุกอย่างที่ฉันสามารถให้คุณ" "แต่... แต่ Amontillado " "อา ใช่ ถูกต้อง Amontillado " ฉันพูดคำเหล่านี้ เริ่มค้นหากระดูก พบหินซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้นำลงมาจากผนังทิ้งพวกเขาไปข้างหนึ่ง อย่างรวดเร็วเริ่มสร้างกำแพงอีก ครอบคลุมหลุมที่ Fortunato ยืนตะลึงงัน "Montresor จะทำอะไร?"ฉันยังคงทำงาน ฉันสามารถได้ยินเขาดึงในโซ่ สั่นอาละวาด เพียงไม่กี่หินยังคงวางที่ "Montresor Ha-ha ดีมากตลก จริงอยู่ หลายครั้งจะเราหัวเราะเลย — ha-ha — เราดื่มไวน์ของเราร่วมกัน — ha-ha " "แน่นอน ขณะที่เราดื่ม Amontillado " "แต่มันไม่สาย ควรเราไม่สามารถกลับไป พวกเขาจะถูกคาดหวังว่าเรา เราไปกันเถิด" "ใช่ เราไปกันเถิด" ผมกล่าวมานี้ ฉันยกหินสุดท้ายจากพื้นดิน "Montresor ความรักของพระเจ้า!!" "ใช่ ความรักของพระเจ้า" ผมได้ยินคำตอบไม่ "Fortunato" ข้า "Fortunato" ผมได้ยินเท่านั้นนุ่ม ต่ำเสียง ร้องครึ่งของความกลัว หัวใจโตป่วย ก็ต้องได้รับความหนาว ฉันรีบบังคับหินสุดท้ายในตำแหน่ง และฉันใส่กระดูกเก่าอีกครั้งในกองกำแพง ในครึ่งศตวรรษนี้ มือมนุษย์ไม่มีใครแตะต้องพวกเขา เขาอาจพักผ่อนในสันติสุข
การแปล กรุณารอสักครู่..
ถังของ Amontillado
Fortunato ได้ทำให้ฉันเจ็บเป็นพัน ๆ ครั้งและฉันได้รับความเดือดร้อนอย่างเงียบ ๆ แต่แล้วผมได้เรียนรู้ว่าเขาได้หัวเราะเยาะความภาคภูมิใจที่ชื่อของฉัน Montresor ชื่อของครอบครัวเก่าและได้รับเกียรติจาก ฉันสัญญากับตัวเองว่าผมจะทำให้เขาจ่ายเงินสำหรับการนี้ - ที่ฉันจะต้องแก้แค้น คุณไม่ต้องคิดว่า แต่ที่ผมพูดถึงนี้กับทุกคน ฉันจะทำให้เขาจ่ายใช่; แต่ผมจะทำหน้าที่เพียง แต่มีการดูแลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ฉันจะต้องไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเป็นผลมาจากการแก้แค้นของฉัน ผิดไม่ได้ทำถูกต้องในลักษณะที่ และยังจะไม่ได้ทำผิดที่ถูกต้องเว้นแต่ Fortunato รู้ว่าเขาเป็นคนจ่ายเงินและรู้ว่าผู้ที่ถูกบังคับให้เขาจ่าย ฉันให้ Fortunato สาเหตุที่จะสงสัยฉันไม่มี ฉันยังคงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและเขาไม่เข้าใจว่าตอนนี้ผมก็ยิ้มที่ความคิดของสิ่งที่ฉันวางแผนไว้สำหรับเขาที่คิดว่าการแก้แค้นของฉัน Fortunato เป็นคนดีคนที่จะกลัว แต่เขาก็มีจุดอ่อนที่ดี: เขาชอบที่จะดื่มไวน์ที่ดีและแน่นอนเขาดื่มมากของมัน ดังนั้นเขารู้มากเกี่ยวกับไวน์ชั้นดีและเชื่ออย่างภาคภูมิใจว่าเขาเป็นผู้พิพากษาได้รับการฝึกฝนของพวกเขา ฉันเกินไปรู้ว่าไวน์เก่าดีและ
69
เอ็ดการ์อัลลันโป:
เล่าผมซื้อที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถหา และไวน์ที่ฉันคิดว่าไวน์จะให้ฉันแก้แค้นของฉัน! มันเป็นสีเข้มเกือบเย็นวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิเมื่อผมได้พบกับจูในถนนคนเดียว เขาพูดกับผมมากขึ้นอย่างอบอุ่นกว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับการอยู่แล้วเขาได้ดื่มไวน์มากขึ้นกว่าที่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา ผมแสดงความยินดีที่จะได้เห็นเขาและฉันจับมือของเขาราวกับว่าเขาได้เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน "Fortunato! คุณเป็นอย่างไร? "" Montresor! เย็นดีเพื่อนของฉัน. "" Fortunato รักของฉัน! แน่นอนผมดีใจที่ผมได้พบคุณ ฉันเป็นเพียงความคิดของคุณ เพราะเราได้รับการชิมไวน์ใหม่ของฉัน ผมได้ซื้อถังที่เต็มไปด้วยไวน์รสเลิศที่พวกเขาบอกฉันเป็น Amontillado แต่ ... . "" Amontillado! ค่อนข้างเป็นไปไม่ได้. "" ฉันรู้ว่า มันดูเหมือนจะไม่เป็นไปได้ ขณะที่ผมไม่สามารถหาคุณผมก็จะไปพูดคุยกับ Luchresi ถ้าใครเข้าใจไวน์มันเป็น Luchresi เขาจะบอกฉัน ... . "" Luchresi? เขาไม่ได้รู้ว่าไวน์จากอีกหนึ่ง "" แต่พวกเขาบอกว่าเขารู้มากเกี่ยวกับไวน์ที่คุณรู้ว่า. "" โฮ! - มา ให้เราไป. "" ไปที่ไหน "" เพื่อห้องใต้ดินของคุณ เพื่อลิ้มรสไวน์. "" ไม่มีเพื่อนของฉันไม่มี ฉันจะเห็นว่าคุณไม่ดี และห้องใต้ดินมีอากาศหนาวเย็นและเปียก. "" ฉันไม่สนใจ ให้เราไป ฉันดีพอ เย็นอะไร Amontillado! ใครบางคนกำลังเล่นเกมกับคุณ และ Luchresi! ฮา! Luchresi รู้อะไรเกี่ยวกับไวน์อะไรเลย. "ในขณะที่เขาพูด Fortunato เอาแขนของฉันและฉันอนุญาตให้เขารีบฉันไปที่วังหินที่ดีของฉันที่ครอบครัวของฉัน Montresors ที่เคยอาศัยอยู่มานานหลายศตวรรษ มีอยู่คนหนึ่งที่บ้านไม่ได้ ผมได้บอกกับคนรับใช้ที่พวกเขาจะต้องไม่ปล่อยให้พระราชวังที่ผมจะไม่กลับมาจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นและพวกเขาจะต้องดูแลสถานที่ นี้ผมรู้ก็เพียงพอที่จะทำให้แน่ใจว่าพวกเขาทุกคนจะปล่อยให้เร็วที่สุดเท่าที่หลังของฉันก็หัน ผมเอาลงมาจากสถานที่ของพวกเขาบนผนังสองไฟเผาไหม้สดใส ฉันให้หนึ่งในจำนวนนี้จะ Fortunato และนำเขาไปสู่ประตูกว้าง มีเราจะได้เห็นขั้นตอนหินลงไปในความมืด.
70
เอ็ดการ์อัลลันโปถามเขาจะต้องระมัดระวังในขณะที่เขาตามผมไปลงก่อนที่เขาลงใต้พื้นดินลึกลงไปใต้กำแพงของพระราชวังเก่าของฉัน
ในที่สุดเรามาที่ด้านล่างของขั้นตอนและช่วงเวลาที่ยืนอยู่ที่นั่นด้วยกัน แผ่นดินที่เกิดขึ้นบนพื้นเย็นและยาก เราได้เข้ามาในสถานที่พำนักสุดท้ายของการตายของครอบครัว Montresor ที่นี่ด้วยเราเก็บไวน์ที่ดีที่สุดของเราที่นี่ในเย็นมืดยังคงอากาศใต้พื้นดิน ขั้นตอน Fortunato ก็ไม่แน่ใจเพราะไวน์ที่เขาได้รับการดื่ม เขามองความไม่แน่นอนอยู่รอบ ๆ เขาพยายามที่จะมองผ่านความมืดทึบที่ผลักดันในรอบตัวเรา นี่คือไฟเผาไหม้สดใสของเราดูเหมือนอ่อนแอแน่นอน แต่ดวงตาของเราก็กลายเป็นที่ใช้ในความมืด เราจะได้เห็นกระดูกของคนตายนอนอยู่ในกองขนาดใหญ่ตามแนวผนัง หินของผนังเปียกและเย็น จากแถวยาวของขวดที่ได้รับการนอนอยู่บนพื้นในหมู่กระดูกผมเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งที่มีไวน์ที่ดีมาก เพราะผมไม่ได้มีอะไรที่จะเปิดขวดที่มีผมหลงผนังหินกับมันและหยุดปลายขนาดเล็ก ผมเสนอขวดเพื่อ Fortunato "ที่นี่ Fortunato เครื่องดื่มบางส่วนของ Medoc นี้ดี มันจะช่วยให้เราอบอุ่น เครื่องดื่ม "" ขอบคุณเพื่อนของฉัน ฉันดื่มเพื่อผู้ที่ตายไปนอนหลับอยู่รอบตัวเรา "" และผม Fortunato - ฉันเครื่องดื่มเพื่อชีวิตที่ยาวนานของคุณ. "." อ่า! ไวน์ที่ดีมากแน่นอน! แต่ Amontillado ได้หรือไม่ "" มันเป็นเรื่องที่ไกลออกไปใน มา. "เราเดินในบางครั้ง ตอนนี้เราอยู่ใต้เตียงของแม่น้ำและน้ำลดลงในหยดพวกเราจากด้านบน ลึกลงไปในพื้นดินที่เราเดินผ่านมายังคงกระดูกมากขึ้น "ห้องใต้ดินของคุณเป็นจำนวนมากและมีขนาดใหญ่ ดูเหมือนจะสิ้นไปพวกเขาไม่. "" เราเป็นครอบครัวที่ดีและคนเก่า มันอยู่ไม่ไกลในขณะนี้ แต่ผมสามารถมองเห็นคุณจะตัวสั่นด้วยความหนาวเย็น มา! ขอให้เรากลับไปก่อนที่มันจะสายเกินไป. "" มันคืออะไร ให้เราไปใน แต่ก่อนดื่ม Medoc คุณอีก! "ผมหยิบขึ้นมาจากบรรดากระดูกขวดอีก มันเป็นอีกไวน์ที่มีคุณภาพดีเดหลุมฝังศพ อีกครั้งฉันหยุดคอของ
71
เอ็ดการ์อัลลันโป:
เล่าขวด Fortunato เอามันและดื่มมันทั้งหมดโดยไม่มีการหยุดหายใจ เขาหัวเราะและโยนขวดเปล่าข้ามไหล่ของเขา เราไปในลึกและลึกลงไปในดิน สุดท้ายเรามาถึงที่หลุมฝังศพที่อยู่ในอากาศเป็นที่เก่าและหนักว่าไฟของเราเกือบตาย กับสามของผนังมีกองกระดูกสูงกว่าหัวของเรา จากคนที่สี่ได้ดึงลงกระดูกทั้งหมดและพวกเขาก็กระจายไปรอบ ๆ ตัวเราอยู่บนพื้นดิน ในช่วงกลางของผนังที่ถูกเปิดเข้ามาในหลุมฝังศพอีกถ้าผมสามารถเรียกมันว่า - ห้องเล็ก ๆ ประมาณสามฟุตกว้างหกหรือเจ็ดฟุตสูงและอาจสี่ฟุตลึก มันแทบจะไม่มากกว่าหลุมในผนัง "ไป" ผมพูด "เข้าไป; Amontillado อยู่ในมี. "Fortunato ยังคงก้าวไปข้างหน้าไม่แน่นอน ฉัน FOL lowed เขาทันที เร็ว ๆ นี้แน่นอนเขาไปถึงผนังด้านหลัง เขายืนอยู่ที่นั่นสักครู่หันหน้าไปทางผนังแปลกใจและสงสัย ในผนังที่มีสองวงเหล็กหนัก ห่วงโซ่สั้นถูกแขวนจากหนึ่งในเหล่านี้และล็อคจากที่อื่น ๆ ก่อน Fortunato สามารถคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นผมปิดล็อคและถูกล่ามโซ่เขาแน่นกับผนัง ฉันเดินกลับ "จู" ผมพูด "ใส่มือของคุณกับผนัง คุณจะต้องรู้สึกว่าน้ำไหลมากกว่านั้น อีกครั้งฉันขอให้คุณกรุณาคุณจะไม่กลับไป? ไม่ได้หรือไม่ ถ้าไม่เช่นนั้นก็ต้องปล่อยให้คุณ แต่แรกที่ผมต้องทำทุกอย่างที่ฉันสามารถให้คุณ "" แต่ ... แต่ Amontillado ได้หรือไม่ "" อาใช่ใช่แน่นอน. Amontillado. "ขณะที่ผมพูดคำเหล่านี้ผมเริ่มที่จะค้นหาในหมู่กระดูก ขว้างปาพวกเขาไปอีกด้านหนึ่งผมพบว่าหินซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้นำตัวลงจากผนัง ได้อย่างรวดเร็วผมเริ่มที่จะสร้างกำแพงอีกครั้งครอบคลุมหลุมที่ Fortunato ยืนสั่น "Montresor! คุณกำลังทำอะไร !?
"ผมยังคงทำงาน ผมได้ยินเขาดึงที่ห่วงโซ่, เขย่าอย่างรุนแรง เพียงไม่กี่ก้อนหินยังคงที่จะใส่ในสถานที่ของพวกเขา "Montresor! ฮ่า นี้เป็นเรื่องตลกที่ดีมากแน่นอน หลายครั้งที่เราจะหัวเราะเกี่ยวกับมัน - ฮ่า - ในขณะที่เราดื่มไวน์ของเราด้วยกัน. - ฮ่า "" แน่นอน ในขณะที่เราดื่ม Amontillado ได้. "" แต่มันก็ไม่สาย? เราไม่ควรที่จะไปกลับมา? พวกเขาจะคาดหวังให้เรา ให้เราไป. "" ใช่ ขอให้เราไป. "ที่ผมกล่าวนี้ผมยกหินที่ผ่านมาจากพื้นดิน "Montresor! สำหรับความรักของพระเจ้า !! "" ใช่ สำหรับความรักของพระเจ้า! "ผมได้ยินไม่มีคำตอบ "Fortunato!" ฉันร้องไห้ "Fortunato." ผมได้ยินเพียงนุ่มเสียงต่ำครึ่งเสียงร้องของความกลัว หัวใจของฉันเติบโตป่วย จะต้องได้รับความหนาวเย็น ผมรีบที่จะบังคับให้หินที่ผ่านเข้ามาในตำแหน่งของตน และฉันใส่กระดูกเก่าอีกครั้งในกองกับผนัง สำหรับครึ่งศตวรรษตอนนี้มือของมนุษย์ได้สัมผัสพวกเขา เขาอาจจะอยู่ในความสงบ!
Fortunato ได้ทำให้ฉันเจ็บเป็นพัน ๆ ครั้งและฉันได้รับความเดือดร้อนอย่างเงียบ ๆ แต่แล้วผมได้เรียนรู้ว่าเขาได้หัวเราะเยาะความภาคภูมิใจที่ชื่อของฉัน Montresor ชื่อของครอบครัวเก่าและได้รับเกียรติจาก ฉันสัญญากับตัวเองว่าผมจะทำให้เขาจ่ายเงินสำหรับการนี้ - ที่ฉันจะต้องแก้แค้น คุณไม่ต้องคิดว่า แต่ที่ผมพูดถึงนี้กับทุกคน ฉันจะทำให้เขาจ่ายใช่; แต่ผมจะทำหน้าที่เพียง แต่มีการดูแลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ฉันจะต้องไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเป็นผลมาจากการแก้แค้นของฉัน ผิดไม่ได้ทำถูกต้องในลักษณะที่ และยังจะไม่ได้ทำผิดที่ถูกต้องเว้นแต่ Fortunato รู้ว่าเขาเป็นคนจ่ายเงินและรู้ว่าผู้ที่ถูกบังคับให้เขาจ่าย ฉันให้ Fortunato สาเหตุที่จะสงสัยฉันไม่มี ฉันยังคงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและเขาไม่เข้าใจว่าตอนนี้ผมก็ยิ้มที่ความคิดของสิ่งที่ฉันวางแผนไว้สำหรับเขาที่คิดว่าการแก้แค้นของฉัน Fortunato เป็นคนดีคนที่จะกลัว แต่เขาก็มีจุดอ่อนที่ดี: เขาชอบที่จะดื่มไวน์ที่ดีและแน่นอนเขาดื่มมากของมัน ดังนั้นเขารู้มากเกี่ยวกับไวน์ชั้นดีและเชื่ออย่างภาคภูมิใจว่าเขาเป็นผู้พิพากษาได้รับการฝึกฝนของพวกเขา ฉันเกินไปรู้ว่าไวน์เก่าดีและ
69
เอ็ดการ์อัลลันโป:
เล่าผมซื้อที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถหา และไวน์ที่ฉันคิดว่าไวน์จะให้ฉันแก้แค้นของฉัน! มันเป็นสีเข้มเกือบเย็นวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิเมื่อผมได้พบกับจูในถนนคนเดียว เขาพูดกับผมมากขึ้นอย่างอบอุ่นกว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับการอยู่แล้วเขาได้ดื่มไวน์มากขึ้นกว่าที่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา ผมแสดงความยินดีที่จะได้เห็นเขาและฉันจับมือของเขาราวกับว่าเขาได้เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน "Fortunato! คุณเป็นอย่างไร? "" Montresor! เย็นดีเพื่อนของฉัน. "" Fortunato รักของฉัน! แน่นอนผมดีใจที่ผมได้พบคุณ ฉันเป็นเพียงความคิดของคุณ เพราะเราได้รับการชิมไวน์ใหม่ของฉัน ผมได้ซื้อถังที่เต็มไปด้วยไวน์รสเลิศที่พวกเขาบอกฉันเป็น Amontillado แต่ ... . "" Amontillado! ค่อนข้างเป็นไปไม่ได้. "" ฉันรู้ว่า มันดูเหมือนจะไม่เป็นไปได้ ขณะที่ผมไม่สามารถหาคุณผมก็จะไปพูดคุยกับ Luchresi ถ้าใครเข้าใจไวน์มันเป็น Luchresi เขาจะบอกฉัน ... . "" Luchresi? เขาไม่ได้รู้ว่าไวน์จากอีกหนึ่ง "" แต่พวกเขาบอกว่าเขารู้มากเกี่ยวกับไวน์ที่คุณรู้ว่า. "" โฮ! - มา ให้เราไป. "" ไปที่ไหน "" เพื่อห้องใต้ดินของคุณ เพื่อลิ้มรสไวน์. "" ไม่มีเพื่อนของฉันไม่มี ฉันจะเห็นว่าคุณไม่ดี และห้องใต้ดินมีอากาศหนาวเย็นและเปียก. "" ฉันไม่สนใจ ให้เราไป ฉันดีพอ เย็นอะไร Amontillado! ใครบางคนกำลังเล่นเกมกับคุณ และ Luchresi! ฮา! Luchresi รู้อะไรเกี่ยวกับไวน์อะไรเลย. "ในขณะที่เขาพูด Fortunato เอาแขนของฉันและฉันอนุญาตให้เขารีบฉันไปที่วังหินที่ดีของฉันที่ครอบครัวของฉัน Montresors ที่เคยอาศัยอยู่มานานหลายศตวรรษ มีอยู่คนหนึ่งที่บ้านไม่ได้ ผมได้บอกกับคนรับใช้ที่พวกเขาจะต้องไม่ปล่อยให้พระราชวังที่ผมจะไม่กลับมาจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นและพวกเขาจะต้องดูแลสถานที่ นี้ผมรู้ก็เพียงพอที่จะทำให้แน่ใจว่าพวกเขาทุกคนจะปล่อยให้เร็วที่สุดเท่าที่หลังของฉันก็หัน ผมเอาลงมาจากสถานที่ของพวกเขาบนผนังสองไฟเผาไหม้สดใส ฉันให้หนึ่งในจำนวนนี้จะ Fortunato และนำเขาไปสู่ประตูกว้าง มีเราจะได้เห็นขั้นตอนหินลงไปในความมืด.
70
เอ็ดการ์อัลลันโปถามเขาจะต้องระมัดระวังในขณะที่เขาตามผมไปลงก่อนที่เขาลงใต้พื้นดินลึกลงไปใต้กำแพงของพระราชวังเก่าของฉัน
ในที่สุดเรามาที่ด้านล่างของขั้นตอนและช่วงเวลาที่ยืนอยู่ที่นั่นด้วยกัน แผ่นดินที่เกิดขึ้นบนพื้นเย็นและยาก เราได้เข้ามาในสถานที่พำนักสุดท้ายของการตายของครอบครัว Montresor ที่นี่ด้วยเราเก็บไวน์ที่ดีที่สุดของเราที่นี่ในเย็นมืดยังคงอากาศใต้พื้นดิน ขั้นตอน Fortunato ก็ไม่แน่ใจเพราะไวน์ที่เขาได้รับการดื่ม เขามองความไม่แน่นอนอยู่รอบ ๆ เขาพยายามที่จะมองผ่านความมืดทึบที่ผลักดันในรอบตัวเรา นี่คือไฟเผาไหม้สดใสของเราดูเหมือนอ่อนแอแน่นอน แต่ดวงตาของเราก็กลายเป็นที่ใช้ในความมืด เราจะได้เห็นกระดูกของคนตายนอนอยู่ในกองขนาดใหญ่ตามแนวผนัง หินของผนังเปียกและเย็น จากแถวยาวของขวดที่ได้รับการนอนอยู่บนพื้นในหมู่กระดูกผมเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งที่มีไวน์ที่ดีมาก เพราะผมไม่ได้มีอะไรที่จะเปิดขวดที่มีผมหลงผนังหินกับมันและหยุดปลายขนาดเล็ก ผมเสนอขวดเพื่อ Fortunato "ที่นี่ Fortunato เครื่องดื่มบางส่วนของ Medoc นี้ดี มันจะช่วยให้เราอบอุ่น เครื่องดื่ม "" ขอบคุณเพื่อนของฉัน ฉันดื่มเพื่อผู้ที่ตายไปนอนหลับอยู่รอบตัวเรา "" และผม Fortunato - ฉันเครื่องดื่มเพื่อชีวิตที่ยาวนานของคุณ. "." อ่า! ไวน์ที่ดีมากแน่นอน! แต่ Amontillado ได้หรือไม่ "" มันเป็นเรื่องที่ไกลออกไปใน มา. "เราเดินในบางครั้ง ตอนนี้เราอยู่ใต้เตียงของแม่น้ำและน้ำลดลงในหยดพวกเราจากด้านบน ลึกลงไปในพื้นดินที่เราเดินผ่านมายังคงกระดูกมากขึ้น "ห้องใต้ดินของคุณเป็นจำนวนมากและมีขนาดใหญ่ ดูเหมือนจะสิ้นไปพวกเขาไม่. "" เราเป็นครอบครัวที่ดีและคนเก่า มันอยู่ไม่ไกลในขณะนี้ แต่ผมสามารถมองเห็นคุณจะตัวสั่นด้วยความหนาวเย็น มา! ขอให้เรากลับไปก่อนที่มันจะสายเกินไป. "" มันคืออะไร ให้เราไปใน แต่ก่อนดื่ม Medoc คุณอีก! "ผมหยิบขึ้นมาจากบรรดากระดูกขวดอีก มันเป็นอีกไวน์ที่มีคุณภาพดีเดหลุมฝังศพ อีกครั้งฉันหยุดคอของ
71
เอ็ดการ์อัลลันโป:
เล่าขวด Fortunato เอามันและดื่มมันทั้งหมดโดยไม่มีการหยุดหายใจ เขาหัวเราะและโยนขวดเปล่าข้ามไหล่ของเขา เราไปในลึกและลึกลงไปในดิน สุดท้ายเรามาถึงที่หลุมฝังศพที่อยู่ในอากาศเป็นที่เก่าและหนักว่าไฟของเราเกือบตาย กับสามของผนังมีกองกระดูกสูงกว่าหัวของเรา จากคนที่สี่ได้ดึงลงกระดูกทั้งหมดและพวกเขาก็กระจายไปรอบ ๆ ตัวเราอยู่บนพื้นดิน ในช่วงกลางของผนังที่ถูกเปิดเข้ามาในหลุมฝังศพอีกถ้าผมสามารถเรียกมันว่า - ห้องเล็ก ๆ ประมาณสามฟุตกว้างหกหรือเจ็ดฟุตสูงและอาจสี่ฟุตลึก มันแทบจะไม่มากกว่าหลุมในผนัง "ไป" ผมพูด "เข้าไป; Amontillado อยู่ในมี. "Fortunato ยังคงก้าวไปข้างหน้าไม่แน่นอน ฉัน FOL lowed เขาทันที เร็ว ๆ นี้แน่นอนเขาไปถึงผนังด้านหลัง เขายืนอยู่ที่นั่นสักครู่หันหน้าไปทางผนังแปลกใจและสงสัย ในผนังที่มีสองวงเหล็กหนัก ห่วงโซ่สั้นถูกแขวนจากหนึ่งในเหล่านี้และล็อคจากที่อื่น ๆ ก่อน Fortunato สามารถคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นผมปิดล็อคและถูกล่ามโซ่เขาแน่นกับผนัง ฉันเดินกลับ "จู" ผมพูด "ใส่มือของคุณกับผนัง คุณจะต้องรู้สึกว่าน้ำไหลมากกว่านั้น อีกครั้งฉันขอให้คุณกรุณาคุณจะไม่กลับไป? ไม่ได้หรือไม่ ถ้าไม่เช่นนั้นก็ต้องปล่อยให้คุณ แต่แรกที่ผมต้องทำทุกอย่างที่ฉันสามารถให้คุณ "" แต่ ... แต่ Amontillado ได้หรือไม่ "" อาใช่ใช่แน่นอน. Amontillado. "ขณะที่ผมพูดคำเหล่านี้ผมเริ่มที่จะค้นหาในหมู่กระดูก ขว้างปาพวกเขาไปอีกด้านหนึ่งผมพบว่าหินซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้นำตัวลงจากผนัง ได้อย่างรวดเร็วผมเริ่มที่จะสร้างกำแพงอีกครั้งครอบคลุมหลุมที่ Fortunato ยืนสั่น "Montresor! คุณกำลังทำอะไร !?
"ผมยังคงทำงาน ผมได้ยินเขาดึงที่ห่วงโซ่, เขย่าอย่างรุนแรง เพียงไม่กี่ก้อนหินยังคงที่จะใส่ในสถานที่ของพวกเขา "Montresor! ฮ่า นี้เป็นเรื่องตลกที่ดีมากแน่นอน หลายครั้งที่เราจะหัวเราะเกี่ยวกับมัน - ฮ่า - ในขณะที่เราดื่มไวน์ของเราด้วยกัน. - ฮ่า "" แน่นอน ในขณะที่เราดื่ม Amontillado ได้. "" แต่มันก็ไม่สาย? เราไม่ควรที่จะไปกลับมา? พวกเขาจะคาดหวังให้เรา ให้เราไป. "" ใช่ ขอให้เราไป. "ที่ผมกล่าวนี้ผมยกหินที่ผ่านมาจากพื้นดิน "Montresor! สำหรับความรักของพระเจ้า !! "" ใช่ สำหรับความรักของพระเจ้า! "ผมได้ยินไม่มีคำตอบ "Fortunato!" ฉันร้องไห้ "Fortunato." ผมได้ยินเพียงนุ่มเสียงต่ำครึ่งเสียงร้องของความกลัว หัวใจของฉันเติบโตป่วย จะต้องได้รับความหนาวเย็น ผมรีบที่จะบังคับให้หินที่ผ่านเข้ามาในตำแหน่งของตน และฉันใส่กระดูกเก่าอีกครั้งในกองกับผนัง สำหรับครึ่งศตวรรษตอนนี้มือของมนุษย์ได้สัมผัสพวกเขา เขาอาจจะอยู่ในความสงบ!
การแปล กรุณารอสักครู่..
ถังของ amontillado
ฟอร์ตูนาโตได้เจ็บพันครั้งและฉันได้รับความเดือดร้อนอย่างเงียบๆ แต่แล้วผมได้เรียนรู้ว่าเขาหัวเราะที่ชื่อภาคภูมิใจของฉันมันทรีเซอร์ ชื่อเก่าและเกียรติของครอบครัว ฉันสัญญากับตัวเองว่าฉันจะให้เขาชดใช้ที่ฉันต้องแก้แค้น คุณคงไม่คิดว่า ผมพูดเรื่องนี้กับใคร ผมจะให้เขาจ่าย ค่ะแต่ผมจะทำเฉพาะกับการดูแลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ฉันต้องไม่ประสบผลของการแก้แค้นของฉัน ผิดไม่ได้อยู่ในลักษณะที่ และยังผิดจะไม่ทำให้สิทธิยกเว้นฟอร์ตูนาโตรู้ว่าเขาจ่าย และรู้ว่าใครคือบังคับให้เขาจ่าย ฉันให้ฟอร์ตูนาโตไม่เกิดสงสัยในตัวฉัน ฉันยังคงยิ้มอยู่ในใบหน้าของเขาเขาไม่เข้าใจว่าผมกำลังยิ้ม เมื่อคิดว่าสิ่งที่ฉันวางแผนไว้สำหรับเขา ที่คิดจะแก้แค้น ฟอร์ตูนาโตเป็นคนที่เข้มแข็ง เป็นคนที่น่ากลัว แต่เขาก็มีจุดอ่อนที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง เขาชอบดื่มไวน์ดี และแน่นอน เขาดื่มมากที่สุด เขารู้มากเกี่ยวกับไวน์และภูมิใจ เชื่อว่าเขาเป็นผู้พิพากษาการฝึกอบรมของพวกเขา ฉันก็รู้ว่าเก่า ไวน์ดีและ
0
Edgar Allan Poe : storyteller
ผมซื้อที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถหา และไวน์ ฉันคิดว่าไวน์จะให้ฉันแก้แค้น มันมืดแล้ว เย็นวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ เมื่อฉันเจอฟอร์ตูนาโตในถนนคนเดียว เขาคุยกับฉันอบอุ่นมากกว่าที่เป็นปกติ สำหรับแล้วเขาเมาไวน์มากกว่าดีสำหรับเขา ผมก็ยินดีที่เห็นเขา ฉันจับมือของเขา ว่าเขาเคยเป็นเพื่อนสนิทของฉัน" ฟอร์ตูนาโต ! คุณเป็นอย่างไร ? " มันทรีเซอร์ ! สวัสดีเพื่อนฉัน " " ที่รักฟอร์ตูนาโต ! ฉันแน่นอนดีใจที่ฉันได้พบคุณ ผมแค่คิดถึงคุณ สำหรับผมได้ชิมไวน์ใหม่ของฉัน ผมได้ซื้อถังเต็มของไวน์ที่พวกเขาบอกฉัน amontillado . แต่ . . . . . . . " " amontillado ! เป็นไปไม่ได้ " ผมรู้ มันไม่น่าเป็นไปได้ในขณะที่ฉันไม่สามารถหาคุณ ฉันแค่จะพูดกับ luchresi . ถ้าใครเข้าใจไวน์มันเป็น luchresi . เขาจะบอกฉัน . . . . . . . " " luchresi ? เขาไม่ได้รู้ว่าไวน์หนึ่งจากอีก " แต่เขาบอกว่าเขารู้ว่ามากเกี่ยวกับไวน์ที่คุณรู้ " " โฮ ! - มา ปล่อยพวกเราไปเถอะ " " ไปไหน ? " " ห้องใต้ดินของคุณ ชิมไวน์ " " ไม่ ไม่ เพื่อน ผม จะ เห็น ว่า คุณไม่ได้เป็นอย่างดีและมันเป็นเย็นและเปียก . " " ฉันไม่ดูแล ปล่อยพวกเราไป ผมดีพอ เย็นก็ไม่มีอะไร amontillado ! มีคนเล่นเกมส์กับคุณ และ luchresi ! ฮ่าๆๆๆ luchresi รู้อะไรเกี่ยวกับไวน์ ไม่มีอะไรเลย " เขาพูด ฟอร์ตูนาโตก็จับแขนของฉัน ฉันอนุญาตให้เขารีบฉันไปที่วังหินของฉันที่ดีที่ครอบครัวของฉัน , montresors ได้อาศัยอยู่มานานหลายศตวรรษ ไม่มีใครอยู่ที่บ้านฉันบอกคนรับใช้ว่า พวกเขาไม่ต้องออกจากวัง ข้าจะไม่กลับจนกว่าจะเช้าต่อไป และพวกเขาก็ต้องดูแลสถานที่ นี่ ผมรู้ว่ามันเพียงพอที่จะทำให้แน่ใจว่า พวกเขาจะออกไปทันทีที่กลับของฉันถูกเปลี่ยน ผมเอาลงจากสถานที่ของพวกเขาบนผนังอ๋อยไหม้ไฟ ฉันให้นี่กับฟอร์ตูนาโตและนำเขาไปที่ประตูกว้างเราอาจจะเห็นบันไดหินลงไปสู่ความมืดมิด 70
ถามเอ็ดการ์ อัลเลน โพ เขาระวังเขาตามฉันลงมาก่อนเขาลงใต้พื้นดินลึกลงไปในผนังเก่าของข้า เราเดินมาถึงด้านล่างของขั้นตอน และก็มีช่วงเวลาด้วยกัน โลกซึ่งเกิดขึ้นพื้นก็เย็นมากแล้วเราอยู่ในช่วงพัก ความตายของครอบครัวมันทรีเซอร์ . ที่นี่เราเก็บไวน์ที่ดีที่สุดของเรา ที่นี่ ใน เย็น มืด ลมนิ่งใต้พื้นดิน ฟอร์ตูนาโตขั้นก็ไม่แน่ใจ เพราะไวน์ที่เขาดื่ม เขาดูไม่แน่ใจรอบเขา พยายามมองผ่านความมืดทึบที่ผลักดันในรอบตัวเรา ที่นี่เราเผาไฟสว่างเหมือนอ่อนแอจริงๆแต่ตาของเราก็กลายเป็นชินกับความมืด เราอาจจะเห็นกระดูกของผู้ตายนอนอยู่ในกองใหญ่ตามแนวผนัง ก้อนหินของกำแพงมีเปียกและเย็น จากแถวยาวของขวดซึ่งนอนอยู่บนพื้น ของกระดูก ผมเลือกหนึ่งซึ่งมีไวน์ที่ดีมาก เนื่องจากผมไม่ได้มีอะไรที่จะเปิดขวดด้วยฉันกระแทกกำแพงหิน กับ มัน และเลิกปลายเล็ก ฉันยื่นขวดฟอร์ตูนาโต . " เอ้า ฟอร์ตูนาโต . ดื่มดีเมด็อก . มันจะช่วยให้เราอบอุ่น ดื่ม ! " ขอบคุณ คุณ , เพื่อนของฉัน ฉันดื่มไปตายที่กำลังนอนหลับอยู่รอบตัวเรา " และผม ฟอร์ตูนาโต - ฉันดื่มของชีวิตของคุณ . " " อ้า ! เป็นไวน์ที่ดีมากจริงๆ แต่ amontillado ? " มันเป็นไกลบน มา
ฟอร์ตูนาโตได้เจ็บพันครั้งและฉันได้รับความเดือดร้อนอย่างเงียบๆ แต่แล้วผมได้เรียนรู้ว่าเขาหัวเราะที่ชื่อภาคภูมิใจของฉันมันทรีเซอร์ ชื่อเก่าและเกียรติของครอบครัว ฉันสัญญากับตัวเองว่าฉันจะให้เขาชดใช้ที่ฉันต้องแก้แค้น คุณคงไม่คิดว่า ผมพูดเรื่องนี้กับใคร ผมจะให้เขาจ่าย ค่ะแต่ผมจะทำเฉพาะกับการดูแลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ฉันต้องไม่ประสบผลของการแก้แค้นของฉัน ผิดไม่ได้อยู่ในลักษณะที่ และยังผิดจะไม่ทำให้สิทธิยกเว้นฟอร์ตูนาโตรู้ว่าเขาจ่าย และรู้ว่าใครคือบังคับให้เขาจ่าย ฉันให้ฟอร์ตูนาโตไม่เกิดสงสัยในตัวฉัน ฉันยังคงยิ้มอยู่ในใบหน้าของเขาเขาไม่เข้าใจว่าผมกำลังยิ้ม เมื่อคิดว่าสิ่งที่ฉันวางแผนไว้สำหรับเขา ที่คิดจะแก้แค้น ฟอร์ตูนาโตเป็นคนที่เข้มแข็ง เป็นคนที่น่ากลัว แต่เขาก็มีจุดอ่อนที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง เขาชอบดื่มไวน์ดี และแน่นอน เขาดื่มมากที่สุด เขารู้มากเกี่ยวกับไวน์และภูมิใจ เชื่อว่าเขาเป็นผู้พิพากษาการฝึกอบรมของพวกเขา ฉันก็รู้ว่าเก่า ไวน์ดีและ
0
Edgar Allan Poe : storyteller
ผมซื้อที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถหา และไวน์ ฉันคิดว่าไวน์จะให้ฉันแก้แค้น มันมืดแล้ว เย็นวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ เมื่อฉันเจอฟอร์ตูนาโตในถนนคนเดียว เขาคุยกับฉันอบอุ่นมากกว่าที่เป็นปกติ สำหรับแล้วเขาเมาไวน์มากกว่าดีสำหรับเขา ผมก็ยินดีที่เห็นเขา ฉันจับมือของเขา ว่าเขาเคยเป็นเพื่อนสนิทของฉัน" ฟอร์ตูนาโต ! คุณเป็นอย่างไร ? " มันทรีเซอร์ ! สวัสดีเพื่อนฉัน " " ที่รักฟอร์ตูนาโต ! ฉันแน่นอนดีใจที่ฉันได้พบคุณ ผมแค่คิดถึงคุณ สำหรับผมได้ชิมไวน์ใหม่ของฉัน ผมได้ซื้อถังเต็มของไวน์ที่พวกเขาบอกฉัน amontillado . แต่ . . . . . . . " " amontillado ! เป็นไปไม่ได้ " ผมรู้ มันไม่น่าเป็นไปได้ในขณะที่ฉันไม่สามารถหาคุณ ฉันแค่จะพูดกับ luchresi . ถ้าใครเข้าใจไวน์มันเป็น luchresi . เขาจะบอกฉัน . . . . . . . " " luchresi ? เขาไม่ได้รู้ว่าไวน์หนึ่งจากอีก " แต่เขาบอกว่าเขารู้ว่ามากเกี่ยวกับไวน์ที่คุณรู้ " " โฮ ! - มา ปล่อยพวกเราไปเถอะ " " ไปไหน ? " " ห้องใต้ดินของคุณ ชิมไวน์ " " ไม่ ไม่ เพื่อน ผม จะ เห็น ว่า คุณไม่ได้เป็นอย่างดีและมันเป็นเย็นและเปียก . " " ฉันไม่ดูแล ปล่อยพวกเราไป ผมดีพอ เย็นก็ไม่มีอะไร amontillado ! มีคนเล่นเกมส์กับคุณ และ luchresi ! ฮ่าๆๆๆ luchresi รู้อะไรเกี่ยวกับไวน์ ไม่มีอะไรเลย " เขาพูด ฟอร์ตูนาโตก็จับแขนของฉัน ฉันอนุญาตให้เขารีบฉันไปที่วังหินของฉันที่ดีที่ครอบครัวของฉัน , montresors ได้อาศัยอยู่มานานหลายศตวรรษ ไม่มีใครอยู่ที่บ้านฉันบอกคนรับใช้ว่า พวกเขาไม่ต้องออกจากวัง ข้าจะไม่กลับจนกว่าจะเช้าต่อไป และพวกเขาก็ต้องดูแลสถานที่ นี่ ผมรู้ว่ามันเพียงพอที่จะทำให้แน่ใจว่า พวกเขาจะออกไปทันทีที่กลับของฉันถูกเปลี่ยน ผมเอาลงจากสถานที่ของพวกเขาบนผนังอ๋อยไหม้ไฟ ฉันให้นี่กับฟอร์ตูนาโตและนำเขาไปที่ประตูกว้างเราอาจจะเห็นบันไดหินลงไปสู่ความมืดมิด 70
ถามเอ็ดการ์ อัลเลน โพ เขาระวังเขาตามฉันลงมาก่อนเขาลงใต้พื้นดินลึกลงไปในผนังเก่าของข้า เราเดินมาถึงด้านล่างของขั้นตอน และก็มีช่วงเวลาด้วยกัน โลกซึ่งเกิดขึ้นพื้นก็เย็นมากแล้วเราอยู่ในช่วงพัก ความตายของครอบครัวมันทรีเซอร์ . ที่นี่เราเก็บไวน์ที่ดีที่สุดของเรา ที่นี่ ใน เย็น มืด ลมนิ่งใต้พื้นดิน ฟอร์ตูนาโตขั้นก็ไม่แน่ใจ เพราะไวน์ที่เขาดื่ม เขาดูไม่แน่ใจรอบเขา พยายามมองผ่านความมืดทึบที่ผลักดันในรอบตัวเรา ที่นี่เราเผาไฟสว่างเหมือนอ่อนแอจริงๆแต่ตาของเราก็กลายเป็นชินกับความมืด เราอาจจะเห็นกระดูกของผู้ตายนอนอยู่ในกองใหญ่ตามแนวผนัง ก้อนหินของกำแพงมีเปียกและเย็น จากแถวยาวของขวดซึ่งนอนอยู่บนพื้น ของกระดูก ผมเลือกหนึ่งซึ่งมีไวน์ที่ดีมาก เนื่องจากผมไม่ได้มีอะไรที่จะเปิดขวดด้วยฉันกระแทกกำแพงหิน กับ มัน และเลิกปลายเล็ก ฉันยื่นขวดฟอร์ตูนาโต . " เอ้า ฟอร์ตูนาโต . ดื่มดีเมด็อก . มันจะช่วยให้เราอบอุ่น ดื่ม ! " ขอบคุณ คุณ , เพื่อนของฉัน ฉันดื่มไปตายที่กำลังนอนหลับอยู่รอบตัวเรา " และผม ฟอร์ตูนาโต - ฉันดื่มของชีวิตของคุณ . " " อ้า ! เป็นไวน์ที่ดีมากจริงๆ แต่ amontillado ? " มันเป็นไกลบน มา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- สลัดรวมมิตรทะเล
- ทำลายเมืองปอมเปอี
- What time u leave work at tomorrow ??
- และเป็นที่ตั้งร้านค้าร้านอาหารมากมาย มีท
- 你自己接受就可以，
- You know what
- They are going to move to Manchester.
- Commodity Selection
- Findings
- ทำงานฝีมือดี
- can only be crafted at: smithy
- That mark an artist or a period or a cul
- เวลา 10.30 pm ฉันถึงบ้านด้วยความอ่อนเพลี
- Given in table
- ถ้าคุณมาอยู่มาเลเซีย คุณพาลูกสาวมาเรียนท
- ปากเหม็นมาก แต่ไม่กล้าบอก
- คุณดูน่ารักดีนะ
- Performance indicators in agri-food prod
- ทลายเมืองปอมเปอีแห่งอาณาจักรโรมัน
- Get a job
- Earn
- ในตอนเเรกที่ฉันเข้ามาที่นี่ ฉันคิดเพียงว
- ฟิสิกส์นั้นเป็นวิชาที่สนุก มีความน่าสนใจ
- Third, local government laws have not al
