was obviously wearing a white blous

was obviously wearing a white blouse, where did the black come from?



Taking a careful look, she realized there were 2 faintly black areas in front of her chest, it was because the blouse seemed a little translucent due to the desk light, which was why the brief outline could be seen. That wasn’t a blouse, it was a bra!



“Yang Chen……” Once she understood, Mo Qianni flushed with anger and clenched her teeth, she slammed the tabletop with her palm, and her eyes looked as if fire was about to be shot out, “Just you wait!”



After bidding farewell to the numerous sisters in the office, Yang Chen finally understood the joy of being a white collared worker. This job was indeed a little boring compared to selling mutton skewers, but its ‘environment’ was indeed pretty good. Merely the ladies’ fragrance that permeates the air was not something that the stink of the farmers’ market could compare to.



Arriving at the basement carpark, Yang Chen got into his car, and suddenly his phone rang, it was Li Jingjing.



Yang Chen laughed and picked up the phone, “Hello.”



“Big brother Yang……” Li Jingjing’s words were spoken with a tinge of happiness, “Thank you.”



“Thank me for what?” Yang Chen naturally wouldn’t take the initiative to admit that he was the one who slaughtered Chen Dehai.



“For the matter regarding Chen Dehai……” Li Jingjing spoke softly, then seemed to come to the realization of something, as she changed the topic saying, “Anyways, thank you, dad, mom, and me are all very happy.”



Hearing the girl’s gentle voice, Yang Chen sighed with relief, it seemed like this brat was also quick-witted. He laughed and said, “Is that so? Then it’s all good, let your father continue doing his business, I’ll come to chat with him tomorrow morning.”



“Yep, understood.”



“Is there anything else?” Yang Chen didn’t mind chatting with Li Jingjing a little longer, but as it gets late, there might be a traffic jam.



“Other things…… There’s nothing else.” Li Jingjing hesitated for a moment, and said, “I just want to know when big brother Yang is coming to the school to see me.”



Only now did Yang Chen remember agreeing to this matter, he couldn’t help but feel vexed by his own carelessness, and hurriedly said, “I’ve just started work this week, so I’m a little busy. However, I will definitely go during next week, don’t worry.”



Only with this did Li Jingjing happily agree, and put down the phone.



Just as Yang Chen was about to start the car, the phone rang again. This time, it was actually Wang Ma.

He was baffled as to why Wang Ma called him at such a time, as he had already mentioned that he was coming home for dinner. He picked up the phone and before he spoke a word, on the other side of the line, Wang Ma impatiently shouted—— “Young Master! Please hurry on back! Something big happened!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นได้ชัดว่าใส่เสื้อผู้หญิงสีขาว สีดำมาจากไหน การระมัดระวังดู เธอรู้ว่ามีมีพื้นที่สีดำรำไรที่ 2 บริเวณหน้าอกของเธอ มันเป็น เพราะเสื้อดูเหมือนโปร่งแสงเล็กน้อยเนื่องจากโต๊ะแสง ซึ่งเป็นเหตุผลที่อาจจะเห็นเค้าโครงย่อ ที่ไม่ได้เสื้อใน ชุดชั้นในก็ "Yang Chen..." เมื่อเธอเข้าใจ Mo Qianni ล้าง ด้วยความโกรธ และกัดฟันของเธอ เธอปฏิทินแบบตั้งโต๊ะที่ฝ่าของเธอ และดวงตาของเธอดูเหมือนว่าไฟถูกเกี่ยวกับยิง "เพียงคุณรอ" หลังจากประมูลอำลาพี่สาวมากมายใน office, Yang Chen เข้าใจความสุขของ คนงานคอปกขาวในที่สุด งานนี้น่าเบื่อจริงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับขายเสียบเนื้อแกะ แต่ 'ล้อม' แน่นอนสวยดี เพียงสุภาพสตรีของกลิ่นหอมที่แทรกซึมอากาศไม่ได้สิ่งที่กลิ่นเหม็นของการตลาดของเกษตรกรสามารถเปรียบเทียบ มาถึงที่จอดรถชั้นใต้ดิน Yang Chen ได้เข้ารถ และทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขา ก็ผลิต Li Yang Chen หัวเราะ และยกหูโทรศัพท์ "ฮัลโหล" "พี่ใหญ่หยาง... คำลี่ผลิตได้พูด ด้วยสีแห่งความสุข "ขอบคุณค่ะ" "ขอบคุณที่ฉันอะไร" Yang Chen เป็นธรรมชาติจะไม่ใช้ความคิดริเริ่มต้องยอมรับว่า เขาเป็นคนหนึ่งที่ฆ่าเฉิน Dehai "สำหรับเรื่องเกี่ยวกับ Chen Dehai..." ผลิตหลี่พูดเบา ๆ แล้วดูเหมือนจะ มาจากการรับรู้บางสิ่งบางอย่าง เธอเปลี่ยนแปลงหัวข้อบอกว่า "อย่างไรก็ตาม ขอบคุณ พ่อ แม่ และฉันมีความสุขมาก" Hearing the girl’s gentle voice, Yang Chen sighed with relief, it seemed like this brat was also quick-witted. He laughed and said, “Is that so? Then it’s all good, let your father continue doing his business, I’ll come to chat with him tomorrow morning.” “Yep, understood.” “Is there anything else?” Yang Chen didn’t mind chatting with Li Jingjing a little longer, but as it gets late, there might be a traffic jam. “Other things…… There’s nothing else.” Li Jingjing hesitated for a moment, and said, “I just want to know when big brother Yang is coming to the school to see me.” Only now did Yang Chen remember agreeing to this matter, he couldn’t help but feel vexed by his own carelessness, and hurriedly said, “I’ve just started work this week, so I’m a little busy. However, I will definitely go during next week, don’t worry.” Only with this did Li Jingjing happily agree, and put down the phone. Just as Yang Chen was about to start the car, the phone rang again. This time, it was actually Wang Ma.He was baffled as to why Wang Ma called him at such a time, as he had already mentioned that he was coming home for dinner. He picked up the phone and before he spoke a word, on the other side of the line, Wang Ma impatiently shouted—— “Young Master! Please hurry on back! Something big happened!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นได้ชัดสวมเสื้อสีขาวที่ไม่ดำมาจากไหน? การมองระวังเธอรู้ว่ามี 2 พื้นที่สีดำแผ่วเบาในด้านหน้าของหน้าอกของเธอมันเป็นเพราะเสื้อดูเหมือนโปร่งแสงเล็กน้อยเนื่องจากแสงโต๊ะเขียนหนังสือ, ซึ่งเป็น ทำไมเค้าร่างสั้น ๆ อาจจะเห็น นั่นคือไม่ได้เสื้อมันเป็นชุดชั้นใน! "หยางเฉิน ...... " เมื่อเธอเข้าใจโม Qianni แดงด้วยความโกรธและขบฟันของเธอเธอกระแทกโต๊ะด้วยฝ่ามือของเธอและดวงตาของเธอดูราวกับว่าไฟได้เกี่ยวกับการ ถูกยิงออกมา "เพียงคุณรอ!" หลังจากการเสนอราคาอำลาน้องสาวจำนวนมากในสำนักงานหยางเฉินเข้าใจในที่สุดความสุขของการเป็นคนงานคอสีขาว งานนี้ได้แน่นอนน่าเบื่อเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการขายเสียบไม้แกะ แต่สิ่งแวดล้อม '' มันเป็นจริงที่ดีงาม เพียง 'กลิ่นหอมที่แทรกซึมอากาศไม่ได้เป็นสิ่งที่กลิ่นเหม็นของเกษตรกร' ผู้หญิงที่ตลาดสามารถเปรียบเทียบกับ. เดินทางมาถึงที่จอดรถชั้นใต้ดินที่หยางเฉินได้เข้าไปในรถของเขาและก็โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นก็คือหลี่ Jingjing. หยางเฉิน หัวเราะและหยิบโทรศัพท์ขึ้น "สวัสดีค่ะ." "พี่ใหญ่ยาง ...... " คำลี่ Jingjing ถูกพูดกับสีของความสุข "ขอบคุณ." "ขอบคุณฉันสำหรับอะไร?" เฉินยางธรรมชาติจะไม่ได้ใช้ความคิดริเริ่ม ที่จะยอมรับว่าเขาเป็นคนหนึ่งที่ฆ่าเฉิน dehai. "สำหรับเรื่องเกี่ยวกับเฉิน dehai ...... " หลี่ Jingjing พูดเบาแล้วดูเหมือนจะมาถึงสำนึกของบางสิ่งบางอย่างที่เป็นเธอเปลี่ยนหัวข้อว่า "ยังไงก็ตามขอขอบคุณคุณ พ่อแม่และผมมีความสุขมาก. " ได้ยินเสียงอ่อนโยนของหญิงสาวหยางเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอกมันดูเหมือนสารเลวนี้ก็ยังมีเชาวน์ เขาหัวเราะและกล่าวว่า "นั่นคือเพื่อ? แล้วมันคือทั้งหมดที่ดีให้คุณพ่อของคุณยังคงทำธุรกิจของเขาผมจะมาพูดคุยกับเขาในตอนเช้าวันพรุ่งนี้. " " อ๋อเข้าใจ. " " มีอะไรอีก? "หยางเฉินไม่ได้ใจพูดคุยกับหลี่ Jingjing เล็ก ๆ น้อย ๆ อีกต่อไป แต่เท่าที่ได้รับในช่วงปลายอาจจะมีการจราจรติดขัด. "สิ่งอื่น ๆ ที่ ...... ไม่มีอะไรอื่น." หลี่ Jingjing ลังเลสักครู่และกล่าวว่า "ผมแค่อยากจะรู้ว่าเมื่อพี่ใหญ่ยางกำลังจะมาถึงโรงเรียน จะเห็นฉัน. " เพียง แต่ตอนนี้ไม่หยางเฉินเห็นพ้องที่จะจำเรื่องนี้เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกเดือดร้อนจากความประมาทของตัวเองและรีบกล่าวว่า" ผมเพิ่งเริ่มทำงานในสัปดาห์นี้ดังนั้นฉันไม่ว่างเล็ก ๆ น้อย ๆ . แต่แน่นอนฉันจะไปในช่วงสัปดาห์ต่อไปไม่ต้องกังวล. " เฉพาะนี้ได้อย่างมีความสุขหลี่ Jingjing เห็นด้วยและใส่ลงโทรศัพท์. เช่นเดียวกับหยางเฉินเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเริ่มต้นรถโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันเป็นจริงวังม้า. เขาถูกงงงวยว่าทำไมวังม้าเรียกเขาว่าในเวลาดังกล่าวขณะที่เขาได้กล่าวแล้วว่าเขากำลังจะมาถึงบ้านสำหรับอาหารค่ำ เขาหยิบโทรศัพท์และก่อนที่เขาจะพูดคำในด้านอื่น ๆ ของเส้นวังม้าอดทน shouted-- "หนุ่มโท! โปรดรีบกลับมาแล้ว! บางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้น !! "