8.1.3 Law of FindsThe law of finds

8.1.3 Law of Finds
The law of finds is primarily focused upon title to found
property. The common law of finds views property that
is abandoned as returned to a state of nature much as
would apply to fish, ocean plants and other species that
belong to no one. Courts have been reluctant to apply this
concept in relation to shipwrecks or salvage claims and
have rarely done so except where the vessels in question
are clearly deemed abandoned by their owners or in relation
to treasure at sea (“R.M.S. Titanic, Inc. v. Wrecked
& Abandoned Vessel,”). The preference has been to apply
salvage law, as it is more applicable to the commercial
realities of maritime trade and to the policy perspective
of providing incentives for volunteer salvors to undertake
salvage operations of vessels, property and protection of
the environment (“Henen v. United States,” 1981).
In a historical setting the law of finds has been applied
in the context of shipwrecks (“Henen v. United States,”
1981). However, the necessary elements for its application
can have a wider application to other property situated
in the oceans including plastic. In order for the law
of finds to apply there must be present: i) intent of the
finding party to establish possession over the property
in question; ii) actual possession as in exerting physical
control over the property; and iii) a determination that the
property has been abandoned by the owner (“R.M.S. Titanic,
Inc. v. Wrecked & Abandoned Vessel,”). The first two
elements are easy enough to establish as physical acts
of taking possession, or in the case of The Ocean Cleanup
collecting the plastic would satisfy these elements. In the
case of the third element, a level of proof is required to
establish abandonment. By implication applying the concept
of abandonment means that the owner cannot be
ascertained. If an owner can be ascertained then courts
have deferred to and applied the law of salvage (Curfman,
2008).
Pursuant to the law of finds, the establishment of abandonment
requires evidence that is clear and convincing
that the owner has abandoned the property (Curfman,
2008). In the case of shipwrecks where the concept has
been applied, abandonment has been deemed to be present
where there is an express statement or action that
the owner is abandoning the shipwreck or an absence of
any party intervening when a shipwreck is found to claim
ownership (Schoenbaum, 2004). This may include where
the passage of time has made it impossible to ascertain
the owner or the owner does not exist any more as a legal
entity (i.e., company as owner no long exists).
There are real benefits to the law of finds as relating to
The Ocean Cleanup and ocean-based plastic. The application
of the principles of the law of finds can be projected
outside of the historical application of shipwrecks to
other forms of property. The fact that it will be impossible
to ascertain the ownership of the vast majority of oceanborne
plastic satisfies the requirement of abandonment.
This is supported again by the very nature of the plastic
in the oceans, which in part comprises discarded waste
and thus implies a conscious decision of its owners to
relinquish title, as they would land-based garbage. If you
knew who discarded the plastic water bottle would they
want it back? Not likely – thus further evidence of abandonment.
Inherent to the application of the law of finds is
that the owner will not look for the property lost, or in this
case plastic in the oceans.
Courts have also commented upon the societal benefits
of the law of finds in the context of creating a different
set of incentives than those created by the law of salvage,
which seeks to return property to owners and get
compensation for so doing. This implies there is a value to
the owners of the property worthy of undertaking the salvage
efforts. This is not the case of ocean-borne plastic,
to which the individual owners attribute little or no value.
The maritime law of finds creates a form of title to persons
who reduce to their possession objects which are
abandoned in or find their way into the oceans (“Odyssey
Marine Explorations, Inc. v. Unidentified, Shipwrecked
Vessel or Vessels,” 2006).
One of the policy benefits of applying the law of finds
to abandoned property such as plastic is that it creates
an incentive to put lost property back to productive use.
(Curfman, 2008). The incentive of creating title by taking
possession of ocean-borne plastic is a critical element
to the commercialization of The Ocean Cleanup as a pure
profitable business of cleaning the oceans

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8.1.3 กฎหมายพบค้นหากฎหมายคือ focused หลักตามชื่อที่พบคุณสมบัติ กฎหมายทั่วไปพบว่ามุมมองคุณสมบัติที่ถูกยกเลิกส่งคืนไปยังสถานะของธรรมชาติมากเป็นจะใช้กับปลา ทะเลพืช และสายพันธุ์อื่น ๆ ที่ไม่มีใครอยากเป็น ศาลได้รับเต็มใจที่จะใช้นี้แนวคิดเกี่ยวกับซากเรืออับปางหรือซากเรียกร้อง และไม่ค่อยเสร็จเว้นแต่เรือในคำถามชัดเจนว่าถูกทอดทิ้ง โดยเจ้าของ หรือ ในความสัมพันธ์สมบัติที่ทะเล ("R.M.S. ไททานิค Inc. v. Wreckedและละทิ้งเรือ, ") ค่าได้ถูกต้องซากกฎหมาย เป็นมันเป็นมากกว่าการพาณิชย์ความเป็นจริง ของการค้าทางทะเล และ การมองนโยบายการให้สิ่งจูงใจสำหรับ salvors อาสาสมัครตามการดำเนินงานของซากเรือ และการป้องกันสิ่งแวดล้อม ("Henen v. สหรัฐอเมริกา 1981)ในอดีต กฎหมายพบมีการใช้ในบริบทของซากเรืออับปาง ("Henen v. สหรัฐอเมริกา1981) . อย่างไรก็ตาม องค์ประกอบจำเป็นสำหรับการใช้งานสามารถมีโปรแกรมประยุกต์ที่กว้างกว่าคุณสมบัติอื่น ๆ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรรวมทั้งพลาสติก เพื่อให้กฎหมายการค้นหาเมื่อต้องการใช้ ต้องอยู่: ฉัน) เจตนาของการค้นหาบุคคลเพื่อสร้างครอบครองผ่านพักคำถาม ii) ครองจริงเช่นพยายามทางกายภาพควบคุมคุณสมบัติ และ iii) การกำหนดที่การคุณสมบัติได้ถูกละทิ้ง โดยเจ้าของ ("R.M.S. ไททานิคInc. v. อับปาง และละทิ้งเรือ ) สองคนแรกองค์ประกอบสร้างเป็นการกระทำทางกายภาพที่ง่ายครอบครอง หรือในกรณี ของการล้างข้อมูล บนมหาสมุทรเก็บพลาสติกจะตอบสนององค์ประกอบเหล่านี้ ในกรณีขององค์ประกอบที่สาม ระดับของหลักฐานจำเป็นต้องสร้างการขาย โดยใช้แนวคิดขายหมายความว่าเจ้าของต้องไม่ตรวจสอบ ถ้าเจ้าของสามารถตรวจสอบ แล้วสนามมีการเลื่อนออกไป และใช้กฎหมายของซาก (Curfman2008)ตามกฎหมายของค้นหา การจัดตั้งของขายต้องมีหลักฐานที่ชัดเจน และน่าเชื่อถือว่า เจ้าได้ละทิ้งคุณสมบัติ (Curfmanทีนี้ในกรณีของซากเรืออับปางซึ่งมีแนวคิดการใช้ ขายได้รับถือว่าต้องมีอยู่มีการสั่งด่วนหรือการดำเนินการที่เจ้าของจะทิ้งเรืออับปางหรือการขาดงานของบุคคลใดแทรกแซงเมื่อพบเรืออับปางเรียกร้องความเป็นเจ้าของ (Schoenbaum, 2004) อาจรวมถึงการกาลเวลาทำให้มันเป็นไปไม่ได้เพื่อให้แน่ใจเจ้าของหรือเจ้าของไม่มีใด ๆ เพิ่มเติมเป็นกฎหมายเอนทิตี (เช่น บริษัทเป็นเจ้าของที่มีอยู่ไม่นาน)มีประโยชน์จริงการค้นพบเป็นเกี่ยวข้องกับกฎหมายล้างมหาสมุทรและมหาสมุทรใช้พลาสติก แอพลิเคชันคาดว่าหลักการของกฎหมายพบนอกลำการประยุกต์ประวัติศาสตร์รูปแบบอื่น ๆ ของอสังหาริมทรัพย์ ความจริงที่ว่า มันจะเป็นไปไม่ได้การตรวจสอบความเป็นเจ้าของส่วนใหญ่ของ oceanborneพลาสติกตรงตามความต้องการของการยกเลิกสนับสนุนอีก โดยธรรมชาติมากของพลาสติกในมหาสมุทร ซึ่งในส่วนประกอบของเสียทิ้งและจึง หมายถึงการตัดสินใจสติของเจ้าของการสละตำแหน่ง เป็นที่ดินตามขยะ ถ้าคุณรู้ที่ทิ้งขวดน้ำพลาสติกจะพวกเขาต้องการกลับไป ไม่มีแนวโน้ม – หลักฐานเพิ่มเติมดังนั้นของการยกเลิกถึงแอพลิเคชันค้นหากฎหมายมีว่า เจ้าจะไม่มอง สำหรับทรัพย์สินที่สูญหาย หรือ ในที่นี้พลาสติกกรณีในมหาสมุทรศาลมีความเห็นกับประโยชน์นิยมยังของกฎหมายในบริบทของการสร้างที่แตกต่างกันของแรงจูงใจที่สร้างขึ้นตามกฎหมายของซากซึ่งพยายามพักเจ้าของ และได้รับค่าตอบแทนสำหรับทำ บ่งชี้มีค่าการเจ้าของพักที่คุ้มค่าของการดำเนินการซากความพยายาม นี้ไม่ใช่กรณีของมหาสมุทรพัดพลาสติกซึ่งเจ้าของแต่ละแอตทริบิวต์ค่าน้อย หรือไม่มีค้นหากฎหมายทะเลสร้างฟอร์มของชื่อบุคคลที่ลดลงของพวกเขาครอบครองวัตถุซึ่งมีแข่งขันใน หรือสู่มหาสมุทร ("โคลงสำรวจทางทะเล Inc. v. ไม่ได้ระบุ ซิลเวอร์โกลด์"เรือหรือเรือ 2006)หนึ่งในผลประโยชน์นโยบายของการใช้กฎหมายพบเป็นคุณสมบัติที่ถูกทอดทิ้งเช่นพลาสติกที่สร้างเพื่อจูงใจให้ย้ายหายไปใช้ในการผลิต(Curfman, 2008) แรงจูงใจการสร้างชื่อโดยการความครอบครองของมหาสมุทรพัดพลาสติกเป็นองค์ประกอบสำคัญการ commercialization ของการล้างมหาสมุทรเป็นบริสุทธิ์ธุรกิจมีกำไรทำความสะอาดมหาสมุทร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8.1.3 กฎหมายของพบกฎแห่งพบเป็นหลักมุ่งไปที่ชื่อเพื่อพบสถานที่ให้บริการ กฎหมายร่วมกันของมุมมองพบทรัพย์สินที่ถูกยกเลิกเป็นกลับไปสภาพของธรรมชาติมากที่สุดเท่าที่จะนำไปใช้กับปลาทะเลและพืชชนิดอื่นๆ ที่เป็นของไม่มีใคร ศาลได้รับการลังเลที่จะใช้นี้แนวความคิดเกี่ยวกับการแตกหรือสิทธิเรียกร้องการกอบกู้และได้ทำไม่ค่อยเพื่อยกเว้นในกรณีที่เรือในคำถามจะเห็นได้อย่างชัดเจนทอดทิ้งจากเจ้าของของพวกเขาหรือในความสัมพันธ์สมบัติในทะเล("ไททานิก, Inc v. อับปางและละทิ้งเรือ ") การตั้งค่าที่ได้รับจะนำไปใช้กฎหมายกู้ตามที่มันมีผลบังคับใช้มากขึ้นในเชิงพาณิชย์เป็นจริงของการค้าทางทะเลและมุมมองของนโยบายในการให้แรงจูงใจในการsalvors อาสาสมัครที่จะดำเนินการการดำเนินการกู้เรือทรัพย์สินและการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม("Henen โวลต์ สหรัฐอเมริกา "1981). ในการตั้งค่าทางประวัติศาสตร์ของกฎหมายพบได้ถูกนำมาใช้ในบริบทของการแตก (" Henen v. United States, "1981) แต่องค์ประกอบที่จำเป็นสำหรับการประยุกต์ใช้สามารถมีโปรแกรมที่กว้างขึ้นเพื่อทรัพย์สินอื่น ๆ ที่ตั้งอยู่ในมหาสมุทรรวมทั้งพลาสติก เพื่อให้กฎหมายของพบจะนำไปใช้ต้องมีในปัจจุบัน i) ความตั้งใจของบุคคลที่หาที่จะสร้างความครอบครองทรัพย์สินในคำถาม; ii) การครอบครองที่เกิดขึ้นจริงในขณะที่พยายามทางกายภาพควบคุมทรัพย์สินนั้น และ iii) ความมุ่งมั่นที่มีคุณสมบัติที่ถูกทิ้งร้างโดยเจ้าของ("ไททานิก, อิงค์ v. อับปางและเรือที่ถูกทอดทิ้ง") สองคนแรกองค์ประกอบง่ายพอที่จะสร้างการกระทำทางกายภาพของการมีไว้ในครอบครองหรือในกรณีของการล้างข้อมูลบนมหาสมุทรเก็บรวบรวมพลาสติกจะตอบสนององค์ประกอบเหล่านี้ ในกรณีขององค์ประกอบที่สามระดับของหลักฐานที่จะต้องสร้างการละทิ้ง โดยปริยายใช้แนวคิดของการละทิ้งหมายความว่าเจ้าของไม่สามารถยืนยันได้ หากเจ้าของสามารถมีการตรวจสอบจากนั้นศาลได้รอการตัดบัญชีและนำไปประยุกต์ใช้กฎของการกอบกู้ (Curfman, 2008). ตามกฎหมายของพบที่สถานประกอบการของการละทิ้งต้องมีหลักฐานที่ชัดเจนและน่าเชื่อถือว่าเจ้าของได้ละทิ้งทรัพย์สิน(Curfman , 2008) ในกรณีของซากเรือที่แนวคิดได้ถูกนำมาใช้ละทิ้งได้รับถือว่าเป็นปัจจุบันที่มีคำสั่งด่วนหรือการกระทำที่เจ้าของจะทิ้งเรืออับปางหรือกรณีที่ไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแทรกแซงเมื่อเรืออับปางพบเพื่อเรียกร้องความเป็นเจ้าของ( Schoenbaum, 2004) ซึ่งอาจรวมถึงที่กาลเวลาได้ทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสืบหาเจ้าของหรือเจ้าของไม่ได้อยู่ใดๆ มากขึ้นเป็นทางกฎหมายนิติบุคคล(เช่น บริษัท เป็นเจ้าของไม่นานมี). มีผลประโยชน์ที่แท้จริงกฎหมายของพบเป็นที่เกี่ยวข้อง เพื่อทำความสะอาดมหาสมุทรและทะเลพลาสติกที่ใช้ การประยุกต์ใช้หลักการของกฎหมายของพบที่สามารถคาดการณ์ด้านนอกของแอพลิเคชันทางประวัติศาสตร์ของซากเรือที่จะรูปแบบอื่นๆ ของสถานที่ให้บริการ ความจริงที่ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะยืนยันความเป็นเจ้าของส่วนใหญ่ของ oceanborne พลาสติกตอบสนองความต้องการของการละทิ้ง. นี้ได้รับการสนับสนุนอีกครั้งโดยธรรมชาติของพลาสติกในมหาสมุทรซึ่งในส่วนประกอบด้วยทิ้งขยะจึงหมายถึงการมีสติการตัดสินใจของเจ้าของของมันที่จะสละชื่อที่พวกเขาจะขยะที่ดินตาม ถ้าคุณรู้ว่าใครทิ้งขวดน้ำพลาสติกที่พวกเขาจะอยากให้มันกลับมา? ไม่น่า. - หลักฐานเพิ่มเติมจึงถูกทอดทิ้งโดยธรรมชาติที่จะใช้กฎหมายของพบคือว่าเจ้าของจะไม่มองหาทรัพย์สินที่สูญหายหรือในพลาสติกในกรณีมหาสมุทร. ศาลมีความเห็นยังอยู่กับผลประโยชน์ทางสังคมของกฎหมายของที่พบในบริบทของการสร้างที่แตกต่างกันชุดของแรงจูงใจกว่าที่สร้างขึ้นตามกฎหมายของการกอบกู้ผู้ซึ่งพยายามที่จะคืนทรัพย์สินให้กับเจ้าของและได้รับค่าชดเชยสำหรับการทำเช่นนั้น ซึ่งหมายความว่ามีค่าให้กับเจ้าของทรัพย์สินที่คุ้มค่าของการดำเนินการกอบกู้ความพยายาม กรณีนี้ไม่ได้มาจากพลาสติกมหาสมุทรเป็นพาหะที่ที่เจ้าของแต่ละแอตทริบิวต์ค่าน้อยหรือไม่มีเลย. กฎหมายทางทะเลของพบสร้างรูปแบบของชื่อให้แก่บุคคลที่ลดไปยังวัตถุที่ครอบครองของพวกเขาที่มีการปล่อยปละละเลยหรือหาทางของพวกเขาเป็นมหาสมุทร ("โอดิสซีมารีนExplorations, Inc v. ไม่ปรากฏชื่อเรือเรือหรือเรือ" 2006). หนึ่งในผลประโยชน์นโยบายในการใช้กฎหมายของที่พบทรัพย์สินที่ถูกทอดทิ้งเช่นพลาสติกก็คือว่ามันจะสร้างแรงจูงใจที่จะนำทรัพย์สินที่หายไปกลับเพื่อการใช้งานที่มีประสิทธิภาพ. (Curfman 2008) แรงจูงใจในการสร้างชื่อด้วยการครอบครองของพลาสติกในมหาสมุทรที่เกิดเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่จะดำเนินการเชิงพาณิชย์ของการล้างข้อมูลบนมหาสมุทรบริสุทธิ์เป็นธุรกิจที่ทำกำไรของการทำความสะอาดมหาสมุทร