In this article,weattempt tomeet th

In this article,weattempt tomeet this need, ifonlypartially,bypresentingandillustrating several low-cost
evaluationmethodologies that canbeusedpredictively or formatively toestimate the likelihoodof failures in
program implementation. Our purpose here, at base, is to extend conversation about methods for estimating
program failures already begun especially by the GAO (1990),Morell (2005, 2010), Scheirer et al. (2012)
and by Patton (especially 2011) among others. The methodologies that we present have been adapted from
other uses and subsequently applied to the problem of predictively estimating implementation breakdowns

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทความนี้ weattempt tomeet นี้ต้อง ifonlypartially, bypresentingandillustrating ต้นทุนต่ำหลายevaluationmethodologies ที่ canbeusedpredictively หรือ formatively toestimate ล้มเหลว likelihoodof ในโปรแกรมการใช้งาน วัตถุประสงค์ของเราที่นี่ ที่ฐาน คือการ ขยายการสนทนาเกี่ยวกับวิธีการสำหรับการประเมินโปรแกรมความล้มเหลวในการเริ่มต้นขึ้นแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดย GAO (1990), Morell (2005, 2010), Scheirer et al. (2012)และ Patton (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 2011) อื่น ๆ วิธีการที่เรานำเสนอดัดแปลงมาจากใช้ และต่อมาใช้กับปัญหาของ predictively ประมาณการใช้งานฉุกเฉิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทความนี้ weattempt tomeet ต้องนี้ ifonlypartially, bypresentingandillustrating ต้นทุนต่ำหลาย
evaluationmethodologies ที่ canbeusedpredictively หรือ formatively toestimate ความล้มเหลว likelihoodof ใน
การใช้งานโปรแกรม จุดประสงค์ของเราที่นี่ที่ฐานคือการขยายการสนทนาเกี่ยวกับวิธีการสำหรับการประเมิน
ความล้มเหลวของโปรแกรมเริ่มขึ้นแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งเก่า (1990), Morell (2005, 2010), et al, Scheirer (2012)
และแพตตัน (โดยเฉพาะ 2011) ท่ามกลางคนอื่น ๆ วิธีการที่เรานำเสนอได้รับการดัดแปลงมาจาก
การใช้งานอื่น ๆ และต่อมาได้นำไปใช้กับปัญหาของการประเมินความเสียหาย predictively การดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทความนี้ weattempt สามารถรองรับความต้องการนี้ ifonlypartially bypresentingandillustrating หลายต้น ,evaluationmethodologies ที่ canbeusedpredictively หรือ formatively การ likelihoodof ความล้มเหลวในโปรแกรม วัตถุประสงค์ของเราที่นี่ที่ฐาน คือการขยายการสนทนาเกี่ยวกับวิธีการประมาณหลักสูตรความล้มเหลวเริ่มขึ้นแล้วโดยเฉพาะเกา ( 1990 ) , มอเริล ( 2005 , 2010 ) , scheirer et al . ( 2012 )และ แพตตัน ( โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 2011 ) ในหมู่คนอื่น ๆ ส่วนวิธีการที่เรานำเสนอได้รับการดัดแปลงจากใช้อื่น ๆและใช้ต่อมาในปัญหาของการ predictively ประเมินความเสียหาย