Previous Chapter | Project Page | N

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 707 – The matter of accepting a disciple (7)

If it was some other person who said that Eastern Ling Empire could not compare to the Western Jin Empire, these civil and military ministers would definitely beat him with shoes or wooden planks. But, the one who said it was Grandmaster Rong Yun oh……….

Then this was a fact.

The Eastern Ling Empire’s civil and military minister’s hearts were sullen, but they had no choice but to accept it.

Just at this moment, Apothecary Leng led Su Luo quickly towards the throne room.

Grandmaster Rong Yun’s disciple, who would dare to block?

As a result, Apothecary Leng was unimpeded and unhindered as they arrived in the throne room.

But before Su Luo saw Grandmaster Rong Yun, she used a small trick.

She fished out the little divine dragon who was sleeping soundly in her space and carried him in her arms.

Apothecary Leng puzzlingly gave her a glance, but Su Luo only smilingly explained: “If this happens, then your master would at least give some face.”

Because he had not seen Grandmaster Rong Yun’s preferential treatment towards the little divine dragon personally, so Apothecary Leng remain puzzled.

At this moment, they had already stepped into the throne room.

“Your disciple pays his respects to Master.” Apothecary Leng respectfully kneeled down to make his salutations.

Apothecary Leng’s hair was grizzled and seemed aged, but he would call a man who was in his twenties, ‘Master’. Also, his expression was very respectful.

This kind of scene, in other’s eyes, had an indescribable strangeness.

However, Grandmaster Rong Yun and Apothecary Leng were already accustomed to it.

Grandmaster Rong Yun’s expression was the same as before as he nodded slightly. His gaze moved over to Apothecary Leng and cast a faint glance at Su Luo.

To say it more accurately, he cast a glance at the little divine dragon in Su Luo’s arms.

Sure enough, his expression became slightly gentler.

Apothecary Leng looked at the row of gloomy apothecaries, and then looked at the medicinal pill tossed on the side, understanding flashing through his eyes.

It seemed that none of these court apothecaries were chosen by Master.

Apothecary Leng bowed and said: “Master, this disciple brought a person to see you. This girl’s gift in refining pills is indeed not bad. If Master sees it, then would certainly like it.”

Su Luo just so happened to move forward to pay her respects, but saw the corner of the Jade Lake’s fairy’s mouth raise into a smile.

The Jade Lake’s fairy gently looked at Apothecary Leng, her tone bathed in the autumn wind and extremely sweet-sounding: “The Apothecary Selection is already finished. Apothecary Leng, you have arrived too late.”

Anger flashed through Apothecary Leng’s eyes.

If it was any other person, no matter what, they would give the Jade Lake’s fairy some face. Unfortunately, Apothecary Leng’s temper was extremely eccentric.

If he liked someone, then naturally, he would be extremely good to them.

If he loathed someone, then naturally, he would be ruthless to them.

He treated Su Luo well, then, he naturally loathed Li Yaoyao.

As a result, Leng Yan sent her an unrestrained glare: “Who are you? In front of Master, how are you qualified to speak? Move to the side with you!”

Jade Lake’s fairy completely did not anticipate that Leng Yan would be this rudely blunt. For a split second, she was dumbfounded, then another second passed, and her clear autumn eyes became misty with water, as if she was wronged but could only endure.

At this moment, almost everybody used a condemning stare to glare at Apothecary Leng.

Leng Yan’s heart became even angrier.

He was clearly speaking the truth, yet this loathsome girl, without touching her, would cry so easily? It was simply that the more he saw her, the more he disliked her.
.

Apothecary Leng snorted once: “Who are trying to fool with your acting? Aren’t you just afraid that Su Luo’s innate gift is better than yours, and as a result, you wouldn’t dare to compete with her. So this way, you deliberately block her? Stop pretending to be innocent!”

Su Luo’s heart truly could not endure it anymore and gave Apothecary Leng a round of applause.

Apothecary Leng was worthy of being called a natural mediator. His words were sharp and did not beat around the bush.

These words were blunt, however, it really said what was in the Jade Lake’s fairy’s thoughts.

“I didn’t!” Li Yaoyao, whose thoughts were exposed, had a secret hatred flash through her eyes.

Only now did she understand……

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนหน้าบท | โครงการหน้า | บทถัดไป- บทที่ 707 เรื่องรับเป็นลูกศิษย์ ( 7 )ถ้าเป็นคนอื่นที่บอกว่าอาณาจักรหลิงตะวันออกไม่สามารถเปรียบเทียบกับตะวันตกจักรวรรดิจิน รัฐมนตรีพลเรือนและทหารเหล่านี้จะต้องชนะเขาด้วยรองเท้า หรือ แผ่นไม้ แต่คนที่บอกว่าเป็น Grandmaster รงยุนโอ .แล้วนี้คือความจริงตะวันออกหลิงจักรวรรดิของพลเรือนและทหาร รัฐมนตรี หัวใจเป็นบึ้งตึง แต่พวกเขาไม่มีทางเลือก แต่ที่จะยอมรับมันแค่ตอนนี้ เภสัชกรเล้งนำซูหลัวอย่างรวดเร็วไปยังห้องบัลลังก์ลูกศิษย์ของอาจารย์ปู่หรงหยุน ใครจะกล้าบล็อกเป็นผลให้เภสัชกรเล้งเป็น unimpeded และไม่มีอุปสรรคเลย ตามที่พวกเขามาถึงห้องบัลลังก์แต่ก่อนที่ซูหลัวเห็น Grandmaster หรงหยุน เธอใช้เทคนิคเล็ก ๆเธอหยิบออกมาเทพมังกรน้อยที่กำลังหลับอยู่ในพื้นที่ของเธอ และอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอเภสัชกรเล้ง puzzlingly ให้เธออย่างรวดเร็ว แต่ซูหลัวเพียงอมยิ้มอธิบาย : " ถ้ามันเกิดขึ้น แล้วเจ้านายของคุณอย่างน้อยจะให้ใบหน้า " .เพราะเขาไม่ได้เจอนายท่านร่องยุนความสำคัญต่อเทพมังกรน้อยเอง ดังนั้นเภสัชกรเล้งยังคงงงงวยในช่วงเวลานี้ พวกเขาได้ก้าวเข้ามาในห้องบัลลังก์" ลูกศิษย์ของคุณจ่ายเคารพของเขากับเจ้านาย " เภสัชกรเล้งน้อมคุกเข่าให้คำทักทายของเขาผมเป็นเภสัชกรเล้งผมหงอกและดูมีอายุ แต่เขาจะเรียกคนที่อยู่ในวัยยี่สิบกว่าๆ ชาย นอกจากนี้ สีหน้าของเขาก็เคารพนับถือมากชนิดของฉากนี้ในอื่น ๆของตา มีความแข็งแรงมากเกินจะบรรยายแต่นายท่านหรงหยุนและเภสัชกรเล้งก็คุ้นเคยกับมันสีหน้าของอาจารย์ปู่ร้องยุนอยู่เหมือนเดิม เขาพยักหน้าเล็กน้อย สายตาของเขาย้ายไปห้องพยาบาลเล้งและโยนได้อย่างรวดเร็วเป็นลมที่ซูหลอ .จะบอกว่าแม่นมาก เขาโยนทันทีที่มังกรเทพตัวน้อยของ ซู ลู แขนพอแน่ใจว่าสีหน้าของเขาเป็นเพียงเล็กน้อยเบา .เภสัชกรเล้งมองแถวของคนเศร้าหมอง แล้วมองเม็ดยาโยนในด้านความเข้าใจวาบผ่านดวงตาของเขาดูเหมือนไม่มีคนศาลเหล่านี้ถูกเลือกโดยอาจารย์เภสัชกรเล้งก้มหัวและกล่าวว่า : " อาจารย์ ศิษย์คนนี้พาคนที่เห็นคุณ ผู้หญิงคนนี้เป็นของขวัญในการกลั่นยาก็ไม่เลว ถ้านายเห็นแล้วจะชอบมัน . "ซูหลัวเพิ่งย้ายไปข้างหน้าเพื่อเคารพศพ แต่เห็นมุมของหยกทะเลสาบปากนางฟ้ายกเป็นรอยยิ้ม .นางฟ้าทะเลสาบหยกก็ค่อยๆมองเภสัชกรเล้ง , เสียงของเธออาบลมฤดูใบไม้ร่วงและหวานมากเสียง : " การขายเสร็จแล้ว เภสัชกรเล้ง คุณมาถึงสายเกินไป”ความโกรธก็พุ่งผ่านเภสัชกรเล้ง . .ถ้าเป็นคนอื่น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พวกเขาจะให้นางฟ้าหยกทะเลสาบเป็นบางหน้า ขออภัย เภสัชกรเล้งโมโหมากเท่านั้นถ้าเขาชอบใคร แล้วธรรมชาติก็จะยิ่งดีถ้าเขาเกลียดใครสักคน เป็นธรรมดา เขาจะโหดร้ายกับพวกเขาเขาถือว่า ซู ลู แล้ว เขาย่อมรังเกียจหลี่ yaoyao .เป็นผลให้เล้งยันส่งเธอถลึงตา อยากไปไหนก็ไป : " นายเป็นใคร ? ในด้านหน้าของอาจารย์ ว่าคุณมีคุณสมบัติที่จะพูด ? ย้ายไปอยู่ข้างคุณ "นางฟ้าทะเลสาบหยก เลยไม่ได้คาดหวังว่าเล้งยันจะโฉ่งฉ่างหยาบคาย เสี้ยววินาที เธออึ้งไปเลย แล้วอีกสองผ่านไป เธอล้างตากลายเป็นหมอกฤดูใบไม้ร่วงกับน้ำ ถ้าเธอผิดแต่ทำได้แค่อดทนในช่วงเวลานี้ เกือบทุกคนใช้ประณามจ้องถลึงตาใส่เภสัชกรเล้ง .หัวใจของเล้งยัน เขายิ่งโกรธมากขึ้นเขาให้พูดความจริง แต่นี้น่ารังเกียจผู้หญิงโดยไม่ต้องสัมผัสเธอ จะร้องไห้ง่ายๆ มันเป็นเพียงว่า ยิ่งเขาเห็นเธอ เขาชอบเธอ.เภสัชกรเล้งได้กลิ่นเมื่อ : " ที่พยายามหลอกกับการแสดงของคุณ คุณไม่กลัวว่าซูหลัวโดยกำเนิดของขวัญดีกว่าของคุณ เป็นผลให้คุณจะไม่กล้าที่จะแข่งขันกับเธอ ดังนั้น วิธีนี้ คุณจงใจขัดขวางเธอ หยุดแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา ! "หัวใจของซูหลัวอย่างแท้จริงไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป และให้เภสัชกรเล้งปรบมือด้วยครับเภสัชกรเล้งก็น่าถูกเรียกว่าคนกลางธรรมชาติ คำพูดของเขาที่คมชัดและไม่อ้อมค้อมคำเหล่านี้ถูกเปิดเผย อย่างไรก็ตาม มันพูดว่าอะไรอยู่ในทะเลสาบหยก นางฟ้าของความคิด" ผมไม่ได้ ! " ลี yaoyao ที่มีความคิดถูกเปิดเผย มีแฟลชความเกลียดชังลับผ่านตาของเธอตอนนี้เธอเข้าใจ . . . . . . .ก่อนหน้าบท | โครงการหน้า | บทถัดไป